แอนนัดเจอเจนที่ Trafalgar Square
เจนเป็นเพื่อนสนิทของเธอและเป็นคนอังกฤษ
วันนี้ทั้งสองนัดเจอกันเพื่อคุยเรื่องสำคัญ

"เอาไอ้นี่ไปอ่านก่อน" เจนส่งเอกสารให้แอน

แอนอ่านไปบ่นไป "สำนักงานทนายความ
ฉันควรไปฝึกงานที่นี่เหรอ"

"ใช่ มีคนไทยทำงานอยู่ด้วยนะ"

แอนเงยหน้ามองเจน "คนไทยแล้วไง"

"ก็เห็นเธอไม่ค่อยชอบคนอังกฤษนี่"

"ฉันก็ชวนทะเลาะไปหมดแหละ"

พอแอนเงยหน้ามาคราวนี้ หล่อนเห็นเอกอยู่ไกลๆ
จึงตะโกนเรียก "เอก เอก"

หล่อนตะโกนดังมากแบบไม่อายใครเลย

ตอนนั้นเอกกำลังเดินกับจอห์นอยู่
เขาได้ยินเสียงคล้ายพี่สาว จึงมองไปรอบๆ
พอเห็นแอนก็โบกมือให้

แอนโบกมือตอบ

เจนถามอย่างสงสัย "ใครอ่ะแก"

"พ่อฉันเอง"

"ว่าไงนะ"

"ไม่ใช่หรอก ฉันหยอกแกเล่น น้องชายฉันเอง ชื่อเอก"

"โห แกมีน้องชายหล่อขนาดนี้เลยนะ หน้าเหมือนแบรด พิตต์เลย
เขามีแฟนหรือยังอ่ะ"

แอนหันขวับ "คิดจะจีบน้องฉันเหรอ"

เจนอ้อนวอน "บอกฉันหน่อยนะคุณพี่ พ่อเอกคนนี้มีแฟนหรือยังคะ"

"น่าจะยังนะ ไม่เคยพาสาวไปบ้านเลย"

"เป็นเกย์รึเปล่า เดี๋ยวนี้หล่อๆแบบนี้ เป็นเกย์กันเยอะมาก"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่สมัยนี้แล้ว ถ้าจะเป็นเกย์จริงๆ ก็ให้เป็นๆไปเถอะ"

"ถ้าเป็นก็เสียดายมาก ฉันจีบได้ไหม"

"ถ้าชอบ ก็ลองดู"

"ตกลงจะฝึกงานที่นี่ไหม"

แอนนิ่งคิดนิดนึงก่อนจะตอบว่า "โอเค เอาที่นี่แหละ"
..........................................................................
ฝั่งทางจอห์นกับเอก จอห์นพูดขึ้นก่อน
"โบกมือให้ใครวะ"

"พี่สาวฉันเอง"

"จริงอ่ะ โคตรสวยเลย ขนาดไว้ผมสั้น ยังสวยขนาดนี้
ไม่เคยรู้เลยนะว่านายมีพี่สาวน่ารักขนาดนี้"

"ตกลงพี่ฉันสวยหรือน่ารักกันแน่"

จอห์นทำหน้างง "ก็ไม่เห็นต่างกันนี่"

"ต่างดิวะ สวยก็เรื่องนึง น่ารักก็อีกแบบ"

จอห์นทำท่าคิดนิดนึง "เอาเป็นว่าทั้งสวยทั้งน่ารักก็แล้วกัน"

เอกหันมาคุยเรื่องธุระ "แล้วเรียกฉันมาทำไมแต่หัววัน"

"อ๋อ คือ ฉันมีเรื่องจะให้นายช่วยหน่อย"

"เรื่องไรวะ"

"คือฉันตกปากรับคำไปแล้วว่าจะพาอลิสกับแพรวเที่ยว
แต่แฟนฉันดันรู้เข้า เธอหึงมาก ไม่ยอมให้ฉันพาเที่ยวเด็ดขาด"

"แล้ว"

"ฉันเลยโทรบอกแพรวว่านายจะเป็นคนพาเที่ยวเอง"

"เฮ้ย แล้วทำไมไม่ถามกันก่อนวะ"

"เอาเหอะน่า นายก็อยู่ลอนดอนมาตั้งแต่เกิด
มันก็บ้านนายดีๆนี่เอง ช่วยหน่อยนะ 
ฉันไม่อยากให้สองสาวเขาผิดหวัง
เขาเพิ่งเคยมา นายก็รู้ว่าสมัยเนี่ย
เที่ยวเองโดยไม่มีคนแนะนำ มันลำบากมากเลยนะ"

"บอกไปแล้วก็ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง
เดี๋ยวฉันจัดการให้"

"ขอบคุณมากไอ้เพื่อนรัก"

..............................................................
หลังจากนั้นไม่กี่วัน แอนก็ตรงไปที่สำนักงานทนายความ
ที่เจนแนะนำให้และได้ติดต่อไว้ให้แล้ว
โชคดีมากที่คนที่หล่อนมีนัดด้วยเป็นคนไทย
เขาชื่อโชค

"ดีจังนะครับที่คุณพูดได้ดีทั้งไทยและอังกฤษ"

"ภาษาไทยที่บ้านบังคับให้พูดค่ะ
ส่วนภาาาอังกฤษก็น่าจะเรียกได้ว่าเป็นภาษาแม่ของดิฉัน"

"ดีจังครับที่คุณจะมาฝึกงานกับเรา ลูกค้าของเรา
มีทั้งคนไทยคนอังกฤษ อย่างละครึ่งเห็นจะได้
คุณสื่อสารได้ทั้งไทยทั้งอังกฤษนี่ ถือว่าสุดยอดมาก"

ขณะนั่งคุยกันอยู่ ก็มีหนุ่มไทยสุดหล่อเดินมาหา
โชคเห็นก่อนเลยกล่าวทัก

"เฮ้ย มาเร็วจังวะ นั่งก่อนดิ"

ชายหนุ่มนั่งอย่างว่าง่าย โชคแนะนำเขาให้แอนรู้จัก
"นี่อานัส เพื่อนผมครับ"
แล้วเขาก็หันไปหาอานัส "นี่แอนนะ เธอจะมาฝึกงานที่นี่"

อานัสยิ้มทักพร้อมกับพูดว่า "ใจตรงกันเลยนะครับ
เข้ามาที่นี่วันเดียวกันเลย"

"ค่ะ"

ถึงแม้แอนจะไม่ใช่ผู้หญิงที่คลั่งหนุ่มหล่อ
แต่เธอก็อดที่จะลอบมองอานัสไม่ได้
ที่สำคัญ เขาเป็นคนไทย หล่อนมักจะชอบหนุ่มไทย
มากกว่าหนุ่มอังกฤษ

อานัสคุยธุระกับโชค เป็นช่วงเวลาที่แอนลอบมองเขาได้
อานัสหล่อมาก หน้าคม แต่ขาว
หน้าว่าหล่อแล้ว แต่เสียงหล่อกว่ามาก
เขาน่าจะเป็นหนุ่มไทยคนแรกในรอบ 5 ปี
ที่เธอหลงรักตั้งแต่แรกเห็น

พออานัสคุยธุระกับโชคเสร็จแล้ว
เขาหันมาทางแอน "ขอตัวก่อนนะครับ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ" แล้วเขาก็ลุกออกไป

ตอนนั้นแอนเหมือนทำตัวไม่ถูก จึงขอตัวเข้าห้องน้ำ
พอเข้าไปในห้องน้ำ หล่อนก็เข้าไปนั่งในห้องส้วมเลย
หล่อนรู้สึกว่าหล่อนหลงอานัสตั้งแต่แรกเห็น
และก็หลงหนักมาก หล่อนไม่แน่ใจว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น

อาจเป็นเพราะความหล่อ ความสุขุมและความเยือกเย็นของเขา
มันทำให้หล่อนเคลิ้ม จริงๆแล้วหล่อนไม่ใช่คนใจง่ายนะ
แต่คนนี้ หล่อนรู้สึกว่าหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น
หลงตั้งแต่เห็นกันวันแรก นี่เป็นสิ่งแรกที่หล่อนจะต้องระมัดระวัง

ช่วงเวลาแบบนี้ หล่อนไม่อยากสร้างความสัมพันธ์อันใด
กับหนุ่มไทยคนไหนอีก หรือจะยกเว้นเขา ... อานัส
.......................................................................
สถานที่แรกที่เอกจะพาสองสาวเที่ยวก็คือ Tower of London

เอกมายืนรออลิสกับแพรวก่อนเวลานัด
ไม่นานนักสองสาวก็มาถึง ทั้งคู่มาก่อนเวลานัดเหมือนกัน

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ" สองสาวพูดออกไปพร้อมๆกัน

หลังจากนั้น เอกพาไปซื้อตั๋ว เขายืนยันที่จะออกเงินให้
แล้วก็พาสองสาวเข้าด้านใน

เอกกล่าวว่า "ที่นี่เคยเป็นทั้งพระราชวัง ป้อมปราการ
คุก และเคยมีสวนสัตว์อยู่ในนี้ด้วยนะครับถ้าผมจำไม่ผิด
แต่ที่ผมจำได้แม่น ผู้สร้างที่นี่คือพระเจ้าวิลเลียมที่ 1 แห่งอังกฤษ
ประมาณปี ค.ศ.1077-1078"

เอกร่ายยาวถึงประวัติต่างๆของ Tower of London
แพรวกับอลิสตั้งใจฟังเป็นอย่างดี

เที่ยวจนหิว ทั้งหมดจึงไปนั่งที่ห้องอาหารที่อยู่ภายในนั้น
เอกเอ่ยขึ้น "อยากทานอะไรครับ เดี๋ยวผมจัดการให้"

แต่อลิสขัดขึ้น "เดี๋ยวฉันขอจัดการเองนะคะ
คุณเอกเลี้ยงค่าตั๋วแล้ว มื่อนี้อลิสขอเป็นเจ้าภาพนะคะ"

พูดจบหล่อนก็ลุกไปยืนต่อแถวซื้ออาหาร
อยู่ตรงนี้ หล่อนสามารถลอบมองเอกได้เพราะมันไกล
ตอนอยู่ใกล้ๆ หล่อนไม่กล้ามองหน้าเขาเลยเพราะมันใกล้เกินไป

ตอนอยู่ใกล้ๆ ถึงแม้ไม่กล้ามองหน้า
ได้ยินแค่เสียง ก็ใจสั่นสะท้านแล้ว
เพราะเสียงของเอก ทุ้มนุ่มลึกและเสียงหล่อมาก
แค่นั้นก็ทำเอาอลิสเคลิ้มจนไม่รู้จะเคลิ้มยังไง

แอบมาอยู่ไกลๆบ้าง จะได้ลอบมองหน้าได้อย่างสบายใจ
เอกหน้าเหมือนแบรด พิตต์ตอนหนุ่มๆมาก
หล่อแบบไม่มีที่ติ ยิ่งได้อยู่ใกล้ชิดเขา
ทำให้อลิสรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่สุภาพมาก
และดูไม่เจ้าชู้เลย

ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้ แต่ไม่เจ้าชู้นั้น หาได้ยากในโลกใบนี้

อลิสต้องพยายามตั้งสติ เพราะตอนนี้
หล่อนรู้สึกว่าครึ่งหนึ่งของหัวใจมีเอกอยู่ในนั้นแล้ว
มันอาจจะเร็วเกินไป แต่ทำไงได้
หล่อนเป็นคนหลงคนง่ายอยู่แล้ว
มาเจอหนุ่มหล่อและดีขนาดนี้ก็ทำใจลำบาก

หล่อนอดคิดไม่ได้ว่าแพรวจะรู้สึกอย่างไรกับเอก