[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://ppantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://ppantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://ppantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://ppantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://ppantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://ppantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://ppantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://ppantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://ppantip.com/topic/36846962
ตอนที่ 10 https://ppantip.com/topic/36859799
ตอนที่ 11 https://ppantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 12 https://ppantip.com/topic/36889901
ตอนที่ 13 https://ppantip.com/topic/36907423
ตอนที่ 14 https://ppantip.com/topic/36921540
ตอนที่ 15 https://ppantip.com/topic/36935300
ตอนที่ 16 https://ppantip.com/topic/36949828
ตอนที่ 17 https://ppantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 18 https://ppantip.com/topic/36979729
ตอนที่ 19 https://ppantip.com/topic/36994366
ตอนที่ 20 https://ppantip.com/topic/37010398
ตอนที่ 21 https://ppantip.com/topic/37027182
ตอนที่ 22 https://ppantip.com/topic/37041924
สวัสดีค่ะ เรื่องราวหอรักอยู่ในหัวเลี้ยวหัวต่อของการตัดสินใจ เมื่อวันนัดอยู่ในสภาพคนจะถูกทอดทิ้ง ด้วยอานุภาพของความรักขนาดหนัก ศิรินทร์จะบรรเทาอาการได้หรือไม่ ในขณะที่ความรักอีกฝ่ายท่วมท้นประดังกันขึ้นมา มันเป็นความยากแห่งการแก้ปัญหารักสามเส้าโดยแท้ ตอนนี้เสมือนมีอาหารที่ปรุงอย่างดีให้ท่านได้ทานให้อร่อย แต่ท่านอย่า
ไปนึกถึงคนที่ไม่มีจะกิน จะทำลายรสชาติของความอร่อย ขอให้นึกถึงอารมณ์ความรักที่สัมผัสได้เท่านั้น ขอให้สนุกนะคะ
ขอขอบคุณทุกการมาเยี่ยมหอรักค่ะ : GTW ทึ่ง, Na(นะ) ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, WANG JIE หลงรัก
🌻🌼☘
สัปดาห์ที่เจ็ดแล้ว ศิรินทร์มองปฏิทินที่ตั้งข้างนาฬิกา จะครบกำหนดที่นิธิสัญญา แล้วหลังจากนั้นก็เป็นกำหนดเรื่องเรียนต่อของหล่อน เวลายังมีที่จะยื่นเอกสารการเรียน แต่ว่ายังไม่ได้ตัดสินใจเลย อ้อยแนะให้เข้าโรงเรียนเดียวกับเธอ ศิรินทร์ขอเวลาตัดสินใจอีกทีนิธิโทรมาในค่ำนี้
“ศิจ๊ะเป็นอย่างไรบ้าง”
“ก็สบายดี ถึงไหนแล้วคะ”
“ ถึงศิซี คิดถึงศิ งานก็จัดว่าเรียบร้อยแล้ว ทีนี้ก็เตรียมตัวเองแล้วนะจ๊ะ ดีใจไหม”
“ อีกกี่วันคะ “ หล่อนใจรอนๆขึ้นมา
“ ศิอยากให้เป็นกี่วันดีล่ะจ๊ะ”
“อยากให้เป็นวันสองวันนี้เลยค่ะ”
“ เร็วไปมั้ง ศิรอผมได้ตั้งนานไม่ใช่เหรอ”
“คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว” หล่อนไม่สบอารมณ์ เสียงหัวเราะเขาที่ปลายสาย
“ ผมดีใจที่ได้ยินเสียงอย่างนี้ของศิ เดี๋ยวศิฟังดีๆนะจ๊ะ ศิช่วยโทรไปจองโรงแรมให้ด้วยนะจ๊ะ”
“ เมื่อไรคะ” หล่อนรีบถาม
“อาทิตย์ต้นเดือนศิจะจองวันไหนให้ล่ะ”
”ยังจะโยกโย้อีกนะ เดี๋ยวศิก็จองวันที่หนึ่งให้หรอก”
“ โอเคจ้ะ ตามใจศิ” เขาหัวเราะตามมาอีก
” จริงหรือเปล่าคะ” หล่อนงงแล้วดีใจ
“ กับศิผมจริงทุกอย่างไม่ใช่เหรอ”
“คุณชอบแกล้งศิเรื่อยเลย”
“อยากให้ศิตื่นเต้นแล้วก็มีความสุขไม่ใช่หรือจ๊ะ”
“ ก็ใช่หรอก แต่แหม ทำไมไม่บอกเสียตั้งนานแล้ว”
“อยากเห็นศิดีใจ ที่จริงอยากเห็นท่าทางของศิด้วยซ้ำไป แต่ผมก็เดาออกว่าศิจะเป็นอย่างไร ผมดีใจมากกว่าศิอีก อ้อ..แล้วศิรู้ไหม ตอนนี้ทางบ้านพอเขารู้ว่าผมมีแฟนอยู่เมืองนอก เขานึกว่าเป็นฝรั่ง พอผมบอกว่าเป็นคนไทย เขาดีใจกันใหญ่ กลัวผมจะคว้าแหม่มมา นี่ขนาดเขายังไม่รู้จักศินะ ถ้ารู้จักคงตื่นเต้นกันแหละ เขานึกว่าเป็นผู้หญิงเยอรมัน เขาแปลกใจว่าทำไม
ถึงมามีแฟนที่เยอรมันได้ ผมเองก็ยังแปลกใจเลย ศิล่ะ คนอื่นเขาแปลกใจกันมากทางเมืองไทยนี่นะ”
“ แปลกน่ะ มันแปลกจนนึกไม่ถึงอยู่แล้วค่ะ” หล่อนทบทวน
“ ศิ ผมอยู่เยอรมันแค่สามวันก่อนนะจ๊ะ แวะไปหาศิก่อนแล้วต้องไปอังกฤษต่อเลย ศิเตรียมเรื่องเอกสารด้วยนะจ๊ะ ข้อมูล
อยู่ในมือผมส่วนหนึ่งแล้ว แล้วอีกอย่างหนึ่ง ศิบอกทางบ้านด้วยนะจ๊ะ เรื่องทางกอพอ เราจะบอกชื่อโรงเรียน ชื่อเมืองให้ทางนั้นไปแจ้ง กพ อีกที ศิอย่าลืมล่ะ มีอะไรไม่เข้าใจไหม”
“ ศิมีรายชื่อแล้ว เอกสารก็พร้อม รอคุณมาดูอีกที เพื่อนศิส่งมาให้จากอังกฤษ อ้อ เลือกเมืองด้วย”
“ ศิต้องอยู่กับผมอยู่แล้ว ใช่ไหมจ๊ะ” เขาโมเมเอา
“ ที่ลอนดอนเหมือนกันใช่ไหมคะ”
“ ไว้จะมาบอกเองนะจ๊ะ อ้อ ศิอยากได้อะไรจากเมืองไทยบ้าง อาหารหรือของใช้”
“ ศินึกไม่ออกเลย มัวแต่ดีใจ เก็บของเร็วๆนะคะ”
“ ผมคิดถึงศิมากแค่ไหน คิดถึงอย่างไร มาแล้วจะบอกให้หมดเลย ศิเตรียมรับความคิดถึงอย่างมากของผมด้วยนะจ๊ะ”
หล่อนเข้าใจใบหน้าจึงเข้มขึ้น
“ ศิรับได้หรือเปล่า เงียบเชียว”
“ มาถึงแล้วศิจะตอบนะคะ” หล่อนหัวเราะบ้าง
“ ติดไว้ก่อนเถอะ ผมรักศิตรงนี้แหละ คุยแล้วมีชีวิตชีวา บางทีผมยังยิ้มไปอีกตั้งนาน จนคนล้อว่าโทรคุยกับแฟนมา บางทีผมอยากคุยดึกๆ แล้วนอนเลย ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าตาเรา คงยิ้มไม่หุบมั้ง ผมโม้มากไปหรือเปล่าศิ”
“ ศิฟังอยู่ค่ะ แล้วก็นึกภาพออก ศิดีใจที่ผลออกมาอย่างนั้น”
“ อ้อ ศิเลิกทำงานหรือยัง”
“ ยังค่ะ ยังไม่รู้กำหนดแน่นอนอะไรนี่คะ”
“ หยุดได้แล้วหละ”
“ ไว้คุณมาศิก็พักร้อน จะไปวันไหนอีกก็ได้ค่ะ”
“ วันเดินทางผมจะโทรมาอีกที จะได้รู้แน่ว่า เดินทางมาแน่ไงจ๊ะ”
“ โอ๊ย ยังมีไม่แน่อีกหรือคะ”
“ ก็หาตั๋วก่อนไงจ๊ะ ใจผมมาอยู่ก่อนแล้ว ศิคงไม่รู้มั้งว่าศิน่ะเอาใจผมมา ตัวมันก็ต้องตามมาอยู่เองแหละ ศิน่ะเป็นต่ออยู่แล้ว รู้มั้ย อิจฉาศิจัง”
“ บางทีศิก็อิจฉาคุณเหมือนกัน”
“ มีด้วยหรือตอนไหนนะศิ”
“ ตอนที่บอกไม่ได้ค่ะ คิดถึงจัง” หล่อนให้รู้สึกดังพูด
“ เก็บไว้ตอนเจอผมมั่งนะ ศิ แล้วพบกันนะจ๊ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะ”
“ ศิแข็งแรงอยู่แล้ว “ หล่อนโวขึ้นมา เขาหัวเราะอย่างถูกใจ
“ ดีนะว่าผมอยู่ไกล สวัสดีก่อนนะจ๊ะ”
“ สวัสดีค่ะ” ศิรินทร์ละจากโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มทั่วหน้า หล่อนดีใจที่จะได้พบ มีความสุขที่ได้คุยกับเขา โอ.. นิธิ หล่อน
มีความสุขที่ได้รักเขา
ศิที่รักของนัด,
ถึงนัดจะโทรหาศิเมื่อกี้นี้แล้วก็ตาม นัดรู้สึกว่าเหมือนยังไม่ได้พูดอะไรเลย ศิจ๊ะ วันนี้ทั้งวันเต็มๆนัดทำอะไรไม่ได้เลย พยายามจะคิดว่าเดี๋ยวคงดีเองกลับยิ่งตระหนักชัดว่า ความรู้สึกจริงๆทั้งหมดที่ได้เก็บกดเอาไว้ได้ทลายลง และจะบอกกับศิเดี๋ยวนี้ว่านัดคงอยู่อย่างผู้ทนทุกข์ทรมานเกินกว่าที่จะรับได้ ถ้านัดต้องถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง นัดรู้เลยว่านัดจะต้องสูญเสียศิไปในไม่ช้า
เวลามันได้ใกล้เข้ามามากเท่าไรความทุกข์ทรมานของนัดก็เหมือนเพิ่มเท่าทวีคูณ นัดอยากจะหนีความรู้สึกอย่างนี้ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็น ไม่อยากรับสภาพ ศิจ๋ามีอะไรที่ช่วยให้ศิได้อยู่ที่นี่ได้ไหม นัดห้ามศิได้หรือเปล่า ทำไมนะ เหตุการณ์อย่างนี้ต้องมาเกิดกับนัดด้วย ทั้งๆที่นัดก็พยายามดูแลใจของนัดอย่างถึงที่สุดแล้ว นัดต้องเจ็บปวดและทรมานโดยมิสามารถจะช่วยตัวเองได้เลย
ถ้านะ..จดหมายฉบับนี้ช่วยให้ศิได้เห็นหัวใจที่เต้นเร่าด้วยความปวดร้าวแล้ว ศิอาจจะเปลี่ยนความตั้งใจได้ไหม นัดคงไม่กล้าที่จะบอกกับศิว่าเพื่อนัดหรอก แต่เพื่ออนาคต เพื่อเรี่ยวแรงที่นัดจะต้องมีสู้ต่อไป ตราบเท่าที่ยังต้องหายใจอยู่ ด้วยรักทั้งหมดที่ให้ศิ/นัด
เขาทบทวนความรู้สึกที่ถ่ายทอดลงเป็นตัวอักษร มือที่สั่นระริกด้วยอารมณ์จากภายใน มือที่เย็นเฉียบค่อยๆพับจดหมายใส่ในซอง ตั้งสติพักใหญ่ กว่าจะจรดปากกาที่หยุดสั่นระริกลงจ่าหน้าซองได้
ศิรินทร์ทบทวนจดหมายของวันนัดอีกหนอย่างช้าๆอย่างเศร้าใจ วันนัดเป็นมากขนาดนี้เชียวหรือ อักษรแต่ละตัวที่วันนัดเขียน
มากลั่นกรองจากน้ำตาหรือเปล่า รู้สึกให้ใจหายขึ้นมาทันที
วันนัด..อ่อนแอเกินกว่าที่หล่อนคิดมากนัก หล่อนไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเลยมันทรมานทั้งเขาและหล่อนทีเดียว นิธิล่ะเขามิได้มีส่วนรู้เห็นอะไร ถ้าเขารู้เขาจะเสียสละไหม วันนัดคงจะเป็นเสมือนผู้แพ้ หล่อนแพ้น้ำใจวันนัด แพ้ในความรักอันมากมายก่ายกองของเขา นี่หล่อนจะทำอย่างไรดี หล่อนอ่านจดหมายอีก แล้วหล่อนต้องรีบไปโทรศัพท์หาเขา เพื่อ ..เพื่อว่าความทุกข์เขาอาจจะได้บรรเทาลงบ้าง รอหน่อยนะนัด ศิจะไม่ทำให้นัดทุกข์ไปอย่างนี้เลย ศิมีความรู้สึกเดี๋ยวนี้ว่า คนที่ต้องพลาดหวังลงไปในทันที
ทันใดนั้น เขาจะต้องมีความรู้สึกปวดร้าวสักแค่ไหน
“ขอพูดกับคุณวันนัดค่ะ” หล่อนแจ้งไปยังปลายสาย
“ นัดครับ”
“ นัด ศินะคะ”
“……..
“นัดเป็นอย่างไรบ้างคะ ศิได้รับจดหมายแล้ว ศิเสียใจที่ทำให้นัดต้องเป็นแบบนี้”
“ ศิรับจดหมายเมื่อไรล่ะ”
“ วันนี้ค่ะ ศิอ่านจนจำได้เกือบหมด ศิอยากมาหานัด แต่มันจะทำให้นัดเป็นมากขึ้นหรือเปล่า ถ้าศิกลับมาแล้ว”
“แล้วแต่ศิเถอะนะ”
“…….นัดพูดให้ยาวกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมคะ”
“ นัดก็พูดไปหมดแล้วนะ”
“ เช่นอะไรบ้างคะ”
“ ศิจำไม่ได้เลยหรือ”
“ ก็มันหลายตอน บอกศิหน่อยสิคะ”
“ มันเร็วไป นัดทำไม่ทันหรอก”
“ อ๋อ แต่วันนั้นนัดก็ดีกว่านี้นี่คะ”
“ ก็พยายามจะดีให้มันตลอดเหมือนกัน”
“ นัดจะให้ศิทำอย่างไรคะ” หล่อนรู้สึกในอารมณ์ห่างเหินของเขา
“ ถ้าศิคิดดีแล้วก็คงไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไร”
“ แล้วนัดล่ะ” หล่อนนึกหม่นหมองแทนเขา
“ ไม่ต้องห่วงนัดหรอก เดี๋ยวก็ปกติ นัดไม่น่าส่งจดหมายฉบับนั้นไปเลย”
“ นัดต้องดีขึ้นนะคะ แล้วศิจะไปหา ศิจะโทรมาบอกอีกทีนะคะ แล้วค่อยคุยกัน พูดอย่างนี้นัดก็พูดอย่างไรไม่รู้ ศิเสียใจจริงๆที่เป็นแบบนี้”
“………เดี๋ยวนัดก็หาย”
“ ศิไม่เชื่อหรอก ศิจะไปดู นัดรอนิดนะคะ ขอศิลางานก่อนนะคะ”
“………
“ รับปากศิซิคะนัด”
” ศิจะมาเมื่อไร”
“ นัดอยากให้ศิไปเร็วๆไหมคะ นัดอย่าไปไหนล่ะ เดี๋ยวศิโทรไปไม่เจอนะคะนัด ศิรักนัดแล้วก็ห่วงนัดมากในตอนนี้น่ะ ศิจบแค่นี้นะคะนัด”
“……….
“ นัดพูดอะไรนิดสิคะ”
“ศิเอาความรักนัดไปหมดแล้วนี่” หล่อนได้ยินทั้งสุ้มเสียงและถ้อยความทำให้น้ำตารื้นขึ้นมาทันที
“ ศิรู้แล้วละค่ะ กู้ดเต้นัค นะคะแล้วพบกันค่ะ”
“………
(มีต่อ)
💙💚❤💜หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง)23💜 ❤💚💙
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ เรื่องราวหอรักอยู่ในหัวเลี้ยวหัวต่อของการตัดสินใจ เมื่อวันนัดอยู่ในสภาพคนจะถูกทอดทิ้ง ด้วยอานุภาพของความรักขนาดหนัก ศิรินทร์จะบรรเทาอาการได้หรือไม่ ในขณะที่ความรักอีกฝ่ายท่วมท้นประดังกันขึ้นมา มันเป็นความยากแห่งการแก้ปัญหารักสามเส้าโดยแท้ ตอนนี้เสมือนมีอาหารที่ปรุงอย่างดีให้ท่านได้ทานให้อร่อย แต่ท่านอย่า
ไปนึกถึงคนที่ไม่มีจะกิน จะทำลายรสชาติของความอร่อย ขอให้นึกถึงอารมณ์ความรักที่สัมผัสได้เท่านั้น ขอให้สนุกนะคะ
ขอขอบคุณทุกการมาเยี่ยมหอรักค่ะ : GTW ทึ่ง, Na(นะ) ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, WANG JIE หลงรัก
🌻🌼☘
สัปดาห์ที่เจ็ดแล้ว ศิรินทร์มองปฏิทินที่ตั้งข้างนาฬิกา จะครบกำหนดที่นิธิสัญญา แล้วหลังจากนั้นก็เป็นกำหนดเรื่องเรียนต่อของหล่อน เวลายังมีที่จะยื่นเอกสารการเรียน แต่ว่ายังไม่ได้ตัดสินใจเลย อ้อยแนะให้เข้าโรงเรียนเดียวกับเธอ ศิรินทร์ขอเวลาตัดสินใจอีกทีนิธิโทรมาในค่ำนี้
“ศิจ๊ะเป็นอย่างไรบ้าง”
“ก็สบายดี ถึงไหนแล้วคะ”
“ ถึงศิซี คิดถึงศิ งานก็จัดว่าเรียบร้อยแล้ว ทีนี้ก็เตรียมตัวเองแล้วนะจ๊ะ ดีใจไหม”
“ อีกกี่วันคะ “ หล่อนใจรอนๆขึ้นมา
“ ศิอยากให้เป็นกี่วันดีล่ะจ๊ะ”
“อยากให้เป็นวันสองวันนี้เลยค่ะ”
“ เร็วไปมั้ง ศิรอผมได้ตั้งนานไม่ใช่เหรอ”
“คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว” หล่อนไม่สบอารมณ์ เสียงหัวเราะเขาที่ปลายสาย
“ ผมดีใจที่ได้ยินเสียงอย่างนี้ของศิ เดี๋ยวศิฟังดีๆนะจ๊ะ ศิช่วยโทรไปจองโรงแรมให้ด้วยนะจ๊ะ”
“ เมื่อไรคะ” หล่อนรีบถาม
“อาทิตย์ต้นเดือนศิจะจองวันไหนให้ล่ะ”
”ยังจะโยกโย้อีกนะ เดี๋ยวศิก็จองวันที่หนึ่งให้หรอก”
“ โอเคจ้ะ ตามใจศิ” เขาหัวเราะตามมาอีก
” จริงหรือเปล่าคะ” หล่อนงงแล้วดีใจ
“ กับศิผมจริงทุกอย่างไม่ใช่เหรอ”
“คุณชอบแกล้งศิเรื่อยเลย”
“อยากให้ศิตื่นเต้นแล้วก็มีความสุขไม่ใช่หรือจ๊ะ”
“ ก็ใช่หรอก แต่แหม ทำไมไม่บอกเสียตั้งนานแล้ว”
“อยากเห็นศิดีใจ ที่จริงอยากเห็นท่าทางของศิด้วยซ้ำไป แต่ผมก็เดาออกว่าศิจะเป็นอย่างไร ผมดีใจมากกว่าศิอีก อ้อ..แล้วศิรู้ไหม ตอนนี้ทางบ้านพอเขารู้ว่าผมมีแฟนอยู่เมืองนอก เขานึกว่าเป็นฝรั่ง พอผมบอกว่าเป็นคนไทย เขาดีใจกันใหญ่ กลัวผมจะคว้าแหม่มมา นี่ขนาดเขายังไม่รู้จักศินะ ถ้ารู้จักคงตื่นเต้นกันแหละ เขานึกว่าเป็นผู้หญิงเยอรมัน เขาแปลกใจว่าทำไม
ถึงมามีแฟนที่เยอรมันได้ ผมเองก็ยังแปลกใจเลย ศิล่ะ คนอื่นเขาแปลกใจกันมากทางเมืองไทยนี่นะ”
“ แปลกน่ะ มันแปลกจนนึกไม่ถึงอยู่แล้วค่ะ” หล่อนทบทวน
“ ศิ ผมอยู่เยอรมันแค่สามวันก่อนนะจ๊ะ แวะไปหาศิก่อนแล้วต้องไปอังกฤษต่อเลย ศิเตรียมเรื่องเอกสารด้วยนะจ๊ะ ข้อมูล
อยู่ในมือผมส่วนหนึ่งแล้ว แล้วอีกอย่างหนึ่ง ศิบอกทางบ้านด้วยนะจ๊ะ เรื่องทางกอพอ เราจะบอกชื่อโรงเรียน ชื่อเมืองให้ทางนั้นไปแจ้ง กพ อีกที ศิอย่าลืมล่ะ มีอะไรไม่เข้าใจไหม”
“ ศิมีรายชื่อแล้ว เอกสารก็พร้อม รอคุณมาดูอีกที เพื่อนศิส่งมาให้จากอังกฤษ อ้อ เลือกเมืองด้วย”
“ ศิต้องอยู่กับผมอยู่แล้ว ใช่ไหมจ๊ะ” เขาโมเมเอา
“ ที่ลอนดอนเหมือนกันใช่ไหมคะ”
“ ไว้จะมาบอกเองนะจ๊ะ อ้อ ศิอยากได้อะไรจากเมืองไทยบ้าง อาหารหรือของใช้”
“ ศินึกไม่ออกเลย มัวแต่ดีใจ เก็บของเร็วๆนะคะ”
“ ผมคิดถึงศิมากแค่ไหน คิดถึงอย่างไร มาแล้วจะบอกให้หมดเลย ศิเตรียมรับความคิดถึงอย่างมากของผมด้วยนะจ๊ะ”
หล่อนเข้าใจใบหน้าจึงเข้มขึ้น
“ ศิรับได้หรือเปล่า เงียบเชียว”
“ มาถึงแล้วศิจะตอบนะคะ” หล่อนหัวเราะบ้าง
“ ติดไว้ก่อนเถอะ ผมรักศิตรงนี้แหละ คุยแล้วมีชีวิตชีวา บางทีผมยังยิ้มไปอีกตั้งนาน จนคนล้อว่าโทรคุยกับแฟนมา บางทีผมอยากคุยดึกๆ แล้วนอนเลย ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าตาเรา คงยิ้มไม่หุบมั้ง ผมโม้มากไปหรือเปล่าศิ”
“ ศิฟังอยู่ค่ะ แล้วก็นึกภาพออก ศิดีใจที่ผลออกมาอย่างนั้น”
“ อ้อ ศิเลิกทำงานหรือยัง”
“ ยังค่ะ ยังไม่รู้กำหนดแน่นอนอะไรนี่คะ”
“ หยุดได้แล้วหละ”
“ ไว้คุณมาศิก็พักร้อน จะไปวันไหนอีกก็ได้ค่ะ”
“ วันเดินทางผมจะโทรมาอีกที จะได้รู้แน่ว่า เดินทางมาแน่ไงจ๊ะ”
“ โอ๊ย ยังมีไม่แน่อีกหรือคะ”
“ ก็หาตั๋วก่อนไงจ๊ะ ใจผมมาอยู่ก่อนแล้ว ศิคงไม่รู้มั้งว่าศิน่ะเอาใจผมมา ตัวมันก็ต้องตามมาอยู่เองแหละ ศิน่ะเป็นต่ออยู่แล้ว รู้มั้ย อิจฉาศิจัง”
“ บางทีศิก็อิจฉาคุณเหมือนกัน”
“ มีด้วยหรือตอนไหนนะศิ”
“ ตอนที่บอกไม่ได้ค่ะ คิดถึงจัง” หล่อนให้รู้สึกดังพูด
“ เก็บไว้ตอนเจอผมมั่งนะ ศิ แล้วพบกันนะจ๊ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะ”
“ ศิแข็งแรงอยู่แล้ว “ หล่อนโวขึ้นมา เขาหัวเราะอย่างถูกใจ
“ ดีนะว่าผมอยู่ไกล สวัสดีก่อนนะจ๊ะ”
“ สวัสดีค่ะ” ศิรินทร์ละจากโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มทั่วหน้า หล่อนดีใจที่จะได้พบ มีความสุขที่ได้คุยกับเขา โอ.. นิธิ หล่อน
มีความสุขที่ได้รักเขา
ศิที่รักของนัด,
ถึงนัดจะโทรหาศิเมื่อกี้นี้แล้วก็ตาม นัดรู้สึกว่าเหมือนยังไม่ได้พูดอะไรเลย ศิจ๊ะ วันนี้ทั้งวันเต็มๆนัดทำอะไรไม่ได้เลย พยายามจะคิดว่าเดี๋ยวคงดีเองกลับยิ่งตระหนักชัดว่า ความรู้สึกจริงๆทั้งหมดที่ได้เก็บกดเอาไว้ได้ทลายลง และจะบอกกับศิเดี๋ยวนี้ว่านัดคงอยู่อย่างผู้ทนทุกข์ทรมานเกินกว่าที่จะรับได้ ถ้านัดต้องถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง นัดรู้เลยว่านัดจะต้องสูญเสียศิไปในไม่ช้า
เวลามันได้ใกล้เข้ามามากเท่าไรความทุกข์ทรมานของนัดก็เหมือนเพิ่มเท่าทวีคูณ นัดอยากจะหนีความรู้สึกอย่างนี้ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็น ไม่อยากรับสภาพ ศิจ๋ามีอะไรที่ช่วยให้ศิได้อยู่ที่นี่ได้ไหม นัดห้ามศิได้หรือเปล่า ทำไมนะ เหตุการณ์อย่างนี้ต้องมาเกิดกับนัดด้วย ทั้งๆที่นัดก็พยายามดูแลใจของนัดอย่างถึงที่สุดแล้ว นัดต้องเจ็บปวดและทรมานโดยมิสามารถจะช่วยตัวเองได้เลย
ถ้านะ..จดหมายฉบับนี้ช่วยให้ศิได้เห็นหัวใจที่เต้นเร่าด้วยความปวดร้าวแล้ว ศิอาจจะเปลี่ยนความตั้งใจได้ไหม นัดคงไม่กล้าที่จะบอกกับศิว่าเพื่อนัดหรอก แต่เพื่ออนาคต เพื่อเรี่ยวแรงที่นัดจะต้องมีสู้ต่อไป ตราบเท่าที่ยังต้องหายใจอยู่ ด้วยรักทั้งหมดที่ให้ศิ/นัด
เขาทบทวนความรู้สึกที่ถ่ายทอดลงเป็นตัวอักษร มือที่สั่นระริกด้วยอารมณ์จากภายใน มือที่เย็นเฉียบค่อยๆพับจดหมายใส่ในซอง ตั้งสติพักใหญ่ กว่าจะจรดปากกาที่หยุดสั่นระริกลงจ่าหน้าซองได้
ศิรินทร์ทบทวนจดหมายของวันนัดอีกหนอย่างช้าๆอย่างเศร้าใจ วันนัดเป็นมากขนาดนี้เชียวหรือ อักษรแต่ละตัวที่วันนัดเขียน
มากลั่นกรองจากน้ำตาหรือเปล่า รู้สึกให้ใจหายขึ้นมาทันที
วันนัด..อ่อนแอเกินกว่าที่หล่อนคิดมากนัก หล่อนไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเลยมันทรมานทั้งเขาและหล่อนทีเดียว นิธิล่ะเขามิได้มีส่วนรู้เห็นอะไร ถ้าเขารู้เขาจะเสียสละไหม วันนัดคงจะเป็นเสมือนผู้แพ้ หล่อนแพ้น้ำใจวันนัด แพ้ในความรักอันมากมายก่ายกองของเขา นี่หล่อนจะทำอย่างไรดี หล่อนอ่านจดหมายอีก แล้วหล่อนต้องรีบไปโทรศัพท์หาเขา เพื่อ ..เพื่อว่าความทุกข์เขาอาจจะได้บรรเทาลงบ้าง รอหน่อยนะนัด ศิจะไม่ทำให้นัดทุกข์ไปอย่างนี้เลย ศิมีความรู้สึกเดี๋ยวนี้ว่า คนที่ต้องพลาดหวังลงไปในทันที
ทันใดนั้น เขาจะต้องมีความรู้สึกปวดร้าวสักแค่ไหน
“ขอพูดกับคุณวันนัดค่ะ” หล่อนแจ้งไปยังปลายสาย
“ นัดครับ”
“ นัด ศินะคะ”
“……..
“นัดเป็นอย่างไรบ้างคะ ศิได้รับจดหมายแล้ว ศิเสียใจที่ทำให้นัดต้องเป็นแบบนี้”
“ ศิรับจดหมายเมื่อไรล่ะ”
“ วันนี้ค่ะ ศิอ่านจนจำได้เกือบหมด ศิอยากมาหานัด แต่มันจะทำให้นัดเป็นมากขึ้นหรือเปล่า ถ้าศิกลับมาแล้ว”
“แล้วแต่ศิเถอะนะ”
“…….นัดพูดให้ยาวกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมคะ”
“ นัดก็พูดไปหมดแล้วนะ”
“ เช่นอะไรบ้างคะ”
“ ศิจำไม่ได้เลยหรือ”
“ ก็มันหลายตอน บอกศิหน่อยสิคะ”
“ มันเร็วไป นัดทำไม่ทันหรอก”
“ อ๋อ แต่วันนั้นนัดก็ดีกว่านี้นี่คะ”
“ ก็พยายามจะดีให้มันตลอดเหมือนกัน”
“ นัดจะให้ศิทำอย่างไรคะ” หล่อนรู้สึกในอารมณ์ห่างเหินของเขา
“ ถ้าศิคิดดีแล้วก็คงไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไร”
“ แล้วนัดล่ะ” หล่อนนึกหม่นหมองแทนเขา
“ ไม่ต้องห่วงนัดหรอก เดี๋ยวก็ปกติ นัดไม่น่าส่งจดหมายฉบับนั้นไปเลย”
“ นัดต้องดีขึ้นนะคะ แล้วศิจะไปหา ศิจะโทรมาบอกอีกทีนะคะ แล้วค่อยคุยกัน พูดอย่างนี้นัดก็พูดอย่างไรไม่รู้ ศิเสียใจจริงๆที่เป็นแบบนี้”
“………เดี๋ยวนัดก็หาย”
“ ศิไม่เชื่อหรอก ศิจะไปดู นัดรอนิดนะคะ ขอศิลางานก่อนนะคะ”
“………
“ รับปากศิซิคะนัด”
” ศิจะมาเมื่อไร”
“ นัดอยากให้ศิไปเร็วๆไหมคะ นัดอย่าไปไหนล่ะ เดี๋ยวศิโทรไปไม่เจอนะคะนัด ศิรักนัดแล้วก็ห่วงนัดมากในตอนนี้น่ะ ศิจบแค่นี้นะคะนัด”
“……….
“ นัดพูดอะไรนิดสิคะ”
“ศิเอาความรักนัดไปหมดแล้วนี่” หล่อนได้ยินทั้งสุ้มเสียงและถ้อยความทำให้น้ำตารื้นขึ้นมาทันที
“ ศิรู้แล้วละค่ะ กู้ดเต้นัค นะคะแล้วพบกันค่ะ”
“………
(มีต่อ)