นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๓๗. ความรักคืออะไร?)

กระทู้สนทนา

นิยายไทย นิยายออนไลน์ นวนิยายรัก แต่งนิยาย นักเขียน

ตอนที่ ๓๗. ความรักคืออะไร?

          รุ่งเช้าของวันใหม่ ภายในห้องคอนโดฯ ของเมรัน

          นคินทร์ตื่นแต่เช้าตรู่เหมือนอย่างทุกวัน ชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อยืดพับแขนกับกางเกงยีนส์ เดินไปเปิดผ้าม่านหน้าต่างด้านหนึ่ง แสงแดดอ่อนทอแสงส่องเข้ามาทำให้ภายในห้องดูสว่างขึ้นมาบ้าง

           ในวันนี้ความรู้สึกของนคินทร์นั้นปลื้มปริ่มไปด้วยความสุข ร่างสูงเดินไปนั่งลงข้างเตียง เอนตัวมองดูหญิงสาวที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม ขนตางามงอนและใบหน้าที่หลับปุ๋ยแลดูน่ารักเหมือนลูกแมวตัวน้อย ใบหน้าคมคายก้มลงจูบเรือนผมสลวยที่ปล่อยสยายบนหมอนนุ่ม ชายหนุ่มก้มลงมองดูสร้อยที่สวมอยู่บนข้อมือข้างซ้ายของเมรันซึ่งเขาได้มอบให้กับหญิงสาวเป็นของขวัญวันเกิด พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้ามือเรียวสวยข้างนั้นขึ้นจรดที่ริมฝีปากหยักได้รูปแล้วมือสวยนั้นก็ถูกกุมแนบไว้กับหัวใจของเขา

           เมรันเริ่มรู้สึกตัว ขนตางามงอนขยับ เปลือกตาสวยลืมขึ้น เมื่อหญิงสาวมองเห็นใบหน้าคมคายของเขาอยู่ใกล้อย่างชัดเจน และพบว่ามือข้างซ้ายของเธอถูกเขากุมไว้อยู่ ใบหน้านวลพลันเปล่งประกายสีแดงระเรื่อ เมรันต้องรีบหลบสายตาเมื่อนึกถึงค่ำคืนที่ผ่านมาเธอกับเขาต่างก็ได้แสดงความรู้สึกจากส่วนลึกของหัวใจที่มีให้ต่อกัน มืออีกข้างของนคินทร์เอื้อมไปประคองใบหน้าสวยให้เงยหน้าขึ้นมองเขา

           “คุณเป็นยังไงบ้างครับ” ชายหนุ่มจูบมือของเธออย่างแผ่วเบาแล้วปล่อยมือเรียวสวยนั้นลง ใบหน้าคมคายมีรอยยิ้มที่แลดูอบอุ่น

           เมรันกะพริบตาถี่ ยังคงรู้สึกอายเขา พูดเสียงเบาจนราวเสียงกระซิบ

          “รันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ” เมรันพูดไปมือสวยก็กระชับผ้าห่มขึ้นปิดบังทรวงอกคู่สวยไปด้วย เพียงแค่หญิงสาวจะขยับตัวลุกขึ้น ร่างบางก็ชะงัก รู้สึกเหมือนเนื้อตัวปวดร้าวคล้ายเจ็บระบมไปทั่วร่างราวจนเธอขยับตัวออกแรงได้ลำบาก

           “รันรู้สึกปวดไปทั้งตัวเลยค่ะ” หญิงสาวบอกกับเขา สีหน้าเธอแสดงความเมื่อยล้าได้อย่างชัดเจน

           ทำให้นคินทร์มองใบหน้าและดวงตาคู่สวยนั้น พร้อมกับรอยยิ้มระบายบนใบหน้าคมคาย

          “คุณนอนพักอีกสักหน่อย เดี๋ยวผมมานะครับ” นคินทร์บอกและกำลังจะขยับตัวลุกขึ้นไปจากเตียง เมรันรู้สึกกังวล ใจคอสั่น มือสวยกระชับผ้าห่มแนบกับลำตัวแล้วเอ่ยถามเขา

           “คุณจะไปไหนคะ”

           นคินทร์หันกลับมา เอื้อมสองมือหนามาประคองแก้มนวลเนียน นัยน์ตาสีดำส่งประกายตาคมวิบวับพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

           “ผมแค่จะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ เดี๋ยวคุณผู้หญิงคนสวยจะได้ไปอาบน้ำนะครับ”

           นคินทร์พูดแล้วลุกขึ้นเดินอ้อมไปเข้าห้องน้ำ เมรันมองตามจนเขาเดินหายไปด้านใน คำพูดของเขาเมื่อสักครู่กลับทำให้เธอต้องใจเต้นตูมตามขึ้นมาทันที หญิงสาวขยับตัวเบา ๆ เอื้อมมือเรียวหยิบที่หนีบผมแล้วรวบเกล้ามวยผมไว้ด้านหลังยังรู้สึกถึงความเมื่อยล้าตามร่างกาย

           ผ่านไปสักครู่ใหญ่ นคินทร์ก็เดินกลับออกแล้วเดินตรงมาหาเธอ

           “ผมจะช่วยอุ้มคุณไปส่งที่ห้องน้ำให้นะ”

           เมรันมองหน้านคินทร์ หญิงสาวกะพริบตาปริบ ๆ ชายหนุ่มร่างสูงก็ไม่รีรอ ยืนโน้มตัวพร้อมกับเอื้อมสองมือไปช้อนร่างบางแสนสวยซึ่งปราศจากอาภรณ์ของหญิงสาวขึ้นมาจากเตียงทันที ผ้าห่มคลุมกายได้หลุดจากร่างบางที่แสนเย้ายวน เมรันตั้งตัวไม่ทันต้องรีบเอื้อมมือขึ้นคว้ารอบคอของเขาเพื่อเกาะยึดไว้แน่นทีเดียว