🎀☀ ☂ หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 38 ☂☀🎀

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย กิจกรรมผู้สูงอายุ นักเขียนหนังสือ นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สวัสดีค่ะ ในช่วงแห่งการแก้ปมรักที่ศิรินทร์เป็นผู้ผูกไว้ ก็ถึงคราวจะต้องแก้ปมแล้ว หล่อนจะแก้อย่างไร และจะแก้ได้
หรือเปล่า ในเมื่อสายใยที่แสนดีก็เป็นส่วนทำให้แก้ยากกว่าธรรมดา ในชีวิตนี้จะมีสักกี่คนที่ได้พบเจอเหตุการณ์แบบศิรินทร์
ขอให้ลุ้นเอาใจช่วยสาวน้อยด้วยนะคะ ความอบอุ่นจากการเม้นต์อย่างจริงใจทำให้นิยายนี้มีชีวิตชีวาสนุกกว่าเนื้อเรื่องเสียอีก
ขอบคุณนะคะ:Lady Star 919 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 3875943 หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจ, GTW หลงรัก, ส.สัตยา หลงรัก,
ชุนเทียน หลงรัก, kasareev หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, เสาวรส17 ถูกใจ, Soul Master ซึ้ง,
cnck4 หลงรัก
❀❀❀

นิธิมีความรู้สึกเหมือนพาแฟนมาเดินตามถนนเล็กๆจากบ้านไปเรื่อยๆ เขาก็ให้แปลกใจตนเองที่มีความคิดอย่างนี้ ทั้งๆที่หล่อน
กับเขามีอะไรกันมากกว่านี้อีก อะไรนะ คงท่าทีของหล่อนมั้ง นี่เขาต้องเริ่มอะไรใหม่หมดหรือ แต่ก็แปลกดี ตื่นเต้นอีกหน เขาอยากจะ
โอบหล่อนเดิน นี่มันเมืองนอกนะ มอมก็ไม่ได้เห็น แต่หล่อนสุภาพไป ห่างเสียเหลือเกิน

“ ศิจ๊ะ” เขาเดินมาใกล้หล่อน หล่อนน่าจะเกาะแขนเขาสักหน่อยนะ รีรอนิดหนึ่งเขาก็โอบบ่าหล่อน หล่อนเดินไปเรื่อยๆ รู้สึกใน
กิริยาของเขา ลักษณะอย่างนี้พูดธุระก่อนดีกว่า นิธินึกขึ้นมา

“ ศิจ๊ะ พรุ่งนี้บ่ายๆ ศิต้องไปเข้าหอนะจ๊ะ ตอนเช้าผมจะพาศิไปหาซื้อของจำเป็นก่อน บ่ายจึงเข้า วันศุกร์ศิมีเวลาอยู่ที่หอหนึ่งวัน
ปรับตัวกับกฎระเบียบแล้วก็อาหารการกิน เอ้อ เพื่อนร่วมห้องด้วย วันจันทร์ต้องเรียนภาษาที่นั่นเลย ศิจะเป็นนักศึกษาอยู่หอตั้งแต่วัน
จันทร์นะจ๊ะ”

หล่อนรับฟังนึกว่าเขารอบคอบจัดการให้ได้หมด

“ เรื่องลงทะเบียนเรียนล่ะคะ”

“เดี๋ยวกลับไปดูใบลงทะเบียนที่บ้านนะจ๊ะ ก็เรียบร้อยแล้วหละ” เขานึกถึงว่าต้องวิ่งไปสองสามรอบกว่าจะเสร็จ

” อ้อ เช้าต้องไปแวะแสดงตัวกับสำนักงานผู้ดูแลนักเรียนด้วยจ้ะ เกือบลืม ผมจดไว้แล้วว่าศิต้องทำอะไรบ้าง เกี่ยวกับผู้ดูแลน่ะ
เรื่องโอนเงินเข้าบัญชี ศิต้องเปิดบัญชีอีกนะ งั้นพรุ่งนี้เราไปเรื่องธนาคารก่อนดีไหม”

“ ขอศิดูว่าต้องทำอะไรก่อนนะคะ แล้วคืนนี้ค่อยตัดสินใจอีกที” หล่อนอยากจะโอบเขา ขอบคุณที่ทำให้ทุกอย่าง แต่หล่อนก็เพิ่ง
โอบวันนัดมาเมื่อบ่ายนี้เอง หล่อนทำไม่ได้หรอกความรู้สึกมันเตือนอยู่

“ ศิขอบคุณมากนะคะ” หล่อนพิงศีรษะที่เขานิดหนึ่ง

“ ศิเป็นหนี้คุณด้วยไหมคะ คงมากด้วยใช่ไหมคะ”

“เงินไม่กี่ปอนด์หรอกจ้ะ ศิจะไม่พูดถึงหนี้อื่นเลยหรือจ๊ะ” เขาดีใจที่ได้พูดคำนี้ออกมา

หล่อนทำหน้าแปลกใจ ว่าตนเป็นหนี้อะไรเขาอีก

“ศิจำเจนเทิลแมนของศิได้ไหมจ๊ะ” เขาชำเลืองดูกิริยาของหล่อน

หล่อนยิ้ม ใครจะจำไม่ได้ ก็หล่อนฉุกละหุกไปหมด ยังมีอีกที่หล่อนจะคิดถึงเขาทุกนาที ให้เขาทำเรื่องให้ เขาก็ทำให้หล่อนแล้ว
หล่อนจำได้ แต่...

“ เจนเทิลแมนของศิทำอะไรไปบ้างล่ะคะ”

“ เหนื่อยจ้ะ ไปลอนดอนติดต่อลงทะเบียนสามวัน ไปติดต่อผู้ดูแลหนึ่งวัน ไปติดต่อโรงเรียนสองวัน เลือกวิชาลงทะเบียนหนึ่งวัน
วันที่เหลือเป็นหน้าที่ที่ต้องทำเป็นประจำคือคิดถึงศิจ้ะ”

หล่อนฟังเขาแล้วอดยิ้มไม่ได้ นี่ไม่ได้เห็นอาการที่เขาต้องเดินทางไปทั่วทุกแห่ง

“ แล้วเจนเทิลแมนจะเรียกร้องอะไรหรือคะ” เจนเทิลแมนเขาไม่หวังผลหรอก หล่อนนึก

“ ไม่เรียกร้องหรอกจ้ะ แต่ศิจะให้อะไรเป็นรางวัลกับเจนเทิลแมนมั่งล่ะ เจนเทิลแมนรออยู่นะจ๊ะ”

เขาช่างพูดเสียจริง ความรักนี่นะทำคนเป็นไปได้ หล่อนยิ้มอยู่นั่นไม่พูดอะไร

“ เร็วสิจ๊ะ” เขาเร่งอีก

“ ถ้าอะไรที่ศิลืม ก็คิดว่าศิโกงก็แล้วกันนะคะ” หล่อนพูดออกมา

“ ศิ ศิจะโกงกันซึ่งๆหน้าเหรอ” เขาโวยด้วย ขำด้วย

“ ก็ศิบอกแล้วไงคะ คิดว่าศิโกงก็ได้” เขาขบฟันด้วยว่า ฉลาดนักนะ แล้วก็เปลี่ยนเป็นกอดหล่อนแรง จูบอย่างไม่รอทีเดียว

หล่อนคิดถึงวันนัด เมื่อเขาไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ราวจะทวงส่วนที่หล่อนโกงไปทั้งหมดทีเดียวให้ครบ หล่อนนิ่งเมื่อเขาปล่อยหล่อน
นิธิรู้ว่าเขาไม่ควรแสดงกิริยาอย่างเมื่อกี้นี้กับหล่อน เขาบีบมือหล่อน ราวจะขอโทษกลายๆ หล่อนอยากจะบอกกับเขาว่า ทำกับหล่อนเบาๆ
และอย่าทำกลางถนน เมื่อเขาบีบมือหล่อนจึงไม่ได้พูด หล่อนต้องใจแข็งกับเขาอีกหน่อย

“ มอมรอทานอาหารแล้วมั้ง” หล่อนพูดขึ้นมา เขานึกได้รีบจูงมือหล่อนกลับอย่างรีบ

หล่อนมองมือเขาที่จูงหล่อนเดิน ก็ถอนใจขึ้นมา นัด หล่อนนึกถึงเขา..

ดังคาด อาหารวางบนโต๊ะแล้ว มอมยังเดินอยู่ในครัว แดดดี้อ่านหนังสือพิมพ์ คิดว่ารออยู่ก็ได้

“ ซอรี่” นิธิรีบบอกอย่างรู้ตัว

“ เพิ่งเสร็จ ไม่เป็นไร “ มอมบอกอย่างเอาใจ

“ ไม่เห็นชวนแด้ดไปด้วยเลย พรุ่งนี้ชวนนะ” แดดดี้กล่าวขึ้นมา มองนิธิอย่างล้อเลียน เขาหายใจโล่งอกที่ไม่มีเรื่องซีเรียสกับเวลา

แดดดี้ผายมือให้ศิรินทร์นั่งตรงข้ามมอม ตามด้วยนิธิ แดดดี้นั่งตรงข้ามเขา อาหารมื้อนี้เป็นไก่อบ มีข้าวและซุปผัก มอมแจกซุปให้ทุกคน ไก่คนละชิ้นวางในจานข้าวแต่ละคน

เห็นนิธิช้อนตักซุปออกจากตัวแล้วหล่อนอดนึกถึงวันที่หล่อนประหลาดใจที่ร้านอาหารไม่ได้ ทุกคนทานกันเงียบๆ ช้อนชั้นดีกระทบจานเสียงแหลมกุ๊งกิ๊ง นิธิเหลือบมองหล่อนเป็นบางครั้ง มอมมองหล่อนทุกครั้งที่ตักไก่ใส่ปาก หล่อนขึ้นโต๊ะได้เรียบร้อยดี มอมนึกในใจ

น้ำที่ดื่มคือน้ำชาใส่อยู่ในเหยือกแก้วทนร้อนใบใหญ่ มอมจะรินแจกตอนทานอาหารอิ่มแล้ว ศิรินทร์ไม่ได้ยินใครพูดถึงรสชาติอาหารเลย ในเยอรมันต้องพูดชมว่าอร่อยทุกครั้ง ดังนั้นหล่อนจึงพูดกับมอมว่า อาหารอร่อย มอมยิ้มอย่างพอใจที่ได้ยินและเอ่ยขอบคุณตามมา

เมื่ออิ่มกันแล้ว หล่อนจะช่วยเก็บจาน นิธิขอทำเอง เขาบอกว่าหล่อนเป็นแขก คำว่าแขก หล่อนมีสองแขก ที่นี่แล้วก็ที่โน่น วันนัดแขกพิเศษ ธีระ ปิยะ คงทานอาหารมื้อเย็นแล้วสินะ หล่อนคงใช้เวลาในวันศุกร์ที่หอเขียนจดหมายถึงเขาได้ หล่อนเดินมานั่งที่โซฟา ทุ่มกว่าแล้ว เดี๋ยวก็จะหมดวัน นัดเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ เฮ้อ..

มอมเก็บจานไปใส่เครื่องล้างจาน เก็บโต๊ะอยู่ในครัว แดดดี้มานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ นิธิมานั่งที่โซฟา ศิรินทร์นั่งนึกว่า แล้วนี่จะทำอะไรกันต่อล่ะ กว่าจะนอน นึกถึงที่นอน หล่อนเปลี่ยนที่นอนอีกแล้วหรือนี่ พรุ่งนี้อีกล่ะไปนอนที่หอพักคงเป็นที่นอนที่ถาวรเสียที

“ แดดดี้ไปเดินย่อยอาหารไหม” นิธิพูดขึ้นมา

“ พ่อหนุ่ม หนาวนะหรือไม่หนาว” แดดดี้ชักไม่แน่ใจในอากาศขณะนี้

มอมเดินเข้ามานั่งพูดว่า

“ เบ็นเขาชอบออกไปเดินค่ำๆอย่างนี้ บอกว่าหนาวก็ว่าไม่หนาว” มอมบอกกับหล่อนๆรับฟังด้วยแปลกใจ

“ ศิไปเดินไหมจ๊ะ เป็นเพื่อนผม” เขาถือโอกาสชวนหล่อนทันที

หล่อนมองคนโน้น คนนี้ ว่าควรหรือไม่ควรไปเดิน แต่นิธิก็เดินไปหยิบเสื้อมาให้หล่อน หล่อนทำไม่รู้ไม่ชี้

“ แดดดี้ไม่ไปเหรอ ไหนว่าอยากไป” เขาชวนแดดดี้อีก แดดดี้หัวเราะ

“ ไปเถอะเบ็น” มอมพูดเสริมให้

หล่อนจึงออกประตูมากับเขาด้วยเสื้อที่ใส่ได้แขนเดียว นิธิช่วยจับให้ใส่อีกข้าง เมื่อใส่เสร็จ เขาไม่ได้ไปไหน กอดหล่อนอย่างรักคิดถึงอยู่หน้าประตูนั่นเอง

“ ศิจ๊ะ ผมคิดถึงศิจัง คิดถึงจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว” เขาไล่ปากหาหล่อน จูบอย่างดูดดื่ม จนหล่อนเพริดไปกับเขาด้วย นานเหลือเกินที่ไม่ได้ใกล้หล่อน เขาปล่อยเมื่อหล่อนเตือนเขา แต่กอดอยู่กับการหายใจแรงๆของเขา

“ ศิบอกอะไรผมบ้างสิจ๊ะ รักผมเหมือนเดิมหรือเปล่า” เขาแนบหน้ากับหล่อนรอคำตอบ หล่อนจะตอบได้อย่างไรล่ะ

“ หนาวนะคะ” หล่อนซุกตัวกับพูดแทนคำตอบ

หนาวเหรอ เขาให้หนาวขึ้นมา นี่เขาจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกขณะนี้

หล่อนรู้ หล่อนเข้าใจ และหล่อนคิดถึงวันนัด

“ เบ็นคะ เราออกมาจะไม่เหมาะนะคะ”

“ผมออกมาทุกคืนจ้ะศิ คิดถึงศิ แล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรด้วย ก็เดินมันไปเรื่อยๆ ไป เดินไปจะได้ไม่หนาว” เขาจูงมือหล่อนอีกแล้ว
หล่อนอยากเกาะแขนด้วยความเคยชิน แต่เขาไม่ใช่วันนัด

เดินท่ามกลางความเย็นที่พอทน นึกคิดกันไปคนละทิศละทาง นิธินึกถึงวันเสาร์อาทิตย์หล่อนจะออกมาได้ไหมหนอ เพิ่งอาทิตย์แรก
ถ้าไม่ได้ก็ต้องรอไปอาทิตย์โน้นกว่าจะได้พบหล่อนอีก ก็เป็นเจ็ดแปดวันเชียวหนอ แล้วเขาจะมีโอกาสอยู่สองต่อสองกับหล่อนไหมนี่
เขาอยากจะไปอยู่ห้องเช่าเสียแล้วความคิดในขณะนี้ เขาเฝ้ารอๆมานาน หล่อนก็ไม่ยอมมาเสียที เขาจะทำอย่างไรดีนะ

ศิรินทร์นึกถึงวันนัดคงจะอ่านจดหมายของหล่อนแล้ว หล่อนเขียนดีไว้ เขาน่าจะดีขึ้น แต่เมื่อต้องนอนเขาต้องคิดถึงหล่อนแน่ๆ
หล่อนนอนก็คงต้องคิดถึงเขาเช่นกัน วันนัดคงนึกว่าหล่อนอยู่ไปทั่วๆห้องเช่นเดิม

(มีต่อ)

แก้ไขข้อความเมื่อ

ถูกใจให้พอยต์

Susisiri

สมาชิกหมายเลข 3152787 ถูกใจ, Lady Star 919 หลงรัก, Soul Master หลงรัก, kasareev หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 3875943 หลงรัก, GTW หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, cnck4 หลงรัก, Na(นะ) ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼

แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

เข้าสู่ระบบ

อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ แต่งนิยาย กิจกรรมผู้สูงอายุ นักเขียนหนังสือ นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก

{room_name}

🎀☀ ☂ หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 38 ☂☀🎀

กระทู้ที่คุณอาจสนใจ