เราทำงานในโรงงานญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ซึ่งหน้าที่ของเราหลักๆคืองานเลขานุการค่ะ และเป็นล่ามด้วย

แต่เราอยู่ใต้สังกัดหัวหน้าคนไทยที่อยู่ใต้คนญี่ปุ่นอีกทีค่ะ ตำแหน่งของเราเป็นระดับสตาฟธรรมดา
ตอนที่เราสมัครเข้ามาเราสมัครในตำแหน่งล่าม (แอดมิน) แต่เขาให้เราทำงานเลขาด้วย
เราสามารถทำได้ทุกอย่างตามที่นายญี่ปุ่นต้องการ และเราคิดว่านายก็ค่อนข้างให้ความเอ็นดูเราพอสมควรค่ะ
งานของเราอาทิเช่น รับแขกญี่ปุ่น ดูแลเรื่องตารางประจำเดือน ดูแลตารางนายญี่ปุ่น รวมถึงวีซ่าต่างๆนาๆ และเป็น MC ด้วยค่ะ
ทั้งโรงงานจะมีแค่เราคนเดียวที่พูดภาษาญี่ปุ่นค่ะ

แต่ หัวหน้าของเรา เป็นผู้หญิงนะคะอายุ 50+ เขาพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ ดังนั้นเวลานายญี่ปุ่นจะติดต่อก็จะคุยกับเราคนเดียว
ก่อนที่เราจะเข้ามาทำงาน หัวหน้าเป็นคนทำหน้าที่เลขาแทนค่ะ ซึ่งแรกๆก็รักเราดี เมตตาเอ็นดูทุกอย่าง

สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าถูกเกลียด
1. คำพูดเช่น "ถ้าฉันพูดญี่ปุ่นได้นะ เธอไม่ได้เกิดหรอก" แรกๆเราคิดว่าคงพูดเล่น แต่ก็จะมีคำพูดทำนองนี้อยู่บ่อยๆค่ะ
2. เวลาที่เราได้รับขนมจากนาย เขาจะไม่คุยกับเราอีกเลย
3. มีครั้งหนึ่งที่เราคุยกับนายและหัวเราะ เขาก็ตั้งกฎแปลกๆว่า ต่อจากนี้ห้ามหัวเราะกับนาย เพราะมันกวนสมาธิคนอื่น
4. ทุกครั้งที่เราคุยกับนายก็จะจ้องมองมาด้วยสายตาไม่พอใจ และเมื่อเราอธิบายให้ฟังถ้าโมโหก็จะหาเรื่องจากงานที่เราทำนั่นแหละ
5. แรกๆให้เราทำงาน ส่งงานผิดๆส่งแล้วส่งอีก ไม่ยอมตรวจให้
6. พอเป็นเรื่องที่เกินความเข้าใจที่เกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นของเขา เราพยายามอธิบายให้ฟัง ก็จะพูดว่าฉันไม่คุยกับเธอแล้ว
7. เวลาที่เราอยากสอบเลื่อนระดับภาษา เขาจะบอกว่าที่นี่ใบCerไม่จำเป็น การเลื่อนขั้นขึ้นอยู่กับอายุงาน
8. เวลาคุยอะไรกันตลกๆ พอเราพูดเขาก็จะไม่คุยด้วยค่ะ
9. ไม่มอบงานล่ามให้
10. ถูกเมิน
นอกจากนี้ยังไม่ได้โดนแค่หัวหน้าคนเดียวค่ะ รุ่นพี่ในแผนกก็รุม ส่วนระดับผู้จัดการก็เมินเฉย จนเราอดสงสัยไม่ได้

เรารู้ทั้งรู้นะคะ เคยโดนดุเสียงดังต่อหน้าผู้ใหญ่ แต่ทุกคนก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน ขณะที่เราก็ทนไม่ไหวไปร้องไห้ในห้องน้ำก็มีค่ะ
พอเขารู้ตัวเขาก็มาคุยดีกับเรา แล้วถามเราว่าหน้าตาเธอเศร้าจัง (แต่หน้าเราคือแดงและตาบวมมากค่ะ)

เราก็พยายามทำทุกอย่างให้ดี ตอนนี้ทำงานลำบากค่ะ เพราะดูเหมือนว่าถ้าไม่ถูกใจเธอก็จะหาเรื่องว่าตลอด ขึ้นอยู่กับอารมณ์ค่ะ
เรายอมทนทำมาจนผ่านโปรตอนนี้ได้ประมาณครึ่งปีแล้วค่ะ คิดว่าจะได้เลื่อนเป็นเลขาสรุปก็ไม่มีวี่แววเลยค่ะ
เลยไปถามนายญี่ปุ่น เขาบอกว่าเรื่องเงินเดือนและตำแหน่งของเธอฉันให้หัวหน้าเธอตัดสินใจ

ตอนนี้ก็หวังพึ่งใครไม่ได้ ตัวคนเดียวค่ะ จิตใจอ่อนแอมากๆ ถึงแม้ว่ามันจะเบาลงบ้าง แต่ก็ร้องไห้แทบทุกคืนค่ะ
อยากลาออก แม่ก็ไม่สบายใจ
ขออภัยในความยาว

ใครก็ได้...ช่วยฉันทีเถอะค่ะ