..........เสือ สิงห์ กระทิง อินทรี ........ตอนที่ ๗..........@@ โดย ลุงแผน

กระทู้สนทนา

.........( เสือ สิงห์ กระทิง อินทรี )..........

ตอนเดิมครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ตอนที่  ๗

........ เอก นอนอยู่บนเตียงที่มีผ้าคลุมสีขาวสบายตา ในห้องที่ เดช ติดต่อไว้เมื่อตอน เอก กำลังได้รับการรักษา และชัย อยู่ในห้องเจาะเลือด เดช เลือกห้องดีที่สุดที่มี และได้ห้องสุดทางเดินของตึก ด้านข้างสดชื่นด้วยไม้ประดับในสวนหย่อม ที่จัดไว้อย่างสวยงาม ทำให้ผ่อนคลายมากขึ้น เมื่อรวมกับเรื่องดี ๆ ที่เห็นว่า เอก ปลอดภัย และเจ้าหน้าที่เข็นเข้ามา ตอนเก้าโมงพอดี

          เดช มองดูน็อต กับ ชัย ที่หลับอยู่บนโซฟาถัดจากเขาไป มองดูความมอมแมมทั้งคู่ ตัดกับความสะอาดของห้องอย่างชัดเจน แต่เมื่อทั้งสอง มีส่วนในการช่วยชีวิตลูกชาย ภาพตรงหน้าจึงดูกลมกลืนไม่สะดุดตา

          ลูกชาย เดช ถอนใจเมื่อนึกถึงตรงนี้ขึ้นมา ถ้าเอกเป็นลูกเขา ทำไมเลือดถึงไม่ตรงกัน เดช ลำดับเหตุการณ์ตั้งแต่พบกับ ลำดวน เมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมา

          แม่เสือสาว  ฉายาของเด็กสาววัยสิบเก้า เป็นเสียงเลื่องลือในวงการ เป็นข่าวใหม่ เรียกความสนใจให้กับคนทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่ในชุมโจร เพราะที่ผ่านมา เคยได้ยินแต่ผู้หญิงเข้าร่วมในกลุ่มเท่านั้น แต่เธอคนนี้ ทำงานคนเดียว

          ความเป็นเด็ก หน้าใส ๆ ดวงตาเศร้า ๆ ท่าทางอ่อนโยน ทำให้เธอเข้าเป็นคนใน ในสถานที่ที่ต้องการอย่างง่ายดาย และในเวลาไม่เกินสามวัน เธอก็หายตัวไป พร้อมกับทรัพย์สินมากมาย

          เธอ ไม่เคยพลาดพลั้งให้ใคร ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งสิ้น และมีเพื่อนคู่กาย คือ .๓๘ สเปเชียล ที่จะนำออกมาเมื่อจำเป็น หากมีใครคนใดคนหนึ่งคิดล่วงเกินเธอ เขาจะเห็นมันอย่างใกล้ชิด เพราะมันจะอยู่ใกล้แสกหน้าเขา จนเห็นประกายไฟที่แลบออกมา อย่างชัดเจน แต่ หมดโอกาสที่จะเล่าให้ใครฟัง

          พี่เลี้ยงคนสำคัญที่อยู่เบื้องหลัง ทั้งวางแผน และสอนทุกอย่าง คือ พ่อของเธอ ซึ่งเป็นเสือร้ายในยุคนั้น ความคิดแรกของ เสือเข้ม คือ ตั้งใจฝึกลูกสาว ให้ปกป้องตัวเองได้ เพราะเป็นหญิง ย่อมพบกับอันตรายรอบด้าน แต่ชะตาฟ้าลิขิต กลางดึกของคืนหนึ่ง บ้านเธอโดยถล่มจากฝ่ายตรงข้าม ที่มีปัญหาขัดใจกัน เมื่อเสียงกระสุนชุดแรกดังขึ้น ผู้เป็นแม่โดนลูกปืนเข้าอย่างจัง เสียชีวิตทันที พ่อ คว้าปืนขึ้นมา ยิงตอบโต้ออกไป และเธอ ก็ปักหลักสาดกระสุนอยู่เคียงข้างพ่อ ไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว  ลำดวน  คือชื่อของเธอ

          คืนหนึ่งในต้นฤดูฝน เธอมาหาทั้งสามคน ที่รัง กลางไร่เดิมในตอนนั้น เสนองานใหญ่ให้ พร้อมแผนการ และผังสถานที่ทั้งหมด  ริน ไม่เห็นด้วย ที่จะรับคนนอกเข้ามาเพิ่ม ริน ชอบคนน้อย ๆ และรู้ใจกันมานาน อีกทั้งเธอเป็นผู้หญิง เขากลัวเพื่อนจะผิดใจกัน แต่ไม่ทันกับใจของ เดช และชัย ที่เริ่มชอบ ลำดวน ตั้งแต่เธอก้าวเข้ามา

          เหตุผลที่เธอต้องการคนช่วยก็คือ ก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน เสือเข้ม โดนรุมยิงจนเสียชีวิต ขณะแยกกับลำดวน นำของที่ได้มาไปขายตามจุดต่าง ๆ ข่าวลือว่า เจ้าของบ้านที่โดนปล้นนั่นเอง เป็นคนมาเอาคืน

   ลำดวน  ต้องการแก้แค้น มากกว่าต้องการทรัพย์สิน หรือสิ่งมีค่าอื่นใด เดช และชัย กล่อมริน จนยอมไปด้วยอย่างไม่เต็มใจ โดยตกลงกันว่า ทอง เป็นของทั้งสามคน ส่วนลำดวน ขอแค่เลือดเจ้าของบ้านมาล้างมือ ก่อนลาวงการ ก็พอ

          คืนที่ลงมือ ฝนตกอย่างหนัก ลำดวน พาชัย และรินเข้าไปในบ้านเป้าหมาย เดช จอดรถรออยู่ไม่ไกล ติดเครื่องแล้วนั่งอยู่พักหนึ่งเมื่อมองรอบด้านแล้วเห็นอะไรไม่ชัด  เนื่องจากน้ำฝนที่สาดซัดมา อาบกระจกข้าง และด้านหน้าจนมัว เขาจึงลงจากรถ ไปซุ่มอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ข้างทาง

          หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที เสียงปืนก็ดังอยู่รอบตัว คนมากมายรายล้อมเข้ามาทุกด้าน เขามองเห็น ชัย ลากรินซึ่งถูกยิง เข้าไปหลังต้นไม้ต้นหนึ่ง และวิ่งกลับออกมาหาอะไรบางอย่าง  เดช จึงกวักมือเรียกพร้อมวิ่งขึ้นรถและถอยเข้าไปรับทั้งสองคน แต่ ชัย ขึ้นรถมาแค่ คนเดียว

          หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นไม่นาน ลำดวน เลือก ชัย และเปลี่ยนจากแม่เสือ ไปเป็นลูกแมวเฝ้าบ้านอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ทำให้เสน่ห์ของเธอ เพิ่มขึ้นทวีคูณ เพราะผู้หญิงที่อ่อนหวาน แต่ไม่อ่อนแอ เป็นอะไรที่ท้าทายในการคว้ามาครอง ส่วน ชัย ก็ทิ้งงานและวางมือ โดยที่เดช ไม่ทันตั้งตัว

ปัญหาที่รุมเร้าเข้ามาหลายด้านพร้อมกัน ทำให้ความเป็นเพื่อน ขาดสะบั้นในทันที เมื่อความไว้วางใจหมดสิ้นไป การแย่งชิงสิ่งมีค่าจึงเกิดขึ้น และตอนนั้น สิ่งที่ทั้งสองคนปรารถนา นั่นคือ ลำดวน

........เสียงของ เอก คราง ออกมาด้วยความเจ็บปวด เดชลุกขึ้น เดินไปข้างเตียงทันที ใบหน้าชายหนุ่มเริ่มมีชีวิตชีวา จากถุงเลือด และน้ำเกลือ ที่แขวนอยู่บนเสาเหล็กข้าง ๆ และโยงสายมาที่แขนของเขา เอก ลืมตาช้า ๆ เมื่อเห็น พ่อยืนอยู่ข้าง ๆ เขาก็พึมพำออกมา

          “พ่อ.....”

          เดช จับแขน เอก แล้วพูดเบา ๆ

          “ไม่เป็นไรแล้วลูก นอนซะ พ่ออยู่ตรงนี้แล้ว” พลางจัดหมอนให้ลูกเอกหนุนสูงขึ้นอีกนิด หลังจากที่นอนนิ่ง ๆ มาหลายชั่วโมง

          เอก หายใจเข้าเบา ๆ มองรอบตัวและเริ่มเข้าใจว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และเมื่อเห็น น็อต นอนลืมตามองมาพร้อมส่งยิ้มให้ เอก พยักหน้ายิ้มตอบอย่างอ่อนแรง มองไปข้าง ๆ พบกับ ลุงชัย นั่งบนโซฟามองมาเช่นกัน  เอก ทำหน้าแปลกใจที่เห็นลุงชัย กับพ่อ อยู่ที่นี่ด้วยกัน จึงหันกลับมาทางพ่อของเขา ซึ่งยืนมองนิ่งอยู่ ไม่พูดอะไร

          ชัย ลุกขึ้น เดินมายืนข้าง ๆ เดช  จับแขน เอกไว้ ยิ้มแล้วพูดขึ้นมา

          “เดี๋ยวก็หาย ไอ้เสือ ทนหน่อย”

          เอก ยิ้มรับ ขยับตัวนิดหนึ่งแล้วหันไปมอง น็อต ที่พยักหน้าให้แล้วเดินเข้าห้องน้ำ

          เสียงเคาะประตูดังขึ้น ชัย ก้าวสองก้าวก็ถึงประตู มองลอดช่องกระจกสี่เหลี่ยม ก็เห็น เจมส์ ยืนอยู่ จึงเปิดประตูออกไป

          เจมส์ ก้าวเข้ามาในห้อง เดช มองดูหญิงสาว ก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือลูกของ ลำดวน เพราะใบหน้าเหมือนกันอย่างมาก ต่างกันที่แววตา เจมส์ จะมีประกายตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา ต่างกับลำดวน ที่มีแววตาเศร้า ๆ คล้ายเก็บความรู้สึกบางอย่างไว้ในใจ

          “นี่ลุงเดชนะลูก” ชัยแนะนำเพื่อนรัก ให้ลูกสาวรู้จัก เจมส์ ยกมือไหว้ เดช แล้วเดินเข้าไปใกล้ ๆ เตียงคนไข้ มองหน้า เอก ที่นอนอยู่ น็อต ใช้โทรศัพท์พ่อ โทรหาเมื่อคืน บอกว่าต้องการเลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ และบอกว่า ลุงเดช กับพ่อ ปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ลุงชิต บอกว่าดึกมากเกิน อาจโดนดักกลางทางได้ จึงรอตอนเช้า เสร็จธุระในบ้านแล้วจึงมา

          “ลุงชิตล่ะลูก” ชัยถามขึ้นมา

          “รออยู่หน้าตึกจ้ะ” เจมส์ตอบ ขณะ ชัยและเดช มองหน้ากัน

          “เอาไงดีเพื่อน” เดช ถามขึ้นมาก่อน ชัยทำท่าคิดนิดหนึ่ง แล้วพูดออกมา

          “เจ้าเบิ้มมันไม่หยุดแน่  เราต้องชิงลงมือก่อน ตอนนี้มันก็เหมือนกับตัวคนเดียว” เดช พยักหน้าเห็นด้วย การอยู่กับที่ เท่ากับให้เวลา เจ้าเบิ้มรวบรวมคนขึ้นมาใหม่ เพราะตอนนี้ลูกน้องเหลือไม่กี่คน จึงเป็นโอกาสดีที่จะลุยเข้าไป

          “คิดว่ามันยังตั้งตัวไม่ได้นะตอนนี้ เข้าไปหาถึงบ้านก็ดีเหมือนกัน” เดช มองไปยังเจ้าน็อต ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ขณะเจมส์ ส่งถุงหิ้วให้ ในนั้น มีเสื้อผ้าอยู่ น็อต ยิ้มแล้วเอื้อมมือรับ ก่อนกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกที

          เอก มองมาทาง เจมส์ ขยับปากจะพูดแต่ยังไม่มีแรง เลยได้แต่ส่งยิ้มมาแบบเนือย ๆ เจมส์ มองตอบ ยิ้มที่มุมปากนิด ๆ ไม่พูดอะไร

          “แม่ล่ะ เจมส์”

          “อยู่ที่ไร่ แม่บอกเหนื่อย ๆ”  เจมส์ตอบคำถามของพ่อ น็อตเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เดินออกมาพอดี ชัย มองเจ้าหนุ่มแล้วพูดขึ้นมา

          “น็อต อยู่นี่นะ คอยเปลี่ยนกับเจมส์ เป็นเพื่อนเอกด้วยกัน ง่วงก็นอนพัก ลุงไปไม่นาน” ชัยพูดเสร็จ ก็พยักหน้า ชวนเดชที่กำลังยกมือลูบหัวเอก ก่อนตบไหล่ลูกชายเบา ๆ แล้วเดินตาม ชัย เพื่อไปหาลุงชิต ที่รออยู่ด้านหน้า

          เจมส์ บอกพ่อ ถึงสถานที่ที่เจ้าเบิ้มกักตัวเธอไว้ ซึ่งไม่ห่างจากที่นี่เท่าไร ชัย คิดออกได้ไม่ยาก เพราะคุ้นเส้นทางนั้นดี ทั้งสองคนจึงพากันเปิดประตูออกไป

          น็อต มองเจมส์แล้วส่งยิ้มให้ เสื้อที่ใส่เกือบเล็ก แต่ไม่ถึงกับคับ กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม หอมจาง ๆ ทำเจ้าน็อตฝันไปไกลรอบที่เท่าไรเจ้าตัวก็ไม่ได้จำ แต่แล้วเมื่อเห็นหญิงสาวมองมานิ่ง ๆ ก็หุบยิ้มแล้วเดินไปหาเอกแบบเก้อ ๆ ทันที

          “เป็นไงมั่ง เอก” น็อตมองหน้าเอก ที่ดีขึ้นกว่าเมื่อคืนมาก เอก ยิ้ม มองหน้าทั้งสองคนแล้วพูดขึ้นมา

          “ยังเจ็บอยู่ แต่ไม่แน่นหน้าอกแล้ว ขอบใจมากนะน็อต ที่ช่วยเรา”

          “ไปขอบคุณลุงชัยนู่น เค้าเป็นคนให้เลือดเอก” น็อตยิ้มรับ แล้วพูดไปตามความเป็นจริง เอก ฟังแล้วนิ่ง ก่อนถามขึ้นมา

          “แล้วเลือดพ่อล่ะ”

          “คนละกรุ๊ปกันน่ะ” น็อต พูดยิ้ม ๆ ไม่ได้คิดอะไร อีกอย่างเห็นเอกปลอดภัย ก็ดีใจ ส่วนเจมส์ ทำสีหน้าครุ่นคิดบางอย่าง ขณะที่มองสบตากับเอก

          ลุงชิตเคยเล่าให้ฟัง ถึงเพื่อนพ่อ ที่ขัดใจกันเพราะเรื่องแม่ของเธอ แต่แล้วเรื่องเมื่อคืน ทำให้พ่อ และ ลุงเดช กลับมาจับมือกันอีกครั้ง ตอนแรก เธอได้ยินก็แปลกใจ แต่ลุงชิต ได้แต่ยิ้ม ไม่พูดอะไร

          ถ้า ตอนที่ลุงเดช พาแม่ไปวันนั้น เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว แล้วแม่ท้องกับพ่ออยู่ก่อน เอก ก็ต้องเป็นพี่ชายเธออย่างไม่ต้องสงสัย แต่ที่แปลกใจ ทำไม แม่ ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ สักครั้งเดียว และแล้ว ความเงียบก็ปกคลุมไปทั่วห้อง เมื่อต่างคนต่างคำนึงถึงเรื่องในใจ ของตัวเอง...

   ( มีต่อครับ )

แก้ไขข้อความเมื่อ