หลังจากเมื่อวันที่ 24-4-17 เขียนบทความเรื่อง
"เที่ยวไปกินไป by laser @ ลิตเติ้ลเมียนมาร์ ตลาดพระโขนง" https://ppantip.com/topic/36375718
ตลอดกว่าสองปีที่ผ่านมา ดูเหมือนเวลาจะหยุดนิ่งที่พระโขนง เพราะไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ
ชุมชนชาวพม่าและร้านค้าในตลาดพระโขนง ยังคงอยู่กันอย่างเงียบสงบ แต่บทความนี้
ทราบจากนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นว่า มีการนำเรื่องของลิตเติ้ลเมียนมาร์แห่งนี้ ไปลงในไกด์บุ๊กของญี่ปุ่น
คนไทยเองน่าจะสนใจตลาดแห่งนี้มากขึ่น เพราะมีคนขี่จักรยานซื้อของกินพม่าไปชิมหลายร้าน
วันเสาร์ที่ 19-1-20 มีนัดทำฟันที่ร้านเพื่อนที่พระโขนงตอนห้าโมงเย็น 
เดินทางด้วยรถไฟฟ้าไปบีทีเอสไปลงที่สถานีพระโขนง โดยออกทางทางออกที่ 3 



บีทีเอสสถานีพระโขนง น่าจะเป็นสถานีที่มีคนพม่าใช้บริการมากที่สุด



แม้จะเดินหันหลัง แต่ก็สามารถบอกได้ว่าเป็นสาวพม่าเพราะนุ่งโสร่ง
จะมีเปลี่ยนไปก็คือรองเท้า ที่หันมาใส่ตามสมัยนิยม ไม่เป็นรองเท้าแตะยางแบบหนีบ



แม้จะเป็นร้านของคนไทย แต่ก็ต้องเขียนภาษาพม่า
ให้เข้าใจว่า ร้านนี้ "รับแก้งานผ้า" ไม่ใช่ "รับงานแก้ผ้า"



มีเวลาเกือบชั่วโมงก่อนถึงเวลานัด จึงเดินไปปากซอยสุขุมวิท 71/1
เพราะนึกอยากกินลอดช่องแป้งมันและรวมมิตร รวมถึงหมูสะเต๊ะข้าง 7-11
แต่วันนี้ดวงไม่ดีไม่ขายทั้งสองร้าน มีแต่ร้านผลไม้ตั้งแทน
นึกขึ้นได้ว่าชาพม่า 3 in 1 ยี่ห้อ Royak Myanmar Teamix ที่บ้านหมด
เดือนก่อนแวะร้านเจ้เล้งไม่ได้ซื้อ จึงเดินเข้าซอยึงแยกที่สองแล้ว เลี้ยวขวาไปทางตลาดแสงทิพย์ 2
แวะร้านขายของชำร้านแรกทางขวามือ



ปฎิทินพม่าฉบับปี 2020 ปกรูปคู่หนุ่มหล่อสาวงามในชุดประจำชาติ
แขวนอยู่ข้างถุงลูกชิ้นเต้าหู้แห้ง และประกาศการขึ้นทะเบียนต่างด้าว



ซื้อชาพม่า 3 in 1 ยี่ห้อ Royak Myanmar Teamix 
ยี่ห้อยอดนิยมในพม่า ถึงขนาดที่สถานทูตไทยในกรุงยางกองใช้เลี้ยงแขก
ความคิดเห็นที่ 39 และ 41 "เที่ยวไปกินไป @ พม่า : มิงกาลาบา ยางกอน - 1 สวัสดียางกอง"
http://topicstock.ppantip.com/food/topicstock/2012/09/D12695092/D12695092.html
ห่อใหญ่ขนาด 30 ซอง 100 บาท ข้างในบรรจุเป็นสามแถว ๆ ละ 10 ซอง 
สะดวกกับการซื้อไปแขวนขายปลีกซองละ 5 บาท



โชคดีที่ลืมซื้อที่ร้านเจ้เล้ง เพราะที่นี่ห่อละร้อย ในขณะที่เจ้เล้ง 120 บาท



ชาพม่าห่อเล็กบรรจุ 20 กรัม ในขณะที่ชาชักเต๊ตาเร็กของมาเลเซียบรรจุ 40 กรัม



ชาพม่าจึงเหมาะกับกับชงแก้วเล็ก เหมือนเวลาไปนั่งกินตามร้านในตลาดที่พม่า
ความคิดเห็นที่ 39 " เที่ยวไปกินไป @ พม่า : มิงกาลาบา ยางกอง 3 - Bahan Market"
http://topicstock.ppantip.com/food/topicstock/2012/10/D12757923/D12757923.html
แต่ในภาพนี้เป็นการชงใส่แก้วใหญ่ เพราะผสมกาแฟเอสเพรสโซ่อีกหนึ่งชอต



ในขณะที่ชาชักเต๊ตาเร็กเหมาะกับการชงแก้วใหญ่เพราะคนแรง ๆ มีฟอง



ซื้อชาเสร็จแล้วกลับออกมาที่แยกเข้าตลาดแสงทิพย์ 2 
เลี้ยวซ้ายเพื่อจะไปออกสุขุมวิทซอย 71 หรือซอยคลองตัน หรือถนนปรีดี พนมยงค์
ผ่านอีกร้านขายของชำ วันนี้ไม่มีกิ่งหว้า หรือตะบเยปั๊น ไม้มงคลพม่าซึ่งใช้บูชาพระ นอกเหนือจากดอกเข้าพรรษา



ผ่านร้านข้าวแกงไร้นาม เพราะทุกร้านพม่าในลิตเติ้ลเมียนมาร์ไม่มีชื่อร้าน ยกเว้นร้าน Mona



เป็นร้านที่กินบ่อยเพราะมีกับข้าวพม่าให้เลือกมากที่สุด



แกงไข่ไก่ต้ม คนพม่าจะเฉือนไข่ขาวเป็นริ้ว 
ให้น้ำเครื่องแกงซึมเข้าเนื้อไข่เร็วขึ้น
ไข่พะโล้ข้าวขาหมูน่าจะทำแบบนี้บ้าง



แผงขายของกินเล่น ที่หน้าร้านข้าวแกงร้านถัดไป



ใบกระเจี๊ยบแดงรสเปรี้ยวผัดหน่อไม้ กับข้าวที่ร้านข้าวแกงพม่าต้องมี



น้ำเต้าชุบแป้งทอด



ใบกระเจี๊ยบแดงรสเปรี้ยวผัดหน่อไม้อีกร้าน



หญิงเดี่ยวเพียงคนเดียวในลิตเติ้ลเมียนมาร์ ที่ห่อหมากพลูขาย



ปฏิทินพม่าอีกชุด นางแบบคล้องแขนนายแบบ ด้วยท่าฝืนธรรมชาติเหมือนจะโชว์แหวน



แวะร้าน Mona เพราะคิดถึงก๋วยเตี๋ยวพม่า



หน้าร้านเพิ่มโต๊ะขายของกินเล่น เช่น ซาโมซา ทั้งชิ้นใหญ่และชิ้นเล็ก



ขนมเทียน



ข้าวต้มมัดไส้กล้วยและถั่วดำอวบอูม ไม่น่ามัดด้วยหนังยาง



ใบบัวบกชุบแป้งทอด



ดูเหมือนทอดมัน แต่เป็นถั่วเหลืองบดชุบแป้งทอด



ของกินเล่นของร้านติดกัน



เลือกนั่งหน้าร้านเหมือนเดิม



เจ๊ Mona จำอาสามได้ ทักว่าหายไปนาน



สั่งไปสองอย่าง น้ำดื่มฟรีกดเองจากถัง



จากที่จะกินก๋วยเตี๋ยวพม่า
พอเจ๊ Mona บอกว่าวันนี้มีข้าวซอยไก่ก็เลยเปลี่ยนใจ
กลายเป็นข้าวซอยไก่หนึ่งชุด 50 บาท



เส้นเป็นเส้นข้าวซอยพม่า 
หน้าตาเกือบเหมือนก๋วยเตี๋ยวพม่า
แต่ไม่โรยกระเทียมเจียวและถั่วลิสงบด
มีน้ำขลุกขลิกแบบเดียวกับขนมจีนไหหลำ



เครื่องเคียงเป็นผักกาดดองใส่พริกเผาแบบจีนฮ่อ 
และน้ำแกงรสจืดหนึ่งถ้วย วันนี้ไม่ให้น้ำแกงโมฮิงกา



มีน้ำมะนาวขวดอยู่ที่ชุดเครื่องปรุง เผื่ออยากเพิ่มเปรี้ยวแทนการบีบมะนาว



เนื้อไก่เป็นลูก ๆ ดูเหมือนเนื้อน่องกบ ต้มซีอิ๊วจนนุ่ม
ใส่น้ำมันพริก และเม็ดถั่วเหลืองดอง



เทผักกาดดองใส่ข้าวซอยจนหมด
เส้นข้าวซอยไม่แข็งแบบที่เจ๊ Mona เคยบอก
ให้เส้นเยอะมากแทบจุก ในขณะที่มีก้อนเนื้อไก่ 6 ชิ้น



ใส่น้ำมันพริกค่อนข้างเยอะ เพื่อไม่ให้เส้นข้าวซอยติดกัน
น้ำมันพริกไม่เผ็ด ทำให้เลี่ยนเล็กน้อย



เม็ดถั่วเหลืองดองรสเปรี้ยวเคี้ยวหนึบเพลิน



อีกจาน คือ ใบบัวบกชุบแป้งทอด 10 บาท 
และถั่วเหลืองบดกดแบนชุบแป้งทอดชิ้นละ 5 บาท 2 ชิ้น



จิ้มกับพริกขี้หนูสับ และมะม่วงเปรี้ยวหั่นในน้ำปลาเจือจาง
ไม่รู้สึกถึงรสขื่นเจือขมของใบบัวบก น่าจะหั่นเป็นชิ้นเล็ก
เพราะก้านใบบัวบกมีความเหนียว ใช้ช้อนตัดเป็นชิ้นเล็กลำบาก



ลืมถามชื่อพม่าของของกินเล่นชนิดนี้ 
แต่นึกถึงบาเยียของมุสลิม ถ้าใส่พริกแกงหน่อยใช่เลย
ระหว่างกินมีชายสูงวัยต่างถิ่นขี่จักรยานมาคนเดียว 
สะพายกระเป๋าเหมือนมาซื้อของกินพม่าไปลอง
ซื้อของกินเล่นไปลองหลายอย่าง โดยเฉพาะน้ำเต้าชุบแป้งทอด ที่ไม่ได้มีขายทั่วไป
และมีนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นโชว์รูปโมฮิงกา หรือขนมจีนน้ำยาพม่า มาถามเจ๊ Mona ว่ามีไหม
นักท่องเที่ยวคนนี้พูดภาษาอังกฤษได้ สอบถามว่ารู้จักย่านนี้ได้อย่างไร
ตอบว่าอ่านเจอในหนังสือแนะนำที่ท่องเที่ยว ที่ลงเรื่องย่านนี้ในญี่ปุ่น



เจ๊ Mono บอกว่าวันนี้มี "ถั่วพุโต๊ว" หรือข้าวแรมฟืน จึงสั่งมาหนึ่งชาม 50 บาท



ข้าวแรมฟืนใช้เนื้อแป้งทำจากถั่วลันเตาเหลือง
นำมาบด ผสมน้ำเคี่ยวไฟจนข้น ใส่น้ำปูนใสลงไป ทิ้งไว้จนจับตัวเป็นก้อน
หั่นเป็นชิ้น ๆ นำมาทำข้าวแรมฟืน หรือนำไปทอดแบบเต้าหู้
ข้าวแรมฟืนจะราดด้วย "น้ำสู่" รสเปรี้ยวคล้ายน้ำส้มสายชู เพราะทำจากการหมักกล้วยและข้าวคั่ว
โรยหน้าด้วยกระเทียมเจียว ถั่วลิสงคั่วบดหยาบ และผักชี ถือเป็นอาหารมังสวิรัติ



แป้งข้าวแรมฟืนรสจืด 



เวลากินตักน้ำสู่ติดกระเทียมเจียว และถั่วลิสงคั่วบดหยาบกินพร้อมกันจึงจะอร่อย



เจอชามนี้เข้าไปถึงกับจุกกินข้าวเย็นไม่ลง



มื้อนี้ 120 บาท ผ่านไปเกือบ 3 ปี ราคาอาหารปรับขึ้นชามละ 10 บาท
ร้านอาหารพม่าในลิตเติ้ลเมียนมาร์ เปิดขายทุกวันตั้งแต่ 7 โมงเช้า 
แต่ปิดไม่พร้อมกัน ตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงสองทุ่ม ร้าน Mona ปิดเร็วที่สุด คือ ปิดหนึ่งทุ่ม
เห็นเจ๊ Mona ทำข้าวแรมฟืนขาย นึกว่าแกมาจากพม่าตรงข้ามแม่สอด
แต่แกบอกว่ามาจากตรงข้ามเจดีย์สามองค์ กาญจนบุรี ถามว่าฝั่งพญาตองซูหรือ
เจ๊ Mona ตอบว่า "แม่น!"



ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ได้ที่เพจ "เที่ยวไปกินไป by laser"
https://th-th.facebook.com/เที่ยวไปกินไป-by-laser-458383970993701
ที่เอาไว้รวบรวมเรื่องเที่ยวเรื่องกิน ที่สั้นเกินกว่าจะนำมาลงเป็นบทความ
หรือ อยู่ระหว่างรวบรวมเป็นบทความที่สมบูรณ์ ที่อาจใช้เวลาหลายปี