..........เสือ สิงห์ กระทิง อินทรี ........ตอนที่ ๑๑........@@ โดย ลุงแผน

กระทู้สนทนา

..........( เสือ สิงห์ กระทิง อินทรี )...........

ภาคต่อ

ตอนเดิมครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ตอนที่  ๑๑

ความเดิมท้ายตอนที่ ๑๐

........ชัช สมุนของอาคมพาพวกเข้าบุกบ้านของเดชขณะที่คณะของเดชและชัยเห็นในระหว่างทาง จึงกลับรถและตามมาช่วยเจ้าปึ๊ดและคนในบ้าน เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป เชิญติดตามได้เลยครับ....

........เจ้าชัช พาพรรคพวกลุยเข้าด้านหน้าอย่างฮึกเหิมเมื่อเห็นว่าคนในบ้านมีไม่กี่คน และพี่คมส่งข่าวมาว่ามีคนมาเพิ่มให้อีกพร้อมกับรถสองคันเพราะมั่นใจว่างานนี้ได้ขนของมีค่ากลับกันแน่นอนก่อนที่ชุดของชัยจะทันตั้งตัว

       เจ้าปึ๊ดนั่งยอง ๆ อยู่โคนเสาหน้ามุก มองคนในบ้านที่เหลือไม่กี่คนและเริ่มปอดแหกกันเมื่อได้ยินเสียงเข้ามาทางด้านหลัง ที่ตอนนี้ไม่มีใครคอยระวัง เสียงหลังคาโรงเรือนโครมครามจากการกระโดดลงมาจากกำแพงพร้อมเสียงปืนที่กราดไปทั่วทำเจ้าปึ๊ด มองซ้ายมองขวาหาทางตอบโต้กลับไปพลางถอนใจออกมาเมื่อรู้ว่าเริ่มหมดทาง

      เจ้าชัชระดมยิงไปที่โคนเสาอย่างเมามันอีกทั้งพรรคพวกทางด้านซ้ายมือและขวามือของเขาด้านละสองคนก็พากันสาดกระสุนเข้าไปอย่างไม่ใยดี

        “เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง”

        เสาโรมันทรงกลมหน้ามุกที่เคยสวยงาม ตอนนี้คล้ายสถานที่โบราณเข้าไปทุกที รอยแหว่งรอยเว้าและรูพรุนปรากฏอยู่เรียงราย ฝุ่นควันคลุ้งทั่วบริเวณผสมปนเปกันไประหว่างฝุ่นผงจากปูนกระจุยและควันจากดินปืน

        เจ้าปึ๊ดและอีกสามคนตรงนั้นต่างหมอบอยู่กับที่ หลบกระสุนที่ปลิวมาตลอดเวลาจากปืนห้ากระบอกขณะเดียวกับเสียงคนด้านหลังเดินเลาะข้างรั้วด้านในใกล้เข้ามาอีกไม่รู้จำนวนเท่าไร

        เจ้าชัชเผยยิ้มออกมาเมื่อเห็นการรุกคืบได้ผลน่าพอใจจึงสั่งพรรคพวกให้ขยับขึ้นหน้าไปอีก เพื่อสมทบกับอีกกลุ่มที่มาจากด้านหลัง พรรคพวกทั้งซ้ายและขวาพยักหน้าแสยะยิ้มออกมาพลางขยับปืนในมือสืบเท้าไปยังจุดหมายอย่างย่ามใจ เจ้าชัช ระดมยิงเปิดทางและกดหัวคนบริเวณหน้าบ้านไว้ไม่ให้มีจังหวะหายใจ

    “เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง”  ฝุ่นตลบอบอวลจนเจ้าปึ๊ดและพวกโงหัวไม่ขึ้น นึกในใจว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ได้หายใจอย่างแน่นอน แต่ยังไงก็ขอแลกสักหนึ่งชีวิตก็ยังดีคิดแล้วนั่งนิ่งรอจังหวะถ้ามีใครสักคนโผล่หัวเข้ามา

        “ลุยเข้าไปเว้ย อีกนิดเดียว ลุยเข้าไป” เจ้าชัช ตะโกนก้องพร้อมกับก้าวเท้าเดินขึ้นหน้าพาพวกเรียงหน้ากระดานไปทั้งหมดห้าคน ปืนในมือยื่นออกไปนิ้วกระตุกไกเข้าหาตัวเป็นจังหวะตามองเห็นชัยชนะอยู่ตรงหน้าอีกไม่เกินสองวา

        “เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง”

เสียงปืนดังอยู่ใกล้ ๆ จนแก้วหูเจ้าชัชลั่นดังเปรี๊ยะพร้อมรู้สึกแสบร้อนที่น่องซ้ายก่อนล้มลงฟาดกับพื้นอย่างแรง และความรู้สึกแสบร้อนก็เปลี่ยนเป็นปวดร้าวขึ้นมาถึงโคนขาเจ้าตัวเอื้อมมือไปกุมน่องที่เป็นต้นเหตุของความเจ็บปวด จากการสัมผัสทำให้รับรู้ว่าเนื้อน่องเป็นแผลกว้างเหวอะหวะพร้อมกับกระดูกหน้าแข้งได้หักเป็นสองท่อนและรู้สึกชัดถึงเลือดที่ทะลักชุ่มมือเจ้าชัชมองปืนที่กระเด็นหลุดออกไปไกลพอควรจึงหันมามองรอบตัวด้วยใบหน้าเหยเก ลูกน้องสี่คนที่เมื่อกี้หัวเราะอย่างร่าเริง ตอนนี้นอนนิ่งจมกองเลือดอยู่ทุกคน รูกลางหลังมองเห็นเด่นชัดอยู่สามคนส่วนอีกคนหัวด้านบนหายออกไปกว้างเท่าฝ่ามือ

เจ้าปึ๊ดใจชื้นขึ้นเป็นกองเมื่อมองเห็นพี่เดชและอีกสามคนที่ดาหน้าเข้ามา ความสงสัยที่มีเจ้าเบิ้มอยู่ด้วยน้อยกว่าความดีใจที่รอดตายเขามองไปยังลำดวนที่เป็นผู้หญิงหนึ่งเดียวแล้วเข้าใจทันทีว่าหัวเจ้าคนที่หายไปเกือบครึ่ง เป็นเพราะลูกซองออโต้ในมือเธอนั่นเอง

        “พี่เดช ดีใจสุด ๆ เลยพี่ข้างในมีอีกหลายคนมันเข้ามาทางหลังกัน” เจ้าปึ๊ดพูดรัวพลางหันกลับทำสัญญาณให้พวกขยับเข้าหาแนวกำแพง ขณะเจ้าเบิ้มพยักหน้าชวนเดชออกทางหน้าบ้านอ้อมไปตรงที่น็อตเคยพาดบันไดแล้วปีนเข้ามา

       “ไปดักข้างหลังกันพี่เดชเดี๋ยวทางนี้ช่วยกันดันพวกข้างในกลับไป” เขาพูดเสร็จวิ่งนำหน้าออกไปทางประตูรั้ว เดชมองชัยก่อนพยักหน้าแล้ววิ่งตามเจ้าเบิ้มออกไป

        ลำดวนก้าวเข้าไปยกเท้าเหยียบอกเจ้าชัช แล้วดันปากกระบอกปืนเข้าที่หน้าทำท่าดึงไกเข้าหาตัวขณะเสียงชัยดังขึ้นมา

        “อย่าเพิ่งลำดวน เก็บไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน”

ชัยพูดจบมองหน้าลำดวนที่ค่อย ๆ ลดปากกระบอกปืนอย่างไม่เต็มใจ ก่อนยกเท้าขึ้นกระทืบไปบนหน้าเจ้าชัชดังกรอบจนแน่นิ่งคอพับไปแล้วเธอจึงหันมาทางชัยซึ่งยืนอมยิ้มส่ายหน้าไปมา

“เอาไว้ใช้งานได้ ลำดวน ตอนนี้ยันพวกที่เหลือกลับไปก่อน”

พูดจบชัยก็ก้าวไปหาเจ้าปึ๊ดที่มองมาทำหน้าแหยง ๆ เมื่อเห็นท่าลำดวนเมื่อกี้ก่อนหันกลับยกปืนยิงไปยังเจ้าคนหน้าสุดที่เข้ามาใกล้ก่อนใครทำเอาเจ้านั่นหน้าคะมำลงทันที

        “เปรี้ยง เปรี้ยง” ชัยก้าวตามมาติด ๆ ทันเห็นอีกคนหนึ่งกำลังวิ่งเลาะกำแพงเข้ามาจึงเล็งปืนยิงเข้าไปโดนเข้าหน้าอกเต็ม ๆ ทำเอาเจ้านั่นทรุดลงกับพื้นนอนยาวอยู่ตรงนั้นทันที

        ทางเดินระหว่างตัวบ้านกับกำแพงทอดนี้ ไม่กว้างมาก พวกเจ้าชัชอีกสองคนข้างหลังจึงต้องหันกลับเพราะไม่มีที่ให้หลบตรงไหนได้แต่ไม่ทันกับกระสุนที่ไล่หลังไปของชัย

       “เปรี้ยง เปรี้ยง” เพียงแค่พลิกตัวเจ้าสองคนก็ถลำไปข้างหน้าเพราะโดนกระสุนเข้ากลางหลังอย่างจังหน้าคว่ำลงไปปืนกระเด็นหลุดมือก่อนเจ้าตัวลงไปนอนเหยียดยาว

      พวกของเจ้าชัชที่เหลือกำลังเตรียมต่อแถวกันเข้ามาแต่เมื่อเห็นเพื่อนร่วงลงไปอย่างนั้นจึงถอยกลับไปทางโรงเรือน ชัยกับลำดวนก้าวไปตามแนวกำแพงอย่างระวังขณะเสียงปืนรัวมาจากขอบบนสุดของกำแพงด้านหลัง

        “เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง”

         ชัย ก้าวไปทางมุมตึกช้า ๆ ยื่นมือที่ถือปืนออกไปก่อนพร้อมมองขึ้นไปบนกำแพงเห็นเดชกับเจ้าเบิ้มอยู่บนนั้น ก็เปลี่ยนมุมมองลงมาบนพื้นเมื่อเห็นภาพสมุนของอาคมนอนเกะกะอยู่ตรงหน้าเขาจึงเข้าไปใกล้ ๆ ดูทุกคนเพื่อความแน่ใจเมื่อเห็นว่าแต่ละคนลุกมาอีกไม่ได้แน่นอนจึงเงยขึ้นไปพยักหน้าให้เดชกับเจ้าเบิ้มที่อยู่ข้างบน ทั้งสองคนเมื่อมั่นใจว่าข้างล่างปลอดภัยก็เตรียมหย่อนขาเพื่อปีนลงขณะรถกระบะสองคันวิ่งตามทางเลาะแนวกำแพงด้านนอกมาอย่างเร็วพร้อมห่ากระสุนที่สาดขึ้นไปบนกำแพงจากปืนในมือของคนบนกระบะท้ายทั้งสองคัน

    “เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง”......



( มีต่อครับ )