..........รักซ้อน ซ่อนพิษ........ตอนที่ ๑๔..........@@ โดย ลุงแผน

กระทู้สนทนา

ขอบพระคุณ ปกสวย ๆ จากคุณ ออม รัชต์สารินท์ ถูกใจมาก ๆ ครับ

                                                                                  ............( รักซ้อน ซ่อนพิษ )...........

       ตอนเดิมครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

       ตอนที่ ๑๔

.........หลังจากมั่นใจว่าเสือเลิศไม่อยู่ในห้องขังแน่นอน ผู้กองหนุ่มก็หันกลับ เดินก้าวลงบันได ตรงไปที่รถทันที ขณะเดินไปก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา เลื่อนหาเบอร์ อาร์ม แล้วโทรออก สัญญาณปลายสายดังสองครั้ง ก่อนผู้กองอาร์มจะกดรับ

       “ฮัลโหล ชาติ ทำไมโทรมาช้าจัง” เสียงทักทายดังมา ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ

       “เฮ้ย อาร์ม นายอยู่ไหน นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ” ผู้กองหนุ่ม เดินถึงรถเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ดึงประตูปิดแล้วรอคำตอบ

       “ทำแบบไหนเพื่อน แบบนั่งอยู่บนรถกับผู้ร้าย ที่ทางการออกหมายจับน่ะเหรอ” อาร์มยังคงหัวเราะ เบา ๆ ต่อไป ไม่สนใจน้ำเสียง ของผู้กองสุรชาติ ที่เริ่มหงุดหงิดหน่อย ๆ

       “เรื่องนั้นเรามีเหตุผลนะอาร์ม แต่ที่นายทำอยู่นี่มันหมายความว่ายังไง”

       “ยังไงเหรอชาติ ก็เราจับผู้ร้ายได้ ขณะมีตำรวจคนนึงพาหลบหนี แล้วตอนหลัง เจ้าผู้ร้ายมันขัดขืน ต่อสู้เจ้าพนักงาน เราก็เลย พิ่วว....ก็เท่านั้น” อาร์ม ยียวนทำเสียงเป่าปากแทนเสียงปืน คล้าย ๆ เด็กน้อยเล่นยิงกันหลอก ๆ แต่นี่มันเรื่องจริง ดังนั้น ผู้กองหนุ่มจึงคิดหาทางช่วยหนุ่มใหญ่กลับมา

       “อาร์ม เรื่องนี้ปล่อยทางการจัดการเถอะ เราจะทำอะไรตามใจไม่ได้นะ” ผู้กองพยายามยื้อเวลา ขอให้มีเค้าสักนิด ว่า เลิศ อยู่ที่ไหนก็พอ

       “ปล่อยอยู่แล้วชาติ แต่ต้องให้เราเคลียร์เรื่องเก่า ๆ กับ เสือเลิศก่อน” อาร์มยังคงระวังตัว ถึงตอนนี้ผู้กองหนุ่ม เริ่มรู้สึกว่าอะไรไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว

       “เรื่องอะไร อาร์ม เราเป็นตำรวจนะ จะทำอะไรโดยพละการไม่ได้ มีอะไรก็ต้องส่งตัวเค้าไปตามกระบวนการ” ผู้กองหนุ่ม สะดุดหูคำว่า เรื่องเก่า ๆ ให้เดาก็คงไม่ไหว ที่แล้วมาหนุ่มใหญ่เดินสายก่อเรื่องแทบทุกวัน

       “ใช่แล้วชาติ เราเป็นตำรวจ แต่เรา ไม่ได้พาเลิศมาในฐานะผู้ร้ายกับตำรวจ เพราะตอนนี้เรา ออกเวรแล้ว เราพาเค้ามาเพราะเป็นเรื่องในครอบครัว” ผู้กองหนุ่มคิดตามช้า ๆ แต่เรื่องก็ยังคงมืดมัว จึงนิ่งอึ้งนึกคำพูดต่อไปไม่ออก

       “เค้าจะฆ่าแม่เรา ชาติ เราปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้หรอก” พูดจบวางสายไป ผู้กองเห็นใบหน้าแม่เลี้ยงผุดขึ้นมาทันที

       “อาร์ม อาร์ม อาร์ม” ผู้กองหนุ่มร้องเรียกอย่างไร้ผลอยู่สองสามครั้ง ก่อนกดโทรออกไปหา อาร์มอีกครั้ง สัญญาณไม่ว่างดังขึ้นถี่ ๆ ติดกัน หลายหน อาร์มปิดเครื่องไปแล้ว

       ยุ่งแล้วทีนี้ ผู้กองหนุ่มคิด ถ้าแม่เลี้ยงเป็นแม่ของอาร์ม เลิศไม่มีโอกาสรอดแน่ ๆ บ้านแม่ลี้ยงเขาก็ไม่รู้จัก กะว่าคุยกับนายแล้วค่อยวางแผน เลยไม่ได้ถามหนุ่มใหญ่ไว้

       ผู้กองนั่งนิ่งอยู่ในรถ คิดช้า ๆ ว่าจะเริ่มเรื่องนี้ที่ตรงไหน นึกถึงการกระทำของอาร์มขึ้นมา ที่เล่นนอกเกมตลอด และที่เขาต้องตามหลังอยู่ไกล เพราะมัวแต่เล่นตามกติกา เอ ไม่ยากแฮะ บางครั้งเราขึ้นเวที ทำตามกติกาทุกอย่าง แต่คู่ต่อสู้ เล่นสกปรก ตลอดเวลา มันก็ต้องตอบโต้ไปบ้าง เพราะโกง ต้องแก้ด้วยโกง ถึงจะทันกัน

       แต่เขายังมีความมั่นใจอยู่ว่า เจตนาตั้งแต่แรกจนถึงขณะนี้ เขา ไม่เคยมีความคิด ที่จะทำให้หน่วยงานมัวหมองแม้แต่นิดเดียว ทั้งหมด ทำไปด้วยความบริสุทธิ์ใจทั้งสิ้น คิดได้ดังนั้น ผู้กองหนุ่มก็ยิ้มขึ้นมา ก่อนเอื้อมมือบิดกุญแจ สตาร์ทเครื่องยนต์ ขยับรถถอยหลัง ก่อนเคลื่อนออกจากโรงพักไปยังสถานที่ ที่คิดไว้ในใจ......

       ( มีต่อครับ ) 

ขออภัยครับ เกินไป 900 ตัวอักษร แก้ไม่ไหวครับ เลยต้องตัดครึ่ง เชิญอ่านต่อด้านล่างได้เลยครับ

       
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่