ขอบพระคุณ ปกสวย ๆ จากคุณ ออม รัชต์สารินท์ ถูกใจมาก ๆ ครับ
............( รักซ้อน ซ่อนพิษ )...........
ตอนเดิมครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ ๑ https://ppantip.com/topic/38986500
ตอนที่ ๒ https://ppantip.com/topic/39004238
ตอนที่ ๓ https://ppantip.com/topic/39015740
ตอนที่ ๔ https://ppantip.com/topic/39016967
ตอนที่ ๕ https://ppantip.com/topic/39024305
ตอนที่ ๖ https://ppantip.com/topic/39034299
ตอนที่ ๗ https://ppantip.com/topic/39053215
ตอนที่ ๘ https://ppantip.com/topic/39068575
ตอนที่ ๙ https://ppantip.com/topic/39083490
ตอนที่ ๑๐ https://ppantip.com/topic/39093068
ตอนที่ ๑๑ https://ppantip.com/topic/39112509
ตอนที่ ๑๒ https://ppantip.com/topic/39125526
ตอนที่ ๑๓ https://ppantip.com/topic/39142340
ตอนที่ ๑๔
.........หลังจากมั่นใจว่าเสือเลิศไม่อยู่ในห้องขังแน่นอน ผู้กองหนุ่มก็หันกลับ เดินก้าวลงบันได ตรงไปที่รถทันที ขณะเดินไปก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา เลื่อนหาเบอร์ อาร์ม แล้วโทรออก สัญญาณปลายสายดังสองครั้ง ก่อนผู้กองอาร์มจะกดรับ
“ฮัลโหล ชาติ ทำไมโทรมาช้าจัง” เสียงทักทายดังมา ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“เฮ้ย อาร์ม นายอยู่ไหน นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ” ผู้กองหนุ่ม เดินถึงรถเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ดึงประตูปิดแล้วรอคำตอบ
“ทำแบบไหนเพื่อน แบบนั่งอยู่บนรถกับผู้ร้าย ที่ทางการออกหมายจับน่ะเหรอ” อาร์มยังคงหัวเราะ เบา ๆ ต่อไป ไม่สนใจน้ำเสียง ของผู้กองสุรชาติ ที่เริ่มหงุดหงิดหน่อย ๆ
“เรื่องนั้นเรามีเหตุผลนะอาร์ม แต่ที่นายทำอยู่นี่มันหมายความว่ายังไง”
“ยังไงเหรอชาติ ก็เราจับผู้ร้ายได้ ขณะมีตำรวจคนนึงพาหลบหนี แล้วตอนหลัง เจ้าผู้ร้ายมันขัดขืน ต่อสู้เจ้าพนักงาน เราก็เลย พิ่วว....ก็เท่านั้น” อาร์ม ยียวนทำเสียงเป่าปากแทนเสียงปืน คล้าย ๆ เด็กน้อยเล่นยิงกันหลอก ๆ แต่นี่มันเรื่องจริง ดังนั้น ผู้กองหนุ่มจึงคิดหาทางช่วยหนุ่มใหญ่กลับมา
“อาร์ม เรื่องนี้ปล่อยทางการจัดการเถอะ เราจะทำอะไรตามใจไม่ได้นะ” ผู้กองพยายามยื้อเวลา ขอให้มีเค้าสักนิด ว่า เลิศ อยู่ที่ไหนก็พอ
“ปล่อยอยู่แล้วชาติ แต่ต้องให้เราเคลียร์เรื่องเก่า ๆ กับ เสือเลิศก่อน” อาร์มยังคงระวังตัว ถึงตอนนี้ผู้กองหนุ่ม เริ่มรู้สึกว่าอะไรไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว
“เรื่องอะไร อาร์ม เราเป็นตำรวจนะ จะทำอะไรโดยพละการไม่ได้ มีอะไรก็ต้องส่งตัวเค้าไปตามกระบวนการ” ผู้กองหนุ่ม สะดุดหูคำว่า เรื่องเก่า ๆ ให้เดาก็คงไม่ไหว ที่แล้วมาหนุ่มใหญ่เดินสายก่อเรื่องแทบทุกวัน
“ใช่แล้วชาติ เราเป็นตำรวจ แต่เรา ไม่ได้พาเลิศมาในฐานะผู้ร้ายกับตำรวจ เพราะตอนนี้เรา ออกเวรแล้ว เราพาเค้ามาเพราะเป็นเรื่องในครอบครัว” ผู้กองหนุ่มคิดตามช้า ๆ แต่เรื่องก็ยังคงมืดมัว จึงนิ่งอึ้งนึกคำพูดต่อไปไม่ออก
“เค้าจะฆ่าแม่เรา ชาติ เราปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้หรอก” พูดจบวางสายไป ผู้กองเห็นใบหน้าแม่เลี้ยงผุดขึ้นมาทันที
“อาร์ม อาร์ม อาร์ม” ผู้กองหนุ่มร้องเรียกอย่างไร้ผลอยู่สองสามครั้ง ก่อนกดโทรออกไปหา อาร์มอีกครั้ง สัญญาณไม่ว่างดังขึ้นถี่ ๆ ติดกัน หลายหน อาร์มปิดเครื่องไปแล้ว
ยุ่งแล้วทีนี้ ผู้กองหนุ่มคิด ถ้าแม่เลี้ยงเป็นแม่ของอาร์ม เลิศไม่มีโอกาสรอดแน่ ๆ บ้านแม่ลี้ยงเขาก็ไม่รู้จัก กะว่าคุยกับนายแล้วค่อยวางแผน เลยไม่ได้ถามหนุ่มใหญ่ไว้
ผู้กองนั่งนิ่งอยู่ในรถ คิดช้า ๆ ว่าจะเริ่มเรื่องนี้ที่ตรงไหน นึกถึงการกระทำของอาร์มขึ้นมา ที่เล่นนอกเกมตลอด และที่เขาต้องตามหลังอยู่ไกล เพราะมัวแต่เล่นตามกติกา เอ ไม่ยากแฮะ บางครั้งเราขึ้นเวที ทำตามกติกาทุกอย่าง แต่คู่ต่อสู้ เล่นสกปรก ตลอดเวลา มันก็ต้องตอบโต้ไปบ้าง เพราะโกง ต้องแก้ด้วยโกง ถึงจะทันกัน
แต่เขายังมีความมั่นใจอยู่ว่า เจตนาตั้งแต่แรกจนถึงขณะนี้ เขา ไม่เคยมีความคิด ที่จะทำให้หน่วยงานมัวหมองแม้แต่นิดเดียว ทั้งหมด ทำไปด้วยความบริสุทธิ์ใจทั้งสิ้น คิดได้ดังนั้น ผู้กองหนุ่มก็ยิ้มขึ้นมา ก่อนเอื้อมมือบิดกุญแจ สตาร์ทเครื่องยนต์ ขยับรถถอยหลัง ก่อนเคลื่อนออกจากโรงพักไปยังสถานที่ ที่คิดไว้ในใจ......
( มีต่อครับ )
ขออภัยครับ เกินไป 900 ตัวอักษร แก้ไม่ไหวครับ เลยต้องตัดครึ่ง เชิญอ่านต่อด้านล่างได้เลยครับ
..........รักซ้อน ซ่อนพิษ........ตอนที่ ๑๔..........@@ โดย ลุงแผน
............( รักซ้อน ซ่อนพิษ )...........
ตอนเดิมครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ ๑๔
.........หลังจากมั่นใจว่าเสือเลิศไม่อยู่ในห้องขังแน่นอน ผู้กองหนุ่มก็หันกลับ เดินก้าวลงบันได ตรงไปที่รถทันที ขณะเดินไปก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา เลื่อนหาเบอร์ อาร์ม แล้วโทรออก สัญญาณปลายสายดังสองครั้ง ก่อนผู้กองอาร์มจะกดรับ
“ฮัลโหล ชาติ ทำไมโทรมาช้าจัง” เสียงทักทายดังมา ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“เฮ้ย อาร์ม นายอยู่ไหน นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ” ผู้กองหนุ่ม เดินถึงรถเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ดึงประตูปิดแล้วรอคำตอบ
“ทำแบบไหนเพื่อน แบบนั่งอยู่บนรถกับผู้ร้าย ที่ทางการออกหมายจับน่ะเหรอ” อาร์มยังคงหัวเราะ เบา ๆ ต่อไป ไม่สนใจน้ำเสียง ของผู้กองสุรชาติ ที่เริ่มหงุดหงิดหน่อย ๆ
“เรื่องนั้นเรามีเหตุผลนะอาร์ม แต่ที่นายทำอยู่นี่มันหมายความว่ายังไง”
“ยังไงเหรอชาติ ก็เราจับผู้ร้ายได้ ขณะมีตำรวจคนนึงพาหลบหนี แล้วตอนหลัง เจ้าผู้ร้ายมันขัดขืน ต่อสู้เจ้าพนักงาน เราก็เลย พิ่วว....ก็เท่านั้น” อาร์ม ยียวนทำเสียงเป่าปากแทนเสียงปืน คล้าย ๆ เด็กน้อยเล่นยิงกันหลอก ๆ แต่นี่มันเรื่องจริง ดังนั้น ผู้กองหนุ่มจึงคิดหาทางช่วยหนุ่มใหญ่กลับมา
“อาร์ม เรื่องนี้ปล่อยทางการจัดการเถอะ เราจะทำอะไรตามใจไม่ได้นะ” ผู้กองพยายามยื้อเวลา ขอให้มีเค้าสักนิด ว่า เลิศ อยู่ที่ไหนก็พอ
“ปล่อยอยู่แล้วชาติ แต่ต้องให้เราเคลียร์เรื่องเก่า ๆ กับ เสือเลิศก่อน” อาร์มยังคงระวังตัว ถึงตอนนี้ผู้กองหนุ่ม เริ่มรู้สึกว่าอะไรไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว
“เรื่องอะไร อาร์ม เราเป็นตำรวจนะ จะทำอะไรโดยพละการไม่ได้ มีอะไรก็ต้องส่งตัวเค้าไปตามกระบวนการ” ผู้กองหนุ่ม สะดุดหูคำว่า เรื่องเก่า ๆ ให้เดาก็คงไม่ไหว ที่แล้วมาหนุ่มใหญ่เดินสายก่อเรื่องแทบทุกวัน
“ใช่แล้วชาติ เราเป็นตำรวจ แต่เรา ไม่ได้พาเลิศมาในฐานะผู้ร้ายกับตำรวจ เพราะตอนนี้เรา ออกเวรแล้ว เราพาเค้ามาเพราะเป็นเรื่องในครอบครัว” ผู้กองหนุ่มคิดตามช้า ๆ แต่เรื่องก็ยังคงมืดมัว จึงนิ่งอึ้งนึกคำพูดต่อไปไม่ออก
“เค้าจะฆ่าแม่เรา ชาติ เราปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้หรอก” พูดจบวางสายไป ผู้กองเห็นใบหน้าแม่เลี้ยงผุดขึ้นมาทันที
“อาร์ม อาร์ม อาร์ม” ผู้กองหนุ่มร้องเรียกอย่างไร้ผลอยู่สองสามครั้ง ก่อนกดโทรออกไปหา อาร์มอีกครั้ง สัญญาณไม่ว่างดังขึ้นถี่ ๆ ติดกัน หลายหน อาร์มปิดเครื่องไปแล้ว
ยุ่งแล้วทีนี้ ผู้กองหนุ่มคิด ถ้าแม่เลี้ยงเป็นแม่ของอาร์ม เลิศไม่มีโอกาสรอดแน่ ๆ บ้านแม่ลี้ยงเขาก็ไม่รู้จัก กะว่าคุยกับนายแล้วค่อยวางแผน เลยไม่ได้ถามหนุ่มใหญ่ไว้
ผู้กองนั่งนิ่งอยู่ในรถ คิดช้า ๆ ว่าจะเริ่มเรื่องนี้ที่ตรงไหน นึกถึงการกระทำของอาร์มขึ้นมา ที่เล่นนอกเกมตลอด และที่เขาต้องตามหลังอยู่ไกล เพราะมัวแต่เล่นตามกติกา เอ ไม่ยากแฮะ บางครั้งเราขึ้นเวที ทำตามกติกาทุกอย่าง แต่คู่ต่อสู้ เล่นสกปรก ตลอดเวลา มันก็ต้องตอบโต้ไปบ้าง เพราะโกง ต้องแก้ด้วยโกง ถึงจะทันกัน
แต่เขายังมีความมั่นใจอยู่ว่า เจตนาตั้งแต่แรกจนถึงขณะนี้ เขา ไม่เคยมีความคิด ที่จะทำให้หน่วยงานมัวหมองแม้แต่นิดเดียว ทั้งหมด ทำไปด้วยความบริสุทธิ์ใจทั้งสิ้น คิดได้ดังนั้น ผู้กองหนุ่มก็ยิ้มขึ้นมา ก่อนเอื้อมมือบิดกุญแจ สตาร์ทเครื่องยนต์ ขยับรถถอยหลัง ก่อนเคลื่อนออกจากโรงพักไปยังสถานที่ ที่คิดไว้ในใจ......
( มีต่อครับ )
ขออภัยครับ เกินไป 900 ตัวอักษร แก้ไม่ไหวครับ เลยต้องตัดครึ่ง เชิญอ่านต่อด้านล่างได้เลยครับ