นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๒๓. ประมูลสวาท)

กระทู้สนทนา

นวนิยายรัก แต่งนิยาย นิยายออนไลน์ นิยายไทย

ตอนที่ ๒๓. ประมูทสวาท

             อพาร์ทเม้นท์หรูแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินพล่านไปทั่วห้องพร้อมกับอาการหงุดหงิดหัวเสีย สีหน้านั้นบ่งบอกว่ากำลังอยากจะซัดหน้าใครบ้างคน ก่อนที่เขาจะระเบิดเสียงใส่โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือ

           “ไอ้บัดซบเอ๊ย! “พลสบถด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

           “ไอ้ฟรังโก้ทำแผนฉันเสีย พวกแกจัดการมันให้ได้ คราวนี้พลาดอีก อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้า!” น้ำเสียงเกรียวกราดและใบหน้าของพลที่ไม่สบอารมณ์หลังจากที่ได้ยินลูกน้องรายงานผลงานที่ล้มเหลวจากการทำงานพลาด ไม่นึกว่าไอ้ลูกครึ่งสเปนนั่นกล้ามาขวางทางของเขา มันต้องได้รับบทเรียนอย่างแน่นอน เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหาใครบางคน เพื่อที่จะต้องสะสางให้จบเรื่องนี้เสียก่อน

           “พี่ชาญ! ผมไม่รู้จริง ๆ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง” เสียงของพลบอกแก้ตัวกับคนทางปลายสายราวกับไม่รู้เรื่อง แต่สักพักพลก็ต้องมีใบหน้าเหยเกพร้อมกับมือที่ยกโทรศัพท์ให้ออกห่างจากหู เพราะดูเหมือนน้ำเสียงจากอีกฝั่งตวาดลั่นกลับมาด้วยความไม่พอใจเช่นกัน พลได้แต่เอ่ยขอโทษเพียงแค่ปากขยับเท่านั้น เพราะสีหน้าของเขานั้นเรียบเฉยราวไม่สะทกสะท้าน เมื่อฝั่งนั้นได้ต่อว่าจนจบแล้ว จากนั้นพลก็เปลี่ยนเรื่องคุย

            “ที่พี่บอกให้พวกผมหาสินค้าพิเศษเกรดเอ ผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด”

             พลได้สนทนากับคนที่ชื่อชาญสักพักก็วางสายแล้วก็กดโทรศัพท์เพื่อโทรออกไปรายงานให้กับเสี่ยซาน

           “เสี่ยครับ! คนที่เสี่ยต้องการให้เก็บ ผมว่าให้กรลงมือได้เลย” พลบอกเสนอกับเสี่ยซานไปตามสาย ผู้เป็นเจ้านายก็ได้ตอบกลับมาทางสาย

             “เรื่องนี้มันไม่เคยทำ ไว้ใจไอ้กรได้แค่ไหน แล้วถ้ามันเกิดทำพลาดขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ?”

              “เสี่ยวางใจได้ ไอ้กรมันมีฝีมืออยู่ แต่ถ้าเกิดมันพลาดผมนี่แหละจะตามเก็บมันให้!” พลพูดด้วยความมั่นใจ แต่ไม่ใช่เพราะมั่นใจในตัวกร หากแต่มั่นใจในแผนการกำจัดกรของตัวเองต่างหากจากนั้นเขาก็วางสายไป

              พลวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วเดินไปที่หน้าต่าง เขานึกในใจว่าที่ผ่านมาไอ้กรดูแลสินค้าขนส่งได้อย่างราบรื่นก็เพราะเขาคอยเคลียร์ทางให้ เพื่อหวังจะได้มันมาช่วยเป็นพวก แต่เสี่ยซานกลับเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นดีกว่าเขา หากครั้งนี้ไม่มีไอ้ลูกครึ่งนั่นเข้ามายุ่ง ทุกอย่างคงสำเร็จแล้วเสี่ยซานจะได้รู้ว่าคิดผิดที่ไว้ใจกร

            คนมีแผนยิ้มกระหยิ่ม เขายอมเป็นเบี้ยล่างก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าหากวันใดที่ได้ผงาดตัวขึ้นมา วันนั้นพวกนั้นจะต้องสยบต่อเขา และเขาจะเป็นคนออกคำสั่งเอง ดวงตากร้าวนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างห้อง ที่เบื้องหน้าคือทิวทัศน์ของเมืองในยามเย็น พร้อมกับกำลังนึกอะไรบางอย่างที่จะช่วยกำจัดเจ้าหนุ่มสเปนคนนั้นออกไปให้พ้นทาง ใครที่ขวางทางเขา มันก็ไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้

             ‘คราวนี้หากจะยิงนกทีเดียว เขาต้องได้มากกว่าสองตัว’ พลนึกได้อย่างนั้น สีหน้าพลันมีรอยยิ้มอันเยือกเย็น…

              หัวค่ำของวันนี้ ภายในบ้านทาวน์โฮมของเหมย ลูกสาวคนเล็กของเสี่ยซาน ตอนนี้หญิงสาวได้เข้านอนไปแล้ว ส่วนกรนั้นยังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง เขานึกถึงวันนี้ ตอนที่พลโทรบอกเขาว่าเสี่ยซานมอบงานสำคัญให้เขางานหนึ่ง หากทำงานนี้ได้สำเร็จ ก็จะได้รับเงินก้อนใหญ่ ตอนนี้กรไม่ได้คิดยินดีกับงานที่เขากำลังอยู่อีกแล้ว เขาไม่อยากจะต้องลงมือคร่าชีวิตของใครอีกด้วย

                  กรนึกแล้วก็ต้องถอนหายใจ เมื่อนึกถึงใบหน้าขาวของสาวหมวยที่กำลังนอนหลับอยู่บนห้อง ตอนนี้ก็ยังกลัดกลุ้มเรื่องของเหมย ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะหาทางออกได้อย่างไรก็ยังต้องมาเจอเรื่องนี้อีก คิดอยากจะปรึกษาเรื่องทั้งหมดนี้กับพี่หมวด แต่ติดต่อไม่ได้เลย ยิ่งคิดก็ยิ่งกระสับกระส่าย แต่แล้วก็มีอยู่คนหนึ่งที่ทำให้กรนึกถึงได้  จึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาลองเสี่ยงกดโทร.ออกไปหาสักครั้ง
                  สักครู่เสียงทุ้มจากปลายทางก็มารับสาย กรตัดสินใจเล่าเรื่องที่พลให้เขาลอบสังหารใครคนหนึ่งให้ฟรังโก้รู้ทั้งหมด ซึ่งแน่นอนว่าฟรังโก้เอ่ยปากว่าจะให้การช่วยเหลือ ทำให้กรรู้สึกสบายใจ เพราะเขาเคยเห็นฝีมือการต่อสู้ของหนุ่มผิวเข้มคนนี้มาแล้ว กรวางสายพร้อมกับถอนหายใจอีกครั้ง แล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอน..

                 ส่วนอีกด้านหนึ่ง เมื่อนคินทร์ได้รับรู้เรื่องราวจากหนุ่มกร เขาจึงต้องรีบเปิดโปรแกรมติดต่อไปประชุมร่วมสายกับพวกเพื่อน ๆ เพื่อช่วยกันหาทางป้องกันและให้ความช่วยเหลือนายคง และแน่นอนนคินทร์เองก็ต้องหาทางช่วยกรด้วยเช่นกัน หลังจากที่พวกเขาได้ข้อสรุปกับแผนการของวันมะรืนนี้ นคินทร์ได้ปิดโปรแกรมสนทนา ชายหนุ่มร่างสูงเดินไปที่เอนตัวนอนบนเตียง นัยน์ตาสีดำเป็นประกายวาว มองขึ้นไปบนเพดาน ใบหน้าคมเข้มเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะค่อย ๆ หลับไป…

                  ในเวลาหัวค่ำของคืนนี้เช่นกัน ภายในคฤหาสน์อัครกูล

                 วันนี้เมรันตั้งใจนำเรื่องของนคินทร์มาปรึกษากับพ่อของเธอ เมื่อเดินขึ้นมาชั้นบนบริเวณมุมนั่งพักผ่อน เธอเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องพระเห็นบิดานั่งอยู่ภายในห้อง พร้อมกับได้ยินเสียงสวดมนต์ด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะเหมือนที่เคยได้ยินเป็นประจำตั้งแต่เมื่อครั้งเธอยังเป็นเด็กอยู่ เมื่อท่านได้สวดมนต์จบก็เห็นท่านนั่งนิ่งไป เมรันไม่ต้องการรบกวนเวลาจึงตัดสินใจที่จะนั่งรอบิดาอยู่ด้านนอก