ลิ้งตอนที่ผ่านมา
บทนำ + ตอนที่ 1 : เลขสองตัว
https://ppantip.com/topic/37469933
ตอนที่ 2 : ลุง
https://ppantip.com/topic/37479732
ตอนที่ 3 : เลขปริศนา
https://ppantip.com/topic/37495372
ตอนที่ 4 : นักศึกษาดีเด่น
https://ppantip.com/topic/37536546
ตอนที่ 5 : ชายชุดดำ
https://ppantip.com/topic/37593512
ตอนที่ 6 : ตำรวจ
https://ppantip.com/topic/37622315
ตอนที่ 7 : คำตอบ
https://ppantip.com/topic/37657091
ตอนที่ 8 : งานบรรยาย
https://ppantip.com/topic/37697483
ตอนที่ 9 : ความสวยงาม
https://ppantip.com/topic/37725467

===================================================================================
==

ตอนที่ 10 : แปรปรวน


    ตัวเลขทั้งหลายมีการเปลี่ยนแปลง

    ระบบต่าง ๆ ที่ใช้ตัวเลขประกอบ เกิดแปรปรวนโดยไม่ทราบสาเหตุ

    แน่นอนว่าเป็นฝีมือขององค์กร LOTTO

    “ตอนนี้เราคุมตัวเลขได้อย่างสมบูรณ์แล้ว” ชายหนุ่มพูดขึ้น เขาคือ ผู้นำขององค์กร LOTTO ในตอนนี้

    เขามองดูมอนิเตอร์หลายจอที่อยู่ในห้องขององค์กร ตัวเลขต่าง ๆ ถูกเติมต่อด้วยตัวเลขที่เขาคำนวณได้จากทฤษฎี T.O.E.

    “สมเป็นทฤษฎี T.O.E. จริง ๆ ขอบคุณนะครับ ดร. ธีรกาลที่ช่วยผม คณิตศาสตร์สนุกจริง ๆ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า”

    เขาพูดต่อ จากนั้นก็สั่งการให้ลูกน้องดำเนินการตามต้องการ

    ทฤษฎี T.O.E. ทำให้คาดการณ์ตัวเลขได้

    ทฤษฎี T.O.E. ทำให้เขาควบคุมตัวเลขตามที่ต้องการได้

    และทฤษฎี T.O.E. ทำให้เขาสนุก

    แต่มันเป็นความสนุกที่คนอื่นไม่สนุกด้วย

    รอยยิ้มปรากฎตลอดริมฝีปากของคน ๆ นี้ เขาตรงไปที่ห้องที่ขัง ดร. ธีรกาลไว้

    “สวัสดีอีกครั้งครับดร. ธีรกาล”

    ชายชรามองหน้า ตอนนี้หน้าตาของเขาดูโทรมลงไปอีก

    “ทฤษฎี T.O.E. นี่ยอดเยี่ยมจริง ๆ นะครับ ตัวเลขทุกอย่างอยู่ในมือเราจริง ๆ”

    “นี่เธอใช้มันไปแล้วหรือ” ดร. ธีรกาลถามสวนทันที

    “ของดี ๆ อย่างนี้ ได้มาผมก็ต้องลองใช้แหละ แม้ที่ผมได้มาจะเป็นฉบับซีร็อค แต่มันก็เหมือนกันแหละ และอีกไม่นานต้นฉบับต้องมาอยู่ในมือผม แฮรี่ หยางคนนี้ด้วย”

    ที่แท้แล้ว หัวหน้าองค์กร LOTTO ก็คือ แฮรี่ หยาง ยอดนักคณิตศาสตร์คลื่นลูกใหม่นั่นเอง

       “หยาง.. ทำไมเธอทำแบบนี้  เธอ” ชายชราว่า

    “ก็สนุกกับคณิตศาสตร์อย่างที่ ดร. เคยสอนผมนั่นแหละ ดร. เคยบอกว่า คณิตศาสตร์เป็นภาษาสากลที่บอกทุกสิ่งของโลกได้ และถ้าตอนนี้ผมคุมตัวเลขได้แล้ว มันก็คงหมายถึง ผมก็สามารถควบคุมโลกได้แล้วเช่นกัน”

    “หยาง เธอหยุดสิ่งที่ทำเถอะ ตัวเลขมันซับซ้อนกว่าที่คิดนะ อย่าให้ตัวเลขเหล่านั้นครอบงำเธอได้สิ”

    “ครอบงำหรือ น่าขำน่า ดร. ผมต่างหากที่ควบคุมมันได้”

    “ตอนนี้ยังทันนะ เธอหยุดสิ่งที่ทำมาทั้งหมดเถอะ ยิ่งถลำลึกไป ตัวเธอเองจะไม่สามารถเป็นตัวเองได้”

    “ดร. นี่ชักเพี้ยนนะ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง ผมจะไม่เป็นตัวผมเองได้ไง” แฮรี่ หยางบอก “เอาล่ะ ๆ ผมไม่คุยกับ ดร. ละ เดี๋ยวอีกไม่นานผมก็จะได้ฉบับจริงมาแล้ว ไงก็รอดูผลงานผมด้วยนะครับ สำหรับผมแค่รางวัลโนเบลมันไม่พอหรอก ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า”




    แฮมวางโทรศัพท์มือถือลง

    เธอโทรหาปิ๊กเป็นครั้งที่สิบของวันนี้ แต่ว่าก็ยังติดต่อไม่ได้

    ตั้งแต่ได้คุยกันผ่านโอเทลโล่ออนไลน์ แฮมก็ติดต่อปิ๊กไม่ได้อีกเลย

    ไม่รู้เพราะเหตุใดปิ๊กถึงไม่ยอมรับสาย

    ซึ่งในวันนี้แฮมก็ไปที่บ้านปิ๊กเพื่อหาเจ้าตัว แต่ก็ไม่พบว่าเขาอยู่ที่บ้าน

    ปิ๊กอยู่ไหนกัน?

    “ปิ๊ก นายเป็นอะไรเนี่ย ทำไมติดต่อไม่ได้” แม้แฮมจะทำน้ำเสียงเหมือนบ่น ๆ  แต่มันก็แฝงด้วยความเป็นห่วงที่มีให้ชายหนุ่ม

    “ทีงี้ไม่รู้สึกอะไรอีก” หญิงสาวพูดต่อ ที่เธอว่าไม่รู้สึกอะไรอีก เพราะตอนนี้ความรู้สึกพิเศษที่เธอมีอยู่กลับใช้ประโยชน์ไม่ได้

    ความรู้สึกพิเศษที่เธอมีคือ ความรู้สึกถึงลางสังหรณ์

    เธอมีเซ้นส์พิเศษที่สามารถรับรู้เรื่องราวในอนาคตอันใกล้ได้

    เพียงแต่เธอควบคุมไม่ได้

    ซึ่งตอนนี้เธอก็ไม่รู้สึกเช่นนั้นขึ้น

    “พออยากจะพึ่ง ก็ดันใช้ไม่ได้อีก แล้วฉันจะมีเซ้นส์นี้ไปทำไม” แฮมบ่นขึ้นอีก เธอตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าปิ๊กอยู่ที่ไหน

    แต่พอนึก ๆ ไปถึงช่วงหนึ่ง เธอก็คิดออกว่าจะเจอปิ๊กได้อย่างไร

    ปิ๊กนัดกับแฮรี่ หยางไว้..

    “ในเมื่อติดต่อไม่ได้ คงต้องรอไปเจอปิ๊กวันนั้นอย่างเดียว” แฮมพูดขึ้น แล้วก้าวเดินด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีนัก


(มีต่อ)