เจอทั้งคำพูดเพื่อนลบๆ บรรยากาศเดิมๆ พยายามไม่เอามาใส่ใจแล้วนะคะ แต่โดนทุกวันมันเริ่มหลอนๆกลัวสังคม บางวันก็กลับมาร้องไห้ เหนื่อยสุดๆเลยค่ะ ลืมตาแล้วฝืนตัวเองออกไปทำหน้าที่ เริ่มเป็นอะไรที่ยากสุดๆ เหมือนชีวิตเฝ้ารอแต่วันศุกร์เพื่อจะได้กลับบ้านไปหาครอบครัวในวันหยุด พอวนมาวันจันทร์อาการคิดมาก กลัว กลับมาเหมือนเดิมวนอยู่แบบนี้ ท้อมากค่ะ😢 บางทีนั่งกินข้าวยังใจลอย ชีวิตไม่มีความสุข เศร้า หดหู่

ปล.แล้วพอกลับถึงห้องวันจันทร์แล้วจะร้องไห้ตลอดพอรู้ว่าต้องไปเจอสิ่งเดิมๆ เป็นแบบนี้เกือบ3อาทิตย์กว่าแล้วค่ะ ขอกำลังใจดีๆให้ฮึดสู้หน่อยค่ะ