--------------------------
เนื่องจากมีการระดมโพสต์ กระทู้เรื่อง " สัตว์ " ในความหมายที่ไม่ตรงกับพุทธธรรมอย่างต่อเนื่อง ผมขอคัดค้านดังต่อไปนี้
การนำเสนอเรื่อง สัตว์ ที่ไม่ตรงกับพุทธธรรม
1..พระอาจารย์คึกฤทธิ์ ท่านแสดงสัตว์ ไว้ว่าเป็น อสังขตะ 
2..9398 ท่านแสดงสัตว์ ไว้ว่าเป็น อสังขตะ แต่ไม่100 % 
3..1969 ท่านแสดง สัตต์(ผู้มีอวิชชาและตัณหา) อยู่ฝั่ง สังขต
ทั้ง3ท่าน ที่เชื่อตรงกันคือ...สัตต์(สัตว์) นั้นเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงและอยู่นอกเหนือไปจาก ขันธ์
*****
1..พระอาจารย์คึกฤทธิ์ ท่านแสดงสัตว์ ไว้ว่าเป็น อสังขตะ 
..(จขกท.)ขอยก สัตตสูตร และ อสังขตสังยุตต์ มาแสดง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สัตตสูตร
เพราะเหตุที่มี ความพอใจ ความกำหนัด ความเพลิดเพลิน ความทะยานอยากในรูปแล เป็นผู้ข้องในรูป เป็นผู้เกี่ยวข้องในรูปนั้น ฉะนั้นจึงเรียกว่า สัตว์. เพราะเหตุที่มีความพอใจ ความกำหนัด ความเพลิดเพลิน ความทะยานอยากในเวทนา ... ในสัญญา ... ในสังขาร ... ในวิญญาณ เป็นผู้ข้องในวิญญาณ เป็นผู้เกี่ยวข้องในวิญญาณนั้น ฉะนั้น จึงเรียกว่า สัตว์.
 อสังขตสังยุตต์  
 [๖๘๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงอสังขตะ และทางที่จะให้ถึง อสังขตะแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อสังขตะเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่าอสังขตะ
..(จขกท.) จากพระสูตรทั้ง2 ความเห็นของ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ ที่ท่านแสดงสัตว์ ไว้ว่าเป็น อสังขตะ จึงเป็นไปไม่ได้ 
******
2..9398 ท่านแสดงสัตว์ ไว้ว่าเป็น อสังขตะ (แต่ไม่100 %) 
.ท่านแสดง สัตว์เป็นอสังขตะ ที่มีคุณสมบัติของ สังขตะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
..(จขกท.) ขอแสดง อนิจจสูตรและ อุปปาทสูตร
https://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=17&item=91&items=2
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=20&A=7520
******
3..1969 ท่านแสดง สัตต์(ผู้มีอวิชชาและตัณหา) อยู่ฝั่ง สังขต
..(จขกท.) ในภูมิขันธ์ 5 ผมยังไม่พบ  ว่ามีสังขตะ  ที่นอกเหนือไปจากขันธ์ 5  (หากมีอ้างอิงโปรดนำเสนอ)
... ท่านยังแสดง สัตต์ที่เป็นสังขต แต่ไม่เป็นทั้ง อัตตาและอนัตตา (หากมีอ้างอิงโปรดนำเสนอ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
-*******-
ความเห็นของ จขกท.(ตาชั่งแขวน) : สัตว์ มีโดย สมมุติบัญญัติ ที่ใช้กล่าวถึงการมาประชุมกันเข้าของขันธ์ ดังปรากฏ ในพระสูตร อรรถกถา และุคัมภีร์ขั้นอรรถกถา  อาทิ.
1..จาก วชิราสูตร
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[๕๕๔] ลำดับนั้น วชิราภิกษุณีได้มีความดำริว่า นี่ใครหนอกล่าวคาถาจะเป็นมนุษย์หรืออมนุษย์ ฯทันใดนั้น วชิราภิกษุณีได้มีความดำริว่า นี่คือมารผู้มีบาปใคร่จะให้เราบังเกิดความกลัว ความหวาดเสียว ความขนพองสยองเกล้า และใคร่จะให้เคลื่อนจากสมาธิ จึงกล่าวคาถา ฯ ครั้นวชิราภิกษุณีทราบว่า นี่คือมารผู้มีบาป แล้วจึงได้กล่าวกะมารผู้มีบาป ด้วยคาถาว่า ดูกรมาร เพราะเหตุไรหนอ ความเห็นของท่านจึงหวนกลับมาว่าสัตว์ ฯในกองสังขารล้วนนี้ ย่อมไม่ได้นามว่าสัตว์ ฯ  เหมือนอย่างว่า เพราะคุมส่วนทั้งหลายเข้า เสียงว่ารถย่อมมีฉันใด ฯ เมื่อขันธ์ทั้งหลายยังมีอยู่ การสมมติว่าสัตว์ย่อมมี ฉันนั้น ฯ   ความจริงทุกข์เท่านั้นย่อมเกิด ทุกข์ย่อมตั้งอยู่และเสื่อมสิ้น ไป นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ ไม่มี อะไรดับ ฯ
2..จาก วิภังคสูตร
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้...ชาติ เป็นอย่างไร..   คือ ความเกิด ป็นอย่างไร คือ ความเกิด ความเกิดพร้อม ความหยั่งลง ความบังเกิดเฉพาะ ความบังเกิดขึ้นเฉพาะ ความปรากฏแห่งขันธ์ ความได้อายตนะ ในหมู่สัตว์นั้นๆ ของเหล่าสัตว์นั้นๆ นี้เรียกว่า ชาติ
อรรถกถา
บัดนี้เป็นปรมัตถเทศนา. จริงอยู่ เมื่อว่าโดยปรมัตถ์ ขันธ์เท่านั้นปรากฏ สัตว์ไม่ปรากฏ. บรรดาบทเหล่านั้น พึงทราบศัพท์ว่า ขนฺธานํ ได้แก่ ขันธ์ ๑ ในเอกโวการภพ ขันธ์ ๔ ในจตุโวการภพ ขันธ์ ๕ ในปัญจโวการภพ. บทว่า ปาตุภาโว แปลว่า การเกิด. ในบทว่า อายตนานํ นี้ พึงทราบการรวบรวมโดยอายตนะที่เกิดในภพนั้นๆ.
3..คัมภีร์วิสุทธิมรรค
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

4.. "พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย" สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้..พุทธธรรม  มองเห็นสิ่งทั้งหลายเป็นธาตุ   เป็นธรรม  เป็นสภาวะ ....
บรรดาสิ่งทั้งหลายที่รู้จักเข้าใจกันอยู่โดยทั่วไปนั้น มีอยู่เป็นอยู่เป็นไปในรูปของส่วนประกอบต่างๆ ที่มาประชุมกันเข้า ตัวตนแท้ๆ ของสิ่งทั้งหลายไม่มี เมื่อแยกส่วนต่างๆ ที่มาประกอบกันเข้านั้นออกไปให้หมด ก็จะไม่พบตัวตนของสิ่งนั้นเหลืออยู่ ตัวอย่างง่ายๆ ที่ยกขึ้นอ้างกันบ่อยๆ คือ “รถ” เมื่อนำส่วนประกอบต่างๆ มาประกอบเข้าด้วยกันตามแบบที่กำหนด ก็บัญญัติ (การตั้งขึ้น, ข้อที่ตั้งขึ้น, การกำหนดเรียก, การเรียกชื่อ, การวางเป็นกฎไว้, ข้อบังคับ )เรียกกันว่า “รถ”
---------
ตามปกติ มนุษย์มีความโน้มเอียงที่จะยึดถืออยู่เสมอว่า ตัวตนที่แท้ของตนมีอยู่ในรูปใดรูปหนึ่ง บ้างก็ยึดเอาจิตเป็นตัวตน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พึงสังเกตพุทธพจน์ว่า “ภิกษุทั้งหลาย การที่ปุถุชนผู้มิได้เรียนรู้จะเข้าไปยึดถือร่างกายอันประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ ว่าเป็นตัวตน ยังดีกว่าจะยึดถือจิตว่าเป็นตัวตน เพราะว่า กายอันประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ นี้ ยังปรากฏให้เห็นว่าดำรงอยู่ปีหนึ่งบ้าง ๒ ปีบ้าง ๓-๔-๕ ปีบ้าง ๑๐-๒๐-๓๐-๔๐-๕๐ ปีบ้าง ๑๐๐ ปีบ้าง เกินกว่านั้นบ้าง แต่สิ่งที่เรียกว่าจิต มโน หรือวิญญาณนี้ เกิดดับอยู่เรื่อย ทั้งคืนทั้งวัน” (สํ.นิ. ๑๖/๒๓๑/๑๑๔) บ้างก็ยึดว่ามีสิ่งที่เป็นตัวตนอยู่ต่างหากแฝงซ้อนอยู่ในจิตนั้น ซึ่งเป็นเจ้าของ และเป็นตัวการที่คอยควบคุมบังคับบัญชากายและใจนั้นอีกชั้นหนึ่ง การแสดง นี้ มุ่งให้เห็นว่า สิ่งที่เรียกว่า “สัตว์” “บุคคล” “ตัวตน” เป็นต้นนั้น เมื่อแยกออกไปแล้วก็จะพบแต่ส่วนประกอบ ๕ ส่วนเหล่านี้เท่านั้น ไม่มีสิ่งอื่นเหลืออยู่ที่จะมาเป็นตัวตนต่างหากได้ และแม้ขันธ์ ๕ เหล่านั้น แต่ละอย่างก็มีอยู่เพียงในรูปที่สัมพันธ์เนื่องอาศัยกัน ไม่เป็นอิสระ ไม่มีโดยตัวของมันเอง ดังนั้นขันธ์ ๕ แต่ละอย่างๆ นั้นก็ไม่ใช่ตัวตนอีกเช่นกัน