นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๒๕. ภารกิจใจ)


                                          [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


ตอนที่ ๒๕. ภารกิจใจ


             ภายในห้องทำงานทัศนะ ลูกน้องสามคนยืนเรียงหน้ากระดานกันอยู่ ทุกคนก้มหน้าก้มตาเหมือนรอคำตัดสินของผู้เป็นเจ้านาย สายตาที่ดุดันจ้องมองพวกเขาอย่างเอาเรื่อง

            “พวกแกทำงานประสาอะไร แค่รถคันเดียวก็สั่งสอนมันไม่ได้เลย รถพวกแกดันกลับมาเป็นฝ่ายพังอีกต่างหาก ไม่ได้เรื่องเลย ไสหัวออกไป” ทัศนะตะโกนออกมาอย่างหัวเสียกับเรื่องเมื่อคืนนี้ พวกลูกน้องได้แต่ก้มหน้ารับคำแล้วรีบพากันเดินออกไป เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทร.ออก

             “สวัสดีครับคุณทัศนะมีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับ?” เสียงจากปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

             “แกช่วยไปสืบให้ฉันทีว่าไอ้หนุ่มที่เป็นผู้ช่วยของประพันธ์ มันเป็นใครแล้วมีประวัติเป็นมายังไง ฉันต้องรู้ทั้งหมด! และอย่าให้กระโตกกระตากจนมันรู้ตัวเสียก่อนล่ะ” ทัศนะออกคำสั่งย้ำเพราะรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ใช่ธรรมดา

              “วางใจได้ครับ” คนปลายสายรับปาก

              ทัศนะบอกจุดประสงค์ออกไปแล้วก็กดวางสายไป ใบหน้าของเขายิ้มอย่างมีเลศนัย



           เช้าวันนี้ที่เรือนพักของนคินทร์ หลังจากได้สนทนากับเพื่อนอยู่สักครู่ ข้อมูลไฟล์ก็ถูกส่งเข้ามา หนึ่งในข้อมูลนั้นเป็นภาพจากกล้องขนาดจิ๋วที่ถูกซ่อนไว้ในภาพเขียนตัวอักษรจีนที่ฟรังโก้มอบให้เป็นของขวัญวันเกิดเสี่ยซาน โดยที่เสี่ยซานได้นำภาพนั้นไปแขวนไว้ภายในห้องทำงาน นคินทร์กำลังมองภาพที่ปรากฏอยู่หน้าจอ พลกำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ เสียงของชัยก็ดังแทรกในโปรแกรม

              “ท่านประพันธ์ได้ประสานขอให้หน่วยงานลบข้อมูลประวัติของนายไปแล้ว” ชัยรีบบอกให้เพื่อนรู้

               “แล้วคราวนี้ฉันต้องเป็นอะไร?” นคินทร์เอ่ยถาม

              “เป็นเพลย์บอย! “ชัยบอกแล้วหัวเราะชอบใจจนเสียงดังลอดมาทางลำโพง

               “ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม” นคินทร์เลิกคิ้วสูงแสร้งถาม เพราะรู้ว่าเพื่อนรักแค่พูดแซวเล่นเท่านั้น

               “งานนอกเหนือจากนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกฉัน” ชัยเปลี่ยนมาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

                นคินทร์ได้ฟังแล้วก็ยิ่งประหลาดใจ เพราะงานในคราวหน้าเขาควรจะได้ร่วมทำงานกับเพื่อนด้วยกัน

               “ทำไมไม่ให้ฉันร่วมปฏิบัติการด้วย” นคินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงท้วงติง

              “ช่วงนี้ท่านประพันธ์ให้นายเป็นบอดี้การ์ดคอยดูแลคุ้มกันคุณเมรันเท่านั้น นายไม่ต้องถามอะไรแล้ว ท่านมีคำสั่ง ตอนนี้นายต้องระวังตัวให้ดี! มีคนคอยจับตานายอยู่” ชัยบอกแล้วก็ออกจากโปรแกรมสนทนาไป ปล่อยให้คนฟังนั่งค้างคาใจ  เรื่องดูแลเมรันเป็นหน้าที่ของเขาด้วย แต่เรื่องภารกิจในปฏิบัติการคราวหน้านั้นสำคัญมาก เขาไม่สามารถวางใจได้เลย…

               ภายในบ้านหลังงาม ทัศนะกำลังว่ายน้ำผ่อนคลาย โดยมีหญิงสาวสามคนว่ายน้ำคลอเคลียอยู่ใกล้ ทัศนะยังคงรักษาความแข็งแรงของร่างกายอยู่เสมอ สักครู่เขาว่ายมาที่ขอบสระแล้วเดินขึ้นมานั่งพักอยู่บนเก้าอี้ยาว หญิงสาวร่างอวบอัดสามนางก็ตามขึ้นมาคอยดูแล ช่วยนวดเฟ้นให้เขา เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ด้านข้างดังขึ้น ทัศนะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาแล้ว เขาก็โบกมือให้พวกผู้หญิงออกไป เมื่อบรรดาสาวงามเดินไปแล้ว ทัศนะก็รีบกดรับสายทันที

               "ได้ข่าวยังไงบ้าง?” คนเอ่ยถามรอฟังด้วยใจจดจ่อ

               “ประวัติของผู้ชายที่คุณทัศนะให้ผมสืบ เขาชื่อ ‘นคินทร์’ ไม่ทราบนามสกุลที่แท้จริง เป็นเด็กกำพร้า ไม่ทราบชื่อของพ่อแม่ เขาอยู่ในอุปการะของคุณประพันธ์ อัครกูล ผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีประวัติอาชญากรรมอะไรเลยครับ”

               “อะไร! มีแค่นี้เองเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ ฉันให้ค่าตอบแทนไม่ใช่ถูก ๆ อย่ามามั่วไม่ได้หาข้อมูลแต่บอกว่าสืบมาแล้วล่ะ”

                “โธ่! คุณทัศนะต่อให้ผมกินดีหมี ดีเสือเข้าไป ผมก็ไม่กล้าแต่งเรื่องหลอกคุณแน่นอน” คนที่ถูกว่าจ้างบอกตามจริง

                 ทัศนะบอกปัดไปแล้ววางสายด้วยความไม่สบอารมณ์ที่ไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลย แล้วนึกในใจ ถ้าหากคิดจะเล่นงานคงต้องหันไปหาจุดอ่อนของเจ้าหนุ่มคนนั้นแทน…
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่