สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะมาแบ่งปันเรื่องราวในการทำงานของหน่วยงานรัฐแห่งหนึ่ง ระดับจังหวัด เราเป็นลูกจ้างแต่ว่ามีสิทธิ์วันลาตามระเบียบ แล้วตอนเราทำงานนอกเวลาก็ไม่เคยมีโอทีเหมือนหน่วยงานเอกชน อันนั้นเราเข้าใจและเสียสละให้ได้ตามปกติแต่หลังๆ กลายเป็นว่าโดนเอาเปรียบจากที่ทำงาน
โดยเฉพาะเรื่องวันลา (ซึ่งมันเป็นสิทธิของเราอยู่แล้ว) แล้วเราก็เลือกวันที่ไม่มีงานใหญ่ คือเราคิดมาดีแล้ว
แต่กลับโดนคำถามว่า ที่ลาเนี่ยสำคัญมากน้อยแค่ไหน ซึ่งแน่นอนเราปรี๊ดแตกค่ะ
เพราะก่อนหน้านี้เราโดนคำพูดเหล่านี้มาเยอะมา
เพื่อนเราตายเราไปรดน้ำศพเสร็จเรารีบกลับมาเพื่อวันพรุ่งนี้เรากลับมาทำงานปกติแล้ววันศุกร์เราจะขอกลับก่อนเพื่อเดินทางแต่นางบอกว่าไปวันเผาอย่างเดียวไม่ได้หรอเพื่อนางชอบเอางานมาบังหน้า ก่อนหน้านี้เราก็จะใช้วันลาตามสิทธิเราบอกว่าเราจะไป ตจว เนื่องจากน้องแฟนเรารับปริญญาพอดีและอีกอย่างเราจะพบครอบครัวเเฟนด้วย นางบอกว่า ให้เรียงลำดับความสำคัญนั่นไม่ใช่ญาติเรา ตั้งแต่เรามาทำงานที่นี่เรารู้สึกว่าการลาของเราจะเป็นปัญหากับ นางมาก เราไม่เข้าใจเหมือนกันเพราะ ผู้ชายลานางไม่มีคำถามไม่มีเงื่อนไข นางบอกว่าถ้าเราลาแล้วใครจะทำงาน เรางงมากว่าคนอื่นเป็นง่อยหรอ
เราอยากออกนะ แต่เราต้องอดทนเพราะเศรษฐกิจแบบนี้ แต่ถ้าเรามีที่ใหม่เราก็ไปนะ เราอยากให้ผู้บังคับบัญชาลงมาดูหัวหน้างานคนนี้มาก อ๋อลืมบอก เราจิตตกจนบางทีเราอยากขับรถให้รถชนไปเลยจะได้ลาป่วยนอนอยู่บ้าน ได้พักผ่อน สมองเราทำงานไม่ไหวแล้ว
สิทธิ์ของการลาพักผ่อนกับหัวหน้างานพูดไม่คิด
โดยเฉพาะเรื่องวันลา (ซึ่งมันเป็นสิทธิของเราอยู่แล้ว) แล้วเราก็เลือกวันที่ไม่มีงานใหญ่ คือเราคิดมาดีแล้ว
แต่กลับโดนคำถามว่า ที่ลาเนี่ยสำคัญมากน้อยแค่ไหน ซึ่งแน่นอนเราปรี๊ดแตกค่ะ
เพราะก่อนหน้านี้เราโดนคำพูดเหล่านี้มาเยอะมา
เพื่อนเราตายเราไปรดน้ำศพเสร็จเรารีบกลับมาเพื่อวันพรุ่งนี้เรากลับมาทำงานปกติแล้ววันศุกร์เราจะขอกลับก่อนเพื่อเดินทางแต่นางบอกว่าไปวันเผาอย่างเดียวไม่ได้หรอเพื่อนางชอบเอางานมาบังหน้า ก่อนหน้านี้เราก็จะใช้วันลาตามสิทธิเราบอกว่าเราจะไป ตจว เนื่องจากน้องแฟนเรารับปริญญาพอดีและอีกอย่างเราจะพบครอบครัวเเฟนด้วย นางบอกว่า ให้เรียงลำดับความสำคัญนั่นไม่ใช่ญาติเรา ตั้งแต่เรามาทำงานที่นี่เรารู้สึกว่าการลาของเราจะเป็นปัญหากับ นางมาก เราไม่เข้าใจเหมือนกันเพราะ ผู้ชายลานางไม่มีคำถามไม่มีเงื่อนไข นางบอกว่าถ้าเราลาแล้วใครจะทำงาน เรางงมากว่าคนอื่นเป็นง่อยหรอ
เราอยากออกนะ แต่เราต้องอดทนเพราะเศรษฐกิจแบบนี้ แต่ถ้าเรามีที่ใหม่เราก็ไปนะ เราอยากให้ผู้บังคับบัญชาลงมาดูหัวหน้างานคนนี้มาก อ๋อลืมบอก เราจิตตกจนบางทีเราอยากขับรถให้รถชนไปเลยจะได้ลาป่วยนอนอยู่บ้าน ได้พักผ่อน สมองเราทำงานไม่ไหวแล้ว