วิธีการเหล่านี้ ได้มาจากคัมภีร์ใด
วิธีถอดจิตออกจาก
ร่างตามวิธีหลังนี้เป็นดังนี้
(๑.) ทําอาโลกกสิณ จนได้ดวงสว่าง-ใสดีแล้ว.
(๒.) ย่อดวงกสิณนั้นให้เล็กลงประมาณเท่าลูกมะขามป้อมแล้ว.
(๓.) รวมกําลังใจส่งดวงนั้นออกทางกระหม่อมไปสู่ที่ที่ประสงค์จะไป.
(๔.) เมื่อรู้สึกกายเบาวูบ และไปปรากฏตัวอยู่ในที่ซึ่งกําหนดจะไปนั้นแล้ว ชื่อว่าถอดจิตไป
ได้แล้ว.
(๕.) พึงขยายดวงกสิณให้โตตามเดิมอีก พร้อมกับเนรมิตกายให้ปรากฏชัดขึ้น แล้วทํากิจมี
สนทนาเป็นต้น กับเทวดาหรือผู้ใดผู้หนึ่งที่ได้พบในคราวนั้น.
(๖.) เมื่อจะกลับ พึงย่นดวงกสิณให้เล็กลงเท่าลูกมะขามป้อมแล้วจึงกลับ.
(๗.) ถ้ามีมารมากั้นกางในระหว่างทาง เช่นถูกอมเป็นต้น พึงรวมกําลังใจขยายดวงกสิณให้
ใหญ่กว้าง หรือแผ่จิตออกให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทําได้ มารก็จะกระจายไปหรือเปิดทางให้ไป.
(๘.) จุดเพ่งทําดวงกสิณนั้น คือเพดานปากกับจมูกต่อกัน เมื่อได้ดวงแล้วจึงรวมกําลัง
ส่งออกไปทางกระหม่อม.
(๙.) ภูมิจิตในขณะนั้น ถ้าจะไปสวรรค์ ต้องให้เป็นปิติสุขภูมิ ถ้าจะไปพรหมโลกต้องให้เป็น
อุเบกขาสุขภูมิ ถ้าจะไปมนุษยโลกและอบายโลก เข้าฌานเพียงวิเวกชาภูมิเท่านั้นก็ไปได้.
วิธีถอดจิตตามแบบนี้ ใช้กันอยู่ในหมู่พุทธบริษัทในสมัยปัจจุบัน.
(ที่มา ทิพยอำนาจ)