เราเป็นมาพักใหญ่ๆแล้วค่ะน่าจะตั้งแต่2-3เดือนที่แล้ว รู้สึกหัวใจมันเจ็บแปล๊บแปล๊ปตลอด ทุกครั้งที่มีเวลาได้คิดทบทวน ก็จะมีความคิดที่ตัวเองรู้สึกด้อยค่าประหม่าและกังวลตลอดเวลาเลย รวมถึงเรื่องประสบการณ์ที่แย่ๆในวัยเด็กที่โดนเพื่อนหักหลัง หลอกใช้ นินทาและบูลลี่บ้าง จนหลายครั้งเราก็ร้องไห้ออกมา แต่ในบางครั้งเราก็หดหู่มากๆจนร้องไห้ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราก็รู้สึกกลัวตลอดกลัวมากๆว่าถ้าทำแบบนี้เพื่อนจะชอบมั้ย ถ้าทำแบบนี้จะโดนไม่ชอบรึเปล่า เราพยายามไม่คิดมาก หาสิ่งที่เราเคยชอบทำ เล่นดนตรีฟังเพลง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยเลย มันเหนื่อยมันท้อไปหมดทุกอย่าง เหมือนกับว่าทุกอย่างมันแย่ไปหมด แม้กระทั่งอยู่กับครอบครัวกับเพื่อนถึงพวกเขาจะดีกับเราอยู่แต่เราก็เผลอคิดถึงเรื่องแย่ๆตลอดจนคิดว่าทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีเราอยู่ ถ้าเราไม่มีผลประโยชน์เราจะยังมีเพื่อนอยู่มั้ยนะ ถ้าเราหมดประโยชน์แล้วทุกคนจะทิ้งเรารึเปล่า ถ้าเราตายไปทุกคนจะมีความสุขนึเปล่า คำถามเหล่านี้จะวนกลับมาทุกครั้งที่มีโอกาส หลายครั้งเรารู้สึกอยากตายเพราะอยากหนีจากปัญหาทุกอย่าง แต่เราก็ไม่กล้าทำเพราะเรายังไม่ได้ทำตามความฝันเลย กลัวว่าจะทำให้ทุกคนผิดหวัง แล้วหลายครั้งที่มีอารมณ์โกรธเราก็รู้สึกน้อยใจเสียใจมากจนบางครั้งควบคุมไม่ได้ก็เผลอเปิดปิดอะไรเสียงดังเผลอเสียงดังกับคนในครอบครัวถึงเราจะขอโทษทุกครั้งเมื่อได้สติ แต่พอได้สติเราก็นึกถึงเรื่องแย่ๆอีกตลอดจนสุดท้ายก็ร้องไห้และหลับไป เราเลือกที่จะนอนเพราะอย่างน้อยก็ไม่ต้องคิดอะไร ตื่นขึ้นมาแล้วก็ใช้ชีวิตที่เหลือต่อไป แต่พอจะนอนก็คิดถึงเรื่องแบบนี้ทุกครั้ง จนสุดท้ายก็นอนทั้งน้ำตาเช่นเคย เวลากินก็รู้สึกไม่ค่อยอยากกินถึงจะเป็นอย่างที่ชอบ มันไม่อร่อยเหมือนเดิมที่ควรจะเป็น ในปัจจุบันเราพยายามยิ้มพยายามมีความสุขเพราะไม่อยากให้คนรอบข้างต้องรู้สึกว่าเราไม่มีวุฒิภาวะมากพอที่จะควบคุมอารมณ์ด้านลบของตัวเอง เราไม่กล้าระบายกับใครเพราะกลัวว่าเขาจะบอกว่าเราเป็นบ้า เป็นผู้ป่วยจิตเวช เรามาถามเพื่อนๆพี่ๆในพันทิป ขอโทษมากๆค่ะที่พิมพ์ยาว แต่อาการประมาณนี้มันคืออะไรหรอคะ ต้องทำยังไงถึงอาการเหล่านี้จะดีขึ้นหรือหายไป ใครรู้ช่วยบอกทีนะคะ