ความเดิมจากตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/36695065 ** บทนำ ** https://ppantip.com/topic/36873802 11 ** หยั่งเชิง **
https://ppantip.com/topic/36707713 1 ** หน่วยเหยี่ยวพิฆาต ** https://ppantip.com/topic/36889820 12 ** ผู้ทรงอิทธิพล **
https://ppantip.com/topic/36722529 2 ** ลางร้าย ** https://ppantip.com/topic/36905595 13 ** ลวงให้ชิงตัว **
https://ppantip.com/topic/36739946 3 ** ตัวเชื่อมโยง **
https://ppantip.com/topic/36754111 4 ** เรียกตัว **
https://ppantip.com/topic/36768151 5 ** พร้อมหน้า **
https://ppantip.com/topic/36781641 6 ** ชายชราผมดอกเลา**
https://ppantip.com/topic/36798608 7 ** เตรียมแผนการ **
https://ppantip.com/topic/36823217 8 ** เป็นไปตามแผน **
https://ppantip.com/topic/36846614 9 ** พร้อมรับมือ **
https://ppantip.com/topic/36856028 10 ** ร่องรอยเรื่องราว **
14
** เป็นไปตามแผน **
เสียงกัมปนาทสนั่นขึ้นในยามวิกาล
สะเก็ดปูนผสมประกายไฟจากผนังชั้นล่างด้านหนึ่งแตกกระจายราวกับคลังแสงใต้ดินระเบิด เสี้ยววินาทีที่สารพัดเศษปูนกำลังดีดตัวกระโดดโลดเต้น ฝุ่นละเอียดก็เสนอหน้าโผล่ตลบว่อนไปด้วย แรงอัดอากาศเสมือนยักษ์หลับถอนหายใจตื่น ส่งผลให้หน้าต่างกระจกตัวบ้านแตกกราวทุกบาน ทั้งสองชั้น
เมฆามองเห็นสองผู้บุกรุกผงะหงายก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นอย่างหมดท่า พวกมันไม่ได้โดนแรงระเบิดหรือโดนแรงวัตถุใดอัดเข้าปะทะ แต่เป็นเพราะโดนแรงตกใจถีบเข้าเต็มๆเสียมากกว่า
ชายหนุ่มผู้กดสวิทช์ระเบิดสะบัดหัวไล่อาการหูอื้อ กระซิบบอกแต้มและยามอีกคนไม่ให้ลุก เขาเห็นผู้บุกรุกสองคนเบื้องหน้าลุกลี้ลุกลนขึ้นยืนปัดเนื้อตัวเรียกสติกลับคืน พวกมันลดปืนลงแนบลำตัว ยืนงงกับภาพข้างหน้า ก่อนที่คนเป็นหัวหน้าจะเอ่ยขึ้น
“บ้านหลังนี้มันระเบิดเองได้ไงวะ?”
อีกคนแปลกใจไม่แพ้กัน มันไม่ได้ตอบคำถามลูกพี่ แต่กลับถามไปอีกเรื่องเมื่อมองลงกับพื้นตรงหน้า “เอาไงกับไอ้สามคนนี้ครับ? พี่เบิ้ม” มันขยับกระบอกปืน
คนชื่อเบิ้มมองคนสามคนบนพื้นหญ้า “ปล่อยมันไว้ยังงี้ล่ะ เจ้านายห้ามสังหารใครอยู่แล้ว รีบถอยกันดีกว่า”
คนทั้งสองล่าถอยออกไปจากประตูรั้วช่องเล็กอย่างรวดเร็ว ชั่วอึดใจเดียว เมฆาก็ได้ยินเสียงประตูรถตู้ถูกกระชากเลื่อนปิด ตามด้วยเสียงล้อรถบดพื้นถนนดังเอี๊ยด แล้วเสียงเครื่องยนต์ก็ดังห่างออกไป เมฆาพลิกตัวไปติดกับร่างแต้ม ควานมือแกะเชือกให้หนุ่มหน้าตี๋ด้วยความทุลักทุเล
“เรามีเวลาห้านาที ก่อนหายหัวไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้ จัดการเลยไอ้น้อง”
แต้มเป็นอิสระ และหันมาแก้เชือกให้เมฆา
บนระเบียงโรงแรมชั้นสาม และระเบียงชั้นสี่ตรงข้ามบ้านสองชั้น นายวิทยาลดกล้องส่องอินฟาเรตลง ในขณะที่จามรผงกหัวขึ้นจากพานท้ายปืนซึ่งประกบแนบแก้มมาเกือบครึ่งชั่วโมง
ผู้สั่งการฝ่ายบุกรุกกดโทรศัพท์พูดกับลูกน้อง “รอที่จุดนัดพบ ฉันกำลังจะตามไป”
คนชื่อเบิ้มตอบรับ “ครับเจ้านาย”
ผู้สั่งการทีมตั้งรับพูดกับสปีคเกอร์ “เคลียร์ทุกสิ่งให้เรียบร้อย แล้วไปเจอกันที่ห้วยใหญ่”
เมฆาตอบกลับ “ครับผู้พัน”
ในห้องพักชั้นสาม นายวิทยาเก็บกล้องส่องใส่ในกระเป๋าเจมส์บอนด์ แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องก้าวสู่ลิฟต์สุดทางเดินฝั่งขวา ส่วนในห้องพักชั้นสี่ จามรเก็บ‘ไรเฟิล Barrett M82A1’ลงกระเป๋าไม้กอล์ฟสั่งทำพิเศษ ก่อนจะเดินออกจากห้องมุ่งสู่บันไดสุดทางเดินฟากซ้ายมือ
บนชั้นสอง บ้านซึ่งถูกบุกรุก
เมฆาจัดเก็บเครื่องคอมพิวเตอร์สองตัว จอมอนิเตอร์ยี่สิบสามนิ้วสองจอ คีย์บอร์ดสองแป้น เม้าส์สองตัว พร้อมทั้งสายไฟสารพัดเส้น โดยมีชายสองคนซึ่งเปลี่ยนจากบทเฝ้ายามมาเป็นลูกมือช่วยเก็บ ใช้เวลาเพียงสองนาที ลูกมือทั้งสองก็หอบสัมภาระล่วงหน้าลงไปยังชั้นล่าง เมฆาตามลงไป เขาใช้รีโมตกดเซ็ตตัดวงจรกล้องและวัตถุลึกลับของตัวเองทั้งในและนอกบริเวณบ้านตามจุดต่างๆทีละจุด
ที่ริมรั้วหลังบ้าน ชายผู้ทิ้งคราบยามอีกคนกำลังเคลียร์เศษอิฐบล็อคแนวรั้วออก ชั่วครู่เดียว เสียงรถยนต์ค่อนข้างชราก็ดังมาก่อนจะเห็นท้ายรถถอยแหย่เข้ามาตามช่องรั้วที่ขาดตอน
ช่องรั้วฉีกขาดราวกับโดนซัดด้วยสะเก็ดน้ำมูกยักษ์หลับนั้น ความจริงเมฆาพ่วงชนวนอิเล็คโทรนิคไว้ในกำแพงปูนหนึ่งช่วงเสา เพื่อต้องการเปิดเป็นช่องหลบหนีออกทางด้านหลัง ใครก็ตามหากมองจากมุมมองด้านหน้า จะไม่มีโอกาสรับรู้รับเห็นว่า ระเบิดซึ่งดังครั้งเดียวนั้น แท้ที่จริงมันเป็นการระเบิดพร้อมกันสองจุดต่างหาก
รถเก๋งรุ่นโบราณหยุดลง แต้มโผล่ออกมาจากตำแหน่งคนขับ ปรี่เข้าช่วยชายผู้อยู่กับช่องรั้วพังขนเป้สนามสี่ห้าใบใส่กระโปรงท้ายรถ อีกสองคนอุ้มเครื่องคอมพิวเตอร์ผลุบเข้าเบาะหลัง เมฆาตามมาอีกคน เขาเปิดประตูขึ้นนั่งเบาะข้างคนขับ แต้มมุดเข้าตำแหน่งคนขับ แล้วรถก็ขยับออกนอกแนวรั้ว ชะลอแนบข้างกำแพงทึบรอชายอีกคนตามมาขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย
“โชว์ฝีมือเลยไอ้น้อง”
คนกุมพวงมาลัยรถหันไปมองหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่ “ให้ผมโชว์กับเจ้าซันนี่รุ่นคุณปู่เนี่ยนะ”
“เอาน่า.. อาบน้ำแต่งตัวใหม่ให้มันแล้วล่ะ”
“โอเค งั้นก็มาทดสอบกัน” แต้มขยับตัวเตรียมพร้อม
“เดี๋ยว... ขอถอดไอ้น้ำหนักส่วนเกินนี่ออกก่อน ไอ้นี่แหละฉุดให้เคลื่อนไหวเงอะงะไปหมด” เมฆาถอดเสื้อเชิ้ตออก แต้มมองเห็นชายหนุ่มรุ่นพี่ถอดเสื้อเกราะอ่อนตามหลังอีกตัว “สามกิโลก็จริง แต่รู้สึกเทอะทะยังไงก็ไม่รู้ว่ะ” คนถอดเสื้อคล้ายบ่นกับตัวเองขณะสวมเสื้อเชิ้ตตัวเก่ากลับคืน เขาล้วงโทรศัพท์เจ้าโบราณออกมาถือในมือ “ลาก่อนนะ บ้านทรายทอง” พูดเสร็จก็กดปุ่มหน้าตัวเครื่องห้าหกปิ๊บ ง้างนิ้วหัวแม่มือ พูดลอยๆไม่ได้เจาะจงกับใคร ....
เบิกฟ้า ‼....
บึ้ม ‼
ทุกคนในรถฟุบหัวลงอย่างพร้อมเพรียงกัน ราวกับเหล่าซามูไรโค้งคำนับโชกุนในหอคอยคับแคบ เสียงสนั่นหวั่นไหวในบริเวณตัวบ้าน ไม่มีใครในรถอยากรู้อยากเห็นผลสำเร็จด้วย นอกจากมือระเบิดคนเดียวที่นึกเห็นสภาพห้องครัวชั้นล่างเละเทะเรียบร้อยเป็นอย่างดี เคลียร์!
“โอเค เรียบร้อย” เมฆาหันไปบอกแต้มหน้าตาเฉย “คราวนี้หน้าที่นายแล้วล่ะ ไอ้มดซิ่ง‼”
ซามูไรแต้มหุบปากอ้าตาค้างลง
แล้วนิสสันซันนี่ชราภาพก็ทะยานออกจากมุมมืดข้างรั้วอย่างดุดัน
เอี๊ยด ด ‼
(มีต่อ)
๏ ล่าสะท้านเมือง ๏ บทที่ 14
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
** เป็นไปตามแผน **
เสียงกัมปนาทสนั่นขึ้นในยามวิกาล
สะเก็ดปูนผสมประกายไฟจากผนังชั้นล่างด้านหนึ่งแตกกระจายราวกับคลังแสงใต้ดินระเบิด เสี้ยววินาทีที่สารพัดเศษปูนกำลังดีดตัวกระโดดโลดเต้น ฝุ่นละเอียดก็เสนอหน้าโผล่ตลบว่อนไปด้วย แรงอัดอากาศเสมือนยักษ์หลับถอนหายใจตื่น ส่งผลให้หน้าต่างกระจกตัวบ้านแตกกราวทุกบาน ทั้งสองชั้น
เมฆามองเห็นสองผู้บุกรุกผงะหงายก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นอย่างหมดท่า พวกมันไม่ได้โดนแรงระเบิดหรือโดนแรงวัตถุใดอัดเข้าปะทะ แต่เป็นเพราะโดนแรงตกใจถีบเข้าเต็มๆเสียมากกว่า
ชายหนุ่มผู้กดสวิทช์ระเบิดสะบัดหัวไล่อาการหูอื้อ กระซิบบอกแต้มและยามอีกคนไม่ให้ลุก เขาเห็นผู้บุกรุกสองคนเบื้องหน้าลุกลี้ลุกลนขึ้นยืนปัดเนื้อตัวเรียกสติกลับคืน พวกมันลดปืนลงแนบลำตัว ยืนงงกับภาพข้างหน้า ก่อนที่คนเป็นหัวหน้าจะเอ่ยขึ้น
“บ้านหลังนี้มันระเบิดเองได้ไงวะ?”
อีกคนแปลกใจไม่แพ้กัน มันไม่ได้ตอบคำถามลูกพี่ แต่กลับถามไปอีกเรื่องเมื่อมองลงกับพื้นตรงหน้า “เอาไงกับไอ้สามคนนี้ครับ? พี่เบิ้ม” มันขยับกระบอกปืน
คนชื่อเบิ้มมองคนสามคนบนพื้นหญ้า “ปล่อยมันไว้ยังงี้ล่ะ เจ้านายห้ามสังหารใครอยู่แล้ว รีบถอยกันดีกว่า”
คนทั้งสองล่าถอยออกไปจากประตูรั้วช่องเล็กอย่างรวดเร็ว ชั่วอึดใจเดียว เมฆาก็ได้ยินเสียงประตูรถตู้ถูกกระชากเลื่อนปิด ตามด้วยเสียงล้อรถบดพื้นถนนดังเอี๊ยด แล้วเสียงเครื่องยนต์ก็ดังห่างออกไป เมฆาพลิกตัวไปติดกับร่างแต้ม ควานมือแกะเชือกให้หนุ่มหน้าตี๋ด้วยความทุลักทุเล
“เรามีเวลาห้านาที ก่อนหายหัวไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้ จัดการเลยไอ้น้อง”
แต้มเป็นอิสระ และหันมาแก้เชือกให้เมฆา
บนระเบียงโรงแรมชั้นสาม และระเบียงชั้นสี่ตรงข้ามบ้านสองชั้น นายวิทยาลดกล้องส่องอินฟาเรตลง ในขณะที่จามรผงกหัวขึ้นจากพานท้ายปืนซึ่งประกบแนบแก้มมาเกือบครึ่งชั่วโมง
ผู้สั่งการฝ่ายบุกรุกกดโทรศัพท์พูดกับลูกน้อง “รอที่จุดนัดพบ ฉันกำลังจะตามไป”
คนชื่อเบิ้มตอบรับ “ครับเจ้านาย”
ผู้สั่งการทีมตั้งรับพูดกับสปีคเกอร์ “เคลียร์ทุกสิ่งให้เรียบร้อย แล้วไปเจอกันที่ห้วยใหญ่”
เมฆาตอบกลับ “ครับผู้พัน”
ในห้องพักชั้นสาม นายวิทยาเก็บกล้องส่องใส่ในกระเป๋าเจมส์บอนด์ แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องก้าวสู่ลิฟต์สุดทางเดินฝั่งขวา ส่วนในห้องพักชั้นสี่ จามรเก็บ‘ไรเฟิล Barrett M82A1’ลงกระเป๋าไม้กอล์ฟสั่งทำพิเศษ ก่อนจะเดินออกจากห้องมุ่งสู่บันไดสุดทางเดินฟากซ้ายมือ
บนชั้นสอง บ้านซึ่งถูกบุกรุก
เมฆาจัดเก็บเครื่องคอมพิวเตอร์สองตัว จอมอนิเตอร์ยี่สิบสามนิ้วสองจอ คีย์บอร์ดสองแป้น เม้าส์สองตัว พร้อมทั้งสายไฟสารพัดเส้น โดยมีชายสองคนซึ่งเปลี่ยนจากบทเฝ้ายามมาเป็นลูกมือช่วยเก็บ ใช้เวลาเพียงสองนาที ลูกมือทั้งสองก็หอบสัมภาระล่วงหน้าลงไปยังชั้นล่าง เมฆาตามลงไป เขาใช้รีโมตกดเซ็ตตัดวงจรกล้องและวัตถุลึกลับของตัวเองทั้งในและนอกบริเวณบ้านตามจุดต่างๆทีละจุด
ที่ริมรั้วหลังบ้าน ชายผู้ทิ้งคราบยามอีกคนกำลังเคลียร์เศษอิฐบล็อคแนวรั้วออก ชั่วครู่เดียว เสียงรถยนต์ค่อนข้างชราก็ดังมาก่อนจะเห็นท้ายรถถอยแหย่เข้ามาตามช่องรั้วที่ขาดตอน
ช่องรั้วฉีกขาดราวกับโดนซัดด้วยสะเก็ดน้ำมูกยักษ์หลับนั้น ความจริงเมฆาพ่วงชนวนอิเล็คโทรนิคไว้ในกำแพงปูนหนึ่งช่วงเสา เพื่อต้องการเปิดเป็นช่องหลบหนีออกทางด้านหลัง ใครก็ตามหากมองจากมุมมองด้านหน้า จะไม่มีโอกาสรับรู้รับเห็นว่า ระเบิดซึ่งดังครั้งเดียวนั้น แท้ที่จริงมันเป็นการระเบิดพร้อมกันสองจุดต่างหาก
รถเก๋งรุ่นโบราณหยุดลง แต้มโผล่ออกมาจากตำแหน่งคนขับ ปรี่เข้าช่วยชายผู้อยู่กับช่องรั้วพังขนเป้สนามสี่ห้าใบใส่กระโปรงท้ายรถ อีกสองคนอุ้มเครื่องคอมพิวเตอร์ผลุบเข้าเบาะหลัง เมฆาตามมาอีกคน เขาเปิดประตูขึ้นนั่งเบาะข้างคนขับ แต้มมุดเข้าตำแหน่งคนขับ แล้วรถก็ขยับออกนอกแนวรั้ว ชะลอแนบข้างกำแพงทึบรอชายอีกคนตามมาขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย
“โชว์ฝีมือเลยไอ้น้อง”
คนกุมพวงมาลัยรถหันไปมองหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่ “ให้ผมโชว์กับเจ้าซันนี่รุ่นคุณปู่เนี่ยนะ”
“เอาน่า.. อาบน้ำแต่งตัวใหม่ให้มันแล้วล่ะ”
“โอเค งั้นก็มาทดสอบกัน” แต้มขยับตัวเตรียมพร้อม
“เดี๋ยว... ขอถอดไอ้น้ำหนักส่วนเกินนี่ออกก่อน ไอ้นี่แหละฉุดให้เคลื่อนไหวเงอะงะไปหมด” เมฆาถอดเสื้อเชิ้ตออก แต้มมองเห็นชายหนุ่มรุ่นพี่ถอดเสื้อเกราะอ่อนตามหลังอีกตัว “สามกิโลก็จริง แต่รู้สึกเทอะทะยังไงก็ไม่รู้ว่ะ” คนถอดเสื้อคล้ายบ่นกับตัวเองขณะสวมเสื้อเชิ้ตตัวเก่ากลับคืน เขาล้วงโทรศัพท์เจ้าโบราณออกมาถือในมือ “ลาก่อนนะ บ้านทรายทอง” พูดเสร็จก็กดปุ่มหน้าตัวเครื่องห้าหกปิ๊บ ง้างนิ้วหัวแม่มือ พูดลอยๆไม่ได้เจาะจงกับใคร ....เบิกฟ้า ‼....
บึ้ม ‼
ทุกคนในรถฟุบหัวลงอย่างพร้อมเพรียงกัน ราวกับเหล่าซามูไรโค้งคำนับโชกุนในหอคอยคับแคบ เสียงสนั่นหวั่นไหวในบริเวณตัวบ้าน ไม่มีใครในรถอยากรู้อยากเห็นผลสำเร็จด้วย นอกจากมือระเบิดคนเดียวที่นึกเห็นสภาพห้องครัวชั้นล่างเละเทะเรียบร้อยเป็นอย่างดี เคลียร์!
“โอเค เรียบร้อย” เมฆาหันไปบอกแต้มหน้าตาเฉย “คราวนี้หน้าที่นายแล้วล่ะ ไอ้มดซิ่ง‼”
ซามูไรแต้มหุบปากอ้าตาค้างลง
แล้วนิสสันซันนี่ชราภาพก็ทะยานออกจากมุมมืดข้างรั้วอย่างดุดัน
เอี๊ยด ด ‼
(มีต่อ)