เราเคยสนิทกับเพื่อนคนๆนึงในอินเทอร์เน็ต เราคุยกันทุกเรื่อง มีอะไรเขาก็จะมาเล่าให้เราฟังตลอด แล้วเราก็จะปลอบแล้วก็ให้คำปรึกษาเขา วันไหนที่เราเหนื่อยหรือท้อ เขาก็ทำแบบนี้กับเรา พวกเราจะมาแชร์เรื่องที่เจอวันนี้ให้อีกฝ่ายฟังอยู่เสมอ เป็นแบบนี้อยู่ตลอด 
ถึงจะเป็นแค่อินเตอร์เน็ต แต่เรารักเขามาก รักกว่าเพื่อนในชีวิตจริงเสียด้วยซํ้า เราอยู่ไกลกับเขามาก แต่เราคิดอยู่เสมอว่าสักวันเราต้องไปเจอเขาให้ได้ 
จนมาวันหนึ่ง เรารู้สึกเหนื่อยและหมดกำลังใจ เราเลยเลิกเล่นอินเตอร์เน็ตและขอห่างกับเขาสักพัก พอเรากลับมาอีกทีเขาก็ไม่อยู่แล้ว เราเศร้ามาก ร้องไห้จนจะขาดใจ
เราพยายามหาเขา แต่ก็ไม่เจอ เราคิดกับตัวเองเสมอว่าถ้าวันนั้นเราไม่ไปเขาจะยังอยู่กับเราไหม เราโทษตัวเองเสมอว่าเราไม่ดีเองที่รักษาเขาไว้ไม่ได้
แอคเค้าท์เขาหายเราทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รอว่าแอคเค้าท์เขาจะกลับมา เราคิดถึงเขาเสมอ เพลงที่เขาเคยร้องเราจำได้ ทุกวันนี้เราก็ยังฟัง
นี่ก็ผ่านมา2ปีแล้ว แต่เขายังไม่กลับมา เรารู้อยู่ตลอดว่าเขาไม่กลับมาแล้วแหละ แต่เราก็ยังหวังลึกๆและรอเขา เริ่มทำใจได้บ้างแล้วนะแต่เราก็ยังนึกถึงเขาในบางสถานการณ์
เราควรทำอย่างไรดี ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ที่ไหน สบายดีมั้ย กินข้าวบ้างรึเปล่า ที่หลักๆเลยเขามีชีวิตอยู่มั้ย เราอยากรู้แค่นั้นเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ขอกำลังใจหน่อยได้ไหม