[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Credit
http://www.ksta.de/thema/koeln/rosenmontagszug-koeln
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนแรก https://ppantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://ppantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://ppantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://ppantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://ppantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://ppantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://ppantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://ppantip.com/topic/36823231
สวัสดีค่ะ หอรักมาถึงตอนเข้มข้นในความเกี่ยวพันกันขึ้นมาหลายอย่างกับศิรินทร์ จะเป็นอย่างไรติดตามอ่านเลยนะคะ ขอขอบคุณทุก
ท่านที่สนใจและเป็นกำลังใจค่ะ : แก้วกรกช หลงรัก,นู๋สร้างชาติ Gen Y หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, The Mario หลงรัก, WANG JIE หลงรัก,
Lady Star 919 หลงรัก, GTW หลงรัก, tedta ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 868666 หลงรัก, มัศยวีร์ หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก,Na(นะ) ถูกใจ
⚡️🔥💥
ศิรินทร์ยืนจดๆจ้องๆอยู่หน้ากระจกร้านขนมเค้กที่ตกแต่งอย่างสวยงามเป็นรูปสัตว์และผลไม้เคลือบช็อคโกแลตหรือเยลลี่อยู่บนหน้า
มือหล่อนหิ้วถุงกับข้าวหนึ่งถุง ธีระเห็นหล่อนนานแล้ว ยืนลังเลว่าจะเข้ามาทักหล่อนในทันที หรือว่ารอดูหล่อนอีกสักนิดหนึ่ง
ศิรินทร์เดินเข้าไปซื้อเค้กหนึ่งชิ้นกับขนมปังเรียกว่าโบรชเช่น ก้อนเล็กๆสำหรับตอนเช้าสี่ก้อน เมื่อออกมาจากร้านก็พบธีระที่หน้าร้านพอดี
“ อ้าวคุณธีระ จะซื้อขนมเค้กหรือคะ”
“ ดูๆน่ะครับ คุณศิซื้อแล้วเหรอครับ”
“ ศิซื้อแล้วค่ะ ทั้งเค้กทั้งขนมปัง เห็นน่าทานอดไม่ได้’
“ ผมไม่ค่อยได้ทานเค้กหรอกครับ คือไม่ทราบจะทานตอนไหน ขนมปังก็ไม่ค่อยได้ทาน สายๆก็ไปจัดการที่โรงอาหารโรงเรียนเลยครับ”
“ งั้นวันนี้อยากทานไหมคะ เค้กนะค่ะ ศิจะเลี้ยงแถมน้ำชา กาแฟด้วยก็ได้ค่ะ”
ธีระมองหน้าด้วย แววตาขอบคุณ
“ คุณศิใจดีจังนะครับ”
“ ก็มีกันอยู่แค่นี้นี่คะ ใจดีหรือร้ายก็เห็นกันอยู่น่ะค่ะ”
“ เผอิญผมโชคดี ที่ได้เห็นส่วนที่ใจดีนะครับ”
“ ระวังเจอส่วนร้ายละก้อ รับไม่ไหวเลยล่ะค่ะ”
“ เอ..ชักอยากจะเห็นเสียพร้อมๆกันเลยนะครับ” ธีระพร้อมที่จะเห็นไปหมด
“ เดี๋ยวคุณธีระเลือกก่อน ว่าจะเอาเค้กชิ้นไหน”
“ แล้วแต่จะกรุณาครับ”
ศิรินทร์ปรายตามองหน้าว่า มากไป ที่พูดอย่างนั้น แล้วก็เข้าไปชี้ขนมเค้กฟรุตเค้กที่มีเหล้ารัมหนึ่งชิ้นโตพอสมควร สำหรับธี
ระ แล้วจึงออกมาสมทบกับเขา
"คุณธีระซื้ออะไรหรือยังคะ”
“ จะซื้อกาวครับ เดินมาเลยเจอคุณศิเสียก่อน เดี๋ยวแวะซื้อกับข้าวทีหลัง คุณศิล่ะครับ”
“ ศิเสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวแวะไปซื้อกับคุณธีระใหม่ก็ได้” หล่อนได้เพื่อนเดิน ไหนๆก็จะทานขนมเค้กด้วยกันแล้ว
“ ผมเข้าร้านซื้อหมูก่อนนะครับ” ธีระพูดพลางเดินนำ เมื่อเสร็จแล้วทั้งสองหิ้วของมาขึ้นรถธีระพากันกลับหอ ศิรินทร์ขอบคุณก่อนแยกตัวขึ้นห้อง นัดธีระมาตอนสี่โมงเย็น
ธีระโน้ตภาษาไทยติดไว้ที่หน้าห้องว่าอยู่ห้องคุณศิตั้งแต่ สิบหกนาฬิกา เพื่อจะบอกคนที่มาหาตามมาถูก โดยเฉพาะปิยะ
เมื่อธีระมาถึงห้องศิรินทร์ก็พบว่าเจ้าของห้องเตรียมทุกอย่างรออยู่แล้ว ทำให้อารมณ์เขาแจ่มใสเป็นพิเศษ
“ผมรบกวนหรือเปล่าครับ ราวยังกับแขกต่างเมืองแน่ะครับ”
คำว่าแขกต่างเมืองทำให้ศิรินทร์ตอบช้าไปหน่อย
“ ไม่มีอะไรรบกวนหรอกค่ะ” คำพูดธีระทำให้หล่อนหมองไปนิด
“ เดี่ยวผมเอาน้ำร้อนให้ก็ได้นะครับ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวศิต้มเองค่ะ” หล่อนรีบออกไปต้มน้ำร้อน ธีระมาโผล่ที่ระเบียงแทนการนั่งรอ สักครู่ศิรินทร์ก็เข้ามา ยกน้ำร้อนมาทั้งหม้อเลย
“ ศิคงจะต้องซื้อกาน้ำเล็กสักใบแล้วค่ะ ต้มทั้งหม้อดูไม่ค่อยน่าทานเลย”
“ พวกกะเหรี่ยงเขาไม่ถือหรอกครับ”
“ ศิก็อยากเป็นกะเหรี่ยงที่พัฒนาสักหน่อย ไว้จะหาซื้อค่ะ”
น้ำชา กาแฟถูกปรุง แขกและเจ้าของห้องรู้สึกอร่อยกับขนมเค้กนั้น จนเกือบห้าโมงเย็น ธีระจึงจะลากลับ เสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น
พร้อมออดในห้องของศิรินทร์ หล่อนขอตัวรับโทรศัพท์ก่อน
“ ศิรินทร์ค่ะ”
“ สวัสดีตอนเย็นครับ รบกวนหรือเปล่าครับ”
“ สวัสดีค่ะคุณชัยยศ โอย หายไปไหนเสียนานล่ะคะ”
“ ขอบคุณที่ยังจำได้แม้กระทั่งเสียง”
"แหม ก็มีกันอยู่ไม่กี่เสียงหรอก ทำไมจะจำไม่ได้คะ”
“ ทำอะไรอยู่ครับ”
“ เพิ่งเสร็จจากดื่มน้ำชากับเพื่อนค่ะ”
“ แน่ะ มีเวลาดื่มน้ำชา กาแฟด้วย คงไม่เหงานะครับ มีคนเป็นห่วง กลัวจะเหงาจะได้ไปบอกถูก”
“ บอกอะไรใครคะ”
“ ก็มีใครห่วงคุณศิบ้างล่ะครับ ผมงี้ยังห่วงเขาเลย ที่พลอยหงอยเหงาไปด้วย ผมก็เลยเป็นโรคติดต่อ วันนี้เลยต้องโทรมาถามข่าวคราวเสียหน่อย”
“ ศิขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง คุณชัยยศทำกิจกรรมอะไรบ้างคะ ถึงได้เงียบไป”
“ ผมก็เรื่อยๆครับ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ไว้ให้นัดเขาเล่าให้ฟังเถอะครับ อยากมาเยี่ยมจัง ไว้ผมจัดโปรแกรมก่อน แล้วจะโทรมาแจ้งอีกที ถ้าคุณศิอยู่สบายดีก็ดีใจด้วย คงไม่เหงานะครับ”
“ ศิไม่เหงาแน่ๆ เพราะศิได้วิทยุกับที่เล่นซีดีมาแล้วค่ะ ช่วยบอกคุณนัดให้ศิด้วยนะคะ”
“ เหรอครับ ได้นานหรือยัง”
“ ฝากเพื่อนซื้อมาให้ได้อาทิตย์หนึ่งแล้วค่ะ มีซีดีแผ่นเดียวฟังทุกคืนจนร้อนสลับกับฟังวิทยุ ยังเห่ออยู่ค่ะ”
“ ยังไงก็คิดถึงคนอยู่ไกลบ้างนะครับ”
“ พูดเองหรือเปล่าคะ”
“ ครับพูดเอง เผื่อตัวเองและเพื่อนด้วยครับ”
“ แหม น่ารักจังนะคะ มีเพื่อนแบบนี้ศิชักอิจฉา”
“ ผมก็อิจฉาเพื่อนเหมือนกันนะครับ ผมก็ห่วงทั้งทางโน้นทางนี้’
“ ศิชักอยากเจอคุณชัยยศจริงๆซะแล้ว ยิ่งพูดยิ่งคิดถึง”
"อ้าวเป็นงั้นไป แต่ก็ขอบคุณครับที่ยังมีส่วนผมบ้าง”
“ ยังมีอีกแยะ แต่ต้องมาเอาเอง เดี๋ยวคนอื่นมาเอาไปหมดนะคะ”
“ ทำใจให้หนักแน่นไว้ครับ” ชัยยศพูดเป็นการเป็นงาน
“ ศิหนักแน่นค่ะ ศิเป็นคนเห็นแก่ตัว นึกถึงใจตัวเองก่อน ใครมาแย่งมาแบ่งไม่ได้หรอก เพราะศิจะให้เฉพาะคนที่อยากให้”
“ ขอบคุณร้อยหนนะครับ ผมละก้อ ดูคุณศิไม่ผิดหรอก แต่ก็ห่วงๆเหมือนกัน ยิ่งอยู่คนเดียวด้วย เอาไว้ผมจะแบ่งซีดีมาให้นะครับ รออีกนิด วันนี้คงไม่มีอะไรแล้ว คุณศิจะสั่งอะไรถึงนัดเขาไหมครับ”
“ ก็คิดถึงคนละครึ่งกับคุณชัยยศนะคะ”
“ นัดเขาคงไม่ยอมหรอก”
“ แน่ะ คุณชัยยศรู้ได้ไงคะ”
“ เดี๋ยวผมก็สารภาพแทนนัดเสียหรอก” ชัยยศพูดกลั้วหัวเราะมาเต็มสาย
“ คุณชัยยศจะสารภาพบาปหรือเปล่า ศิไม่รับนะคะ” หล่อนหัวเราะอย่างขำบ้าง
“ มันก็คงทั้งบาปทั้งบุญปนๆกันไป แล้วผมจะไปเล่าให้นัดเขาฟังทีหลัง คุณศิมีอะไรอีกมั้ยครับ”
“ คงไม่มีแล้วค่ะ ความคิดถึงก็ให้ไปแล้ว”
“ ไว้คุยกันใหม่นะครับ สวัสดีสำหรับวันนี้นะครับ”
“ ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณชัยยศ”
ธีระนั่งรออยู่ในห้อง ได้ยินบ้างเป็นบางครั้ง คิดว่าต้องเป็นสายต่างเมืองแน่ ดูแล้วคนเมืองนี้คงไม่มีใครพูดนานอย่างนี้
ศิรินทร์เดินเข้ามารอยยิ้มฉายเต็มหน้า
“ เพื่อนน่ะค่ะ พูดตลกจัง” หล่อนบอกอย่างออกตัว ที่ปล่อยให้แขกรอนาน
“ คุณธีระหิวอีกหรือยังคะ”
“ ยังครับ นึกว่ามื้อเย็นคงไม่จำเป็นแล้ว” ธีระนึกอย่างนั้นจริงๆ
"ผมช่วยเก็บดีกว่านะครับ”
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวศิจัดการเองได้ค่ะ”
“ ผมขอตัวนะครับ เดี๋ยวใครมาหาจะได้ไม่ต้องมาตามที่นี่ นัดปิยะเขาว่าจะแวะมาน่ะครับ”
“ เชิญค่ะ ขอบคุณที่มาทำให้ทานเค้กไม่เงียบเหงาอยู่คนเดียวค่ะ”
ธีระกลับไปแล้วด้วยความคิดตอนทานเสร็จว่าบรรยากาศทุกอย่างเป็นของเขาคนเดียว ถ้าไม่มีโทรศัพท์นั่น ตอนนี้คงเหลือเท่าที่มันจะเหลือในความคิดของศิรินทร์เท่านั้น
ค่ำคืนนี้สถานีนี้เปิดเพลงเพราะเสียจริง ศิรินทร์คิดอย่างนั้น นานเท่านานที่หล่อนออกไปยืนปล่อยอารมณ์ที่ระเบียง แสงแดดอันอบอุ่นตอนกลางวันยังทิ้งร่องรอยไว้ อากาศยามนี้จึงสบาย ฟ้าโปร่ง เพลง รีเวอร์ออฟโนรีเทอร์น กระแทกกระทันอารมณ์ทั้งคนร้องคนฟัง
ในยามนี้เป็นเวลาของความเหงาเสียจริงๆ มันว่างเปล่าเหมือนบรรยากาศที่เริ่มโพล้เพล้ตอนแสงอาทิตย์จะจากไป เพลงแล้วเพลงเล่าที่ได้ฟังให้อารมณ์มาก หล่อนคำนึงถึงคำพูดทางโทรศัพท์ของชัยยศ หล่อนจำคำพูดโต้ตอบได้ เขาพูดให้เพื่อนหรืออย่างไร เพื่อน ก็เขานั่นแหละ หล่อนยืนนึกคิดปล่อยความคิดไปเรื่อยๆจนรู้สึกเมื่อยจึงกลับเข้าห้องมา พร้อมกับเพลงมูนรีเวอร์ที่แหวกความเงียบดังขึ้นมา หล่อนรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วมานอนฟังเพลงจนหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
อากาศวันนี้อบอุ่นกว่าทุกวัน ศิรินทร์แต่งกายสบายๆเดินลงมาหาจดหมายที่ชั้นล่าง วันนี้แปลกมีเอกสารของสมาคมนักเรียนไทยในเยอรมันอีกฉบับหนึ่ง และที่ดีใจเมื่อเห็นคือจดหมายของวันนัด กลับขึ้นห้องศิรินทร์เปิดเอกสารดูก่อน เป็นหนังสือเชิญชวนเที่ยวงานหน้าร้อนเมืองภาคกลางตอนใต้ หมายถึงกำหนดการทีมฟุตบอลหลายเมืองที่จะแข่งขันสองวันสองคืน ศิรินทร์ดูผ่านๆพับเก็บไว้ หยิบหมอนมาพิงหลังเข้าข้างฝาเปิดจดหมายอ่านอย่างใจจดใจจ่อ
(มีต่อ)
💧💦💧หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 9 💧💦💧
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ หอรักมาถึงตอนเข้มข้นในความเกี่ยวพันกันขึ้นมาหลายอย่างกับศิรินทร์ จะเป็นอย่างไรติดตามอ่านเลยนะคะ ขอขอบคุณทุก
ท่านที่สนใจและเป็นกำลังใจค่ะ : แก้วกรกช หลงรัก,นู๋สร้างชาติ Gen Y หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, The Mario หลงรัก, WANG JIE หลงรัก,
Lady Star 919 หลงรัก, GTW หลงรัก, tedta ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 868666 หลงรัก, มัศยวีร์ หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก,Na(นะ) ถูกใจ
⚡️🔥💥
ศิรินทร์ยืนจดๆจ้องๆอยู่หน้ากระจกร้านขนมเค้กที่ตกแต่งอย่างสวยงามเป็นรูปสัตว์และผลไม้เคลือบช็อคโกแลตหรือเยลลี่อยู่บนหน้า
มือหล่อนหิ้วถุงกับข้าวหนึ่งถุง ธีระเห็นหล่อนนานแล้ว ยืนลังเลว่าจะเข้ามาทักหล่อนในทันที หรือว่ารอดูหล่อนอีกสักนิดหนึ่ง
ศิรินทร์เดินเข้าไปซื้อเค้กหนึ่งชิ้นกับขนมปังเรียกว่าโบรชเช่น ก้อนเล็กๆสำหรับตอนเช้าสี่ก้อน เมื่อออกมาจากร้านก็พบธีระที่หน้าร้านพอดี
“ อ้าวคุณธีระ จะซื้อขนมเค้กหรือคะ”
“ ดูๆน่ะครับ คุณศิซื้อแล้วเหรอครับ”
“ ศิซื้อแล้วค่ะ ทั้งเค้กทั้งขนมปัง เห็นน่าทานอดไม่ได้’
“ ผมไม่ค่อยได้ทานเค้กหรอกครับ คือไม่ทราบจะทานตอนไหน ขนมปังก็ไม่ค่อยได้ทาน สายๆก็ไปจัดการที่โรงอาหารโรงเรียนเลยครับ”
“ งั้นวันนี้อยากทานไหมคะ เค้กนะค่ะ ศิจะเลี้ยงแถมน้ำชา กาแฟด้วยก็ได้ค่ะ”
ธีระมองหน้าด้วย แววตาขอบคุณ
“ คุณศิใจดีจังนะครับ”
“ ก็มีกันอยู่แค่นี้นี่คะ ใจดีหรือร้ายก็เห็นกันอยู่น่ะค่ะ”
“ เผอิญผมโชคดี ที่ได้เห็นส่วนที่ใจดีนะครับ”
“ ระวังเจอส่วนร้ายละก้อ รับไม่ไหวเลยล่ะค่ะ”
“ เอ..ชักอยากจะเห็นเสียพร้อมๆกันเลยนะครับ” ธีระพร้อมที่จะเห็นไปหมด
“ เดี๋ยวคุณธีระเลือกก่อน ว่าจะเอาเค้กชิ้นไหน”
“ แล้วแต่จะกรุณาครับ”
ศิรินทร์ปรายตามองหน้าว่า มากไป ที่พูดอย่างนั้น แล้วก็เข้าไปชี้ขนมเค้กฟรุตเค้กที่มีเหล้ารัมหนึ่งชิ้นโตพอสมควร สำหรับธี
ระ แล้วจึงออกมาสมทบกับเขา
"คุณธีระซื้ออะไรหรือยังคะ”
“ จะซื้อกาวครับ เดินมาเลยเจอคุณศิเสียก่อน เดี๋ยวแวะซื้อกับข้าวทีหลัง คุณศิล่ะครับ”
“ ศิเสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวแวะไปซื้อกับคุณธีระใหม่ก็ได้” หล่อนได้เพื่อนเดิน ไหนๆก็จะทานขนมเค้กด้วยกันแล้ว
“ ผมเข้าร้านซื้อหมูก่อนนะครับ” ธีระพูดพลางเดินนำ เมื่อเสร็จแล้วทั้งสองหิ้วของมาขึ้นรถธีระพากันกลับหอ ศิรินทร์ขอบคุณก่อนแยกตัวขึ้นห้อง นัดธีระมาตอนสี่โมงเย็น
ธีระโน้ตภาษาไทยติดไว้ที่หน้าห้องว่าอยู่ห้องคุณศิตั้งแต่ สิบหกนาฬิกา เพื่อจะบอกคนที่มาหาตามมาถูก โดยเฉพาะปิยะ
เมื่อธีระมาถึงห้องศิรินทร์ก็พบว่าเจ้าของห้องเตรียมทุกอย่างรออยู่แล้ว ทำให้อารมณ์เขาแจ่มใสเป็นพิเศษ
“ผมรบกวนหรือเปล่าครับ ราวยังกับแขกต่างเมืองแน่ะครับ”
คำว่าแขกต่างเมืองทำให้ศิรินทร์ตอบช้าไปหน่อย
“ ไม่มีอะไรรบกวนหรอกค่ะ” คำพูดธีระทำให้หล่อนหมองไปนิด
“ เดี่ยวผมเอาน้ำร้อนให้ก็ได้นะครับ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวศิต้มเองค่ะ” หล่อนรีบออกไปต้มน้ำร้อน ธีระมาโผล่ที่ระเบียงแทนการนั่งรอ สักครู่ศิรินทร์ก็เข้ามา ยกน้ำร้อนมาทั้งหม้อเลย
“ ศิคงจะต้องซื้อกาน้ำเล็กสักใบแล้วค่ะ ต้มทั้งหม้อดูไม่ค่อยน่าทานเลย”
“ พวกกะเหรี่ยงเขาไม่ถือหรอกครับ”
“ ศิก็อยากเป็นกะเหรี่ยงที่พัฒนาสักหน่อย ไว้จะหาซื้อค่ะ”
น้ำชา กาแฟถูกปรุง แขกและเจ้าของห้องรู้สึกอร่อยกับขนมเค้กนั้น จนเกือบห้าโมงเย็น ธีระจึงจะลากลับ เสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น
พร้อมออดในห้องของศิรินทร์ หล่อนขอตัวรับโทรศัพท์ก่อน
“ ศิรินทร์ค่ะ”
“ สวัสดีตอนเย็นครับ รบกวนหรือเปล่าครับ”
“ สวัสดีค่ะคุณชัยยศ โอย หายไปไหนเสียนานล่ะคะ”
“ ขอบคุณที่ยังจำได้แม้กระทั่งเสียง”
"แหม ก็มีกันอยู่ไม่กี่เสียงหรอก ทำไมจะจำไม่ได้คะ”
“ ทำอะไรอยู่ครับ”
“ เพิ่งเสร็จจากดื่มน้ำชากับเพื่อนค่ะ”
“ แน่ะ มีเวลาดื่มน้ำชา กาแฟด้วย คงไม่เหงานะครับ มีคนเป็นห่วง กลัวจะเหงาจะได้ไปบอกถูก”
“ บอกอะไรใครคะ”
“ ก็มีใครห่วงคุณศิบ้างล่ะครับ ผมงี้ยังห่วงเขาเลย ที่พลอยหงอยเหงาไปด้วย ผมก็เลยเป็นโรคติดต่อ วันนี้เลยต้องโทรมาถามข่าวคราวเสียหน่อย”
“ ศิขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง คุณชัยยศทำกิจกรรมอะไรบ้างคะ ถึงได้เงียบไป”
“ ผมก็เรื่อยๆครับ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ไว้ให้นัดเขาเล่าให้ฟังเถอะครับ อยากมาเยี่ยมจัง ไว้ผมจัดโปรแกรมก่อน แล้วจะโทรมาแจ้งอีกที ถ้าคุณศิอยู่สบายดีก็ดีใจด้วย คงไม่เหงานะครับ”
“ ศิไม่เหงาแน่ๆ เพราะศิได้วิทยุกับที่เล่นซีดีมาแล้วค่ะ ช่วยบอกคุณนัดให้ศิด้วยนะคะ”
“ เหรอครับ ได้นานหรือยัง”
“ ฝากเพื่อนซื้อมาให้ได้อาทิตย์หนึ่งแล้วค่ะ มีซีดีแผ่นเดียวฟังทุกคืนจนร้อนสลับกับฟังวิทยุ ยังเห่ออยู่ค่ะ”
“ ยังไงก็คิดถึงคนอยู่ไกลบ้างนะครับ”
“ พูดเองหรือเปล่าคะ”
“ ครับพูดเอง เผื่อตัวเองและเพื่อนด้วยครับ”
“ แหม น่ารักจังนะคะ มีเพื่อนแบบนี้ศิชักอิจฉา”
“ ผมก็อิจฉาเพื่อนเหมือนกันนะครับ ผมก็ห่วงทั้งทางโน้นทางนี้’
“ ศิชักอยากเจอคุณชัยยศจริงๆซะแล้ว ยิ่งพูดยิ่งคิดถึง”
"อ้าวเป็นงั้นไป แต่ก็ขอบคุณครับที่ยังมีส่วนผมบ้าง”
“ ยังมีอีกแยะ แต่ต้องมาเอาเอง เดี๋ยวคนอื่นมาเอาไปหมดนะคะ”
“ ทำใจให้หนักแน่นไว้ครับ” ชัยยศพูดเป็นการเป็นงาน
“ ศิหนักแน่นค่ะ ศิเป็นคนเห็นแก่ตัว นึกถึงใจตัวเองก่อน ใครมาแย่งมาแบ่งไม่ได้หรอก เพราะศิจะให้เฉพาะคนที่อยากให้”
“ ขอบคุณร้อยหนนะครับ ผมละก้อ ดูคุณศิไม่ผิดหรอก แต่ก็ห่วงๆเหมือนกัน ยิ่งอยู่คนเดียวด้วย เอาไว้ผมจะแบ่งซีดีมาให้นะครับ รออีกนิด วันนี้คงไม่มีอะไรแล้ว คุณศิจะสั่งอะไรถึงนัดเขาไหมครับ”
“ ก็คิดถึงคนละครึ่งกับคุณชัยยศนะคะ”
“ นัดเขาคงไม่ยอมหรอก”
“ แน่ะ คุณชัยยศรู้ได้ไงคะ”
“ เดี๋ยวผมก็สารภาพแทนนัดเสียหรอก” ชัยยศพูดกลั้วหัวเราะมาเต็มสาย
“ คุณชัยยศจะสารภาพบาปหรือเปล่า ศิไม่รับนะคะ” หล่อนหัวเราะอย่างขำบ้าง
“ มันก็คงทั้งบาปทั้งบุญปนๆกันไป แล้วผมจะไปเล่าให้นัดเขาฟังทีหลัง คุณศิมีอะไรอีกมั้ยครับ”
“ คงไม่มีแล้วค่ะ ความคิดถึงก็ให้ไปแล้ว”
“ ไว้คุยกันใหม่นะครับ สวัสดีสำหรับวันนี้นะครับ”
“ ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณชัยยศ”
ธีระนั่งรออยู่ในห้อง ได้ยินบ้างเป็นบางครั้ง คิดว่าต้องเป็นสายต่างเมืองแน่ ดูแล้วคนเมืองนี้คงไม่มีใครพูดนานอย่างนี้
ศิรินทร์เดินเข้ามารอยยิ้มฉายเต็มหน้า
“ เพื่อนน่ะค่ะ พูดตลกจัง” หล่อนบอกอย่างออกตัว ที่ปล่อยให้แขกรอนาน
“ คุณธีระหิวอีกหรือยังคะ”
“ ยังครับ นึกว่ามื้อเย็นคงไม่จำเป็นแล้ว” ธีระนึกอย่างนั้นจริงๆ
"ผมช่วยเก็บดีกว่านะครับ”
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวศิจัดการเองได้ค่ะ”
“ ผมขอตัวนะครับ เดี๋ยวใครมาหาจะได้ไม่ต้องมาตามที่นี่ นัดปิยะเขาว่าจะแวะมาน่ะครับ”
“ เชิญค่ะ ขอบคุณที่มาทำให้ทานเค้กไม่เงียบเหงาอยู่คนเดียวค่ะ”
ธีระกลับไปแล้วด้วยความคิดตอนทานเสร็จว่าบรรยากาศทุกอย่างเป็นของเขาคนเดียว ถ้าไม่มีโทรศัพท์นั่น ตอนนี้คงเหลือเท่าที่มันจะเหลือในความคิดของศิรินทร์เท่านั้น
ค่ำคืนนี้สถานีนี้เปิดเพลงเพราะเสียจริง ศิรินทร์คิดอย่างนั้น นานเท่านานที่หล่อนออกไปยืนปล่อยอารมณ์ที่ระเบียง แสงแดดอันอบอุ่นตอนกลางวันยังทิ้งร่องรอยไว้ อากาศยามนี้จึงสบาย ฟ้าโปร่ง เพลง รีเวอร์ออฟโนรีเทอร์น กระแทกกระทันอารมณ์ทั้งคนร้องคนฟัง
ในยามนี้เป็นเวลาของความเหงาเสียจริงๆ มันว่างเปล่าเหมือนบรรยากาศที่เริ่มโพล้เพล้ตอนแสงอาทิตย์จะจากไป เพลงแล้วเพลงเล่าที่ได้ฟังให้อารมณ์มาก หล่อนคำนึงถึงคำพูดทางโทรศัพท์ของชัยยศ หล่อนจำคำพูดโต้ตอบได้ เขาพูดให้เพื่อนหรืออย่างไร เพื่อน ก็เขานั่นแหละ หล่อนยืนนึกคิดปล่อยความคิดไปเรื่อยๆจนรู้สึกเมื่อยจึงกลับเข้าห้องมา พร้อมกับเพลงมูนรีเวอร์ที่แหวกความเงียบดังขึ้นมา หล่อนรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วมานอนฟังเพลงจนหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
อากาศวันนี้อบอุ่นกว่าทุกวัน ศิรินทร์แต่งกายสบายๆเดินลงมาหาจดหมายที่ชั้นล่าง วันนี้แปลกมีเอกสารของสมาคมนักเรียนไทยในเยอรมันอีกฉบับหนึ่ง และที่ดีใจเมื่อเห็นคือจดหมายของวันนัด กลับขึ้นห้องศิรินทร์เปิดเอกสารดูก่อน เป็นหนังสือเชิญชวนเที่ยวงานหน้าร้อนเมืองภาคกลางตอนใต้ หมายถึงกำหนดการทีมฟุตบอลหลายเมืองที่จะแข่งขันสองวันสองคืน ศิรินทร์ดูผ่านๆพับเก็บไว้ หยิบหมอนมาพิงหลังเข้าข้างฝาเปิดจดหมายอ่านอย่างใจจดใจจ่อ
(มีต่อ)