ลิ้งตอนที่ผ่านมา
บทนำ + ตอนที่ 1 : เลขสองตัว
https://ppantip.com/topic/37469933
ตอนที่ 2 : ลุง
https://ppantip.com/topic/37479732
ตอนที่ 3 : เลขปริศนา
https://ppantip.com/topic/37495372
ตอนที่ 4 : นักศึกษาดีเด่น
https://ppantip.com/topic/37536546
ตอนที่ 5 : ชายชุดดำ
https://ppantip.com/topic/37593512
ตอนที่ 6 : ตำรวจ
https://ppantip.com/topic/37622315
ตอนที่ 7 : คำตอบ
https://ppantip.com/topic/37657091
=====================================================================================
ตอนที่ 8 งานบรรยาย
วันนี้หวยออก
และเป็นวันเดียวกับที่แฮรี่ หยางมาบรรยายวิชาการที่มหาวิทยาลัย
คณาจารย์ นักศึกษาและผู้สนใจต่างเข้าไปรับฟังการบรรยายของแฮรี่ หยางในห้องประชุมอย่างมากมาย
อาจารย์ของคณะวิทยาศาสตร์ทุกท่านมาพร้อมหน้าอยู่ที่นี่ทั้งหมด อาจารย์ชัยชาญเองก็ย่อมอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
นักศึกษาหลากหลายสาขาก็มาเข้าฟัง เคทเองไม่พลาดอยู่แล้ว เธอนั่งรอฟังการบรรยายก่อนคนอื่นแล้ว
ข้าง ๆ เคทเป็นนักศึกษาสาวที่ไม่ใช่คนในคณะวิทยาศาสตร์ เพราะเธอคือ แฮม
นักศึกษาสาขาจิตวิทยาคนนี้ตัดสินใจมานั่งฟังแฮรี่ หยางบรรยายจนได้ เธอเพิ่งเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ เคท เอ่ยทักทาย แล้วเคทจึงหันไปถามว่า
“พี่แฮมอยากฟังแฮรี่ หยางเหมือนกันเหรอคะ”
“พอดีว่าง ๆ น่ะ มานั่งฟังฆ่าเวลาก็ดี” แฮมตอบ เธอหันมองรอบ ๆ ดูผู้คนในห้องบรรยาย แล้วค่อยพูดต่อว่า “เคทเห็นปิ๊กบ้างไหม”
“ยังไม่เห็นนะคะพี่แฮม”
“งั้นหรือ สงสัยยังไม่มามั้ง” แฮมบอก แล้วกวาดตามองดูบรรยากาศรอบ ๆ ห้อง
ผู้คนอยู่ในห้องส่วนใหญ่มีสีหน้าเคร่งขรึม เกือบทุกคนต้องพกพาหนังสือวิชาการติดตัวมาด้วย และเป็นหนังสือทางคณิตศาสตร์
แฮมเห็นแล้วส่ายหน้า กำลังจะหยิบมือถือออกมาจะทำอะไรสักอย่าง แต่บนเวทีประกาศว่าจะเริ่มการบรรยายแล้ว เลยกดปิดหน้าจอเกมที่ขึ้นมาทิ้งตามมารยาท เพราะยังไงตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาเล่นเกมอยู่แล้ว
แฮรี่ หยางเดินออกมากลางเวที ตามด้วยหญิงสาวที่ชื่อ ดังเต้ พัมกิ้น เพียงแต่เธอหยุดนั่งที่เก้าอี้ริมขอบเวที ส่วนผู้บรรยายเชื้อสายเอเชียเดินถือไมค์ไปกลางเวทีตามปกติ
ผู้คนในห้องเงียบรอฟัง แฮมรู้สึกง่วงตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ส่วนเคทดูมีสมาธิมาก
แฮรี่ หยางเริ่มบรรยายไปตามหน้าที่ แน่นอนว่าแฮมฟังไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว แต่ก็ยังนั่งฟังต่อ
การบรรยายดำเนินไปน่าจะเกินครึ่งทางแต่ปิ๊กก็ยังไม่มา จนแฮมเริ่มสังหรณ์แปลก ๆ
“นี่เคท” แฮมหันไปสะกิดเคท แล้วถามว่า “การบรรยายจะจบเมื่อไหร่เหรอ”
“น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะคะ” เคทตอบ
“อืมๆ ขอบใจนะ”
แฮมทำท่าจะลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่เมื่อบนเวทีมีการเปลี่ยนแปลงไป ไม่ได้มีแค่การบรรยายเหมือนเดิม เธอจึงตัดสินใจอยู่ต่อ
“เชิญคุณดังเต้เอาอุปกรณ์มาวางตรงนี้ด้วยครับ”
แฮรี่ หยางหันไปบอกกับดังเต้ที่นั่งนิ่งมานาน จนแฮมแทบจะลืมไปแล้วว่าหญิงสาวก็อยู่ในห้องนี้ด้วย
ดังเต้เดินมาที่โต๊ะข้างผู้บรรยาย แล้วเริ่มหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากถุงที่เตรียมไว้ตั้งแต่ต้น ก่อนจะเอาของพวกนั้นวางลงบนโต๊ะ
ของทั้งสองอย่างประกอบด้วย กระดานหมากรุกขนาด 8x8 หนึ่งกระดาน และตัวโดมิโน ขนาด 2x1 อีก 32 ตัว
"สำหรับคำถามที่ผมจะถามนั้นจะมาจากของที่พวกคุณเห็นอยู่นี้นะครับ"
แฮรี่ หยางเริ่มอธิบายพร้อมกับผายมือไปทางกระดานหมากรุกและตัวโดมิโนให้ทุกคนเห็น และเข้าคำถามแรกอย่างรวดเร็ว
"คำถามแรกก็คือ ถ้าจะเรียงโดมิโนขนาด 2x1 จำนวน 32 ตัวนี้ ลงบนตารางหมากรุกขนาด 8x8 จะเรียงได้กี่วิธีครับ"
ทั้งห้องเงียบกริบ ไม่มีใครลุกขึ้นตอบคำถาม เมื่อเป็นดังนั้นคนถามจึงพูดต่อว่า
“สำหรับผู้ที่แก้ปริศนาได้ ผมจะมีรางวัลให้ด้วยนะครับ ซึ่งก็คือหนังสือบทวิเคราะห์ทฤษฎีจำนวนที่ผมเขียนขึ้นมาเอง และจัดพิมพ์ไว้เพียงห้าสิบเล่มเท่านั้นไม่มีการวางขายที่ไหนแน่นอน มีใครสนใจไหมครับ”
จากนั้นก็หันไปพยักหน้าส่งสัญญาณให้ดังเต้
หญิงสาวเห็นแล้วก็รีบนำหนังสือสองเล่มที่ว่าออกมาโชว์ให้ผู้ฟังบรรยายเห็นทันที
แต่ของล่อก็ยังไม่อาจทำให้เหล่าอาจารย์ทั้งหลายเสนอตัว บางทีพวกเขาอาจจะกำลังกลัวการเสียหน้าไม่อยากตอบผิดกันก็เป็นได้ เพราะในห้องประชุมนี้ก็มีนักศึกษามาฟังอยู่เป็นจำนวนมาก ต้องวางท่ากันไว้ก่อน
แต่เหตุผลนี้ใช้ไม่ได้กับเคท เธอย่อมอยากได้หนังสือของแฮรี่ หยางอย่างแน่นอน และตอนนี้เธอก็กำลังลุกเดินออกไปบนเวที เพื่อตอบคำถามว่า
"12,988,816 วิธีค่ะ"
แฮรี่ หยางมองหน้าเคท ค่อย ๆ คลี่ยิ้มให้ แล้วบอกว่า
“ถูกต้องครับ มีทั้งสิ้น 12,988,816 วิธี เธออธิบายได้ใช่ไหมว่าจำนวนนี้มาได้อย่างไร”
เคทผงกศีรษะรับ แล้วอธิบายการหาวิธีที่ว่าให้หนุ่มนักคณิตศาสตร์และผู้อยู่ในห้องนี้ฟังอย่างฉะฉาน พร้อมทั้งเขียนสมการที่เธอคิดได้บนกระดานด้วย
ทุกคนต่างจ้องดูการกระทำของเคท เมื่อเสร็จสิ้น แฮรี่ หยางมองสมการบนกระดานวูบหนึ่ง จากนั้นก็จับมือแสดงความยินดีทันที
เสียงปรบมือของทุกคนในห้องดังขึ้นตามมา
“นี่ครับ รางวัลสำหรับยอดนักคณิตศาสตร์ในอนาคต” แฮรี่ หยางพูดพร้อมหยิบหนังสือที่เป็นรางวัลส่งให้เคท
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับหนังสือนั่นมา
เคทได้หนังสือที่ต้องการมาจนได้ และหันหลัง เดินกลับไปนั่งตามเดิม
และระหว่างที่เคทกำลังเดินนั้น แฮมก็เริ่มได้ยินเสียงบ่นของคนใกล้ตัวว่า
“น่าเสียดาย ปริศนาง่าย ๆ แค่นี้น่าจะออกไปตั้งแต่แรก”
“โธ่เอ๊ย ง่ายแค่นี้ฉันเองก็ตอบได้หรอก”
ประโยคเหล่านี้ทำเอาแฮมถึงกับกลั้นหัวเราะ และเกือบจะหันไปถามคนเหล่านั้นว่า “แล้วทำไมไม่ออกไปตั้งแต่แรกล่ะ” แต่ก็เลือกที่จะเงียบไว้ แล้วหันไปตั้งสมาธิกับเวทีต่อ
ซึ่งหลังจากที่เคทตอบคำถามถูก ดังเต้ก็เก็บโดมิโนตัวหนึ่งไปจากโต๊ะ ทำให้ตอนนี้เหลือตัวโดมิโนเพียง 31 ตัวเท่านั้น และหญิงสาวยังนำกระดาษสีแดงมาปิดช่องตามแนวทแยงของตารางหมากรุกออกสองมุม เป็นมุมบนหนึ่งมุม และมุมล่างหนึ่งมุมอีก เพื่อให้กระดานเหลือเพียง 62 ช่อง
พอการจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว แฮรี่ หยางก็ถามคำถามที่สองต่อทันที
"สำหรับคำถามที่สองนั้น ก็เหมือนเดิมครับเพียงแต่ผมจะเปลี่ยนจำนวนในโจทย์ว่า ถ้าจะเรียงโดมิโนขนาด 2x1 จำนวน 31 ตัวนี้ ลงบนตารางหมากรุกขนาด 8x8 ที่เหลือเพียง 62 ช่องแบบนี้ จะเรียงได้กี่วิธีครับ"
แต่เหตุการณ์ก็ยังซ้ำรอยเดิม เมื่อไม่มีใครยอมตอบคำถาม ทำเอาห้องประชุมเงียบกริบ
“ทำไมเธอไม่ลองไปตอบดูล่ะ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังแฮม เธอจึงหันไปมองว่าเป็นใคร และรู้ว่าเป็นอาจารย์ชัยชาญนั่นเอง
“หนูคงตอบไม่ได้หรอกค่ะ” แฮมยิ้ม
“ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกนะ มันก็แค่ปัญหาเชาว์ธรรมดาเอง ลองดูก็ไม่เสียหายหรอก” อาจารย์ชัยชาญพูดต่อ
แฮมได้ยินดังนั้น ก็หันกลับไปมองปริศนาที่จอมอนิเตอร์อีกครั้ง ก่อนจะคิดทบทวนแล้วหันกลับไปตอบผู้ถามว่า
“หนูว่าให้คนที่อยากได้หนังสือไปตอบดีกว่าค่ะ อย่างหนูเอาไปก็คงไม่มีประโยชน์”
“’งั้นเหรอ ก็ตามใจหนูนะ ผมก็แค่ชวนสนุก ๆ เท่านั้นเอง“
แล้วอาจารย์ชัยชาญก็ไม่พูดอะไรต่ออีก แฮมจึงหันกลับไปทางเวทีอีกครั้ง
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครอาสาตอบคำถามเหมือนเดิม
แฮรี่ หยางจึงประกาศออกไมค์ว่า “ถ้าไม่มีใครอาสา ผมขอเลือกคนมาตอบเองก็แล้วกันนะครับ”
จากนั้นก็ชี้นิ้วไปยังหญิงสาวคนหนึ่งในห้อง
เธอคือแฮมนั่นเอง
แฮมรีบมองซ้ายมองขวาเผื่อว่าเป็นคนอื่น แต่สุดท้ายก็เป็นตัวเองจริงๆ เพราะคนชี้บนเวที ก็ยืนยันผ่านไมค์อีกครั้งว่าเป็นเธอ
เมื่อเลี่ยงไม่ได้อีก แฮมจึงยอมออกไปตอบคำถาม แล้วคิดว่าถ้าตอบถูกจะเอาหนังสือไปให้ปิ๊กแทน
พอไปถึงเวที แฮมใช้วิธียืนจ้องกระดานหมากรุกและตัวโดมิโนแทนการคำนวน แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังไงมันก็เหมือนจะวางเรียงไม่ได้เลย
"ไม่ต้องคิดมากนะครับ ผมเชื่อว่าความพยายามของคุณไม่สูญเปล่าแน่ ๆ " แฮรี่ หยางพูดให้กำลังใจพร้อมกับส่งยิ้มให้แฮม
ซึ่งคำพูดนี้ทำให้แฮมฉุกคิดบางอย่าง มองหน้าแฮรี่ หยาง นิ่งคิดอีกวูบหนึ่ง ค่อยตัดสินใจตอบไปว่า
" 0 วิธีใช่ไหมคะ"
"ถูกต้องครับ" แฮรี่ หยางตอบและปรบมือให้ แล้วอธิบายต่อว่า “คำตอบของคำถามนี้คือ 0 วิธี เพราะไม่ว่าเราจะวางโดมิโน่ทั้ง 31 ตัวอย่างไร ก็ไม่มีทางวางได้ครบทั้งหมด ซึ่งมีวิธีที่พิสูจน์เรื่องนี้ง่าย ๆ คือ การลงสี หรือที่เรียกว่า coloring proof ในโจทย์นี้เราก็ลงสีเพียงสองสีบนกระดานหมากรุก ให้ช่องติดกันเป็นสีต่างกัน ตารางหมากรุกนี้เองก็บังเอิญลงสีไว้แล้วด้วย สีดำกับสีขาว โดมิโน่หนึ่งตัวจะปิดทับช่องสองช่องที่สีต่างกัน นั่นหมายความว่าโดมิโน่ 31 ตัว จะปิดทับช่องสีดำ 31 ช่อง ช่องสีขาว 31 ช่อง แต่โจทย์นี้เราตัดมุมทั้งสองออก เมื่อนับช่องที่เหลือดู จะเห็นว่ามีช่องสีดำ 32 ช่อง และช่องสีขาว 30 ช่องเท่านั้น ทำให้ไม่มีทางที่วางโดมิโน่ทั้ง 31 ตัวลงในกระดานนี้ได้ทั้งหมด มันจึงเป็น 0 วิธีครับ”
แฮมยืนฟังคำอธิบายยาวยืดอย่างไม่เข้าใจ โลกคณิตศาสตร์ช่างวุ่นวายสำหรับเธอจริง
จะหาคำตอบเรื่องพวกนี้ไปเพื่ออะไร…
แต่อย่างไรเธอก็เป็นผู้โชคดีที่ได้รับหนังสือลิมิเต็ดของผู้บรรยายอีกคน
(มีต่อครับ)
Lotto พลิกปริศนาเลขลึกลับ - ตอนที่ 8 : งานบรรยาย
บทนำ + ตอนที่ 1 : เลขสองตัว
https://ppantip.com/topic/37469933
ตอนที่ 2 : ลุง
https://ppantip.com/topic/37479732
ตอนที่ 3 : เลขปริศนา
https://ppantip.com/topic/37495372
ตอนที่ 4 : นักศึกษาดีเด่น
https://ppantip.com/topic/37536546
ตอนที่ 5 : ชายชุดดำ
https://ppantip.com/topic/37593512
ตอนที่ 6 : ตำรวจ
https://ppantip.com/topic/37622315
ตอนที่ 7 : คำตอบ
https://ppantip.com/topic/37657091
=====================================================================================
ตอนที่ 8 งานบรรยาย
วันนี้หวยออก
และเป็นวันเดียวกับที่แฮรี่ หยางมาบรรยายวิชาการที่มหาวิทยาลัย
คณาจารย์ นักศึกษาและผู้สนใจต่างเข้าไปรับฟังการบรรยายของแฮรี่ หยางในห้องประชุมอย่างมากมาย
อาจารย์ของคณะวิทยาศาสตร์ทุกท่านมาพร้อมหน้าอยู่ที่นี่ทั้งหมด อาจารย์ชัยชาญเองก็ย่อมอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
นักศึกษาหลากหลายสาขาก็มาเข้าฟัง เคทเองไม่พลาดอยู่แล้ว เธอนั่งรอฟังการบรรยายก่อนคนอื่นแล้ว
ข้าง ๆ เคทเป็นนักศึกษาสาวที่ไม่ใช่คนในคณะวิทยาศาสตร์ เพราะเธอคือ แฮม
นักศึกษาสาขาจิตวิทยาคนนี้ตัดสินใจมานั่งฟังแฮรี่ หยางบรรยายจนได้ เธอเพิ่งเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ เคท เอ่ยทักทาย แล้วเคทจึงหันไปถามว่า
“พี่แฮมอยากฟังแฮรี่ หยางเหมือนกันเหรอคะ”
“พอดีว่าง ๆ น่ะ มานั่งฟังฆ่าเวลาก็ดี” แฮมตอบ เธอหันมองรอบ ๆ ดูผู้คนในห้องบรรยาย แล้วค่อยพูดต่อว่า “เคทเห็นปิ๊กบ้างไหม”
“ยังไม่เห็นนะคะพี่แฮม”
“งั้นหรือ สงสัยยังไม่มามั้ง” แฮมบอก แล้วกวาดตามองดูบรรยากาศรอบ ๆ ห้อง
ผู้คนอยู่ในห้องส่วนใหญ่มีสีหน้าเคร่งขรึม เกือบทุกคนต้องพกพาหนังสือวิชาการติดตัวมาด้วย และเป็นหนังสือทางคณิตศาสตร์
แฮมเห็นแล้วส่ายหน้า กำลังจะหยิบมือถือออกมาจะทำอะไรสักอย่าง แต่บนเวทีประกาศว่าจะเริ่มการบรรยายแล้ว เลยกดปิดหน้าจอเกมที่ขึ้นมาทิ้งตามมารยาท เพราะยังไงตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาเล่นเกมอยู่แล้ว
แฮรี่ หยางเดินออกมากลางเวที ตามด้วยหญิงสาวที่ชื่อ ดังเต้ พัมกิ้น เพียงแต่เธอหยุดนั่งที่เก้าอี้ริมขอบเวที ส่วนผู้บรรยายเชื้อสายเอเชียเดินถือไมค์ไปกลางเวทีตามปกติ
ผู้คนในห้องเงียบรอฟัง แฮมรู้สึกง่วงตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ส่วนเคทดูมีสมาธิมาก
แฮรี่ หยางเริ่มบรรยายไปตามหน้าที่ แน่นอนว่าแฮมฟังไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว แต่ก็ยังนั่งฟังต่อ
การบรรยายดำเนินไปน่าจะเกินครึ่งทางแต่ปิ๊กก็ยังไม่มา จนแฮมเริ่มสังหรณ์แปลก ๆ
“นี่เคท” แฮมหันไปสะกิดเคท แล้วถามว่า “การบรรยายจะจบเมื่อไหร่เหรอ”
“น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะคะ” เคทตอบ
“อืมๆ ขอบใจนะ”
แฮมทำท่าจะลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่เมื่อบนเวทีมีการเปลี่ยนแปลงไป ไม่ได้มีแค่การบรรยายเหมือนเดิม เธอจึงตัดสินใจอยู่ต่อ
“เชิญคุณดังเต้เอาอุปกรณ์มาวางตรงนี้ด้วยครับ”
แฮรี่ หยางหันไปบอกกับดังเต้ที่นั่งนิ่งมานาน จนแฮมแทบจะลืมไปแล้วว่าหญิงสาวก็อยู่ในห้องนี้ด้วย
ดังเต้เดินมาที่โต๊ะข้างผู้บรรยาย แล้วเริ่มหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากถุงที่เตรียมไว้ตั้งแต่ต้น ก่อนจะเอาของพวกนั้นวางลงบนโต๊ะ
ของทั้งสองอย่างประกอบด้วย กระดานหมากรุกขนาด 8x8 หนึ่งกระดาน และตัวโดมิโน ขนาด 2x1 อีก 32 ตัว
"สำหรับคำถามที่ผมจะถามนั้นจะมาจากของที่พวกคุณเห็นอยู่นี้นะครับ"
แฮรี่ หยางเริ่มอธิบายพร้อมกับผายมือไปทางกระดานหมากรุกและตัวโดมิโนให้ทุกคนเห็น และเข้าคำถามแรกอย่างรวดเร็ว
"คำถามแรกก็คือ ถ้าจะเรียงโดมิโนขนาด 2x1 จำนวน 32 ตัวนี้ ลงบนตารางหมากรุกขนาด 8x8 จะเรียงได้กี่วิธีครับ"
ทั้งห้องเงียบกริบ ไม่มีใครลุกขึ้นตอบคำถาม เมื่อเป็นดังนั้นคนถามจึงพูดต่อว่า
“สำหรับผู้ที่แก้ปริศนาได้ ผมจะมีรางวัลให้ด้วยนะครับ ซึ่งก็คือหนังสือบทวิเคราะห์ทฤษฎีจำนวนที่ผมเขียนขึ้นมาเอง และจัดพิมพ์ไว้เพียงห้าสิบเล่มเท่านั้นไม่มีการวางขายที่ไหนแน่นอน มีใครสนใจไหมครับ”
จากนั้นก็หันไปพยักหน้าส่งสัญญาณให้ดังเต้
หญิงสาวเห็นแล้วก็รีบนำหนังสือสองเล่มที่ว่าออกมาโชว์ให้ผู้ฟังบรรยายเห็นทันที
แต่ของล่อก็ยังไม่อาจทำให้เหล่าอาจารย์ทั้งหลายเสนอตัว บางทีพวกเขาอาจจะกำลังกลัวการเสียหน้าไม่อยากตอบผิดกันก็เป็นได้ เพราะในห้องประชุมนี้ก็มีนักศึกษามาฟังอยู่เป็นจำนวนมาก ต้องวางท่ากันไว้ก่อน
แต่เหตุผลนี้ใช้ไม่ได้กับเคท เธอย่อมอยากได้หนังสือของแฮรี่ หยางอย่างแน่นอน และตอนนี้เธอก็กำลังลุกเดินออกไปบนเวที เพื่อตอบคำถามว่า
"12,988,816 วิธีค่ะ"
แฮรี่ หยางมองหน้าเคท ค่อย ๆ คลี่ยิ้มให้ แล้วบอกว่า
“ถูกต้องครับ มีทั้งสิ้น 12,988,816 วิธี เธออธิบายได้ใช่ไหมว่าจำนวนนี้มาได้อย่างไร”
เคทผงกศีรษะรับ แล้วอธิบายการหาวิธีที่ว่าให้หนุ่มนักคณิตศาสตร์และผู้อยู่ในห้องนี้ฟังอย่างฉะฉาน พร้อมทั้งเขียนสมการที่เธอคิดได้บนกระดานด้วย
ทุกคนต่างจ้องดูการกระทำของเคท เมื่อเสร็จสิ้น แฮรี่ หยางมองสมการบนกระดานวูบหนึ่ง จากนั้นก็จับมือแสดงความยินดีทันที
เสียงปรบมือของทุกคนในห้องดังขึ้นตามมา
“นี่ครับ รางวัลสำหรับยอดนักคณิตศาสตร์ในอนาคต” แฮรี่ หยางพูดพร้อมหยิบหนังสือที่เป็นรางวัลส่งให้เคท
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับหนังสือนั่นมา
เคทได้หนังสือที่ต้องการมาจนได้ และหันหลัง เดินกลับไปนั่งตามเดิม
และระหว่างที่เคทกำลังเดินนั้น แฮมก็เริ่มได้ยินเสียงบ่นของคนใกล้ตัวว่า
“น่าเสียดาย ปริศนาง่าย ๆ แค่นี้น่าจะออกไปตั้งแต่แรก”
“โธ่เอ๊ย ง่ายแค่นี้ฉันเองก็ตอบได้หรอก”
ประโยคเหล่านี้ทำเอาแฮมถึงกับกลั้นหัวเราะ และเกือบจะหันไปถามคนเหล่านั้นว่า “แล้วทำไมไม่ออกไปตั้งแต่แรกล่ะ” แต่ก็เลือกที่จะเงียบไว้ แล้วหันไปตั้งสมาธิกับเวทีต่อ
ซึ่งหลังจากที่เคทตอบคำถามถูก ดังเต้ก็เก็บโดมิโนตัวหนึ่งไปจากโต๊ะ ทำให้ตอนนี้เหลือตัวโดมิโนเพียง 31 ตัวเท่านั้น และหญิงสาวยังนำกระดาษสีแดงมาปิดช่องตามแนวทแยงของตารางหมากรุกออกสองมุม เป็นมุมบนหนึ่งมุม และมุมล่างหนึ่งมุมอีก เพื่อให้กระดานเหลือเพียง 62 ช่อง
พอการจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว แฮรี่ หยางก็ถามคำถามที่สองต่อทันที
"สำหรับคำถามที่สองนั้น ก็เหมือนเดิมครับเพียงแต่ผมจะเปลี่ยนจำนวนในโจทย์ว่า ถ้าจะเรียงโดมิโนขนาด 2x1 จำนวน 31 ตัวนี้ ลงบนตารางหมากรุกขนาด 8x8 ที่เหลือเพียง 62 ช่องแบบนี้ จะเรียงได้กี่วิธีครับ"
แต่เหตุการณ์ก็ยังซ้ำรอยเดิม เมื่อไม่มีใครยอมตอบคำถาม ทำเอาห้องประชุมเงียบกริบ
“ทำไมเธอไม่ลองไปตอบดูล่ะ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังแฮม เธอจึงหันไปมองว่าเป็นใคร และรู้ว่าเป็นอาจารย์ชัยชาญนั่นเอง
“หนูคงตอบไม่ได้หรอกค่ะ” แฮมยิ้ม
“ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกนะ มันก็แค่ปัญหาเชาว์ธรรมดาเอง ลองดูก็ไม่เสียหายหรอก” อาจารย์ชัยชาญพูดต่อ
แฮมได้ยินดังนั้น ก็หันกลับไปมองปริศนาที่จอมอนิเตอร์อีกครั้ง ก่อนจะคิดทบทวนแล้วหันกลับไปตอบผู้ถามว่า
“หนูว่าให้คนที่อยากได้หนังสือไปตอบดีกว่าค่ะ อย่างหนูเอาไปก็คงไม่มีประโยชน์”
“’งั้นเหรอ ก็ตามใจหนูนะ ผมก็แค่ชวนสนุก ๆ เท่านั้นเอง“
แล้วอาจารย์ชัยชาญก็ไม่พูดอะไรต่ออีก แฮมจึงหันกลับไปทางเวทีอีกครั้ง
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครอาสาตอบคำถามเหมือนเดิม
แฮรี่ หยางจึงประกาศออกไมค์ว่า “ถ้าไม่มีใครอาสา ผมขอเลือกคนมาตอบเองก็แล้วกันนะครับ”
จากนั้นก็ชี้นิ้วไปยังหญิงสาวคนหนึ่งในห้อง
เธอคือแฮมนั่นเอง
แฮมรีบมองซ้ายมองขวาเผื่อว่าเป็นคนอื่น แต่สุดท้ายก็เป็นตัวเองจริงๆ เพราะคนชี้บนเวที ก็ยืนยันผ่านไมค์อีกครั้งว่าเป็นเธอ
เมื่อเลี่ยงไม่ได้อีก แฮมจึงยอมออกไปตอบคำถาม แล้วคิดว่าถ้าตอบถูกจะเอาหนังสือไปให้ปิ๊กแทน
พอไปถึงเวที แฮมใช้วิธียืนจ้องกระดานหมากรุกและตัวโดมิโนแทนการคำนวน แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังไงมันก็เหมือนจะวางเรียงไม่ได้เลย
"ไม่ต้องคิดมากนะครับ ผมเชื่อว่าความพยายามของคุณไม่สูญเปล่าแน่ ๆ " แฮรี่ หยางพูดให้กำลังใจพร้อมกับส่งยิ้มให้แฮม
ซึ่งคำพูดนี้ทำให้แฮมฉุกคิดบางอย่าง มองหน้าแฮรี่ หยาง นิ่งคิดอีกวูบหนึ่ง ค่อยตัดสินใจตอบไปว่า
" 0 วิธีใช่ไหมคะ"
"ถูกต้องครับ" แฮรี่ หยางตอบและปรบมือให้ แล้วอธิบายต่อว่า “คำตอบของคำถามนี้คือ 0 วิธี เพราะไม่ว่าเราจะวางโดมิโน่ทั้ง 31 ตัวอย่างไร ก็ไม่มีทางวางได้ครบทั้งหมด ซึ่งมีวิธีที่พิสูจน์เรื่องนี้ง่าย ๆ คือ การลงสี หรือที่เรียกว่า coloring proof ในโจทย์นี้เราก็ลงสีเพียงสองสีบนกระดานหมากรุก ให้ช่องติดกันเป็นสีต่างกัน ตารางหมากรุกนี้เองก็บังเอิญลงสีไว้แล้วด้วย สีดำกับสีขาว โดมิโน่หนึ่งตัวจะปิดทับช่องสองช่องที่สีต่างกัน นั่นหมายความว่าโดมิโน่ 31 ตัว จะปิดทับช่องสีดำ 31 ช่อง ช่องสีขาว 31 ช่อง แต่โจทย์นี้เราตัดมุมทั้งสองออก เมื่อนับช่องที่เหลือดู จะเห็นว่ามีช่องสีดำ 32 ช่อง และช่องสีขาว 30 ช่องเท่านั้น ทำให้ไม่มีทางที่วางโดมิโน่ทั้ง 31 ตัวลงในกระดานนี้ได้ทั้งหมด มันจึงเป็น 0 วิธีครับ”
แฮมยืนฟังคำอธิบายยาวยืดอย่างไม่เข้าใจ โลกคณิตศาสตร์ช่างวุ่นวายสำหรับเธอจริง
จะหาคำตอบเรื่องพวกนี้ไปเพื่ออะไร…
แต่อย่างไรเธอก็เป็นผู้โชคดีที่ได้รับหนังสือลิมิเต็ดของผู้บรรยายอีกคน
(มีต่อครับ)