[ บทที่ 1    https://ppantip.com/topic/40789979 ]
[ บทที่ 2    https://ppantip.com/topic/40799747 ]

บทที่ 3 ...

แผ่นกระดาษไขอายุไม่ต่ำกว่ายี่สิบปิ ซ้อนทับกันอยู่หกแผ่นบนโต๊ะเขียนแบบ ไม้ทีสไลด์หนีบทับกลางปึกแน่น ติ๊นาค่อย ๆ เลื่อนไม้ทีหาพื้นที่ห้องน้ำ แล้วค่อย ๆ ดึงออกมาทีละแผ่น กระดาษใสวัยร่วงโรยซีดหมองจนต้องสัมผัสด้วยความระมัดระวัง ลายเส้นปากการ็อตติ้งบนกระดาษไขยังคมสะดุดตา ดูช่างทรงคุณค่า เปี่ยมเสน่ห์  'แมน' เด็กเขียนแบบแปะโน้ตแจ้งตัวเลขพื้นที่ห้องน้ำไว้ให้ตามคำสั่ง  ติ๊นาจดลงสมุดโน้ตของตัวเองอย่างละเอียด  ทีละห้อง  ..ทีละห้อง

ห้องน้ำสี่ห้อง   โห.....  ทำไมจำนวนพื้นที่เยอะจัง

แต่พอเห็นคำชี้แจงของแมนที่ฟุตโน้ตข้างล่าง  อ้อ เข้าใจแล้ว   อือฮึ.. คำสั่งจากคุณธนชาติให้กรุผนังด้วยหินอ่อนถึงฝ้าเพดานทุกห้อง ทำให้ติ๊นาสลัดทิ้งความสงสัย  งานนี้คุณดุลยรัฐคงปิดยอดงานขายที่ตัวเลขหกหลักแน่นอน ไม่ใช่สิ  ยังมีรายการพื้นผิวรอบบ้านอีก  ไม่ใช่หกหลักแล้วล่ะ มันต้องเจ็ดหลักสิ ถึงจะถูกต้อง

ติ๊นาหันกลับไปนั่งลงยังโต๊ะทำงานตัวเอง จัดการโหลดภาพจากเมมโมรี่การ์ดโทรศัพท์ลงเครื่องคอมพิวเตอร์ที่รอท่าอยู่  สักพัก เมื่อผลการโหลดจบสิ้น ติ๊นาก็เปิดดูภาพถ่าย 'บ้านศรีตรัง' ที่ตัวเองถ่ายมาทีละภาพ  ภาพถ่ายมุมกว้าง  มองเห็นมุมจริงแจ่มชัดด้วย แสง เงา ที่ลงตัว ติ๊นาหยิบแบบแปลนกระดาษไขมาดูประกอบกับภาพถ่ายแต่ละใบ  ..แต่ละมุม

ง่วนอยู่กับงานได้ไม่นาน อุ้มก็โผล่เข้ามาในห้องทำงาน

"อ๋ายยยย....  ไหงวันนี้ใบหน้านวลดูไม่ปิ๊งเลยอ่ะ คุณคริสติน่า"  อุ้มทักทายเสียงใส ก่อนนั่งลงกับเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานติ๊นา

"ไม่มีเวลาเมคอัพ  รองพื้นมาเฉย ๆ แต่แค่รองพื้นก็เกินพอแล้วล่ะสำหรับใบหน้าที่ดูดีอยู่แล้ว"

เสียงเหมือนมีอะไรติดคออุ้ม ดังขลุก ๆ ขึ้นมาทันที  "ย่ะ!  รู้มานานแล้วค่าคุณเพื่อน คุณติน่าไม่มีเคยมีสิวฝ้าและรอยด่างดำให้เห็นอยู่แล้ว.. " อุ้มถลึงตาใส่  "ยัยนางฟ้าหน้าใสไทยพาณิชย์!! " ประโยคนี้ ฟังคล้ายกับลูกวอลเล่ย์บอลถูกฟาดมาโดยชัชชุอรไม่มีผิด  ติ๊นายิ้มรับขณะรีบขึ้นบล็อก

"ว่ามาเลย มีอะไรกับนางฟ้าตั้งกะเช้า" มันต้องบล็อกอย่างเป็นการเป็นงาน  ไม่งั้นแม่คุณเพื่อนอาจงัดขึ้นมาเล่นได้อีก ซึ่งก็ได้ผล

"เรื่องการแก้ไขสัญญาใหม้จ้ะ เอ่อ นี่นะ..  "  อุ้มตั้งท่าทะมัดทะแมง "กรรมการผู้จัดการใหม่ของเราละเอียดมากเลยนะติ๊นา  แกให้เราร่างสัญญาใหม่รู้ป่ะ?  ให้ยกเลิกซัพพลายเอ้อร์เก่า แล้วให้ติ๊นาสรุปสเปกวัสดุพื้นผิวให้ใหม่ เซ็นกำกับเป็นตัว ๆ ด้วย แล้วให้ฝ่ายกฎหมายร่างสัญญาใหม่สำหรับซัพพลายเอ้อร์ใหม่ ให้ฝ่ายจัดซื้อต่อรองตัวเลขให้ถึงที่สุด แล้วให้หาซัพพลายเอ้อร์ใหม่เข้ามาทำสัญญา เพราะซัพพลายเอ้อร์เดิมตัวเลขมันดูกระโดดยังไง ๆ ก็ไม่รู้  ทางผู้ใหญ่กำชับให้ติ๊นาช่วยตรวจสอบจำนวนพร้อมกับแอฟฟรูฟให้ชัดเจน จะได้ให้ฝ่ายจัดซื้อตั้งงบถูก แล้วให้ฝ่ายกฎหมายเตรียมสัญญาแยกออกมาเป็นสัญญาจะซื้อจะขาย กับสัญญารับประกันใหม่ แล้วให้นำไป...  "

"อุ้ม!! "

ติ๊นาส่งเสียงแทบลั่นห้อง  นั่นแหละ แม่คุณเพื่อนถึงได้สติกลับมายังโลกปัจจุบัน

อุ้มกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าติ๊นา "ทำไมต้องเปล่งพระสุรเสียงถึงปานนั้นเพคะ?"

ติ๊นารีบชิงพูดตัดหน้าก่อนที่แม่คุณเธอจะน้ำไหลไฟดับอีก "ถามหน่อยเหอะแม่พระสหาย เธอหายใจทางไหนกันเนี่ย ติ๊นามึนตึ๊บไปหมดแล้วรู้ป่ะ? ได้ยินแต่คำว่าแก้ไขใหม่ ซัพพลายเอ้อร์ใหม่ แล้วก็แอฟฟรูฟใหม่ ฝ่ายกฎหมายร่างสัญญาใหม่ให้ซัพพลายเอ้อร์ใหม่ ฝ่ายจัดซื้อตั้งงบใหม่ โดยให้ติ๊นาช่วยแอฟฟรูฟใหม่ โอ๊ย!! แม่คุณนกกระจิบ"

อุ้มนั่งหัวเราะอยู่เบื้องหน้า นี่ถ้าไม่รู้ใจกันละก็  ไม่รู้เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อเหมือนกัน

เอาเถอะ  ปล่อยคุณเธอไปก่อนตอนนี้

เราเลิกเล่นกันเพื่อต้องการคุยอย่างเป็นการเป็นงาน คุยไป คุยไป บางช่วงอุ้มก็ยังไม่วายแฉลบออกนอกรางรถไฟอยู่ดี  ติ๊นาต้องคอยตะปบ ทั้งดึงทั้งดันให้เข้ามาในรางใหม่  ดีนะไม่ใช่รถไฟรางคู่ ไม่อย่างนั้นอาจได้ปะทะขบวนที่สวนมาเป็นแน่

ติ๊นาปล่อยให้อุ้มเป็นคนสาธยายเรื่องราวเมื่อสถานการณ์นิ่งสงบ เธอบอกว่าเมื่อตอนเก้าโมงเช้าวันนี้ กรรมการผู้จัดการคนใหม่เรียกเธอเข้าไปพบเพื่อพูดคุยและสั่งงาน การสั่งงานใช้เวลาไปเท่าใดอุ้มเองก็ลืมนึกถึง นึกได้แค่เพียงว่า หลังจากเดินตัวลีบเหลือสองนิ้วออกมา อุ้มก็บึ่งมาหาติ๊นาเป็นคนแรกก่อนใคร เรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้พูดคุยกับเจ้านายใหม่มา ก็ถูกถ่ายทอดให้ติ๊นาฟังอย่างละเอียด ในขณะนี้

ตัวตนของอุ้ม  ติ๊นารู้จักดี  งานในแผนกซึ่งต้องรับผิดชอบตัวเลขชนิดปิดประตูตกหล่น เพื่อนร่วมงานหลายคนหลายแผนกต่างก็ทึ่งในความเป็นมืออาชีพของเธอ กรรมการผู้จัดการคนใหม่คงอยากจะรู้จักตัวตนของเธอเป็นการส่วนตัว ถึงได้ขอคุยกับอุ้มเป็นคนแรก สำหรับโครงการรีโนเวต 'บ้านศรีตรัง'

ติ๊นารู้ว่า  มีเพื่อนร่วมงานอีกหลายแผนกหลายคนที่ยังไม่เข้าใจตัวตนของเธอ ภาพลักษณ์หัวหน้าฝ่ายบัญชี มันช่างเหมือนกับภาพลักษณ์แม่ใหญ่ฝ่ายปกครองของโรงเรียนติ๊นาไม่มีผิด อุ้มกับครูระเบียบ เมื่อใดที่พวกท่านต้องเอาจริงเอาจังกับหน้าที่ ใครที่คิดจะเข้าไปประนีประนอมเรื่องกฎกับเธอทั้งสอง ฝันไปเถอะ! ติ๊นาไม่รู้หรอกว่า หลังเลิกงานแล้ว ครูระเบียบท่านจะกลับไปเป็นคนอย่างไร แต่สำหรับอุ้ม ติ๊นารู้ดีว่า เมื่อไรที่เธอหมดเวลาเอาจริงเอาจังกับตัวเลขแล้ว เธอก็ไม่ต่างกับครูตุ๊กกี้ในตลกหกฉากนั่นแหละ

อุ้มเคยบอกแบบคม ๆ ว่า ... ถึงงานตัวเลขจะทำให้ฝ่ายเราต้องเคร่ง ต้องเครียด ทำให้พวกเราต้องเอาจริงเอาจังกับมันสุด ๆ ก็ใช่ว่าเราจะต้องไปรบราฆ่าฟันกับมันนี่นา อุ้มไม่เคยเอาเป็นเอาตายกับมันนะ.. แค่ไม่เผลอทำให้มันตกหล่นก็พอ ถ้าเผลอให้พวกมันหล่นลงท่อระบายน้ำเมื่อใด  เมื่อนั้นล่ะ  เราจะรู้ว่าการประกาศสงครามในขี้เลนนั้น มันเป็นยังไง ...

อือมม..  คม!  คมมาก  แม่คุณ

ไม่ซีเรียส ไม่เครียดเคร่งกับงาน แต่เรื่องความละเอียดรอบคอบ แม่คุณเธอมีเต็มร้อย เรื่องนี้ติ๊นารู้ดี

เมื่อรู้ว่าติ๊นารับทราบวัตถุประสงค์แล้ว อุ้มก็กลับแผนกบัญชีของตัวเอง ติ๊นากดเครื่องโทรศัพท์ภายในให้แมนมาพบ หลังจากสั่งงานให้แมนเสร็จ ติ๊นาก็เปลี่ยนตำแหน่งไปยังโต๊ะเขียนแบบ และเริ่มต้นคัดแยกส่วนงานของตัวเองออกมาเพื่อเริ่มต้นทำการออกแบบ เริ่มจัดการร่างเค้าโครงงานใหม่ด้วยฟรีแฮนด์ไปก่อน ก่อนที่จะส่งต่อให้แมนนำไปลงโปรแกรมออโต้แคดของจริงอีกครั้ง

เวลาผ่านไปโดยไม่รู้สึกตัว มารู้เอาก็ต่อเมื่อมีเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือ  ติ๊นาหยิบเครื่องขึ้นดู ชื่อคุณดุลยรัฐปรากฎอยู่บนหน้าจอชัดเจน

"ผมดุลยรัฐครับ"

"อ๋อค่ะ..   ว่าไงคะ? คุณดุลยรัฐ"  ติ๊นาถามกลับไป

"ยังไม่พักกลางวันเหรอครับ คุณติ๊นา" เสียงจากปลายสายคล้ายกับมีความแปลกใจ

โอย.. ตายแล้ว เพิ่งนึกได้ว่ารับปากจะไปทานมื้อเที่ยงกับคุณดุลยรัฐ สายตาชำเลืองดูนาฬิกาบนโต๊ะ  โห .. เที่ยงแล้วหรือเนี่ย ..  ติ๊นาลืมเสียสนิท

"ขอโทษนะคะคุณดุลยรัฐ พอดีมีงานติดพัน แต่ตอนนี้เสร็จแล้วล่ะค่ะ คุณดุลยรัฐอยู่ไหนคะ?ตอนนี้" ติ๊นาพูดไปเก็บข้าวของไปด้วย

"อยู่ที่ล็อบบี้หน้าแผนกคุณติ๊นาครับ"

"ขอเวลาหนึ่งนาทีนะคะ"

"ได้ครับ ผมคงไม่ทำให้วุ่นวายนะครับ"

"ไม่ค่ะไม่  เดี๋ยวติ๊นาออกไปแล้วค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะ"

วางสายเสร็จ ติ๊นายืนเคว้งอยู่ชั่วครู่  คิดถึงใครคนหนึ่งขึ้นมาแวบ ๆ

... มันหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะติ๊นา  เอาเถอะ  เราไปเรื่องงานนะ   เรื่องงาน  ก็แค่นั้น


.............

.............

(มีต่อ)