“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
ที่เรียกว่า ‘สัตว์ สัตว์’ ดังนี้, อันว่าสัตว์มีได้
ด้วยเหตุเพียงเท่าไรเล่า พระเจ้าข้า !”
ราธะ!
ความพอใจอันใด ราคะอันใด
นันทิอันใด ตัณหาอันใด
มีอยู่ในรูป ในเวทนา ในสัญญา
ในสังขารทั้งหลาย และในวิญญาณ,
เพราะการติดแล้ว ข้องแล้ว ในสิ่งนั้นๆ,
เพราะฉะนั้นจึงเรียกว่า ‘สัตว์’ ดังนี้.