สวัสดีครับ ตอนที่สามมาแล้ว ตอนนี้จะมาเฉลยปริศนาตัวเลขที่ลุงอุ้ยทิ้งไว้ครับ ท้ายเรื่องมีเปิดตัวละครใหม่ด้วยครับ

ลิ้งตอนที่ผ่านมา
บทนำ + ตอนที่ 1 : เลขสองตัว
https://ppantip.com/topic/37469933
ตอนที่ 2 : ลุง
https://ppantip.com/topic/37479732

=====================================================================================

ตอนที่ 3 : เลขปริศนา


    ปิ๊กและแฮม พูดขึ้นมาเมื่อเห็นตัวเลขชุดนี้ที่พื้นเพิงพักของลุงอุ้ย

    “นี่มันเลขอะไรปิ๊ก” หญิงสาวถามทันที

    “ยังไม่รู้” ปิ๊กตอบ แต่สายตาไม่ได้หันมองเธอ เหมือนนิ่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

    “ไปเถอะปิ๊ก รีบไปหาลุงอุ้ยที่อื่นเถอะ” แฮมพูดขึ้นต่อ เธอดูร้อนรน ราวกับรู้ว่าลุงอุ้ยต้องเป็นอันตรายแน่ ๆ

    สถานการณ์ที่ใต้สะพานตอนนี้แม้เพิงที่พักจะพังไปหลายหลัง มีศพคนนอนตายอยู่ แต่ไม่มีผู้ก่อการหรือผู้กระทำหลงเหลือที่นี่แล้ว การค้นหาของปิ๊กและแฮมไม่มีใครขัดขวาง

    แต่ว่าปิ๊กกลับยังไม่เคลื่อนไหว เขายังนิ่งคิดอะไรบางอย่างอยู่ที่เพิงพักนั้น

    “เร็วปิ๊ก” แฮมเร่ง

    “ฉันว่าตอนนี้ถึงเราวิ่งหาทั่วทั้งแถวนี้ ก็ไม่เจอลุงอุ้ยหรอก” ปิ๊กบอก

    “ทำไมล่ะ”

    “ก็ตัวเลขนี้มันเป็นลายมือลุงอุ้ย เลขหนึ่งของลุงอุ้ยจะมีฐานเอียงทแยงไปทางขวามือประมาณ 25 องศาจนเป็นเอกลักษณ์ อีกทั้งเลขสี่ของลุงอุ้ยจะตวัดเป็นวงลงข้างล่าง ถ้าลุงอุ้ยมาเขียนเลขพวกนี้ทิ้งไว้ ฉันว่าเขาคงยังไม่เป็นอะไรหรอก น่าจะหนีไปไหนสักแห่ง เพียงแต่ตัวเลขชุดนี้ลุงอุ้ยคงจะทิ้งรหัสไว้เพื่อให้ใครสักคนรู้” เด็กหนุ่มอธิบาย

    “นายคิดไปเองเปล่าปิ๊ก” แฮมมองหน้า

    “จะว่าคิดไปเองก็ได้ แต่ฉันมั่นใจว่าลุงอุ้ยต้องการทิ้งตัวเลขนี้ไว้ เผลอ ๆ อาจจะตั้งใจทิ้งไว้ให้เราด้วย”

    “ทำไมคิดแบบนั้น” สาวหน้าเด็กสงสัย

    “ก็ลุงอุ้ยกำลังค้นหาทฤษฎี T.O.E. อยู่ จนขนาดที่พอรู้เลขหวยได้แล้ว มันก็มีโอกาสที่ลุงอุ้ยแกพอจะรู้อะไรแนว ๆ นี้ได้เหมือนกันแหละ” ปิ๊กว่า “แฮมเองก็ใจเย็น ๆ เถอะ ถึงตอนนี้เราจะไม่เจอลุงอุ้ย แต่ถ้าเราถอดตัวเลขห้าตัวนี้ได้ อาจจะเจอลุงอุ้ยก็ได้นะ”

    “เออ ๆ ตามใจนายละกัน” ดูท่าแฮมเริ่มหมดอารมณ์เถียงกับปิ๊กแล้ว “แต่ตัวเลข 14641 มันหมายถึงอะไรล่ะ หวังว่าไม่ใช่ไดอิ้งเม็สเซ็จแบบนิยายสืบสวนนะ”

    “ไม่รู้จะเรียกไดอิ้งเม็สเซ็จได้ไหม แต่มันเป็นตัวเลขที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์นั่นแหละ อีกทั้งตัวเลขชุดนี้ลองดูดี ๆ จะเห็นว่าที่เลข 6 ขีดเส้นใต้ไว้ด้วย”

    ตัวเลขที่ปรากฎบนพื้นเพิงนั้นเป็น 14641 จริง ๆ

    “มีขีดเส้นไว้จริง ๆ แล้วแบบนี้มันคืออะไร”

    ปิ๊กนิ่ง ยังไม่ตอบทันที นิ่งครู่หนึ่งค่อยตอบว่า “ตอนนี้ยังตอบชัดไม่ได้ แต่เลข 14641 เนี่ยมองได้สองประเด็น หนึ่งคือ 11 ยกกำลัง 4 กับแถวที่ห้าของสามเหลี่ยมปาสคาล”

    “เดี๋ยว ๆ ปิ๊ก อย่าลืมสิว่าฉันไม่ได้เรียนMathอย่างนาย ขอคำบรรยายเพิ่มเติมด้วย” แฮมรีบบอก เพราะเธอย่อมไม่เข้าใจเวลาปิ๊กพูดอะไรเกี่ยวกับคณิตศาสตร์อยู่แล้ว

        “ก็ไม่มีอะไรมาก เลข 14641 มันคือ คำตอบของ 11 ยกกำลัง 4 กับเป็นตัวเลขที่อยู่ในแถวที่ห้าของสามเหลี่ยมปาสคาล ที่มันเป็นสามเหลี่ยมที่เอาเลขสัมประสิทธิ์ที่ได้จากการกระจายของ (a+b)ⁿ มาเรียงเป็นรูปสามเหลี่ยม โดยตัวเลขที่อยู่ข้างล่างของรูปสามเหลี่ยมจะมีค่าเท่ากับตัวเลขที่อยู่ข้างบนสองตัวที่เยื้อง ๆ กับตัวล่างนั่นบวกกัน”




       “ยิ่งอธิบายยิ่งงงวุ้ย แต่ช่างเถอะ นายว่ามาต่อ” ดูเหมือนแฮมไม่สนใจจะรู้คำอธิบายเพิ่มเติมแล้ว

       “ตอนนี้ฉันกำลังคิดเชื่อมโยงดูว่าไอ้สองอย่างนั่นมันจะเกี่ยวข้องกับที่ลุงอุ้ยต้องการสื่อหรือเปล่า”

      “จะบอกว่านายก็ยังไม่รู้ใช่ไหม” แฮมถาม

      “ก็ประมาณนั้น ฉันรู้แค่ว่าตัวเลขนั้นมันเกี่ยวข้องอะไรกับคณิตศาสตร์เท่านั้น”

        “เฮ้อ.. นึกว่าจะรู้อะไรมากกว่านี้ นึกว่าตัวเลขนั่นจะเป็นเลขพิกัดบอกสถานที่เสียอีก” แฮมพูดอย่างหมดอารมณ์ คงลุ้นคำตอบจากปิ๊กพอสมควร “งั้นเรารีบไปหาที่อื่นเถอะ เผื่อจะเจอลุงก็ได้ อย่ามานั่งคิดให้เสียเวลาเลย”

        “เอ่อ…” ปิ๊กเริ่มพูดต่อไม่ออก ซึ่งสิ่งที่แฮมว่ามามันก็จริง แต่ว่าเขากลับฉุกคิดอะไรได้จากการพูดของแฮม

        และนิ่งคิดไปอีกครั้ง

        “นั่นสิ” ปิ๊กพูดขึ้นมาต่อ “ถ้าเป็นสถานที่ มันก็สามารถหาคำตอบและเกี่ยวโยงกับตัวเลขนั่นได้”

        พูดจบปิ๊กก็วิ่งออกจากเพิงไปทันทีโดยที่ไม่ทันได้สนใจแฮมที่อยู่ด้วย

        “เฮ้ย! ปิ๊กจะไปไหน รอด้วยสิ” แฮมหันไปบอกเพื่อนที่เพิ่งวิ่งออกไป

        แน่นอนว่าในเมื่อปิ๊กไม่สนใจ ย่อมไม่รอแฮม

        “ให้วิ่งอีก เดี๋ยวหยุดเมื่อไร โดนแน่!” หญิงสาวพูดหน้าตาเคืองแค้นพอสมควร จากนั้นเธอไม่รอช้า รีบวิ่งตามเพื่อนหนุ่มนักคณิตศาสตร์ไปทันที

(มีต่อครับ)