[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Credit Hohenzollern Bridge, CheckTour Magazine
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนแรก https://ppantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://ppantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://ppantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://ppantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://ppantip.com/topic/36774548
สวัสดีค่ะ หอรักริมไรน์ถึงตอนที่ยังไม่เคยวางมาก่อน ท่านผู้เคยอ่านไว้ก็กลับมาอ่านต่อได้แล้วนะคะ ชีวิตหนุ่มสาวชาวหอเริ่มคุ้นเคยกันมากขึ้นจะเป็นรูปแบบไหน ' พลอยแดง' ก็อยากให้ท่านอ่านแล้วบอกว่าชอบไม่ชอบด้วยนะคะ เผื่อมีโอกาสสร้างตัวละครใหม่ก็อยากถูกใจท่านผู้อ่านค่ะขอบคุณทุกโหวตและสละเวลามาอ่าน มาคุยกันค่ะ เป็นกำลังใจและสุขใจค่ะ momymee ถูกใจ,
Lady Star 919 หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, CAN LIVE หลงรัก, GTW ทึ่ง, มัศยวีร์ หลงรัก, แก้วกรกช หลงรัก, tedta ถูกใจ,
ชุนเทียน หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, 8686660 ถูกใจ , Na(นะ) ถูกใจ
💫✨💫
ศิรินทร์กลับถึงหอเมื่อวันนัดลาจากไปบอนน์แล้ว มีแผ่นกระดาษโน้ตติดหน้าประตูว่า
“ ผมฝากหมูยอไว้ในตะกร้าในตู้เย็น เวลา 18 นาฬิกา ลงชื่อ...
หล่อนดึงแผ่นกระดาษออกแล้วเดินไปที่ครัวเปิดตู้เย็นเห็นหมูยอห่อใหญ่ ก่อนกลับมาที่ห้อง ถอดเสื้อนอกออกล้างมือแล้วนอนพิงโซฟา หลับตาทวนเหตุการณ์วันนี้ช้าๆจนรู้สึกง่วง ก็ไปล้างหน้าล้างตาแปรงฟัน เปลี่ยนชุดเข้านอนด้วยความเหนื่อยจากการเดินทำให้หล่อนหลับในไม่กี่นาทีต่อมา
“จอดให้ผมลงข้างหน้านี่ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมหาทางไปเอง”
“ เอาแน่นะ” สุวัฒน์รีบชะลอรถเข้าชิดขอบทางให้วันนัดลง
วันนัดพยายามหารถอยู่พักหนึ่ง จึงรู้ว่านานๆจะมาสักคัน รออยู่สักครู่ก็ได้ขึ้นรถ เขาใช้เวลาสายไปกว่าที่คิดนิดหน่อย ขึ้นลิฟต์มาที่ห้องหล่อน พอลิฟต์เปิดออกมาก็พบพวกเวียตนามสองสามคนกำลังจะเข้าลิฟต์แล้วยิ้มให้เขา เมื่อเดินถึงประตูเขาเคาะก็เงียบ ประตูล็อค หล่อนไปไหนนะ เขาจึงเกร่ไปดูที่ครัว ว่างเปล่า เสียงรองเท้าเดินมา จึงมองไปเห็นหล่อนเดินมาพร้อมจดหมายในมือ
“ สวัสดีครับ” ผู้เดินทางมากล่าวทัก
“ สวัสดีค่ะ ศิลงไปเอาจดหมาย เอ๊ะคุณนัดสวนขึ้นมาได้อย่างไร”
“ คงใช้ลิฟต์คนละด้านมังครับ”
“ คงใช่นะคะ เชิญค่ะ” หล่อนเปิดประตูนำเข้าห้อง แล้วก็นึกแว้บขึ้นมาว่า วันนี้เห็นทีจะต้องอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสองแล้วกระมัง แล้วหล่อนก็สงสัยว่านึกถึงข้อนี้ทำไม เพราะใครๆเขาก็รับแขกในห้องตัวเองทั้งนั้น แล้วหล่อนก็รีบเปลี่ยนความคิด หันมาถามวันนัดว่า
“ วันนี้คุณนัดอยากไปที่ไหนหรือเปล่าคะ”
“ ยังไม่ได้นึกเลยครับ คุณศิล่ะครับ” เขาเลี่ยงการตอบ
“ เดี๋ยวศิเอากาแฟมาให้คุณดีกว่า ทานอาหารเช้ามาหรือยังคะ”
“ ที่จริงอาหารเช้าไม่จำเป็นสำหรับผมหรอก เพราะธรรมดาก็ไม่ค่อยได้ทันหาทานอยู่แล้วครับ”
“ ค่ะ แต่ศิยังไม่ได้ทานอะไร รอคุณค่ะ”
“ อ้าว ทำไมไม่ทานเลยล่ะครับ”
“ ก็พอดีศิตื่นสาย แล้วก็นึกได้ว่าไปดูจดหมายเสียก่อน ศิทานขนมปังกรอบนิดเดียวเท่านั้น ไม่ได้ทานชุดใหญ่ค่ะ”
“ งั้นทานที่นี่ก็ได้ใช่ไหมครับ” วันนัดแนะสถานที่ให้ เขาไม่อยากให้ชาวหอ คิดว่าหล่อนมีผู้ชายมาทานอาหารเช้าด้วย อย่างน้อยก็กันไว้ก่อน
“ ค่ะ ได้ค่ะ”
กาแฟถูกยกมาสองที่ กับจานเปล่าใบเล็กๆอีกสองใบ หล่อนเปิดตู้หยิบขนมปังกรอบออกมาเทใส่จานทั้งสองแล้วเก็บถุงคืนเข้าที่เดิม วันนัดนั่งมองตามมือไม้ที่หล่อนหยิบจับ รู้สึกตัวเองเป็นภาระให้หล่อน จนกระทั่งหล่อนทรุดตัวนั่งลงบนโซฟากับเขา
“ คุณนัดนั่งเงียบเชียว ยังง่วงอยู่หรือเปล่าคะ”
“ ดูคุณทำอะไรเพลินๆครับ” วันนัดยิ้มในคำถามหล่อน
“ เชิญทานได้แล้วค่ะ กาแฟจะเย็นเสียหมด ศิใส่น้ำตาลสองก้อนแล้วก็ครีมผงน้อยๆสำหรับถ้วยนี้ค่ะ”
“ แล้วถ้วยนั้นล่ะครับ”
“ ถ้วยนี้ก็ใส่นมกล่องเลย ศิชอบทานอย่างนี้แทนนมสดเปล่าๆค่ะ”
“ แล้วทำไมถ้วยนี้ต้องครีมผงน้อยๆล่ะครับ หรือว่ามันหมด” วันนัดถามหลังจากจิบกาแฟ
“เดี่ยวก็ไม่ได้ทานหรอก คุณน่ะ” หล่อนชักมีอารมณ์และขำขึ้นมา
“ ดุ ด้วยแน่ะ ทำไมหรือครับ ถามไม่ได้เหรอ “ วันนัดแหย่
“ มีหน้าที่ทานก็ทานไป แน่ะ ยังยิ้มอีก” หล่อนสำทับ
วันนัดแทบจะสำลักกาแฟ รีบวางถ้วยเสียงจึงดัง พลางพูดว่า
“ ผมพูดอะไรผิด หรือถูกใจดำอะไรหรือเปล่าครับ คุณศิจึงทำขึงขัง”
“ เปล่า...ก็ใครไม่รู้เคยพูดว่า ใส่ครีมน้อยๆ หรือว่าคนเราเปลี่ยนไป จะได้ไม่ต้องจำ”
“ เอ.. ท่าจะใช่ มาคราวก่อนใช่ไหมครับ จึงจำได้ ขอบคุณมิน่ากาแฟถ้วยนี้อร่อย”
“ อีกถ้วยไหมคะ จะอร่อยกว่านี้อีก”
“ แน่ะ พูดแบบนักเลงด้วย”
“ ค่ะ เป็นได้หลายอย่างนะคะ คุณนัดระวังให้ดีเถอะ ไม่ได้ขู่นะคะ เตือนค่ะ”
“ มีนัดหรือเปล่าครับวันนี้” เขาถามหล่อน
“ มีอะไรคะ ถึงถาม”
“เผื่อมีนัด แล้วผมมา มีนัดก็บอกได้นะครับ”
“ ไม่มีหรอกค่ะ ศิอาจจะทำตัวสบายไป ขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกกังวล”
“ ผมไม่ได้หมายความถึงขนาดนั้นหรอก เพียงแต่คุณศิอาจจะต้องลำบากใจที่ผมมากวน”
“ ศิก็กำลังคิดว่าจะชวนคุณไปเดินที่ป่าสนหลังหอนี่ค่ะ มีดอกกุหลาบที่เขาปลูกไว้สวยดี..”
ก็อก...ก็อก เสียงเคาะห้อง ศิรินทร์ลุกไปเปิดประตู
“ สวัสดีค่ะ คุณธีระ”
“ สวัสดีฮะ อ้าว..อ้อ..ผมไม่มีอะไรหรอกฮะ ว่าเดี๋ยวจะไปบ้านคุณจ้ำ เลยจะมาชวนไปด้วย แต่ไม่เป็นไรนะครับ มีแขกก้อ”
“ ศิคงไม่ได้ไป ขอบคุณนะคะ นี่คุณวันนัดจากชตุ๊ดการ์ด นี่คุณธีระค่ะ คุณวันนัด”
“ สวัสดีครับ” วันนัดหันไปกล่าวทัก
“ สวัสดีครับ งั้นผมขอตัวนะครับ คุณศิงั้นไว้เจอกันนะครับ”
หล่อนปิดประตู เกลื่อนสีหน้ากังวลนิดๆให้เป็นปกติ วันนัดสังเกตเห็น แล้วก็คิดมองที่ถ้วยกาแฟนานจนนึกได้ว่ามีไว้ดื่ม จึงยกขึ้นดื่มจนหมดถ้วย ศิรินทร์ออกจากห้องไปอีกครั้ง สักครู่ก็กลับเข้ามาถือน้ำเปล่าเข้ามาสองแก้ว วางให้เขาและตนเอง
“ คุณนัดดื่มน้ำสิคะ เดี๋ยวไปเดินกันนะคะ”
“ ขอบคุณครับ “ วันนัดตอบสั้นๆ
ศิรินทร์ก้าวเข้าไปข้างตู้แต่งตัวเอาผ้าพันคอผืนบางมาพัน แล้วออกมาเปลี่ยนรองเท้าสวมผูกเชือก พร้อมที่จะออกข้างนอก หล่อนเก็บถ้วยกาแฟเอาไปล้างในครัว วันนัดตามไปเข้าห้องน้ำ หล่อนเข้ามาเก็บจานขนมวางบนเคาน์เตอร์ เอาเก้าอี้เข้าที่ มามองกระจก เอาครีมทามือ หยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กๆ หยิบกุญแจ วันนัดเข้ามาในห้อง หล่อนก็ไปรูดม่านประตูระเบียงปิดครึ่งหนึ่ง
“ ไปเลยนะคะ” หล่อนเดินมาหยิบเสื้อแจ็คเก็ตให้เขา และของตนเองคลุมบ่าไว้ วันนัดเดินนำเมื่อหล่อนปิดประตูห้อง เขาก็กดลิฟต์รออยู่แล้ว ลิฟต์เล็กแต่ก็กว้างพอที่คนสองคนยืนห่างกันโดยตาไม่ได้ประสานกันเลยจนถึงด้านล่าง หล่อนก้าวออกมาแล้วเขาจึงก้าวตามเดินตามหล่อนมาทางที่จอดรถ
“ อ้าวคุณศิ สวัสดีครับ” เสียงคนทักเมื่อศิรินทร์หันไป ก็รู้ว่าเขาทักวันนัดด้วย
“ คุณปิยะ อ้าว จะไปไหนหรือ หรือเพิ่งกลับคะ”
“ ผมกำลังจะดูรถเสียหน่อย เดี๋ยวจะออกไป นี่คุณไม่ได้ไปบ้านคุณจ้ำเหรอครับ”
“ อ๋อ คุณธีระไปชวนเมื่อกี้นี้ แต่เผอิญมีแขก คุณปิยะเคยเห็นคุณวันนัดไหมคะ”
“ครับๆ ก็คุ้นๆครับ นี่จะไปไหนกันหรือฮะ”
“ จะเดินเล่นแถวๆนี้แหละค่ะ”
“ ริมไรน์ก็ดีครับ มีแดดสักหน่อยก็จะสวยครับ เชิญครับ”
“ ศิไปก่อนนะคะ” หันมาทางปิยะ สวัสดีกับวันนัดอีกที ก่อนเดินจากมาโดยไม่รู้ว่าปิยะมองตามนานเกินควร
“ คุณศิ..”
“ คะ”
“ ไม่เห็นบอกผมล่ะว่ามีธุระวันนี้”
“ ศิ ไม่ได้นัดใครไว้ แต่ถ้าใครจะไปไหนก็มาชวนค่ะ”
“ แล้วคุณศิก็ไปด้วยทุกครั้งไหมครับ”
“ ค่ะ”
“ คุณศิรู้ใช่ไหม ว่าวันนี้จะต้องมีคนมาชวน”
“ บางทีก็แวะมาคุยเฉยๆค่ะ”
“ ศิก็เลือนๆไปว่าวันนี้คุณจ้ำเขาจะเลี้ยง แต่ศิไม่ถูกเชิญโดยตรง ไม่ไปก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“ ผมทำให้คุณศิเสียนัดต้องขอโทษด้วย”
“ คุณนัดฟังศิก่อน บางทีการไปกินๆเล่นๆ หยอกเย้าในเรื่องไม่เป็นเรื่อง ศิก็เบื่อ แต่คนส่วนมากเป็นอย่างนั้น ศิก็ต้องคล้อยตามเขา ศิก็เกรงใจเขาเหมือนกัน เพราะเขาก็ดีกับศิ ก็ดีตามสไตล์ของแต่ละคน ซึ่งมันจะเหมือนหรือเลือกดังใจไม่ได้หรอกค่ะ”
“……….
“ก็ คงดีกว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีใครเลยไม่ใช่หรือคะ” หล่อนพูดช้าลงให้อารมณ์กับความหมายที่พูด
“ศิบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวล ศิก็อยากทำอะไรที่มันไม่จำเจบ้าง ถ้ามีโอกาส แล้วศิก็คิดว่าศิไม่ได้ทำอะไรผิด ถึงใครอาจจะ เอ้อ...ไม่เข้าใจศิ ก็ช่างเถอะค่ะ เพราะศิก็ต้องดูแลตัวของตนเองอยู่ดี ใช่ไหมคะ” หล่อนมองหน้าเขาตอนคำพูดท้าย
“ ใช่ “ เขาทอดเสียง แววตาอ่อนโยน “ แล้วอะไรอีกล่ะ”
“ อื๋อ..คุณวันนัดล้อศิเหรอคะ” หล่อนทำหน้าเสีย
“ เปล่า .เปล่า “ เขารีบปฏิเสธ “ ผมรู้สึกแปลกที่ได้ยินศิพูดที่มันไม่เหมือนกับเคยได้ยิน คือมันเป็นจริงเป็นจัง ไม่เหมือนศิคนก่อน” ทั้งสองเดินเข้ามาถึงในบริเวณสวนป่าแล้ว
“ ก็คุณนัดแหละ ทำให้ศิเป็นอย่างนี้ ศิไม่อยากให้ใครคบ คุยกับศิแล้ว เศร้าๆเซ็งๆ ล่ะค่ะ”
“ ใช่ แล้วรู้ตัวมั้ย พูดอย่างนี้จะมีคนติดไปกันหมด”
“ หมายความว่าติดตัว หรือติดคำพูดคะ”
“ ก็ด้วยกันแหละครับ”
“ แล้วคุณนัดคิดได้ไงล่ะคะ”
“ ก้อ ก้อ ดูใครๆก็ห่วงใย เอาใจใส่คุณศิกันทั้งนั้น”
“ อะไรกัน คุณนัดเพิ่งมาจะรู้อะไร เดาละมั้งคะ”
“ ผมดูไม่ผิดหรอกศิ”
“ เหรอคะ ทางนี้ค่ะ เดี๋ยวดูกุหลาบก่อนนะคะ คงบานสวยแล้ว”
“ ทำไมเงียบไปล่ะคะ คิดอะไรเอ่ย”
“ ไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่ทบทวน”
“ ทบทวนอะไรกลัวจำไม่ได้หรือคะ”
“ ก็เพราะอะไรๆนี่แหละทำให้ต้องทบทวนตัวเอง”
“ พูดอะไรฟังเข้าใจยากจัง”
“ ศิ...อ้าวใบไม้ร่วงใส่หัวแล้ว” เขาเอามือไปจับดึงออกจากปลายผมของหล่อน เอามาให้ดู
“ อันนิดเดียว” หล่อนว่า
“ งั้นไว้ที่เดิมนะ” เขาพูดยิ้มๆ
“ มีอย่างนี้ด้วย คุณนัดนะ”
“ ไม่อยากให้ศิคิดอะไรไกลไปจากตัว มันเหมือนไม่ใช่คนเดิม”
“ เหรอคะ โอเคไม่คิดอะไรมากค่ะ โน่นไงกุหลาบสวยไหมคะ ดูใกล้ๆสิ ดอกเบ้อเริ่มเลย” หล่อนรีบเดินนำไปอย่างตื่นเต้น วันนัดหยุดมองหล่อนนึกอะไรแว้บหนึ่งก็ก้าวตาม
“ มากดีจัง อ้าว ดมอย่างนั้น ระวังหนามนะ” เขาเตือนหล่อนแล้วเดินไปรอบๆ ดูทั้งกุหลาบดูทั้งหล่อน แล้วก็ดูว่ามีคนอื่นๆอยู่แถวนั้นไหม เมื่อเห็นว่าไม่มี จึงแอบเด็ดดอกกุหลาบสีแดงใส่กระเป๋าไว้ก่อนหนึ่งดอก หล่อนดูกุหลาบพักใหญ่ หล่อนพูดถึงก้านดอกใหญ่ มีเม็ดออกมา หนามก็ใหญ่ แล้วก็เด็ดเม็ดเหมือนดอกตูมๆมาดู
(มีต่อ)
🍻🌕🍷หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง) 6 🍷🌕🍻
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ หอรักริมไรน์ถึงตอนที่ยังไม่เคยวางมาก่อน ท่านผู้เคยอ่านไว้ก็กลับมาอ่านต่อได้แล้วนะคะ ชีวิตหนุ่มสาวชาวหอเริ่มคุ้นเคยกันมากขึ้นจะเป็นรูปแบบไหน ' พลอยแดง' ก็อยากให้ท่านอ่านแล้วบอกว่าชอบไม่ชอบด้วยนะคะ เผื่อมีโอกาสสร้างตัวละครใหม่ก็อยากถูกใจท่านผู้อ่านค่ะขอบคุณทุกโหวตและสละเวลามาอ่าน มาคุยกันค่ะ เป็นกำลังใจและสุขใจค่ะ momymee ถูกใจ,
Lady Star 919 หลงรัก, WANG JIE หลงรัก, CAN LIVE หลงรัก, GTW ทึ่ง, มัศยวีร์ หลงรัก, แก้วกรกช หลงรัก, tedta ถูกใจ,
ชุนเทียน หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, turtle_cheesecake หลงรัก, 8686660 ถูกใจ , Na(นะ) ถูกใจ
💫✨💫
ศิรินทร์กลับถึงหอเมื่อวันนัดลาจากไปบอนน์แล้ว มีแผ่นกระดาษโน้ตติดหน้าประตูว่า
“ ผมฝากหมูยอไว้ในตะกร้าในตู้เย็น เวลา 18 นาฬิกา ลงชื่อ...
หล่อนดึงแผ่นกระดาษออกแล้วเดินไปที่ครัวเปิดตู้เย็นเห็นหมูยอห่อใหญ่ ก่อนกลับมาที่ห้อง ถอดเสื้อนอกออกล้างมือแล้วนอนพิงโซฟา หลับตาทวนเหตุการณ์วันนี้ช้าๆจนรู้สึกง่วง ก็ไปล้างหน้าล้างตาแปรงฟัน เปลี่ยนชุดเข้านอนด้วยความเหนื่อยจากการเดินทำให้หล่อนหลับในไม่กี่นาทีต่อมา
“จอดให้ผมลงข้างหน้านี่ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมหาทางไปเอง”
“ เอาแน่นะ” สุวัฒน์รีบชะลอรถเข้าชิดขอบทางให้วันนัดลง
วันนัดพยายามหารถอยู่พักหนึ่ง จึงรู้ว่านานๆจะมาสักคัน รออยู่สักครู่ก็ได้ขึ้นรถ เขาใช้เวลาสายไปกว่าที่คิดนิดหน่อย ขึ้นลิฟต์มาที่ห้องหล่อน พอลิฟต์เปิดออกมาก็พบพวกเวียตนามสองสามคนกำลังจะเข้าลิฟต์แล้วยิ้มให้เขา เมื่อเดินถึงประตูเขาเคาะก็เงียบ ประตูล็อค หล่อนไปไหนนะ เขาจึงเกร่ไปดูที่ครัว ว่างเปล่า เสียงรองเท้าเดินมา จึงมองไปเห็นหล่อนเดินมาพร้อมจดหมายในมือ
“ สวัสดีครับ” ผู้เดินทางมากล่าวทัก
“ สวัสดีค่ะ ศิลงไปเอาจดหมาย เอ๊ะคุณนัดสวนขึ้นมาได้อย่างไร”
“ คงใช้ลิฟต์คนละด้านมังครับ”
“ คงใช่นะคะ เชิญค่ะ” หล่อนเปิดประตูนำเข้าห้อง แล้วก็นึกแว้บขึ้นมาว่า วันนี้เห็นทีจะต้องอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสองแล้วกระมัง แล้วหล่อนก็สงสัยว่านึกถึงข้อนี้ทำไม เพราะใครๆเขาก็รับแขกในห้องตัวเองทั้งนั้น แล้วหล่อนก็รีบเปลี่ยนความคิด หันมาถามวันนัดว่า
“ วันนี้คุณนัดอยากไปที่ไหนหรือเปล่าคะ”
“ ยังไม่ได้นึกเลยครับ คุณศิล่ะครับ” เขาเลี่ยงการตอบ
“ เดี๋ยวศิเอากาแฟมาให้คุณดีกว่า ทานอาหารเช้ามาหรือยังคะ”
“ ที่จริงอาหารเช้าไม่จำเป็นสำหรับผมหรอก เพราะธรรมดาก็ไม่ค่อยได้ทันหาทานอยู่แล้วครับ”
“ ค่ะ แต่ศิยังไม่ได้ทานอะไร รอคุณค่ะ”
“ อ้าว ทำไมไม่ทานเลยล่ะครับ”
“ ก็พอดีศิตื่นสาย แล้วก็นึกได้ว่าไปดูจดหมายเสียก่อน ศิทานขนมปังกรอบนิดเดียวเท่านั้น ไม่ได้ทานชุดใหญ่ค่ะ”
“ งั้นทานที่นี่ก็ได้ใช่ไหมครับ” วันนัดแนะสถานที่ให้ เขาไม่อยากให้ชาวหอ คิดว่าหล่อนมีผู้ชายมาทานอาหารเช้าด้วย อย่างน้อยก็กันไว้ก่อน
“ ค่ะ ได้ค่ะ”
กาแฟถูกยกมาสองที่ กับจานเปล่าใบเล็กๆอีกสองใบ หล่อนเปิดตู้หยิบขนมปังกรอบออกมาเทใส่จานทั้งสองแล้วเก็บถุงคืนเข้าที่เดิม วันนัดนั่งมองตามมือไม้ที่หล่อนหยิบจับ รู้สึกตัวเองเป็นภาระให้หล่อน จนกระทั่งหล่อนทรุดตัวนั่งลงบนโซฟากับเขา
“ คุณนัดนั่งเงียบเชียว ยังง่วงอยู่หรือเปล่าคะ”
“ ดูคุณทำอะไรเพลินๆครับ” วันนัดยิ้มในคำถามหล่อน
“ เชิญทานได้แล้วค่ะ กาแฟจะเย็นเสียหมด ศิใส่น้ำตาลสองก้อนแล้วก็ครีมผงน้อยๆสำหรับถ้วยนี้ค่ะ”
“ แล้วถ้วยนั้นล่ะครับ”
“ ถ้วยนี้ก็ใส่นมกล่องเลย ศิชอบทานอย่างนี้แทนนมสดเปล่าๆค่ะ”
“ แล้วทำไมถ้วยนี้ต้องครีมผงน้อยๆล่ะครับ หรือว่ามันหมด” วันนัดถามหลังจากจิบกาแฟ
“เดี่ยวก็ไม่ได้ทานหรอก คุณน่ะ” หล่อนชักมีอารมณ์และขำขึ้นมา
“ ดุ ด้วยแน่ะ ทำไมหรือครับ ถามไม่ได้เหรอ “ วันนัดแหย่
“ มีหน้าที่ทานก็ทานไป แน่ะ ยังยิ้มอีก” หล่อนสำทับ
วันนัดแทบจะสำลักกาแฟ รีบวางถ้วยเสียงจึงดัง พลางพูดว่า
“ ผมพูดอะไรผิด หรือถูกใจดำอะไรหรือเปล่าครับ คุณศิจึงทำขึงขัง”
“ เปล่า...ก็ใครไม่รู้เคยพูดว่า ใส่ครีมน้อยๆ หรือว่าคนเราเปลี่ยนไป จะได้ไม่ต้องจำ”
“ เอ.. ท่าจะใช่ มาคราวก่อนใช่ไหมครับ จึงจำได้ ขอบคุณมิน่ากาแฟถ้วยนี้อร่อย”
“ อีกถ้วยไหมคะ จะอร่อยกว่านี้อีก”
“ แน่ะ พูดแบบนักเลงด้วย”
“ ค่ะ เป็นได้หลายอย่างนะคะ คุณนัดระวังให้ดีเถอะ ไม่ได้ขู่นะคะ เตือนค่ะ”
“ มีนัดหรือเปล่าครับวันนี้” เขาถามหล่อน
“ มีอะไรคะ ถึงถาม”
“เผื่อมีนัด แล้วผมมา มีนัดก็บอกได้นะครับ”
“ ไม่มีหรอกค่ะ ศิอาจจะทำตัวสบายไป ขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกกังวล”
“ ผมไม่ได้หมายความถึงขนาดนั้นหรอก เพียงแต่คุณศิอาจจะต้องลำบากใจที่ผมมากวน”
“ ศิก็กำลังคิดว่าจะชวนคุณไปเดินที่ป่าสนหลังหอนี่ค่ะ มีดอกกุหลาบที่เขาปลูกไว้สวยดี..”
ก็อก...ก็อก เสียงเคาะห้อง ศิรินทร์ลุกไปเปิดประตู
“ สวัสดีค่ะ คุณธีระ”
“ สวัสดีฮะ อ้าว..อ้อ..ผมไม่มีอะไรหรอกฮะ ว่าเดี๋ยวจะไปบ้านคุณจ้ำ เลยจะมาชวนไปด้วย แต่ไม่เป็นไรนะครับ มีแขกก้อ”
“ ศิคงไม่ได้ไป ขอบคุณนะคะ นี่คุณวันนัดจากชตุ๊ดการ์ด นี่คุณธีระค่ะ คุณวันนัด”
“ สวัสดีครับ” วันนัดหันไปกล่าวทัก
“ สวัสดีครับ งั้นผมขอตัวนะครับ คุณศิงั้นไว้เจอกันนะครับ”
หล่อนปิดประตู เกลื่อนสีหน้ากังวลนิดๆให้เป็นปกติ วันนัดสังเกตเห็น แล้วก็คิดมองที่ถ้วยกาแฟนานจนนึกได้ว่ามีไว้ดื่ม จึงยกขึ้นดื่มจนหมดถ้วย ศิรินทร์ออกจากห้องไปอีกครั้ง สักครู่ก็กลับเข้ามาถือน้ำเปล่าเข้ามาสองแก้ว วางให้เขาและตนเอง
“ คุณนัดดื่มน้ำสิคะ เดี๋ยวไปเดินกันนะคะ”
“ ขอบคุณครับ “ วันนัดตอบสั้นๆ
ศิรินทร์ก้าวเข้าไปข้างตู้แต่งตัวเอาผ้าพันคอผืนบางมาพัน แล้วออกมาเปลี่ยนรองเท้าสวมผูกเชือก พร้อมที่จะออกข้างนอก หล่อนเก็บถ้วยกาแฟเอาไปล้างในครัว วันนัดตามไปเข้าห้องน้ำ หล่อนเข้ามาเก็บจานขนมวางบนเคาน์เตอร์ เอาเก้าอี้เข้าที่ มามองกระจก เอาครีมทามือ หยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กๆ หยิบกุญแจ วันนัดเข้ามาในห้อง หล่อนก็ไปรูดม่านประตูระเบียงปิดครึ่งหนึ่ง
“ ไปเลยนะคะ” หล่อนเดินมาหยิบเสื้อแจ็คเก็ตให้เขา และของตนเองคลุมบ่าไว้ วันนัดเดินนำเมื่อหล่อนปิดประตูห้อง เขาก็กดลิฟต์รออยู่แล้ว ลิฟต์เล็กแต่ก็กว้างพอที่คนสองคนยืนห่างกันโดยตาไม่ได้ประสานกันเลยจนถึงด้านล่าง หล่อนก้าวออกมาแล้วเขาจึงก้าวตามเดินตามหล่อนมาทางที่จอดรถ
“ อ้าวคุณศิ สวัสดีครับ” เสียงคนทักเมื่อศิรินทร์หันไป ก็รู้ว่าเขาทักวันนัดด้วย
“ คุณปิยะ อ้าว จะไปไหนหรือ หรือเพิ่งกลับคะ”
“ ผมกำลังจะดูรถเสียหน่อย เดี๋ยวจะออกไป นี่คุณไม่ได้ไปบ้านคุณจ้ำเหรอครับ”
“ อ๋อ คุณธีระไปชวนเมื่อกี้นี้ แต่เผอิญมีแขก คุณปิยะเคยเห็นคุณวันนัดไหมคะ”
“ครับๆ ก็คุ้นๆครับ นี่จะไปไหนกันหรือฮะ”
“ จะเดินเล่นแถวๆนี้แหละค่ะ”
“ ริมไรน์ก็ดีครับ มีแดดสักหน่อยก็จะสวยครับ เชิญครับ”
“ ศิไปก่อนนะคะ” หันมาทางปิยะ สวัสดีกับวันนัดอีกที ก่อนเดินจากมาโดยไม่รู้ว่าปิยะมองตามนานเกินควร
“ คุณศิ..”
“ คะ”
“ ไม่เห็นบอกผมล่ะว่ามีธุระวันนี้”
“ ศิ ไม่ได้นัดใครไว้ แต่ถ้าใครจะไปไหนก็มาชวนค่ะ”
“ แล้วคุณศิก็ไปด้วยทุกครั้งไหมครับ”
“ ค่ะ”
“ คุณศิรู้ใช่ไหม ว่าวันนี้จะต้องมีคนมาชวน”
“ บางทีก็แวะมาคุยเฉยๆค่ะ”
“ ศิก็เลือนๆไปว่าวันนี้คุณจ้ำเขาจะเลี้ยง แต่ศิไม่ถูกเชิญโดยตรง ไม่ไปก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“ ผมทำให้คุณศิเสียนัดต้องขอโทษด้วย”
“ คุณนัดฟังศิก่อน บางทีการไปกินๆเล่นๆ หยอกเย้าในเรื่องไม่เป็นเรื่อง ศิก็เบื่อ แต่คนส่วนมากเป็นอย่างนั้น ศิก็ต้องคล้อยตามเขา ศิก็เกรงใจเขาเหมือนกัน เพราะเขาก็ดีกับศิ ก็ดีตามสไตล์ของแต่ละคน ซึ่งมันจะเหมือนหรือเลือกดังใจไม่ได้หรอกค่ะ”
“……….
“ก็ คงดีกว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีใครเลยไม่ใช่หรือคะ” หล่อนพูดช้าลงให้อารมณ์กับความหมายที่พูด
“ศิบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวล ศิก็อยากทำอะไรที่มันไม่จำเจบ้าง ถ้ามีโอกาส แล้วศิก็คิดว่าศิไม่ได้ทำอะไรผิด ถึงใครอาจจะ เอ้อ...ไม่เข้าใจศิ ก็ช่างเถอะค่ะ เพราะศิก็ต้องดูแลตัวของตนเองอยู่ดี ใช่ไหมคะ” หล่อนมองหน้าเขาตอนคำพูดท้าย
“ ใช่ “ เขาทอดเสียง แววตาอ่อนโยน “ แล้วอะไรอีกล่ะ”
“ อื๋อ..คุณวันนัดล้อศิเหรอคะ” หล่อนทำหน้าเสีย
“ เปล่า .เปล่า “ เขารีบปฏิเสธ “ ผมรู้สึกแปลกที่ได้ยินศิพูดที่มันไม่เหมือนกับเคยได้ยิน คือมันเป็นจริงเป็นจัง ไม่เหมือนศิคนก่อน” ทั้งสองเดินเข้ามาถึงในบริเวณสวนป่าแล้ว
“ ก็คุณนัดแหละ ทำให้ศิเป็นอย่างนี้ ศิไม่อยากให้ใครคบ คุยกับศิแล้ว เศร้าๆเซ็งๆ ล่ะค่ะ”
“ ใช่ แล้วรู้ตัวมั้ย พูดอย่างนี้จะมีคนติดไปกันหมด”
“ หมายความว่าติดตัว หรือติดคำพูดคะ”
“ ก็ด้วยกันแหละครับ”
“ แล้วคุณนัดคิดได้ไงล่ะคะ”
“ ก้อ ก้อ ดูใครๆก็ห่วงใย เอาใจใส่คุณศิกันทั้งนั้น”
“ อะไรกัน คุณนัดเพิ่งมาจะรู้อะไร เดาละมั้งคะ”
“ ผมดูไม่ผิดหรอกศิ”
“ เหรอคะ ทางนี้ค่ะ เดี๋ยวดูกุหลาบก่อนนะคะ คงบานสวยแล้ว”
“ ทำไมเงียบไปล่ะคะ คิดอะไรเอ่ย”
“ ไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่ทบทวน”
“ ทบทวนอะไรกลัวจำไม่ได้หรือคะ”
“ ก็เพราะอะไรๆนี่แหละทำให้ต้องทบทวนตัวเอง”
“ พูดอะไรฟังเข้าใจยากจัง”
“ ศิ...อ้าวใบไม้ร่วงใส่หัวแล้ว” เขาเอามือไปจับดึงออกจากปลายผมของหล่อน เอามาให้ดู
“ อันนิดเดียว” หล่อนว่า
“ งั้นไว้ที่เดิมนะ” เขาพูดยิ้มๆ
“ มีอย่างนี้ด้วย คุณนัดนะ”
“ ไม่อยากให้ศิคิดอะไรไกลไปจากตัว มันเหมือนไม่ใช่คนเดิม”
“ เหรอคะ โอเคไม่คิดอะไรมากค่ะ โน่นไงกุหลาบสวยไหมคะ ดูใกล้ๆสิ ดอกเบ้อเริ่มเลย” หล่อนรีบเดินนำไปอย่างตื่นเต้น วันนัดหยุดมองหล่อนนึกอะไรแว้บหนึ่งก็ก้าวตาม
“ มากดีจัง อ้าว ดมอย่างนั้น ระวังหนามนะ” เขาเตือนหล่อนแล้วเดินไปรอบๆ ดูทั้งกุหลาบดูทั้งหล่อน แล้วก็ดูว่ามีคนอื่นๆอยู่แถวนั้นไหม เมื่อเห็นว่าไม่มี จึงแอบเด็ดดอกกุหลาบสีแดงใส่กระเป๋าไว้ก่อนหนึ่งดอก หล่อนดูกุหลาบพักใหญ่ หล่อนพูดถึงก้านดอกใหญ่ มีเม็ดออกมา หนามก็ใหญ่ แล้วก็เด็ดเม็ดเหมือนดอกตูมๆมาดู
(มีต่อ)