๏ ล่าสะท้านเมือง ๏ บทที่ 26

กระทู้สนทนา
เรื่องราวจากทุกตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

26

** ความจริง **


‘แต้ม’ได้ยินเสียงกึ่ก! คล้ายกับของแข็งปะทะกัน โดยมีเสียงเปรี๊ยะ!ตามมาอีกที

พี่เจนสะบัดไปตามแรงถูกกระทบ  หมุนคว้าง  แต่ดูเหมือนทรงตัวได้ในฉับพลัน  ร่างสมส่วนบิดและพลิกตัวตามแรงส่ง  สองมือสองเท้าแตะลงพื้นราวกับนางเสือดาวกระโจนลงจากเงื้อมผา  พี่เจนเหยียดตัวขึ้นยืน  ต้นขากางเกงยีนส์ข้างซ้ายฉีกขาด  เศษกระจกต้องแสงประกาย  นับเป็นความโชคดีอย่างไม่คาดคิด ที่ปลายคมมีดกระแทกโดนเครื่องโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเข้าอย่างพอเหมาะพอดี

             พี่เจนกระชากโทรศัพท์ขว้างทิ้ง  หากขืนปล่อยไว้ นั่นคืออุปสรรคสำหรับการเคลื่อนไหวแน่นอน  แต้มยงโย่ยงหยกมองร่างนางเสือดาวพุ่งเข้าหาไอ้มือมีด สองก้าวครึ่งส่งร่างเพรียวทะยานขึ้น  เท้าข้างหนึ่งขยับวูบ!

             ไอ้มือมีดตวัดอาวุธในมือเข้าหา

             จังหวะนั้น  พี่เจนบิดตัวตลบร่าง วงมีดเฉือนอากาศผิดเป้าหมายไปอีกทาง  หลังเท้าสลับหลอกของพี่เจนซัดเข้าหัวไหล่คนมีมีดเต็มแรง ร่างผู้เป็นเป้าถลำออกไปจากรัศมีลานต่อสู้  ร่างผมยาวชุดหนังแทรกตัวเข้ามาเหมือนรู้จังหวะจะโคน

             หมัดซ้ายขวาในถุงมือหนังระดมชกใส่พี่เจนจนคนถูกชกต้องก้าวถอยก่อนยืนตรึงรับมือต้าน สองมือของผู้หญิงสองคนสะบัดเข้าใส่กันจนไม่รู้มือใครเป็นมือใคร  แล้วสันหมัดข้างหนึ่งของพี่เจนก็ชิงจังหวะได้  มันซัดเข้าหน้าอกเปิดโล่งอย่างรุนแรง ร่างในชุดหนังดําเซออกไปหาไอ้มือมีดผู้กำลังสืบเท้าเข้ามาพอดี ไอ้มือมีดใช้แผ่นหลังรับการทรงตัวคู่หู  ร่างพวกมันทั้งสองหันข้างมาเมื่อยืนประกบหลังกัน

             สายตากร้าวของมันทั้งคู่  สาดประกายจ้า!



‘จ่าเอกพล’ยันกายขึ้นพิงรถมองเบื้องหน้า  ผู้กองปรางค์กับชายร่างสูงใหญ่กําลังยืนพิงหลังกัน โดยมีชายลึกลับยืนประจัญหน้าคนละข้าง  เขาแน่ใจว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นคนจีน เพราะไอ้คนล้มเขาลงครั้งแล้วครั้งเล่าสบถภาษาจีนทุกคําที่มันออกอาวุธ รวมแม้กระทั่งตอนมันฟันเขาด้วยสันมือจนทรุดลงกับพื้นในครั้งสุดท้าย แล้วมันจึงผละไป

             อาการเจ็บร้าวทั่วตัวเสมือนซ้อมมวยกับหลวงจีน ส่งผลให้เขาเซถลาเมื่อขยับเดิน เอกพลโผเข้าหารถซึ่งขวางลานต่อสู้ของคนสี่คนอยู่  เขาปาดรอยเลือดออกจากมุมปากบวมชํ้า มือข้างหนึ่งคํ้ากับฝากระโปรงรถ แขนอีกข้างวางคร่อมหลังคา การต่อสู้เบื้องหน้า เริ่มต้นขึ้นอีกแล้ว!

             ราวกับพวกมันสื่อสารกันทางจิต  สองร่างสันทัดก้าวและหมุนตัวเตะแบ็คคิกแทบจะพร้อมกัน  เป้าเตะต่างก้มหลบพ้น  หนึ่งในสองขยิกเข้าซ้ำผู้กองปรางค์ด้วยหมัดชกตรง  ขณะคู่หูมันเตะสูงสามครั้งด้วยเท้าข้างเดียว คนร่างใหญ่ตรึงการ์ดต้านด้วยความรัดกุม สองเท้าสลับถอยมาพิงหลังกับผู้กองปรางค์ราวกับคนเคยซ้อมต่อสู้มาด้วยกัน

             ‘เจ้ายักษ์’ที่ผู้กองเรียกในโต๊ะประชุมปักหลักรับการรุกด้วยความนิ่ง  อาวุธซ้ายขวาหน้าหลังซึ่งตะบันเข้าใส่คนร่างใหญ่ แตะต้องได้แค่เพียงท่อนแขน สันมือ และกระดูกสันหน้าแข้งของเขาเท่านั้น บางจังหวะเขายังจงใจเอี้ยวตัวใช้แผ่นหลังรับปลายเท้าคู่ต่อสู้ด้วยซ้ำ เมื่อเห็นอาวุธประเคนมาเป็นแค่ปลายเท้าไร้น้ำหนัก สายตาไอ้คนออกอาวุธได้แต่ฉายแววเคียดแค้นกับท่าทีดูแคลนนั้น

             ร่างสูงระหงหมุนออกซ้าย ร่างยักษ์หมุนออกขวาเมื่อคู่ต่อสู้โถมเข้าแทรกกลางและกระหน่ำสันมือใส่  วงหมุนครบรอบกลับมาพิงหลังกันเหมือนเดิม พอหลังแตะกัน ผู้กองปรางค์ก็ได้จังหวะเตะสูงขณะคนร่างยักษ์เตะตัดกลางลำตัว เหยื่อลูกเตะทั้งคู่โดนสันกระดูกหน้าแข้งเข้าชายโครงแทบจะพร้อมๆกัน  ถึงพวกมันจะขืนตัวไม่ยอมล้ม  แต่ก็เซแซดออกไปเพราะเสียหลัก

              สองชายหญิงร่างสูงสูสีกันต่างฉวยโอกาสโจมตี

              ผู้กองปรางค์กระโจนขึ้น คนร่างยักษ์ตวัดร่างครึ่งรอบ  ทั้งคู่ออกอาวุธใส่เป้าหมายเบื้องหน้าอย่างหนักหน่วง!

             ผลั๊วะ ‼
             ฉาด ‼



แต้มไม่เคยเห็นความรวดเร็วของพี่เจนมาก่อน  อารามอกสั่นขวัญแขวนหายไปหมดสิ้นเมื่อได้เห็นฝีมือคนคุ้มครองตัวเอง  พี่เจนดูเหมือนเป็นฝ่ายจู่โจมคนพวกนั้นด้วยซ้ำ  การเข้าต่อสู้ของคนทั้งสอง คล้ายกับการรุมเอาเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ทว่า คนซึ่งถูกเอาเปรียบกลับเป็นฝ่ายต้านและรุกเข้าใส่เสียมากกว่า เห็นได้ชัดเมื่อพวกมันหลังแตะกันเมื่อไหร่  ต้องเด้งดีดตัวแยกจากกันทุกครั้ง เมื่อพี่เจนแหวกเข้ากลางด้วยท่อนขาเรียวแต่แข็งทึบราวกับดุ้นเหล็ก

             ทว่าครั้งนี้ พอออกอาวุธคร่อมเป้า พี่เจนก็ถูกรุมเข้าหาทั้งซ้ายขวา  ปลายเท้าผู้หญิงคร่อมหัวไป หน้าแข้งไอ้คนมีมีดสะบัดตามมาอีก  พี่เจนโยกตัวหลบพ้น  ก่อนจะกระโดดถีบใส่ผู้หญิงชุดหนังและสลับเท้าเตะใส่อีกคน!



คลิ๊ก ‼

ใบมีดสปริงโผล่ขึ้นในมือคู่ต่อสู้ผู้กองปรางค์  จ่าเอกพลใจหายวาบ! เมื่อเห็นมันทิ่มมีดปลายแหลมเข้าใส่หัวหน้าของเขา  ร่างสูงตลบตัวออกด้านข้างราวกับนักเต้นรําบนฟลอร์ลีลาศ  สันหน้าแข้งซ้ายตวัดตามวงหมุน  มันฟาดเป็นแนวขวางเข้าแผ่นหลังที่กำลังซวนเซอย่างถนัดถนี่  แรงส่งตามน้ำทำให้มันหน้าทิ่มมีดหลุดมือในทันที  เอกพลเห็นอีกคู่อาการเดียวกัน นั่นคือ ไอ้หลวงจีนคู่มวยกับเขามาก่อนหน้านั้นกำลังหัวคะมำลงไปกับพื้น เพราะถูกหลังเท้าชายร่างใหญ่ตบเปรี้ยงเข้าเต็มกราม  สมนํ้าหน้าmึงเสียจริง...

             ที่ผู้กองเรียก‘บอดี้การ์ดขี้เก๊ก ’ในโต๊ะประชุม  สงสัยผู้กองไม่เคยเห็นฝีมือเจ้ายักษ์มาก่อนแน่... เอกพลคิดในใจ

             แล้วที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น ก็พลอยได้เห็นกับตา  ผู้กองปรางค์กับชายร่างสูงยิ้มส่งให้กันขณะเอี้ยวตัวไปสบตากันและกัน  และนั่นเองที่ทำให้ทั้งคู่มองไม่เห็นชายคนใหม่ผู้ผ่านเข้ามาในจอสายตาของเอกพล  ลางบอกเหตุบางอย่างกระชากสติให้เขาตะโกนขึ้นในทันที

             “ผู้กองระวัง!!” เอกพลส่งเสียงลั่น อารามรีบร้อนทำให้หลุดปากเรียกตำแหน่งหัวหน้าไปด้วยความไม่ตั้งใจ

             ฟุ่บ !  ฟุ่บ !  ฟุ่บ !

             กระจกหน้าต่างรถคันใกล้ตัวผู้กองระเบิดกราว พร้อมๆกับร่างสูงสองร่างม้วนตัวหลบฉากออกทันท่วงที คนสาดกระสุนเดินเข้ามาหาอย่างไม่สะทกสะท้าน  สองมือกุมด้ามปืนสวมท่อเก็บเสียง เอกพลควานหาปืนคู่กาย  บ้าจริง!  ปืนเขาหล่นหายไปเสียแล้วตั้งแต่ถูกไอ้หลวงจีนถลุงเอา  จ่าตํารวจก้าวโซเซกลับไปยังจุดต่อสู้เมื่อครู่  ก้มหาปืนพกตัวเอง แต่ไม่เจอ


(มีต่อ)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่