ลิ้งตอนที่ผ่านมา
บทนำ + ตอนที่ 1 : เลขสองตัว
https://ppantip.com/topic/37469933
ตอนที่ 2 : ลุง
https://ppantip.com/topic/37479732
ตอนที่ 3 : เลขปริศนา
https://ppantip.com/topic/37495372
ตอนที่ 4 : นักศึกษาดีเด่น
https://ppantip.com/topic/37536546
ตอนที่ 5 : ชายชุดดำ
https://ppantip.com/topic/37593512
ตอนที่ 6 : ตำรวจ
https://ppantip.com/topic/37622315
=====================================================================================
ตอนที่ 7 คำตอบ
ปิ๊กมองไปยังห้องและสวิตช์ไฟทั้งสามพลางครุ่นคิด
“ว่าไง นายพร้อมไหม” ผู้กองพงษ์วุฒิถามเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เล็ก ๆ ปรากฎที่ริมฝีปากของตำรวจแว่นร่างสูง
นักศึกษาหนุ่มร่างนิ่งคิด ยังไม่ตอบทันที เขานึกทวนคำถามที่นายตำรวจว่ามา
มีสวิตช์ไฟอยู่สามอันด้านนอกห้อง มีเพียงสวิตช์เดียวที่เปิดไฟในห้องนั้นได้ …
แต่ว่าถ้าไม่เปิดประตูจะมองไม่เห็นเลยว่าในห้องมีไฟหรือไม่…
โดยสามารถเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นได้เพียงครั้งเดียว และต้องหาคำตอบให้ได้ว่าสวิตช์ไหนคือสวิตช์ไฟในห้องที่ใช้เปิดไฟในห้อง…
“ขอเวลาสักหน่อยได้ไหม” ปิ๊กบอกโดยที่ยังก้มหน้าคิด
“ได้ ไม่มีปัญหา เพราะการทดสอบนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อยู่แล้ว” ผู้กองพงษ์วุฒิบอก เขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ แล้วพูดต่อว่า “นายพร้อมก็บอกฉันละกัน”
ปิ๊กผงกศีรษะรับ อยู่ในภวังค์ของตัวเองต่อ เขาหวนนึกถึงหลักการตรรกศาสตร์ที่เคยร่ำเรียนมา
เวลาผ่านไปวูบหนึ่ง คล้ายปิ๊กนึกถึงอะไรออก เขาพูดขึ้นว่า “ช่างเป็นคำถามที่ตรรกศาสตร์จริง ๆ เกือบคิดไม่ออกล่ะ”
นายตำรวจย่อมได้ยินที่เขาพูด จึงถามว่า “เกือบคิดไม่ออก… แสดงว่าตอนนี้นายคิดได้เหรอ”
หนุ่มร่างเล็กนิ่งอีกสักพัก ค่อย ๆ ปรากฎรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย “ใช่แล้วครับ ให้ผมเปิดสวิตช์ได้เลยไหม”
นายตำรวจร่างสูงพยักหน้า ปิ๊กจึงเดินตรงไปยังสวิตช์ทั้งสามด้านหน้าห้องทันที
ประตูห้องเปิดออก
ชายคนหนึ่งพร้อมลูกน้องข้างกายเดินเข้าไปข้างใน
“สบายดีไหมครับ ดร. ธีรกาล” ชายที่เดินนำถามชายชราที่ยังนิ่งไม่ไหวติงอยู่ในห้อง
ดร. ธีรกาลยังไม่ตอบทันที เขาหยิบจานข้าวหันไปทางชายผู้นั้น
“อาหารไม่มีอย่างอื่นหรือไง เบื่อผัดกะเพราไก่แล้ว ไก่น้อยเหลือเกิน”
“หึ” ชายผู้นำยิ้ม “ดูท่ายังสบายดีอยู่ แบบนี้พร้อมมาร่วมมือกับผมหรือยังครับ”
“ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด เธอมันโดนด้านมืดครอบงำไปแล้ว”
“ผมไม่ได้เป็นดาร์กเวเดอร์สักหน่อยดร. ดูท่ายังไม่ยอมร่วมมือกับผมสินะ” เขายังยิ้ม ดูอารมณ์ดี “เอาเถอะ ตอนนี้ผมเจอแล้วสมุดโน้ตของดร. แล้วนะ”
“หือ..” ดร. ธีรกาลสีหน้าเปลี่ยนทันที “เธอว่าไงนะ”
ชายผู้นี้ยิ้มยียวน “สงสัยดร.แก่แล้ว หูถึงตึงแบบนี้ ผมเจอสมุดโน้ตแล้วครับ ไม่สิ ต้องบอกว่าเจอผู้ครอบครองสมุดโน้ตนั่นแล้ว”
ดร.ธีรกาลนิ่ง แต่สีหน้าเปลี่ยนอีก ชายตรงหน้าเขาพูดต่อว่า “ตอนนี้ผมส่งลูกน้องไปแล้ว อีกไม่นานผมจะได้ครอบครองสมุดโน้ตและได้รู้ความจริงเรื่อง T.O.E. ที่ดร. ศึกษาแล้ว”
“ไม่นะ เธออย่าทำอะไรพวกเขา”
“เรื่องนี้ผมรับปากไม่ได้หรอกครับ แต่เจ้าหนุ่มที่ดร. ฝากฝังไว้ก็ไม่เบา เล่นงานลูกน้องผมได้ด้วย”
ดร. ธีรกาลหวนนึกถึงคราวที่ปิ๊กได้ช่วยเหลือตน เขาย่อมรู้ว่าปิ๊กมีวิชาการต่อสู้ป้องกันตัว
“แต่…” เสียงของชายคนนี้เริ่มเข้มขึ้น “มันก็แค่ระดับธรรมดา ครั้งต่อไปมันไม่รอดแน่ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า”
พูดจบเขาก็หันหลังให้ และก้าวเดินออกจากห้องนี้ไปโดยไม่สนใจชายชราอีกเลย
(มีต่อครับ)
Lotto พลิกปริศนาเลขลึกลับ - ตอนที่ 7 : คำตอบ
บทนำ + ตอนที่ 1 : เลขสองตัว
https://ppantip.com/topic/37469933
ตอนที่ 2 : ลุง
https://ppantip.com/topic/37479732
ตอนที่ 3 : เลขปริศนา
https://ppantip.com/topic/37495372
ตอนที่ 4 : นักศึกษาดีเด่น
https://ppantip.com/topic/37536546
ตอนที่ 5 : ชายชุดดำ
https://ppantip.com/topic/37593512
ตอนที่ 6 : ตำรวจ
https://ppantip.com/topic/37622315
=====================================================================================
ตอนที่ 7 คำตอบ
ปิ๊กมองไปยังห้องและสวิตช์ไฟทั้งสามพลางครุ่นคิด
“ว่าไง นายพร้อมไหม” ผู้กองพงษ์วุฒิถามเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เล็ก ๆ ปรากฎที่ริมฝีปากของตำรวจแว่นร่างสูง
นักศึกษาหนุ่มร่างนิ่งคิด ยังไม่ตอบทันที เขานึกทวนคำถามที่นายตำรวจว่ามา
มีสวิตช์ไฟอยู่สามอันด้านนอกห้อง มีเพียงสวิตช์เดียวที่เปิดไฟในห้องนั้นได้ …
แต่ว่าถ้าไม่เปิดประตูจะมองไม่เห็นเลยว่าในห้องมีไฟหรือไม่…
โดยสามารถเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นได้เพียงครั้งเดียว และต้องหาคำตอบให้ได้ว่าสวิตช์ไหนคือสวิตช์ไฟในห้องที่ใช้เปิดไฟในห้อง…
“ขอเวลาสักหน่อยได้ไหม” ปิ๊กบอกโดยที่ยังก้มหน้าคิด
“ได้ ไม่มีปัญหา เพราะการทดสอบนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อยู่แล้ว” ผู้กองพงษ์วุฒิบอก เขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ แล้วพูดต่อว่า “นายพร้อมก็บอกฉันละกัน”
ปิ๊กผงกศีรษะรับ อยู่ในภวังค์ของตัวเองต่อ เขาหวนนึกถึงหลักการตรรกศาสตร์ที่เคยร่ำเรียนมา
เวลาผ่านไปวูบหนึ่ง คล้ายปิ๊กนึกถึงอะไรออก เขาพูดขึ้นว่า “ช่างเป็นคำถามที่ตรรกศาสตร์จริง ๆ เกือบคิดไม่ออกล่ะ”
นายตำรวจย่อมได้ยินที่เขาพูด จึงถามว่า “เกือบคิดไม่ออก… แสดงว่าตอนนี้นายคิดได้เหรอ”
หนุ่มร่างเล็กนิ่งอีกสักพัก ค่อย ๆ ปรากฎรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย “ใช่แล้วครับ ให้ผมเปิดสวิตช์ได้เลยไหม”
นายตำรวจร่างสูงพยักหน้า ปิ๊กจึงเดินตรงไปยังสวิตช์ทั้งสามด้านหน้าห้องทันที
ประตูห้องเปิดออก
ชายคนหนึ่งพร้อมลูกน้องข้างกายเดินเข้าไปข้างใน
“สบายดีไหมครับ ดร. ธีรกาล” ชายที่เดินนำถามชายชราที่ยังนิ่งไม่ไหวติงอยู่ในห้อง
ดร. ธีรกาลยังไม่ตอบทันที เขาหยิบจานข้าวหันไปทางชายผู้นั้น
“อาหารไม่มีอย่างอื่นหรือไง เบื่อผัดกะเพราไก่แล้ว ไก่น้อยเหลือเกิน”
“หึ” ชายผู้นำยิ้ม “ดูท่ายังสบายดีอยู่ แบบนี้พร้อมมาร่วมมือกับผมหรือยังครับ”
“ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด เธอมันโดนด้านมืดครอบงำไปแล้ว”
“ผมไม่ได้เป็นดาร์กเวเดอร์สักหน่อยดร. ดูท่ายังไม่ยอมร่วมมือกับผมสินะ” เขายังยิ้ม ดูอารมณ์ดี “เอาเถอะ ตอนนี้ผมเจอแล้วสมุดโน้ตของดร. แล้วนะ”
“หือ..” ดร. ธีรกาลสีหน้าเปลี่ยนทันที “เธอว่าไงนะ”
ชายผู้นี้ยิ้มยียวน “สงสัยดร.แก่แล้ว หูถึงตึงแบบนี้ ผมเจอสมุดโน้ตแล้วครับ ไม่สิ ต้องบอกว่าเจอผู้ครอบครองสมุดโน้ตนั่นแล้ว”
ดร.ธีรกาลนิ่ง แต่สีหน้าเปลี่ยนอีก ชายตรงหน้าเขาพูดต่อว่า “ตอนนี้ผมส่งลูกน้องไปแล้ว อีกไม่นานผมจะได้ครอบครองสมุดโน้ตและได้รู้ความจริงเรื่อง T.O.E. ที่ดร. ศึกษาแล้ว”
“ไม่นะ เธออย่าทำอะไรพวกเขา”
“เรื่องนี้ผมรับปากไม่ได้หรอกครับ แต่เจ้าหนุ่มที่ดร. ฝากฝังไว้ก็ไม่เบา เล่นงานลูกน้องผมได้ด้วย”
ดร. ธีรกาลหวนนึกถึงคราวที่ปิ๊กได้ช่วยเหลือตน เขาย่อมรู้ว่าปิ๊กมีวิชาการต่อสู้ป้องกันตัว
“แต่…” เสียงของชายคนนี้เริ่มเข้มขึ้น “มันก็แค่ระดับธรรมดา ครั้งต่อไปมันไม่รอดแน่ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า”
พูดจบเขาก็หันหลังให้ และก้าวเดินออกจากห้องนี้ไปโดยไม่สนใจชายชราอีกเลย
(มีต่อครับ)