นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๔๒. เดินเข้าหลุมพราง)

กระทู้สนทนา

แต่งนิยาย นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก นิยายไทย นักเขียน

ตอนที่ ๔๒.เดินเข้าหลุมพราง

        นคินทร์พาเมรันกับมามิยะกลับมาที่บ้าน ชายหนุ่มเดินออกมานั่งที่เก้าอี้ยาวหน้าระเบียง เริ่มคิดประมวลเหตุการณ์เพื่อปะติดปะต่อเรื่องราว พอจะจับประเด็นได้ว่าคนที่ช่วยส่งข่าวให้กับฝ่ายตรงข้ามน่าจะเป็นภูมิธเนศนั่นเอง

         สักครู่เสียงโทรศัพท์มือถือของนคินทร์ดังขึ้น เขารีบกดรับสาย

        “บอกกับเสี่ยซานว่าอีกสองชั่วโมงฉันจะไปที่นั่น”

         เมรันนั่งคุยอยู่เป็นเพื่อนกับมามิยะสักพัก ตลอดเวลาที่หลบอยู่ภายในร้านดอกไม้นั้นเด็กสาวรู้ว่าเมรันมีอาการกระวนกระวายแค่ไหน มือเล็กของมามิยะเอื้อมไปจับมือของเมรัน “พื่รันไปคุยกับพี่คินนะคะ มามิอยู่คนเดียวได้”

          ใบหน้าน่ารักของมามิยะนั้นมีรอยยิ้มที่ทำให้เมรันรู้สึกคลายกังวล..

         เสียงเคาะประตูห้องนคินทร์ดังขึ้น เมรันเปิดประตูเดินเข้ามาภายในห้องด้วยความคุ้นเคย แล้วมองไปเห็นเสื้อสูทที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า เป็นจังหวะเดียวกับที่ชายร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ ทำให้ดวงตากลมโตคู่สวยจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่กะพริบตา

              “เออ.. คุณ?”

              บุรุษร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอนั้นมีนัยน์ตาสีเทาเข้ม ผมสีดำยาวปรกหน้าผาก ปลายผมหยักศกถูกหวีแต่งอย่างธรรมดา ใบหน้าและผิวถูกแต่งเติมให้คมเข้มยิ่งกว่าเดิม ทั้งรูปคิ้วคมและหนวดดกหนาอยู่เหนือริมฝีปากหยักได้รูป กายท่อนบนนั้นอวดสัดส่วนที่สมส่วนในแบบฉบับของชายชาตรีผู้นิยมฝึกฝนร่างกายให้แข็งแกร่งอยู่เสมอ เขาสวมเพียงกางเกงยีนส์สีเข้มเนื้อดี เอวคาดเข็มขัดหนังที่โดดเด่นด้วยหัวเข็มขัดโลหะสีเงินรมดำรูปแมงป่องที่ช่วยเพิ่มความน่าเกรงขาม

             “โอล่า.. ซินญอริต้า!” ชายหนุ่มกล่าวทักทายเป็นภาษาสเปนพร้อมกับโค้งตัวให้ราวกับเป็นหนุ่มมาทาดอร์ผู้พร้อมที่จะโชว์การต่อสู้กับวัวกระทิงพันธุ์ดุ รอยยิ้มเรียกมนต์สะกดทำให้หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้อย่างไม่รู้ตัว จมูกเรียวสัมผัสกับกลิ่นน้ำหอมสดชื่นจากกายของชายหนุ่มร่างสูง ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาดูมีเสน่ห์เหลือล้นในมาดนี้

             “ผมกำลังต้องการให้คุณช่วยแต่งตัวให้อยู่พอดีเลยครับ” ทั้งสายตาและน้ำเสียงของนคินทร์ทำให้คนฟังใจแทบละลาย

               เมรันเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตให้เขาแล้วช่วยสวมเข้ากับตัว ด้วยรูปร่างได้มาตรฐานทำให้แม้สวมเพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวก็สามารถสะกดสายตาของดีไซเนอร์สาวได้เป็นอย่างดี

               นคินทร์ยืนมองมือเรียวคู่สวยที่กำลังช่วยเขาติดกระดุมเสื้อเชิ้ตอยู่ เมรันละมือคู่สวยลงปล่อยให้ชายหนุ่มติดกระดุมแขนเสื้อเอง ร่างบางเดินไปหยิบเสื้อสูทที่บรรจงตัดเย็บกับมือยื่นให้เขา แล้วเธอถอยตัวออกมายืนมองดูความเรียบร้อยของชุดให้เขาอีกครั้ง

             “ผมดูเป็นยังไงบ้างครับ” ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทยิ้มพร้อมกับเอ่ยถามความเห็น

              ในสายตาของดีไซเนอร์สาว ผู้ชายคนนี้ดูเป็นหนุ่มใหญ่ หนวดดกหนาเหนือริมฝีปากนั้นรั้งขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ทำให้เขาดูร้ายกาจ ในขณะเดียวนัยน์ตาสีเทาเข้มคู่นั้นก็เสริมให้ใบหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ชุดที่สวมใส่อยู่นั้นไม่ได้ดูเป็นทางการจนน่าอึดอัด แต่กลับทำให้เขาดูเป็นผู้ชายมาดเข้ม สไตล์หนุ่มจิ๊กกะโล่ที่พร้อมจะแหกทุกกฎระเบียบ   “รันคิดว่าคุณดูต่างจากคราวที่แล้วนะคะ”

              นคินทร์ยิ้มกว้างพอใจกับคำตอบนั้น รอยยิ้มแสนร้ายกาจในบทบาทใหม่ทำให้เมรันใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อเขาเดินเข้าใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงความรุ่มร้อนจากรัศมีที่แผ่ออกมาจากร่างสูงสมส่วน มือหนาเชยคางมนของเธอให้เงยหน้าขึ้น นัยน์ตาคู่สวยทอประกายหวานซึ้งมองสบตากับเขา

              “ขอกำลังใจสักหน่อยสิครับ”

            ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเขา เมรันก็ยกสองแขนเรียวขึ้นไปโอบที่รอบคอของนคินทร์ ใบหน้าคมเข้มโน้มลงใกล้เพื่อรับสัมผัสจากเรียวปากนุ่มที่หญิงสาวมอบให้เขานั้น ทำให้หัวใจของบอดี้การ์ดหนุ่มพองโต...

              “คราวนี้ผมคงใช้เวลาสองสามวัน” นคินทร์กุมสองมือเรียวของเมรันไว้แนบกับอก

               “รันคอยเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ” เมรันพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ไม่อยากให้เขาต้องพะว้าพะวงเรื่องอื่นจึงไม่ได้เอ่ยขอคำสัญญาใด ๆ จากเขา มีเพียงแต่คำภาวนาในใจที่ขอให้ชายคนรักทำภารกิจครั้งนี้ให้สำเร็จและปลอดภัยกลับมาหาเธอ..

            นคินทร์ในบทบาทของหนุ่มลูกครึ่งสเปนรายใหม่ได้ขับ ‘เจ้าสายฟ้า’ พาหนะสองล้อคันแกร่งคู่ใจออกไปทางอุโมงค์หลังเรือนพัก จุดหมายของการนัดพบในครั้งนี้ก็คือที่ คลับ Buddy …