เราเป็นคนที่มีเพื่อนน้อย และยิ่งอายุเพิ่มขึ้น ก็ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง ห่างกันไปทุกวัน

พอถึงวันที่หัวใจมันอ่อนแอ ไม่ไหว อยากได้ใครสักคนที่จะรับฟัง ..แค่รับฟังก็ยังดี..
แต่พอเลื่อนดูในมือถือ ก็ไม่รู้จะกดทักไปหาใครได้
ด้วยความเกรงใจ ไม่อยากรบกวนด้วย ยิ่งหาคนที่คุยด้วยไม่ได้เลย

แต่ก่อน ... เคยมีแม่ ที่กดโทรหาได้เสมอ แต่วันนี้ไม่มีแล้ว เราเลยทำได้แค่นั่งพูดคนเดียวกับแม่ ร้องไห้ ระบายทันออกมา คิดว่าแม่คงได้ยินบ้าง

เลยอยากถามว่า... คนที่ไม่มีใครให้คุยให้ปรึกษาได้เลย จัดการความทุกข์ใจกันยังไงคะ ผ่านมันไปได้ยังไงบ้างคะ...