ตอนที่แล้ว  ตอนที่ 10  https://ppantip.com/topic/40814168/comment2-7

ตอนที่ 11

                  กรี๊ด......! เธออยากจะร้องกรี๊ดออกมาดัง ๆ เมื่อมองเห็นมือของตนเองถูกมือของหนุ่มหน้าหวานจับไว้แนบกับอกด้านซ้ายของเขา ปริมาทำหน้าเหวอ อึกอักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรีบดึงมือของตัวเองคืนมาอย่างด่วนจี๋  พลางถอยตัวออกไปยืนห่าง ๆ
                ‘ไอ้บ้าเอ๊ย! บ้า ๆ ๆ บ้าที่สุดเลย!’  เธอเจ็บใจตัวเองนัก ผ้าเช็ดหน้าก็ยังไม่ได้คืน  แถมยังโดนหมอนั่นจับมือเธออีก เกิดมาไม่เคยยอมให้หนุ่มหน้าไหนมาจับมือถือแขนเลย ทำไมต้องเป็นแบบนี้! 

                ‘โอ๊ย!’ เธอรับตัวเองไม่ได้!  พลางสั่นหัวไปมา

                “ไม่อยากตื่นก็ไม่ต้องตื่น!  ฝากไว้ก่อน! ฉันต้องเอาคืนกับนายแน่!”  เธอยกมือชี้หน้าเขาอย่างโกรธเคือง  ก่อนจะถอนหายใจ  สะบัดหน้าเดินหนี หมดกัน! ยามเช้าอันสงบสุขของเธอ  ว่าแล้วรีบเดินไปทำความสะอาดมะเขือเทศที่กระจายอยู่บนพื้นหน้าบ้าน  แล้วเอามะเขือเทศไปปลูกให้ใจเย็นลงก่อน  ค่อยคิดหาวิธีแก้แค้นเขาอีกที

                สักพักใหญ่ปริมาเดินกลับมาดูคนเมาว่าตื่นหรือยัง  เห็นยังนอนหลับเป็นตายอยู่เลย  พลางจับชายเสื้อของเขาเขย่าแรง ๆ

                “ตื่น ๆ กลับไปนอนที่บ้านนายได้แล้ว!” 

                ปฏิการยังนอนนิ่งไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ  เธอจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มบนโซฟาอย่างนึกอะไรออก  หมอนี่ไม่อยากสวยและไม่ชอบให้ใครชมว่าสวยนี่นา  ได้การล่ะ!  นึกออกแล้ว! ว่าจะแก้เผ็ดเขาอย่างไร  จำได้ว่า แม่ของเธอมีลิปสติกอยู่หนึ่งอัน  เธอยังเก็บสิ่งของของแม่ไว้ทุกชิ้น  แม้ว่าแม่จะจากไปอย่างไม่มีวันกลับมาใช้ของเหล่านั้นอีกแล้ว 

                “คราวนี้นายสวยแน่!”  เจ้าของบ้านไร่ทะเลฝันมองอุปกรณ์เสริมสวยที่หามาได้  รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปาก แค่คิดก็สนุกแล้ว ปริมาเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างโซฟายาว หยิบลิปสีชมพูอ่อนออกมาจากกระเป๋าใบเล็กใส่เครื่องสำอางค์      หมุนให้แท่งลิปเลื่อนขึ้นมาซึ่งยังเหลืออยู่มากกว่าครึ่ง เพราะแม่ของเธอไม่ค่อยแต่งหน้าบ่อยนัก  เฉพาะเวลาต้องออกงานกับพ่อเท่านั้น

                หญิงสาวมองใบหน้าหวานละมุนของคนหลับตรงหน้า  คนอะไรดูดีไม่มีที่ติเลย แม้จะหลับอยู่ก็ตาม เวลานี้เขาเหมือนเด็กน้อยกำลังหลับสนิท  โครงหน้าทุกส่วนสมบูรณ์แบบเหมือนเทพช่างสร้างสรรค์มาโดยแท้  สันจมูกโด่ง ปากได้รูปสวย  แม้แต่ผิวพรรณก็ยังขาวกระจ่างใส อดยกแขนตัวเองเทียบกับเขา แทบสู้ไม่ได้เลย  ถ้าเขาเป็นผู้หญิงเธอคงต้องยอมแพ้แล้วล่ะ  ว่าสวยสู้ไม่ได้ แม้จะมั่นใจตัวเองว่า เธอเองก็หน้าตาน่ารักอยู่นะ   

                เจ้าของบ้านทำจมูกย่นใส่  อย่างเขาคงจะได้แต่หล่อไปวัน ๆ  ทำอะไรคงไม่ได้เรื่องหรอก!  ว่าแล้วก็บรรเลงเลย  เอาลิปทาริมฝีปากของเพื่อนพี่ชายเบา ๆ ลิปสีชมพูอ่อนยิ่งทำให้ใบหน้านั้นหวานละมุนมากขึ้นอีก

                “เง้ย....หวานชะมัด!...สวยแล้ว...”  ช่างแต่งหน้าจำเป็นอมยิ้ม  แหม...ฝีมือของเธอก็ไม่เบาเหมือนกันนะ!  อยู่ ๆ คนหลับก็ขยับริมฝีปากเหมือนรำคาญที่มีอะไรมายุกยิกที่ริมฝีปากของเขา  ทำให้เธอตกใจรีบถอยตัวออกห่าง  เมื่อเห็นเขานอนสงบนิ่งแล้ว  จึงเริ่มปฏิบัติการต่อ  หญิงสาวบรรจงแต้มลิปที่ริมฝีปากล่างของเขาเพิ่มอีก  แต่ทว่าใบหน้าที่นอนหงายอยู่ดันตะแคงหันมาหาเธอ  ทำให้แท่งลิปในมือไถลออกนอกเส้นทางด้วยความตกใจ  จากริมฝีปากลากไปโดนแก้มของเขาเป็นทางยาวเกือบถึงใบหู

                “อุ้ย!  นายขยับเองนะ”  ปริมาเอียงคอมองอย่างพิจารณาใบหน้าของคนเมาไปมา  แค่นี้มันยังน้อยไป  ยังไม่สาแก่ใจ นี่มันยิ่งทำให้เขาหล่อแบบหวานแหววเกินไปแล้ว!  ให้ตายสิ!  ไม่ได้! ต้องไม่ดูดีขนาดนี้  มันธรรมดาเกินไป  ว่าแล้วรีบไปหาปากกาเมจิมาละเลงศิลปะลงบนใบหน้าหนุ่มผมยาวอย่างหมั่นไส้  ใส่ทั้งแว่นตา  ใส่ทั้งหนวดแมว หนวดจริง รูปหัวใจ รูปดอกไม้ รูปดาวมันต้องแบบนี้!  เธอวาดไปก็หัวเราะคิกคักไปตลอดจนเสร็จ  จะให้ยิ่งสะใจกว่านั้นคือ ต้องถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานด้วย  จึงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปศิลปะบนใบหน้าของชายหนุ่มเอาไว้  หญิงสาวหัวเราะ  พลางยกมือปิดปากตัวเองไว้  เมื่อนึกถึงภาพเขาตื่นมาเห็นใบหน้าของตัวเอง  ต้องอึ้งทึ่งตะลึงแน่นอน 

                ร่างที่นอนบนโซฟายาวขยับตัว  มีเสียงครางอ้อแอ้อยู่ในลำคอ  เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้น  ภาพตรงหน้าที่มองเห็นคือ  ใบหน้าอมยิ้มของยัยตัวแสบ  เขากระพริบตาถี่ ๆ ปรับภาพที่มองเห็นให้ชัดเจนขึ้น  อดแปลกใจไม่ได้ที่น้องสาวของเพื่อนกำลังยิ้มให้เขา  ปกติเธอมักทำแต่หน้าบึ้งตึงใส่  มันคือเรื่องจริง หรือว่ากำลังฝันไป  นี่เขาคงจะเมาหนักจนฝันถึงเธอหรือไร?  ปฏิการพยายามลำดับเหตุการณ์ในสมองว่ามันเกิดอะไรขึ้น  ที่นี่คือที่ไหนกันแน่? 

                “ตื่นแล้วเหรอ”  ปริมาขยับเก้าอี้ถอยออกมาอีกเมื่อมองเห็นคนขี้เมาฟื้นเสียที

                หนุ่มผมยาวค่อย ๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย ยังคงนั่งก้มหน้านิ่งอยู่อย่างนั้นครู่ใหญ่ ก่อนจะยกสองมือขึ้นมาเท้ากับหน้าขาจับศีรษะของตัวเองพลางขยับไปมา รู้สึกมึนหัวอย่างมาก เหมือนหัวจะหนักอึ้งจนยกแทบไม่ขึ้น  ยกมือเคาะขมับของตัวเองเบา ๆ  หลายที  แล้วสะบัดศีรษะไปมาด้วยความมึนจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

                “ทำไมนายถึงไปเมามาขนาดนี้”  เธออดถามเชิงบ่นคนตรงหน้าไม่ได้

                คนเพิ่งตื่นเอื้อมมือมาจับแขนของคนถาม  เขากำลังฝันไปรึเปล่านี่!  แต่ทว่าต้องรีบดึงมือกลับมาเมื่อเจออีกฝ่ายหยิกแขนของเขาอย่างแรง  ถึงแน่ใจว่า  มันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝัน

                “อู๊ยส์.....”  เขาส่งเสียงซีดรอดไรฟันออกมาด้วยความเจ็บ

                เจ้าของบ้านไร่ทะเลฝันถลึงตาใส่  ก่อนจะปล่อยมือจากการหยิกแขนของเขาอย่างแรง เมื่ออีกฝ่ายดึงมือกลับไป  แล้วรีบขยับตัวถอยให้ห่างจากเขาเพิ่มขึ้นอีก อยู่ในระยะที่เขาไม่อาจเอื้อมมือถึงเธอได้

                “โทษที  ฉันกำลังงงว่า กำลังฝันอยู่รึเปล่า?” หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและดูอ่อนแรงไม่น้อย  ยกมืออีกข้างลูบแขนตัวเองไปมาเพื่อบรรเทาความเจ็บ  ใบหน้านั้นย่นยู่ยี่ 

                ‘คนใจร้ายหยิกมาได้!’  คนเจ็บก้มลงมองแขนตัวเองที่มีร่องรอยจากการหยิก
                ‘เนื้อจะหลุดหรือเปล่าเนี่ย...?’

                “ทานน้ำก่อน”  เธอส่งแก้วน้ำให้  แล้วเทยาสมุนไพรรางจืดแคปซูลใส่ฝายื่นไปตรงหน้าของหนุ่มขี้เมา
                “แก้เมาค้าง”  พยาบาลจำเป็นพยายามเก๊กสีหน้าขรึมเข้าไว้  มองใบหน้าของเขาเวลานี้แล้วอดขำไม่ได้  พยายามซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้าเรียบเฉย

                ชายหนุ่มมองหน้าเธอสลับกับยาแคปซูลอย่างงุนงง  สงสัยว่า มันคืออะไร?  ทำไม! ต้องกินยาอีกแล้ว!  เขารู้สึกว่า สมองยังตื้อ  มึนหัว  และหนักอึ้งไปหมด

                “ไม่กินก็ตามใจ”  เธอดึงมือที่ยื่นยาให้เขากลับมา  เทยากลับใส่ขวดเหมือนเดิม 

                “กิน...กินก็ได้...”  เขาพูดเสียงอ่อยเมื่อเห็นเธอจะไม่สนใจเขาแล้ว

                หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มที่ยังดูเซื่องซึมสลึมสลืองัวเงียอยู่

                “ฉันไม่ได้บังคับนายนะ”  น้ำเสียงนั้นเฉียบขาดอยู่ในที

                ปฏิการพยักหน้ารับด้วยหน้างอ ๆ เล็กน้อยที่ต้องกินยาอีกแล้ว  ก่อนจะแบมือยื่นออกมาตรงหน้าเธอเหมือนเด็กขี้อ้อน

                พยาบาลจำเป็นจึงเทยาสมุนไพรรางจืดออกจากขวดใส่ฝา ยื่นไปเทใส่ฝ่ามือของเขา  นั่งมองคนเมาค้างเทยาใส่ปากแล้วดื่มน้ำตาม  เหมือนเขาจะสำลัก ทำท่าจะอ้วกเม็ดยาออกมา  แต่ก็พยายามรีบดื่มน้ำตามลงไปอีกจนหมดแก้ว 

                สายตาของหนุ่มผมยาวมองแก้วน้ำในมือด้วยความสงสัย  พลางยกมือขยี้ตาถี่ ๆ แล้วสะบัดหัวไปมา  เขาตาฝาดไปหรือเปล่า?  มองเห็นมีบางอย่างติดอยู่บนปากแก้วน้ำคืออะไร?  ทำไมปากแก้วถึงมีสีชมพูได้  เขาเอียงแก้วไปมา  ก่อนจะก้มลงแตะริมฝีปากที่ปากแก้วอีกด้านแล้วมองดู  มีสีชมพูติดอยู่ที่ขอบแก้วน้ำเช่นกัน  แล้วยกหลังมือเช็ดริมฝีปาก  มองเห็นสีชมพูติดอยู่บนหลังฝ่ามือของเขาเป็นทางยาว มันเหมือนสลิปสติกหรืออะไรกันแน่?

                เกิดอะไรขึ้น! กับปากของเขา!  ทำไมมีลิปสติกสีชมพูได้!