นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๑๖. ความในใจ)

กระทู้สนทนา

ตอนที่ ๑๖. ความในใจ

              เที่ยงกว่าของวันนี้ เมรันมาที่ห้างสรรพสินค้า ขณะที่เธอกำลังยืนเลือกซื้อน้ำหอมอยู่ที่เคาน์เตอร์น้ำหอมชายยี่ห้อดังอยู่นั้น

             “รัน! “เสียงเรียกที่เหมือนเธอจะรู้สึกคุ้นสำเนียงนั้น ทำให้หญิงสาวเงยหน้าหันกลับไปมองตามเสียงแล้วถึงกับยืนอึ้ง

            “เดนิส! “เสียงที่หลุดออกมาจากริมฝีปากสวยเมื่อได้เห็นเขาอย่างชัดเจน ชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาราวกับดาราฮ่องกง ผิวขาวเกลี้ยงเกลาราวเทพบุตร ทรงผมเรียบหรู แต่งกายด้วยชุดสูทแสนเนี้ยบ เดนิส หรือ ฐาปนนท์ ชายหนุ่มลูกครึ่งจีน-ฮ่องกง ลูกชายคนเล็กของเจ้าสัวใหญ่ผู้มีธุรกิจการโรงแรมและห้างสรรพสินค้าหรูชื่อดัง พวกพนักงานต่างก็พายกมือขึ้นไหว้สวัสดีเมื่อเห็นชายหนุ่มทายาทเจ้าของห้างเดินมาอยู่ตรงนี้

           “คุณเลือกซื้อได้หรือยังครับ ชอบชิ้นไหนบอกได้เลย เดี๋ยวลงบัญชีผมไว้” เดนิสบอกเสนอให้เมรัน หญิงสาวยิ้มให้เขาแล้วบอกว่าได้ซื้อและจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วไม่คิดรบกวนเขา

            เดนิสพาเมรันเดินเลี่ยงมาคุยอีกด้านหนึ่ง

            “เราไม่ได้เจอกันสามสี่ปี คุณดูสวยขึ้นมากนะ “ชายหนุ่มที่ชื่อเดนิสพูดพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มจ้องมองใบหน้าเมรัน บัดนี้เธอดูอวบอิ่มเป็นสาวสวยทรงเสน่ห์มากกว่าตอนที่เขาได้คบกับเธอ ในตอนนั้นอายุเธอเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น ส่วนเขาตอนในนั้นก็อายุแค่ยี่สิบสองปี กำลังเป็นนายแบบหน้าใหม่เนื้อหอมของวงการแฟชั่น

           “ตอนนี้รันทำธุรกิจอะไรอยู่ล่ะครับ?” เดนิสเอ่ยถามน้ำเสียงสุภาพ

            “รันทำเสื้อผ้าแบรนด์ของตัวเองค่ะ เปิดห้องเสื้อไว้รับบริการตัดชุดด้วยนะคะ” เมรันบอก เธอเองก็ไม่ได้เจอเขาเลยจากวันนั้น ความรู้สึกที่ผ่านมาระหว่างเธอกับเขา เมรันจึงปล่อยให้เป็นอดีต ตอนนี้เธอสามารถคุยกับเขาในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง

            เมรันยิ้มให้เดนิสและดูเหมือนสายตาของเขาจะมองริมฝีปากอิ่มกับรอยยิ้มสวยของเธออย่างมีความหมาย ชายหนุ่มนึกในใจ ในอดีตเขาไม่เคยได้แม้แต่จะได้ลิ้มลองรสจูบจากริมฝีปากของเธอ เมรันเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างไว้ตัวมากจนบางครั้งเขาเองก็รู้สึกหงุดหงิด อย่างมากที่สุดเขาก็ได้แค่จับมือกับหอมแก้มเธอเท่านั้น แถมตอนนั้นยังมีเจฟซึ่งเป็นพี่ชายของเมรันตามเฝ้าดูอยู่ นึกถึงตอนนั้นแล้วเขาก็เสียดายที่ไม่ได้รีบพิชิตความหวานของสาวน้อยคนนี้เสียก่อนเพราะเขามัวแต่ไว้ฟอร์มภาพลักษณ์สุภาพบุรุษมากเกินไปหน่อย แม้จะปล่อยเวลาผ่านมาแต่ก็คงยังไม่สาย หากเขาจะได้กลับมาเริ่มต้นกับเธออีกครั้งในฐานะพ่อม่ายเนื้อหอม เจ้าเสน่ห์ และเมรันก็เป็นถึงลูกสาวมหาเศรษฐี ตระกูลดีมีชื่อเสียงซึ่งก็ดูจะเหมาะสมคู่ควรกับเขาอย่างที่สุด

        “ผมขอนามบัตรไว้หน่อยสิครับ” เดนิสรีบบอกกับเธอเพราะหวังว่าจะได้ติดต่อสานสัมพันธ์กันอีก ซึ่งเมรันก็พยักหน้าแล้วเปิดกระเป๋าถือหยิบนามบัตรส่งให้กับเขา แต่ก่อนที่เดนิสจะได้พูดอะไรกับเมรันต่อไปมากกว่านั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อยืดกางเกงยีน สวมหมวกแก๊ปกำลังเดินตรงเข้ามาทางเดียวกับที่พวกเขายืนคุยกันอยู่นี้

         “คุณมาเร็วจังค่ะ” เมรันรีบเดินเข้าไปเกาะแขนของชายหนุ่มร่างสูงคนนั้นด้วยท่าทีที่มีความสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

         “นคินทร์คะ นี่เดนิส เพื่อนสมัยเรียนของรันค่ะ” เมรันเอ่ยแนะนำ

         “สวัสดีครับคุณเดนิส” นคินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพพร้อมกับยื่นมือขวาออกไปเพื่อสัมผัสมือทักทายกับชายหนุ่มที่ชื่อเดนิส

           “เดนิส นี่คือนคินทร์ แฟนของรันนะคะ” เมรันพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้นคินทร์จนชายหนุ่มหน้าตาคมคายที่ถูกเธอเรียกว่าแฟนถึงกับหัวใจกระตุกวาบเลยทีเดียว

           “แฟน? เหรอ” เดนิสทวนคำพูดแล้วปล่อยมือที่จับทักทายกับนคินทร์ไปเมื่อสักครู่ สายตาก็จ้องมองนคินทร์ตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับนึกในใจ เมรันเป็นคนที่รสนิยมสูงคนหนึ่งทีเดียว ไม่นึกว่าจะเลือกผู้ชายที่ดูแต่งตัวแบบพื้น ๆ ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะมีหน้าตาที่ดูหล่อ แต่หากเทียบกับอดีตนายแบบชื่อดังอย่างเขา ซึ่งก็แน่นอนว่าคนอย่างเขาต้องมีหน้าตาที่ดูดีกว่า ผิวพรรณดูเป็นผู้ดีมากกว่า แต่งตัวก็เนี้ยบกว่า แล้วคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะมีอะไรมาเทียบกับคนอย่างเขาได้

              นคินทร์ซึ่งถูกเดนิสจ้องมองด้วยสายตาสำรวจในเชิงเปรียบเทียบแล้ว ดูเหมือนเขาจะเข้าใจความหมายของสายตาคู่นั้นของเดนิส

             “เราจะไปกันหรือยังครับ? เดี๋ยวจะสาย” นคินทร์กระซิบถามแล้วเอื้อมมือไปโอบไหล่ของเมรัน

            “รันขอตัวนะคะ” เมรันหันไปพูดกับเดนิส แล้วเธอกับนคินทร์ก็พากันเดินออกไปจากบริเวณนั้น ปล่อยให้หนุ่มลูกครึ่งเจ้าของห้างสรรพสินค้ายืนมองกับภาพชวนให้บาดใจ ไม่เชื่อว่าคนมีหน้าตา ฐานะพร้อมอย่างเขาจะสู้ผู้ชายพื้น ๆ แบบนั้นไม่ได้

              ที่ห้องเสื้อ ‘พันณริน’ บ่ายวันนี้มีลูกค้าเข้ามาที่ร้านค่อนข้างมากกว่าปกติเพราะเป็นวันศุกร์ กรองขวัญต้องลงมาช่วยต้อนรับลูกค้าที่โชว์รูม ส่วนเจ้านายสาวของเธอกำลังเดินเข้ามาในร้าน เมื่อสักครู่นคินทร์ขับรถมาส่งเธอที่ร้านก่อนและเขาขอไปทำธุระส่วนตัวสักครู่แล้วจะตามมาที่ร้าน

               ภายในห้องทำงาน เมรันกำลังเลือกดูชุดที่จะนำไปพรีเซนต์ในงานแฟชั่นโชว์ที่จะจัดขึ้นในห้างสรรพสินค้าในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หญิงสาวจะนำเสื้อผ้าภายใต้แบรนด์ของเธอไปวางจำหน่าย โดยมีไอศิกาซึ่งเป็นท็อปโมเดล อาสาจะเป็นนางแบบให้ในวันเปิดตัวสินค้า

               เมรันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เกือบได้เวลานัดแล้ว พอดีกับที่เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก๊อก…ก๊อก… ผู้ที่ก้าวเข้ามาห้องก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน เป็นชายร่างสูง หน้าตาคมคาย คนที่เมรันเฝ้ารอเขาอยู่นั่นเอง

               “คุณบอดี้การ์ดนี่! ตรงเวลาดีจริง ๆ นะคะ” หญิงสาวเอ่ยชมพร้อมกับรอยยิ้มหวาน ที่ทำให้ผู้ฟังถึงกับยิ้มกว้าง

               “เดี๋ยวคุณผู้หญิงรอนาน ผมจะถูกตำหนิได้” นคินทร์บอก เดินมานั่งลงที่โซฟาอย่างสบายใจ

               “รันชงกาแฟให้คุณนะคะ นั่งรอแป๊บนึงค่ะ” หญิงสาวบอกกับเขา และก่อนที่เธอจะได้เดินไป มือเรียวสวยของเธอก็ถูกเขาดึงรั้งไว้ ทำให้ร่างบางของเธอนั่งลงที่โซฟาแล้วถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เมรันรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ที่จู่ ๆ นคินทร์ก็ดึงเธอไปกอดแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำจนเธอต้องขยับตัวเงยหน้าขึ้นถามเขา

แก้ไขข้อความเมื่อ