.....เพราะติดเบญจขันธ์

“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !  คนกล่าวกันว่า  ‘สัตว์  สัตว์’  (ตัวตน)ดังนี้,  เขากล่าวกันว่า  
‘สัตว์’  เช่นนี้  มีความหมายเพียงไร ?  พระเจ้าข้า !” 

ราธะ !  ฉันทะ  (ความพอใจ)  ราคะ  (ความใคร่กำหนัด)  นันทิ  (ความเพลิน)  ตัณหา (ความทะยานอยาก) ใด ๆ มีอยู่ ในรูป,  
สัตว์  ย่อมเกี่ยวข้อง  ย่อมติดในรูปนั้น ด้วยฉันทราคะเป็นต้นนั้น  
เพราะฉะนั้น  สัตว์นั้น  จึงถูกเรียกว่า  “สัตว์  (ผู้ข้องติด)”  ดังนี้ ; 

ราธะ !  ฉันทะ  ราคะ  นันทิ ตัณหา  ใด ๆ  มีอยู่ในเวทนา,  สัตว์ย่อมเกี่ยวข้อง  ย่อมติดในเวทนานั้น  ด้วยฉันทราคะเป็นต้นนั้น  
เพราะฉะนั้น  สัตว์นั้น  จึงถูกเรียกว่า  “สัตว์”  ดังนี้ ; 

ราธะ !  ฉันทะ ราคะ  นันทิ  ตัณหา  ใด ๆ  มีอยู่ในสัญญา,  สัตว์ย่อมเกี่ยวข้อง  ย่อมติดในสัญญานั้น  
ด้วยฉันทราคะเป็นต้นนั้น  เพราะฉะนั้น  สัตว์นั้น  จึงถูกเรียกว่า  “สัตว์”  ดังนี้ ; 

ราธะ !  ฉันทะ ราคะ นันทิ ตัณหา  ใด ๆ มีอยู่ในสังขารทั้งหลาย,  สัตว์ย่อมเกี่ยวข้อง 
ย่อมติดในสังขารทั้งหลายเหล่านั้น  ด้วยฉันทราคะเป็นต้นนั้น  
เพราะฉะนั้น  สัตว์นั้น จึงถูกเรียกว่า  “สัตว์”  ดังนี้ ; 
 
ราธะ !  ฉันทะ ราคะ นันทิ ตัณหา ใด ๆ มีอยู่ในวิญญาณ,  สัตว์ย่อมเกี่ยวข้อง  
ย่อมติดในวิญญาณนั้น  ด้วยฉันทราคะเป็นต้นนั้น  เพราะฉะนั้น  
สัตว์นั้น  จึงถูกเรียกว่า  “สัตว์”  ดังนี้ แล. 
 
- ขนฺธ. สํ. ๑๗/๒๓๒/๓๖๗.