เราตั้งกระทู้ขึ้นมาแค่อยากขอกำลังใจจากคนที่ไม่รู้จักกันและแลกเปลี่ยนมุมมองความคิดชีวิตค่ะเพราะเราไม่สามารถบอกผ่านใครได้เลยค่ะ เผื่อว่าเราจะคิดได้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เราอาจจะพิมพ์งงขอโทษด้วยนะคะเพราะเราก็อธิบายความเป็นเราไม่ค่อยถูกเลยค่ะ🙏🏼 สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ20ปีอยู่ปี2เราคิดอยากจะตายตั้งเราอยู่ม.2จนตอนนี้ เราเองเป็นคนเฮฮามากถ้าอยู่กับผู้คนที่สนิทใจแต่พออยู่กับตัวเองเหมือนเป็นโลกอีกใบเลยค่ะเราเป็นคนคิดมากคิดทบทวนทุกอย่างโดยเฉพาะเรื่องที่แย่ๆในชีวิตเราคิดโทษตัวเองวนอยู่ทุกครั้งแต่บางทีเราก็หยุดคิดได้เพราะมีตาคอยคุยเล่นด้วยคอยห่วงใยและคอยรับฟังทุกเรื่องโดยไม่ตัดสินเราซึ่งเราก็เริ่มรู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้แย่จนตามาเสียตอนอายุ18โลกทั้งใบมันไร้คำตอบไปหมดเลยค่ะไม่มีที่ให้คุยให้ร้องไห้ด้วยมันเป็นสิ่งที่ทำชีวิตมืดหม่นอีกครั้งแต่ทุกวันนี้เราก็ยิ้มได้เพราะศิลปินด้วยค่ะแต่ก็อย่างว่ามันก็ไม่เหมือนที่เคยมีตาเราเหนื่อยมากค่ะชีวิตเราไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความรู้สึกแบบนี้เราไม่ชอบเวลาเรามานั่งคิดมันเหนื่อยมันท้อมันอยากหายไปจากโลกใบนี้และที่เรายังทนต่อทั้งที่คิดอยากจะตายไปตลอดตอนนี้ก็เพราะแม่ด้วยค่ะเราสงสารแม่ถ้าหากเราจะทำตัวแบบนั้นมันคงเป็นตราบาปชีวิตเราถึงแม้จะตายไปแล้วก็ไม่รับรัอะไรแต่เราก็ทิ้งให้แม่อยู่แบบนั้นไม่ได้แต่เราไม่เคยพูดอะไรกับแม่เลยนะคะเรื่องนี้ตาด้วยค่ะแค่บางทีเราอยากร้องไห้ก็แค่ไปหาตาโดยที่ตาก็ไม่ถามแต่จะอยู่กับเราจนเราหยุดในทุกๆรอบเรารู้สึกขอบคุณที่ไม่ว่าเราไม่ด่าทอหรือตัดสินเรารู้ค่ะว่าตาแกก็คงไม่รู้จะพูดยังไงบางครั้งแกก็ให้กำลังใจเป็นคำพูดบางครั้งก็นั่งฟังเราเราอบอุ่นหัวใจมากค่ะแต่กับแม่เราไม่เคยร้องไม่เคยแสดงด้านนี้ออกมาเลยค่ะแต่ก็รู้ว่าแม่ก็รักเรามากมันเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เราไม่กล้าที่จะจากไปถึงบางครั้งก็อยากตายตามตาไปให้จบๆแต่ก็นั้นแหละค่ะเราก็อยากมีชีวิตที่ดีขึ้นในทุกวันนะคะแต่มันก็ปนกับความคิดแบบนี้มาตลอดหลายปีบางทีก็คิดได้หลุดออกมาง่ายบางทีก็นอนร้องไห้จนหลับในทุกคืนเราชอบอยู่คนเดียวค่ะแต่ต้องบังคับให้ตัวเองชอบอยู่กับเพื่อนเพราะมันทำให้เราไม่คิดมากถึงบางครั้งเราจะแวะคิดทั้งที่นั่งอยู่ตรงนั้นแต่เราก็มีเพื่อนพูดคุยมันจึงทำให้ไม่คิดนานจนเหมือนอยู่คนเดียว เราพยายามใช้ชีวิตที่แย่นี้ให้มันดีมาตลอดค่ะถึงมันจะผ่านแบบหนักหน่วงแต่เราก็พยายามชู้ทตัวเองเท่าที่จะไหวค่ะเพราะเราอยากช่วยให้แม่สบายขึ้นดว่าที่เป็นตอนนี้มากๆเลยค่ะแต่ก่อนก็รวมตาแต่ตอนนี้มันเหลือแค่นี้และจริงๆอ๋อเรามีพ่อนะคะแต่มันซับซ้อนมากจึงไม่ได้เอ่ยร่วมแต่แรก ทุกคนสามารถมาแลกความคิดได้นะคะในมุมมองการใช้ชีวิตขอบคุณมากค่ะ