Lotto พลิกปริศนาเลขลึกลับ - ตอนที่ 13 : คนที่ห้า

กระทู้สนทนา

ลิ้งตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

====================================================================================

ตอนที่ 13 : คนที่ห้า

    “..แค่คุณดวลเกมกับผม”

    หนุ่มร่างเล็กปิ๊กพูดออกมาด้วยแววตาแน่วแน่ สีหน้าจริงจัง จนแฮรี่ หยางที่ฟังอยู่มีอึ้งไปจังหวะหนึ่ง ค่อยถามกลับว่า

    “นายจะดวลเกมกับฉันหรือ”

    ปิ๊กพยักหน้ารับ “ใช่ครับ ผมจะให้โอกาสคุณ เราจะดวลเกมกัน ถ้าคุณชนะทางตำรวจก็จะปล่อยตัวคุณ ยินดีรับโอกาสนี้ไหมครับ”

    “โอ นายท้าทายมาขนาดนี้ก็น่าสนใจอยู่ คิดว่าจะชนะฉันที่เป็นนักคณิตศาสตร์มีชื่อได้หรือ” แฮรี่ หยางบอกอย่างโอ้อวด

    “ครับ ถ้าเป็นการดวลคณิตศาสตร์ปกติ ผมคงเอาชนะคุณได้ยาก เพราะทฤษฎีหรือความรู้บางอย่างผมก็ยังไม่รู้ แต่ว่าสิ่งที่เราดวลกันจะเป็นเกมครับ” ปิ๊กตอบ

    “เกม… เกมอะไร” แฮรี่ หยางทวนถาม

    “เกมอะไรสักอย่างแหละครับ ผมจะบอกอีกที แต่ว่าผมคงไม่แข่งกับคนเดียวนะ เราจะแข่งกันเป็นทีม ทีมละห้าคน ห้าเกม ทีมไหนชนะสามในห้าเกมก่อนก็ชนะไป” หนุ่มร่างเล็กอธิบาย

    “แบบนั้นก็ได้ แต่เกมพวกนี้นายจะเป็นคนกำหนดเหรอ” แฮรี่ หยางถาม

    “ครับ ถือว่าเป็นการต่อให้ผมละกันนะครับนักคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้ทางคุณหยางก็ต้องหาสมาชิกมาให้ครบห้าคนแหละครับ คุณจะเอาใครก็ได้ครับ แต่ว่าทางตำรวจจะตามติดคุณไปตลอดเวลานะครับ คงหนีไปไหนไม่ได้หรอก”

    “ได้ ฉันจะหาสมาชิกมาให้ครบ แล้วจะดวลกันเมื่อไร” นักคณิตศาสตร์ถาม

    “พรุ่งนี้ครับ เราจะดวลกันพรุ่งนี้ตั้งแต่เก้าโมงไป ส่วนสถานที่นั้นเดี๋ยวทางตำรวจที่คุมคุณอยู่จะแจ้งให้ทราบเอง ตอนนี้คุณก็ขอให้ทางตำรวจติดต่อคนที่คุณอยากให้ร่วมทีมมาให้ครบก่อนเลยละกัน”

    “ฉันขอต่อรองได้ไหม ถ้าฉันชนะ ฉันขอดูสมุดโน้ตนั่นด้วย” แฮรี่ หยางพูดขึ้นมาต่อ

    “เรื่องนั้นไม่มีปัญหาครับ เรื่องคณิตศาสตร์ระดับสูงอย่างนั้นมันก็เหมาะกับคนเก่ง ๆ อย่างคุณนั่นแหละ แต่คงไม่ให้คุณเอามันไปใช้ประโยชน์ส่วนตัวแน่ ๆ”

    แฮรี่ หยางมองนักศึกษาหนุ่ม จากการพูดที่จริงจังและหนักแน่น การดวลเกมต้องเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นพรุ่งนี้แน่ ๆ และในเมื่อมีแต่หนทางนี้ในการรอดพ้นจากการถูกจับกุม นักคณิตศาสตร์อย่างเขาย่อมเลือกโอกาสที่มีเปอร์เซ็นต์มากกว่าอยู่แล้ว

    จากนั้นทางผู้กองพงษ์วุฒิ และลูกทีมก็คุมตัวแฮรี่ หยาง ดังเต้ พัมกิ้ม และพรรคพวกอื่นไปที่หนึ่งก่อน

    ตอนนี้จึงเหลือแค่ ปิ๊ก แฮม และเคท ส่วนอาจารย์ชัยชาญนั้นตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว

    “ปิ๊กนายแน่มากเลยนะ” แฮมพูดขึ้นมา “ที่นายหายตัวไป คงเพราะไปร่วมมือกับทางตำรวจใช่ไหม”

    “ใช่แล้ว ฉันกับผู้กองพงษ์วุฒิวางแผนกัน สืบหาความจริงจนรู้ว่าแฮรี่ หยางคือผู้บงการเรื่องทั้งหมด” นักศึกษาหนุ่มตอบ

    “แต่ว่านายต้องแข่งกับแฮรี่ หยางนี่ แข่งห้าคนด้วยนี่ แล้วใครล่ะอีกสี่คน” แฮมถาม

    ปิ๊กมองเคท แล้วก็พูดขึ้นว่า “นี่ไงคนหนึ่ง เคท”

    “หา! ให้เคทแข่งด้วยเหรอคะ” นักศึกษาดีเด่นสาวถาม

     “ใช่ เคทเหมาะสมแล้วแหละ ไม่มีใครเก่งกว่าเคทแล้วนะ” ปิ๊กพูดต่อ

    เคทก้มหน้าลง ไม่ยอมสบสายตา สักพักค่อยบอกว่า “ก็ได้ค่ะพี่ปิ๊ก แต่ว่าเคทก็ไม่ได้เล่นเกมเก่งหรอกนะ”

    “ไม่เป็นไรหรอกเคท อย่างเธอมันอยู่ระดับสุดยอดแล้ว มั่นใจตัวเองเถอะ” ปิ๊กบอก

    “แล้วคนที่เหลือล่ะพี่ปิ๊ก” เคทถาม

    “คนที่เหลือหรือ..” ปิ๊กทำท่าคิด “ก็จะมีผู้กองพงษ์วุฒิ แล้วก็แฮม”

    “เฮ้ย! ปิ๊ก นายเอาฉันไปร่วมทีมตอนไหน ฉันยังไม่รู้เรื่องเลย” นักศึกษาสาวหน้าเด็กพูดสวนขึ้นทันที

    “ฉันนับเธอมาแต่ต้นแล้ว อย่างแฮม ถึงไม่ถนัดคณิตศาสตร์ แต่ถ้าเป็นเกมฝีมือเธอก็ไม่ธรรมดาไม่ใช่หรือ เราเชื่อมั่นในตัวเธอนะแฮม”

    แฮมนิ่งมองเขา ตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินว่าปิ๊กบอกเชื่อใจ จากนั้นเขาก็พยักหน้าแบบอาย ๆ

    “ก็ได้ เห็นว่าเป็นปิ๊กหรอกนะ”

    “อืม..” ปิ๊กยิ้มรับ

    “แล้วอีกคนล่ะพี่ปิ๊ก” เคทถาม

    “เดี๋ยวฉันจะไปหาคนที่ห้านี่แหละ” ปิ๊กตอบอย่างมั่นใจ

(มีต่อครับ)