ตอนผมบวชเป็นพระศึกษาธรรมกับหลวงปู่จันทร์เรียน วัดถ้ำสหายเมื่อปี 2559 ผมปฏิบัติอานาปานสติจนถึง ฌาน 4 เห็นขันธ์ 5 ไม่ใช่เรา เป็นธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกัน เกิดขึ้นและแตกสลายไป โดยไม่เคยท่องตำรา ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา มาประชุมกันจากธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ แล้วธาตุรู้ (จิต) มาครอง ประชุมกันแล้วก็แตกสลายเป็นธาตุ เมื่อมีปัจจัยก็มาประชุมกันใหม่ (วิปัสสนา) จนจิตเบื่อหน่ายในขันธ์ 5
จิตหลุดพ้นจากขันธ์ 5 และอวิชชา จิตค่อยๆหดเล็กลง แล้จิตเหมือนเส้นด้ายวิ่งทะลุรูเข็มไปสู่ความว่างไร้สมมุติบัญญัติ ไร้ขันธ์ 5 ไร้การปรุงแต่งทั้งปวง (สุญญตา) จิตเป็นอมตธาตุรวมไปกับความว่างไร้สมมุติ ไม่มีขันธ์ 5 ในความว่างนั้น จิตเกิดปัญญาส่องสว่าง ไสวยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ ดังพุทธพจน์ “แสงสว่างเสมอปัญญาไม่มี” จิตเกิดบรมสุข เป็นสุขจากจิตหลุดพ้นจากขันธ์ 5 และอวิชชาเหนือสุขสมมุติทางโลกทั้งปวง สุขยิ่งกว่าสุขในฌาน ซึ่งเกิดจากสุขทางกายหรั่งอดินาลีน แต่สุขในความว่างแตกต่างกันมากเป็นสุขที่เกิดจากจิตหลุดพ้น ดังพระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “นิพพาน ปรมัง สุขขัง” นิพพานเป็นบรมสุขอย่างยิ่ง พุทธพจน์ทั้ง 2 นี้มีจริงๆ เห็นได้จริงๆ จากการปฏิบัติ ไม่ใช่คำเปรียบเปรยใดๆ
ตัวเรา คือ การปรุงแต่งจิตสังขาร เกิดจากจิตที่มีอวิชชา จึงสมมุติว่า ขันธ์ 5 เป็นตัวเรา ของเรา เมื่อสิ้นอวิชชา ก็สิ้นความเป็นเรา จิต กลับเป็นธาตุ เมื่อรวมกับความว่างไร้สมมุติ (สุญญตา) เป็นอมตธาตุ ไม่ยึดขันธ์ 5 เป็นเราอีกต่อไป
เห็นจากการปฏิบัติ นี่ไม่เรียกว่าเกิดปัญญา?
พวกมั่วตำรา นั่งท่อง ขันธ์ 5 ไม่ใช่เรา เป็นอนัตตา ท่องซ้ำๆๆๆๆ เป็นนกแก้วนกขุนทอง ไม่เคยปฏิบัติให้เห็นว่าอนัตตาจริงๆ คืออะไร หลงจิตเป็นขันธ์ 5 แบบนี้หรือเรียกว่าปัญญา???
ตอนผมบวชเป็นพระศึกษาธรรมกับหลวงปู่จันทร์เรียน วัดถ้ำสหายเมื่อปี 2559
จิตหลุดพ้นจากขันธ์ 5 และอวิชชา จิตค่อยๆหดเล็กลง แล้จิตเหมือนเส้นด้ายวิ่งทะลุรูเข็มไปสู่ความว่างไร้สมมุติบัญญัติ ไร้ขันธ์ 5 ไร้การปรุงแต่งทั้งปวง (สุญญตา) จิตเป็นอมตธาตุรวมไปกับความว่างไร้สมมุติ ไม่มีขันธ์ 5 ในความว่างนั้น จิตเกิดปัญญาส่องสว่าง ไสวยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ ดังพุทธพจน์ “แสงสว่างเสมอปัญญาไม่มี” จิตเกิดบรมสุข เป็นสุขจากจิตหลุดพ้นจากขันธ์ 5 และอวิชชาเหนือสุขสมมุติทางโลกทั้งปวง สุขยิ่งกว่าสุขในฌาน ซึ่งเกิดจากสุขทางกายหรั่งอดินาลีน แต่สุขในความว่างแตกต่างกันมากเป็นสุขที่เกิดจากจิตหลุดพ้น ดังพระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “นิพพาน ปรมัง สุขขัง” นิพพานเป็นบรมสุขอย่างยิ่ง พุทธพจน์ทั้ง 2 นี้มีจริงๆ เห็นได้จริงๆ จากการปฏิบัติ ไม่ใช่คำเปรียบเปรยใดๆ
ตัวเรา คือ การปรุงแต่งจิตสังขาร เกิดจากจิตที่มีอวิชชา จึงสมมุติว่า ขันธ์ 5 เป็นตัวเรา ของเรา เมื่อสิ้นอวิชชา ก็สิ้นความเป็นเรา จิต กลับเป็นธาตุ เมื่อรวมกับความว่างไร้สมมุติ (สุญญตา) เป็นอมตธาตุ ไม่ยึดขันธ์ 5 เป็นเราอีกต่อไป
เห็นจากการปฏิบัติ นี่ไม่เรียกว่าเกิดปัญญา?
พวกมั่วตำรา นั่งท่อง ขันธ์ 5 ไม่ใช่เรา เป็นอนัตตา ท่องซ้ำๆๆๆๆ เป็นนกแก้วนกขุนทอง ไม่เคยปฏิบัติให้เห็นว่าอนัตตาจริงๆ คืออะไร หลงจิตเป็นขันธ์ 5 แบบนี้หรือเรียกว่าปัญญา???