เรี่มเล่าเลย ตัวอย่างคือ

มีรุ่นน้องคนนึง เขาทำงาน แผนก โปรแกรมเมอร์ ผมอยู่ฝ่ายขาย น้องเขาเป็น ผญ และ มีหัวหน้าของเขา ซึ่งมักจะทะเลาะกัน ในแนวที่ว่า หัวหน้าเขาจะสั่งงาน แต่เขามีความเห็นต่าง หัวหน้าเขาก็จะบังคับส่วนมาก และ ไม่ค่อยฟังเขา ขณะที่เขา จะตอบโต้รุนแรง ด้วยอาการไม่เคารพ 
แต่เธอทำงานเป็น และ ตั้งใจทำงาน ผมเห็น เธอเคยโดนลูกค้า ผญ ล้อมเหมือนจะมีเรื่อง วันนั้น ผมต้องรีบแทรกกลางเลย เพราะเธอพูดตรงมากไป
ด้วยความที่ ผมก็ต้องทำงานกับน้องเขา เวลาไปหาลูกค้า ผมก็จะเตือนเธอว่า หัวหน้าเธอนั้น มีเหตุผลอย่างไร และ เธอควรจะ เบาๆในบางเรื่อง
ผมบอกเธอว่า คนเป็นหัวหน้าเธอเขาก็มีข้อดี แต่ก็อาจมีข้อเสียบ้าง หากแต่ เธอเป็นลูกน้อง ยังไงก็เสียเปรียบ ถ้าจะเถียง ก็ควรดูว่า มีประโยชน์ไหม 

ซึ่ง เมื่อเธอฟังแล้ว ในมุมมองที่ผมบอกไป ไม่ใช่สอนนะ เธอก็จะ เบาลง และ พยามยามไม่เถียงหัวหน้าเธอ แต่ก็จะยังมีบ้าง ทำให้ หัวหน้าเธอ เรี่มปล่อยเธอมากขึ้น และ ฟังเธอมากขึ้น และ เธอก็รู้ว่า ผมหวังดี จึง เตือนเธอไป และ สำคัญคือ เธอมีการวางแผนการทำงาน ในแต่ละช่วง โอเค 

ส่วนอีกคนนึง ตำแหน่งเดียวกัน แต่ คนนี้ ทำงานแย่กว่า ไม่เถียงหัวหน้า ( หัวหน้าคนเดียวกับคนแรก ) คนนี้อายุมากกว่า แต่ก็เด็กกว่าผมน่ะครับ เธอมักจะไม่รอบคอบ และ ชอบพูดเล่น เป็นหลัก ดูเหมือนบางครั้งจะมีฟอร์มดี แต่เธอมไม่รู้รายละเอียดมากนัก ก็จะมีการมั่วต่อหน้าลูกค้า และ ผมก็จะถูกลูกค้าเรียกไปบ่น เพราะ หน้างาน ผมคือ ตัวแทน ที่ทำงาน เธอคนนี้ เวลาโดนหัวหน้าด่า จะหนักกว่าคนแรก โดนจนร้องไห้ เพราะ ด่าและ ดูถูก ไม่ใช่เถียงกัน แต่หยามกันเลยก็ว่าได้ เรียกว่า ทำงานห่วยแทร่เลยละ และ ทำมาเป็นปี ไม่ปรับปรุง และ เธอชอบผสมโรงตอนคนอื่น โดนด่า หน้างานกับลูกค้าก็ วางใจไม่ได้เลย ผมเลยไม่เคยเตือนอะไรเขา หรือ แนะนำเกี่ยวกับการ รับสถานการณ์เวลา โดนหัวหน้าเธอด่าเลย

แบบนี้ เรียก ลำเอียงไหมครับ เพราะ ผมประเมีณว่า คนนี้ สอนไปก็ไม่ดีขึ้น มันไม่ได้มีมาตรฐานอะไรหรอกครับ แต่ความรุ้สึกเรา มองคนสองคนนี้ ต่างกัน  

ปล หน้าตาอายุไม่เกี่ยว