💝💝💝หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 43 จบ💝💝💝

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก นักเขียน

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่ติดตามนิยายจนมาถึงบทอวสานนะคะ : ส.สัตยา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3875943 หลงรัก,
Lady Star 919 หลงรัก, kasareev ทึ่ง, Memories pink ถูกใจ, Na(นะ) ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, GTW หลงรัก, cnck4 หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก

🎀🎀🎀

ศิรินทร์กลับมานั่งที่ห้องของวันนัดโดยเอากระดาษเขียนจดหมายมาวางบนโต๊ะ จับปากกานั่งลำดับเรื่องราวที่เหมือนบรรทุกเต็มโบกี้รถไฟที่วิ่งเข้ามาในอุโมงค์สมองของหล่อน เริ่มต้นแต่เช้าแล้วที่มาพบกับนิธิโดยบังเอิญที่แอร์พอร์ท หล่อนตั้งสติไม่ทันและคิดว่าไม่ได้ทำอะไรที่มันแย่ลงไปกว่าเดิม แม้แต่คำลาของเขาทั้งสองครั้งหล่อนก็เพิ่งนึกได้ว่าเขาคงกลับไปเมืองไทยเลย น่าจะเป็นแบบนั้น ในสถานที่และเหตุการณ์อันไม่นึกฝันว่าจะเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว นิธิ..คุณเป็นผู้ช่วยทำให้โปรเจ็คมาอยู่อังกฤษได้เป็นผลสำเร็จ หากแต่ว่าผลงานนั้นจะต้องเลิกล้มไปในเวลาไม่นาน

ความนึกคิดที่ทบทวนหลายครั้งหลายหน เพราะไม่เคยจบลงด้วยเหตุผลก็มาถึงจุดตกตะกอนด้วยความจริงล้วนๆที่เหลืออยู่จากการกลั่นกรองว่า หล่อนปรารถนาจะอยู่กับความอบอุ่นล้อมรอบกายดั่งที่ได้โหยหาและประพฤติมาโดยตลอดในรูปแบบเพื่อน แฟนและผู้ร่วมงาน หลายคนอาจจะมีเพื่อนฝูงและผู้รอบกายจนเบื่อ ต้องหาทางออกไปปลีกวิเวกตามโอกาส ในทางกลับกันคนที่โดดเดี่ยวอ้างว้างมีเวลาอยู่กับตนเองจนหลอน ก็ย่อมจะต้องพาตัวตนออกไปพบปะผู้คน ฉันใดก็ฉันนั้น หล่อนเลือกอยู่กับผู้คนมากกว่าจะไปอยู่กับใครสองต่อสอง ถึงแม้ว่าเขาจะรักหล่อนมากที่สุดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ตาม

ความรัก คำนี้หล่อนรู้จักแล้ว มันคือความอบอุ่นในหัวใจ หาใช่เรื่องเซ็กซ์แต่อย่างใดไม่ หล่อนมิได้ปรารถนาไปถึงขั้นนั้น ถึงแม้ว่ามนุษย์ต้องจบความรักด้วยความใคร่ก็ตาม นั่นเป็นสิ่งที่เป็นความต้องการของมนุษย์ในวัยเจริญพันธุ์ปกติ ซึ่งเกิดแค่ชั่วครู่ยาม

แต่ความอบอุ่นที่หลอมกายใจให้ไม่ว้าเหว่และเติมความสุขได้เมื่อรู้สึกขาด ทุกอย่างอยู่ที่ความรู้สึกที่จับต้องได้ด้วยตนเองบรรยากาศรอบตัวที่คุ้นเคยทำให้เกิดความเคยชินและไม่รู้สึกผิดที่ หล่อนอยากอยู่ที่เดิมอยู่ในใยสัมพันธ์ของคนเหล่านี้ี่ที่ให้ความสุขมากพอ มากพอจริงๆ

ชีวิตที่ต้องเสพ สัมผัสทั้งหลาย สิ่งใดซ้ำซากจำเจก็ย่อมจะต้องเกิดความเบื่อหน่าย การมีหลายสิ่งให้เลือกแปรเปลี่ยนไปเรื่อยๆย่อมเกิดความกระตือรือร้น ลดความจำเจ เปรียบเสมือนอาหารที่ชอบที่สุด ก็มิสามารถกินอยู่อย่างเดียวไปได้อย่างมีความสุข ยังปรารถนาเครื่องเคียง สิ่งแนมมาด้วย ที่สำคัญที่สุดการดื่มกินอยู่คนเดียวมันคงไม่เกิดกับคนมีสังคม

หล่อนรักการสมาคม อย่างน้อยทำให้ชีวิตแต่ละวันรื่นรมย์ หล่อนนึกถึงบรรยากาศที่หอพัก บรรยากาศทานอาหารที่ร้าน และกิจกรรมในชีวิตประจำวัน เมื่อทุกวันดีแล้ว เดือน ปีก็จะดีในที่สุด

เปรียบได้เหมือนแมวที่อยากเข้าไปคลอเคลียกับทุกคนที่ไม่ไล่ตะเพิด อยากเป็นแมวในบ้านที่มีสมาชิกหลายคนที่จะเข้าไปคลอเคลีย นัวเนียอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อมีโอกาส และพวกเขาก็จะเอื้อมมือมาลูบตัวตอบรับไปด้วย ช่างเป็นความสุขที่คนเห็นก็ย่อมเข้าใจได้

ในกรณีที่ถ้าหล่อนอยู่กับนิธิ แล้วหล่อนยังต้องพะวงห่วงใยวันนัดบางครั้งคราด้วยเส้นใยแห่งความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ความเหนียวแน่นมีเท่าไร หล่อนก็คงเป็นห่วงไม่วาย ถ้าต้องตัดสินใจ ก็เหมือนตอนที่แม่พาหล่อนไปซื้อนาฬิกา หล่อนถูกใจอยู่สองเรือน ในราคาที่ต่างกัน แต่หล่อนไม่สนใจที่ราคาหรอก เมื่อมีสิทธิเลือกก็ชั่งใจว่า ถ้าเอาเรือนนี้แล้วยังนึกเสียดายเรือนนั้นไหม ถ้าเอาเรือนนั้นจะถูกใจไปตลอดจนไม่เสียดายเรือนนี้หรือเปล่า หล่อนตัดสินใจไม่ผิดเลือกมาหนึ่งเรือน แค่ย่างก้าวออกจากร้าน ก็รู้ว่านี่แหละคือเรือนที่อยากได้ คนก็ไม่ผิดกับนาฬิกาหรอก

หล่อนนึกคำพูดที่อยากร้องออกมาว่า
ฉันไม่ใช่เครื่องทำกาแฟที่มาใช้เพราะอยากกิน
ฉันไม่ใช่เรื่องทำความสุขที่มาใช้เพราะต้องการความสุข
ฉันเป็นสิ่งมีชีวิต
ฉันต้องการความอบอุ่น มีใครให้ฉันได้บ้างไหม...

ความอบอุ่นก็เหมือนความคิดถึงมันเป็นอากาศธาตุ จับต้องไม่ได้ เป็นแค่ความรู้สึกและต้องบำบัดด้วยความรู้สึกเช่นกัน

วันนัดกลับถึงห้องมาเห็นศิรินทร์อยู่กับการเขียนจดหมาย เขาเดินเอาถุงบรรจุของใบหนึ่งมาวางที่พื้น แล้วเข้ามามองนิดหนึ่งพร้อมถามว่า

“ ศิหิวหรือยังจ๊ะ”

“นัดล่ะคะ” หล่อนกลับถามขึ้นมาบ้าง

“ ที่ถามเพราะซื้อไก่ย่างกับมันบดมาให้ศินะ ศิไม่ได้ทานมันบดนานแล้ว ส่วนกับข้าวอาจจะทำหรือไม่ทำก็ได้ เพราะมีสลัดมากมาย จะทานหมดหรือเหลือไว้ก็ได้”

“ ไก่กี่ตัวคะ”

“สองจ้ะ นัดก็ว่าเหนื่อยๆ ขี้เกียจเก็บล้าง มื้อกลางวันก็ทานมาแยะแล้วด้วย”

“นัดนี่รอบคอบจังเลยนะคะ” หล่อนหันมายิ้มกับเขา ทำให้เขาต้องมากอดศีรษะหล่อน แล้วเดินไปเอาน้ำมาดื่ม

"ศินอนไม่หลับ ยังไม่ได้นอนเลยนะคะ คืนนี้ศิคงนอนไวหน่อย คือมันต้องไปโน่นนี่ก็เลยต้องตื่นตัว เมื่อคืนก็นอนน้อยด้วยค่ะ" หล่อนบอกให้เขาฟังเรื่อยๆ

" เดี๋ยวทานอาหารแล้วก็รีบนอนก็ได้นะ อยากหลับตอนไหนก็หลับ ถือว่าเป็นการพักผ่อนเหมือนกัน"

" นัดมาแล้ว งั้นเดี๋ยวศินอนก่อน ทานอาหารไม่ต้องรอก็ได้นะคะ ถ้าศิเกิดหลับจริงๆ"

" ตามใจจ้ะ"

(มีต่อ)

แก้ไขข้อความเมื่อ