รับคำท้าฯ
ตอนที่ 35
 
                ช่างแต่งหน้ามองโครงหน้าได้รูปสวยราวกับเทพบุตร มีความหล่อ สวยและหวานอยู่ในคน ๆ เดียวกัน ทุกส่วนบนใบหน้านั้นดูดีไปหมด  หนุ่มผมยาวกำลังนั่งหลับตา เพื่อให้ช่างบรรจงทาแป้งเบา ๆ บนแก้มขาวละมุนนั้น

                “คุณการผิวดีมากเลยครับ”  ช่างแต่งหน้าเอ่ยชม

                “ขอแบบหล่อเท่นะครับ สวยไม่เอานะ”  ปฏิการกำกับช่างแต่งหน้า

                ช่างแต่งหน้าหัวเราะ “ได้เลยครับ”

                จากนั้นช่างทำผมมาตรวจดูทรงผมให้กับผู้ช่วยพิธีกรอีกครั้ง หวีผมให้เข้ารูป มัดผมตรงยาวด้านหลังให้เรียบร้อย

                “ผมคุณการนิ่มมากเลย  ใช้ยาสระผมอะไรครับเนี่ย...”  ช่างทำผมอดถามไม่ได้ขณะหวีผมให้ ซึ่งหวีง่ายมากและไม่พันกันเลย แม้ว่า เขาจะเพิ่งซิ่งมอร์เตอร์ไซค์มาก็ตาม

                “ใช้แชมพูมะกรูดแล้วมาเติมน้ำมันมะพร้าวครับ”  คนหน้าหวานตอบ พลางอมยิ้ม นึกถึงหน้ายัยตัวแสบตอนเขาไปขอแชมพูที่เธอทำเอง  คงจะเรียกขอไม่ได้  เรียกว่า ขโมยมามากกว่า  แอบหยิบแชมพูที่เธอทำไว้ให้พี่ชายมาใช้

                ปักษาเดินมาดูผู้ช่วยพิธีกร วันนี้เขาหล่อมาก แม้จะใส่แค่เสื้อยืดสีขาวด้านใน แล้วทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนธรรมดา แต่ออร่าบนใบหน้านั้นสว่างใสจนสะดุดตา  เธอเลือกช่างแต่งหน้าและทำผมมาดูแลหนุ่มหน้าหวานเป็นผู้ชายทั้งหมด ทีมงานไม่มีผู้หญิงเลยนอกจากเธอเท่านั้น  เพราะเขาหล่อน่ารักขนาดนี้เลยไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนได้อยู่ใกล้เขานอกจากเธอคนเดียว

                งานวันนี้ช่วงเช้าจะถ่ายทำในห้องทำรายการเป็นการเปิดรายการ  ช่วงบ่ายจะลงพื้นที่ไปเก็บภาพบรรยากาศของการเปิดบูธขายผักไร้สารพิษของทางโรงพยาบาล ซึ่งมีหลากหลายบูธมีทั้งผักผลไม้ ขนมคีโต และอาหารสุขภาพต่าง ๆ ซึ่งพี่ชายของเธอขอเป็นพิธีกรมาสัมภาษณ์แม่ค้าเจ้าของบูธผักผลไม้ไร้สารพิษจากบ้านไร่ทะเลฝัน โดยไม่ให้ผู้ช่วยพิธีกรสุดหล่อของเธอได้เจอกับแม่ค้าโดยเด็ดขาด  นิสิตแพทย์คนสวยจำสายตาของปฏิการที่มองปริมาจนเหลียวหลังได้ดีตอนไปเล่นโรลเลอร์เบลด  ไม่ใช่สายตาที่มองแบบคนรู้จักกันธรรมดาแน่นอน

                ทางทีมงานเห็นด้วยกับความคิดของปฏิการที่ขอให้แทรกความรู้เกี่ยวกับอาหารที่ลดความดันได้เป็นอย่างดีสามชนิด  อย่างแรกคือ แฟลกซ์ซีต ซึ่งลดความดันได้มากที่สุด  รองลงมาคือ บีทรูท  และสุดท้ายคือเซลลาลี่ หรือคื่นฉ่ายนั่นเอง  การถ่ายทำช่วงเช้าเน้นไปที่ภาพนิ่งที่ต้องใช้ในการเปิดรายการ  รวมทั้งวิดิโอขนาดสั้น  ซึ่งโปรดิวส์เซอร์ต้องการให้ทั้งคู่มีภาพลักษณ์เป็นคู่หูสุขภาพดี   

                ปฏิการมองตะกร้าผักผลไม้ตรงหน้า  เขารู้สึกคิดถึงยัยตัวแสบเหลือเกิน ไม่ได้เจอเธอมาสองอาทิตย์เต็ม ๆ ยิ่งเห็นพืชผักผลไม้ยิ่งคิดถึง  แม้ว่าจะได้คุยกันทางไลน์บ้าง  ได้โทรไปหาเธอบ้าง  แต่มันสู้การได้เห็นหน้าเธอตัวเป็น ๆ ไม่ได้เลย  รอยยิ้มบาง ๆ  ปรากฏขึ้นบนใบหน้า เสียงผู้กำกับสั่งคัท  แล้วบอกว่า เขาทำได้ดีมาก  ก่อนจะเริ่มถ่ายต่อไป  ให้เขาหยิบมะเขือเทศลูกใหญ่สีแดงมาปิดตาไว้หนึ่งข้างพลางอมยิ้มน้อย ๆ เป็นภาพที่ถ่ายออกมาแล้วสวยมาก ลูกมะเขือเทศแดงจัดตัดกับผิวหน้าขาวใสของหนุ่มหน้าหวาน กลายเป็นภาพที่โดดเด่นมาก แล้วเปลี่ยนเป็นการถ่ายวิดิโอขนาดสั้น  โดยให้ผู้ช่วยพิธีกรหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมา  แล้วปักษาเดินมาแบมือขอแอปเปิ้ลจากเขา  ชายหนุ่มจึงส่งแอปเปิ้ลให้เธอ  ผู้กำกับสั่งให้ทั้งคู่หยุดมองหน้ากันขณะส่งรับแอปเปิ้ลค้างไว้ก่อน แล้วตามด้วยฉากการโยนส้มให้กัน  หญิงสาวมัวแต่ตะลึงในความหล่อของผู้ช่วยพิธีกรเลยรับส้มพลาด ทำส้มตกลงพื้น  ผู้กำกับจึงสั่งคัท
                หนุ่มผมยาวย่อตัวลงช่วยหยิบส้มที่หล่นอยู่ เอื้อมมือหยิบส้มโดยผินหน้าออกจากเรียวขาขาวสวยของพิธีกรสาวที่สวมกระโปรงสั้นเหนือเข่า แล้วค่อยลุกขึ้นเอาส้มวางใส่ตะกร้าบนโต๊ะ     
  
         พิธีกรสาวคนสวยมองหน้าผู้ช่วยพิธีกรหนุ่มอย่างชื่นชมในความเป็นสุภาพบุรุษ  ยิ่งได้ร่วมงานกับเขา  เห็นความมุ่งมั่นจริงจังในการทำงาน  รู้สึกยิ่งชอบ ยิ่งประทับใจเขามากขึ้นเป็นทวีคูณ  แอบหลงรักรอยยิ้มหวานของชายหนุ่มอย่างจัง  แม้ว่าเขาจะคุยด้วยเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น เหมือนพยายามเว้นระยะห่างกับเธอก็ตาม

                “เห็นคุณการมั้ยคะ”   ปักษาเดินมาถามทีมงานซึ่งกำลังพักเที่ยงเพื่อไปทานข้าว

                “บอกว่าจะไปทานข้าวครับ” ทีมงานตอบ

                หญิงสาวทำหน้ายุ่งอย่างผิดหวัง อดสงสัยไม่ได้ เขาไปทานข้าวกับใคร?  เธอกำลังจะมาชวนผู้ช่วยหนุ่มไปทานข้าวด้วยกัน  เขาดันหายตัวไปไหนเสียนี่
 
                *****************
 
                ปฏิการรีบเดินไปบูธขายผักไร้สารพิษของบ้านไร่ทะเลฝัน  เขารอเวลาพักเที่ยงมานานแล้ว  อยากเห็นหน้ายัยตัวแสบเหลือเกิน   เขาหยุดยืนมองต้นไม้และพืชผักผลไม้ประดับตกแต่งบูธได้สวยมาก  ต้องเดินลอดต้นมะเขือเทศเชอรี่ที่เลื้อยพันกันอยู่เหนือซุ้มประตูทางเข้าร้าน เก๋ไก๋มาก แบบเดียวกันกับประตูทางเข้าสวนของบ้านไร่ทะเลฝัน  ผลผลิตถูกวางเรียงรายไว้ด้านหน้าของบริเวณทางเข้า มีทั้งฟักทองและฟักลูกใหญ่มหึมา เครือกล้วยหวีงาม ๆ วางประดับไว้  มะละกอลูกโต ๆ พืชผักผลไม้ต่าง ๆ 

                หนุ่มผมยาวมองเห็นเด็ก ๆ มาช่วยกันขายผักด้วย  ส่งเสียงตะโกนขายผักกันเจื้อยแจ้วเชียว  แต่ทว่ากลับมองไม่เห็นคนที่เขาอยากเจอเลย เท้ารีบก้าวเร็ว ๆ เดินเข้าไปหา

               “พี่การ สวัสดีครับ”  ปีโป้ทักทายเป็นคนแรก พลางยกหมัดรอชนกับหนุ่มนักดนตรีขวัญใจของเขา

                หนุ่มผมยาวยกหมัดชนกับเด็กชายพลางอมยิ้ม

                “คิดถึงจังเลยครับ พี่การหายไปนานเลย” 

                “คิดถึงเหมือนกันครับ  แต่ติดงานอยู่”  ชายหนุ่มพูดพลางยกมือโอบไหล่เด็กน้อย

                เด็ก ๆ ต่างมาห้อมล้อมรอบตัวชายหนุ่ม ส่งเสียงทักทายกันเป็นการใหญ่

                “พี่ปริมไปไหนเหรอ”  เขาอดถามถึงยัยตัวแสบไม่ได้ เมื่อไม่เห็นเธออยู่ในบูธ

                “ไปเข้าห้องน้ำกับพี่แป้งครับ”  ปีโป้ตอบ

                “พี่ช่วยขายนะ”

                “ได้เลยครับ”  เด็กน้อยจึงแนะนำการขายให้ ซึ่งง่ายมาก แค่ดูป้ายราคาที่ติดอยู่ตามถุงผักผลไม้อยู่แล้ว

                 ลูกค้าให้ความสนใจอย่างต่อเนื่อง หลายคนมายืนเซลฟี่ที่หน้าทางเข้าร้าน ทำให้บรรยากาศครึกครื้น นอกจากนี้รอบซุ้มตกแต่งด้วยกระถางพืชผักต้นเล็ก ๆ  แต่ละต้นมีป้ายติดถึงคุณค่าทางอาหารของผักชนิดนั้น ๆ สามารถซื้อกลับบ้านไปปลูกได้ รวมทั้งยังมีขายเมล็ดพันธุ์อีกด้วย  หนุ่มนักดนตรียืนมองเห็นผู้คนสนใจผักผลไม้ไร้สารพิษเดินเข้าออกบูธไม่ขาดสายเลย 

                 “พี่ปริม  พี่การมาค่ะ”  แป้งนวลเขย่าแขนลูกพี่คนสวยให้มองดูหนุ่มหน้าหวานกำลังช่วยขายผักอยู่  สีหน้าและแววตาของเขา  รอยยิ้มร่าเริงสนุกสนานและมีความสุขอยู่กับการขายผักผลไม้ดูน่ารักมาก  แถมยังทำให้ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเมื่อมีคนหล่อ ๆ มายืนขายด้วย  โดยเฉพาะมีสาว ๆ มาขอถ่ายรูปเยอะมาก  หนุ่มหล่อจึงถือโอกาสแจกนามบัตรของบ้านไร่ทะเลฝันให้ไปด้วยเลย

                  แป้งนวลรีบดึงแขนเจ้าของสวนให้เดินเร็วขึ้นไปหาหนุ่มหน้าหวาน 

                  “พี่การ สวัสดีค่ะ คิดถึงจังเลย ไม่เจอกันนานมาก” ส่งเสียงทักทายเขาตั้งแต่ตัวยังเดินไปไม่ถึง

                  ชายหนุ่มหันมาตามเสียงเรียก แล้วรีบเดินออกมารับบริเวณทางเข้าร้านติดกับถนน เมื่อมองเห็นปริมา  สายตานั้นมองเธอนิ่งงันด้วยความตกตะลึง วันนี้ยัยตัวแสบน่ารักมาก ถักผมเปียสองข้าง ติดกิ๊บลายดอกไม้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสวมเอี๊ยมยีนส์กางเกงขายาวทับ ริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นทาลิปสีชมพูอ่อน

                  “พี่การ มองตาค้างเลยนะคะ”  แป้งนวลแซวอาการของหนุ่มนักดนตรีพลางยิ้มจนแก้มปริ อดปลื้มไม่ได้เพราะเธอเป็นคนจับลูกพี่แต่งตัวให้เอง  แม้ว่าเจ้าของสวนจะงองแงไม่อยากแต่งนัก แต่ต้องยอมจำนนโดยปริยายเพราะต้องถูกสัมภาษณ์ออกรายการทีวีด้วย

                   หนุ่มหน้าหวานก้มหน้าน้อย ๆ อมยิ้มเขินอาย  ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนที่เขาแสนคิดถึง  ได้แต่บอกเธอด้วยสายตาว่าคิดถึงมากแค่ไหน  

                   เสียงบีบแตรรถอย่างดังจากรถเก๋งที่กำลังวิ่งผ่านไปเนื่องจากผู้คนเดินบนถนนขวักไขว่มากกว่าปกติทำให้การจราจรค่อนข้างติดขัด  รถถีบขายไอติมยี่ห้อดังรีบเบียดตัวติดชิดริมถนนอย่างกะทันหันเพื่อหลบรถดังกล่าวเกือบชนแป้งนวลและปริมา ถ้าทั้งคู่หลบไม่ทัน สาวชาวสวนจึงเข้าไปประชิดตัวหนุ่มจอมกวนอย่างไม่ตั้งใจ  แป้งนวลอมยิ้มก่อนจะผลักเบา ๆ ทำให้ลูกพี่คนสวยเข้าไปกระแทกกับแผ่นอกของหนุ่มหล่อหน้าหวานอย่างจัง
ปฏิการเซเล็กน้อยเมื่อถูกกระแทก สองมือรีบประคองหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน  ต่างคนต่างนิ่งอึ้งไปชั่วขณะราวกับเวลาหยุดหมุน
สาวผมเปียรีบผงกศีรษะออกจากแผ่นอกของชายหนุ่มอย่างเร็วที่สุดด้วยความตกใจ  อยากจะร้องกรี๊ดให้สุดเสียง  ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดปากตัวเอง เมื่อมองเห็นเสื้อยืดสีขาวของเขาเปื้อนรอยลิปสติกสีชมพูอยู่ตรงกลางแผ่นอกของชายหนุ่ม

                   ‘โอ๊ย..................!!’  เธออยากเป็นลม อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน  พูดไม่ออกบอกไม่ถูกไม่รู้ทำยังไงดี

                   “ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะเก็บเสื้อตัวนี้ไว้เป็นที่ระลึก ไม่ต้องซักแล้ว”  หนุ่มผมยาวอมยิ้ม หลังจากก้มลงมองรอยเปื้อนลิปสติกสีหวานเป็นรูปริมฝีปากของเธอ

                    ปริมารีบก้มหน้างุด ๆ เดินหลบเข้าร้านไปทันที

                    แป้งนวลยืนยิ้มจนหน้าบานมองด้วยความพอใจในผลงานของตัวเองยิ่งนัก ยกสองมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง พลางบิดตัวไปมาด้วยความเขินแทน ก่อนจะเดินตามไป