นคินทร์ที่รัก (ตอนที่ ๑๓.วาสนาพาให้พบ)

กระทู้สนทนา

ตอนที่ ๑๓. วาสนาพาให้พบ

           เช้าของวันนี้ที่คฤหาสน์อัครกูล ภายในห้องครัว

         “ว้าย! ตาเถรหก” เสียงป้าเยือนร้องตกใจเมื่อมีมือหนึ่งค่อย ๆ มาโอบเข้าที่เอว เสียงหัวเราะคิกคักทำให้รู้ทันทีว่าเป็นใคร

        “คุณหนูรันเล่นอะไรคะ? ป้าตกใจหมดเลย” ป้าเยือนบอกส่วนคนเข้ามากอดกลับหัวเราะชอบใจบอกว่าคิดถึงไม่ได้เจอหลายวัน หญิงวัยกลางคนนึกขึ้นได้เลยพูดอวยพรวันเกิดย้อนหลังให้คุณหนูคนเล็ก ทำให้เมรันยิ้มหวานแล้วหอมแก้มพร้อมบอกขอบคุณ

        “คุณคินมาที่ครัวแต่เช้ามืดและออกไปข้างนอกตั้งนานแล้วล่ะค่ะ” ป้าเยือนรีบรายงานเผื่อว่าคุณหนูเมรันจะถามถึงนคินทร์

        “เขาบอกรันแล้วค่ะว่าวันนี้จะไปธุระต่างจังหวัด” หญิงสาวมีสีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาตั้งแต่เข้ามาในครัววันนี้จนป้าเยือนนึกแปลกใจ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นข้อมือข้างซ้ายของคุณหนูคนเล็ก รู้สึกสะดุดตาเพราะไม่เคยเห็นเธอสวมมาก่อน

        “สร้อยข้อมือสวยนะคะคุณหนูรัน” ป้าเยือนบอกชมทำเอาหญิงสาวยิ่งยิ้มภูมิใจ นิ้วเรียวสวยของเธอลูบคลำสร้อยที่มือแล้วคิดถึงชายหนุ่มที่มอบของขวัญชิ้นนี้ให้เธอ ป้าเยือนคิดว่าตัวเองพอจะเดาได้แล้วว่าทำไมเมรันมีสีหน้าเบิกบาน อารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ

        “วันนี้คุณเจฟก็อยู่บ้านนะคะ” ป้าเยือนบอกพร้อมกับจัดเตรียมของว่าง เมรันดีใจเพราะกำลังนึกถึงพี่ชายอยู่พอดีจึงไปหาเขาก่อน

           ชินดนัยอยู่ในห้องนั่งเล่นบนชั้นสองกำลังนั่งดูนิตยสารธุรกิจ คอลัมน์หนุ่มโสดที่เขาได้ลงสัมภาษณ์และติดอันดับหนึ่งในสิบของหนุ่มโสดในฝัน หนุ่มลูกครึ่งกวาดสายตาอ่านข้อความ ในขณะที่กำลังจะพลิกไปยังหน้าต่อไป สายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ภาพของหญิงสาว ผมยาวดำสลวย ปากอวบอิ่ม ผิวขาว หุ่นอวบอัดเซ็กซี่ ดูเย้ายวนในที นางแบบโฆษณาชุดว่ายน้ำคนนี้ทำให้ลูกครึ่งหนุ่มหล่อต้องหยุดมองสำรวจ

             เมรันเดินมาเห็นพี่ชายซึ่งกำลังดูนิตยสารอย่างสนใจอยู่

            “พี่เจฟกำลังดูอะไรอยู่ สาวสวยหรือเปล่า?” เธอแกล้งแซวถามพี่ชาย เห็นหน้าที่ชินดนัยกำลังดูอยู่เป็นรูปสาวสวยในชุดว่ายน้ำ

            “สวยมาก“ ชินดนัยพูดกับตัวเอง เมรันจึงโน้มตัวลงดูตามภาพแล้วพบว่านางแบบในภาพก็คือไอศิกานั่นเอง

            “ยูสนใจเธอเหรอคะ” เมรันนั่งลงข้าง ๆ แล้วเอียงคอถามพี่ชายเหมือนจะรู้ใจเขาดี

             “ก็น่าสนใจดี” ชินดนัยยิ้มมองพิจารณาภาพอีกครั้งแล้วบอกกับน้องสาว

             “รันว่าเธอสวยมากเลยค่ะ ตอนนี้เป็นนางแบบติดอันดับท็อปด้วยนะคะ” เมรันยังบอกคิดว่าพี่ชายของเธอน่าจะได้เคยพบกับไอศิกา

             “ใช่..แต่ตอนนั้นไม่มีเวลาได้รู้จักเธอเพราะไอยุ่งมากกับงานของยูนั่นแหละเพราะเจ้าของร้านมัวแต่ไปหวานกับหนุ่มหล่อข้างตัว” ชินดนัยถือโอกาสแกล้งพูดแหย่น้องสาวบ้าง ทำเอาเมรันถึงกับยิ้มหน้าแดง

              “พี่เจฟ ยูจะโทษรันไม่ได้นะก็ยูไม่หาโอกาสเองนี่” เมรันเชิดหน้าใส่พี่ชายทำเอาชินดนัยต้องจับหัวน้องสาวเขย่าเบา ๆ แล้วสะดุดตากับสร้อยตัวอักษร ‘K’ กับ ‘R’ ที่อยู่บนข้อมือของน้องสาว

              “เขาให้ยูมาเป็นของหมั้นเหรอ?” ชินดนัยแสร้งถาม เมรันอมยิ้มบอกว่าเป็นของขวัญวันเกิดต่างหาก

               “เหมาะดี..เขาเข้าใจเลือกของขวัญให้นะ” พี่ชายยิ้มพูดแซว เห็นน้องสาวดูมีความสุขมากเป็นพิเศษ

              “คืนพรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงขอบคุณจากซาจิโอ้อีกครั้ง เห็นเจ๊มี่โทรมาบอกว่าจะไปงานนี้ รันคิดว่าคุณไอศิกาน่าจะไปด้วยนะคะ” เมรันนึกขึ้นได้แล้วบอกกับพี่ชาย

                “พี่เจฟก็ไปงานวันพรุ่งนี้ด้วยสิคะ ยูจะได้ไปเจอเธอ” เมรันบอกชักชวน พี่ชายที่ดูมีทีท่าจะสนใจนางแบบสาว

                ชินดนัยตอบตกลงทันทีโดยไม่ต้องใช้ความคิดนาน จากนั้นเมรันก็บอกขอตัวไปทำงาน

                วันนี้นคินทร์ ชัยกับจอนนี่ สามคนโดยสารเครื่องบินมาที่จังหวัดขอนแก่นในช่วงเช้า พวกเขาขอมาสำรวจสถานที่จัดการประชุมของงานที่จะมีขึ้นในอีกสี่วันข้างหน้าโดยแบ่งทีมสำรวจพื้นที่และเส้นทางเข้าออกโดยมีจอนนี่เป็นผู้บันทึกภาพตามจุดต่าง ๆ ไว้ สถานที่นี้มีจุดสำคัญต่อความปลอดภัยอยู่หลายส่วน ชัยเป็นผู้ทำการบันทึก ซึ่งข้อมูลภาพที่ได้มาพวกเขาต้องนำมาประกอบการวางแผนเตรียมเพื่อรองรับและรับมือในสถานการณ์ด่วน เมื่อได้ข้อมูลพร้อมแล้วก็เดินทางกลับกรุงเทพในวันเดียวกัน

                 เย็นวันนี้ที่คฤหาสน์อัครกูล ภายในห้องรับแขก ช่วงนี้ท่านประพันธ์เดินทางไปต่างประเทศพร้อมกับเฮียหุยและโจอี้ ตอนเย็นของวันนี้ชินดนัยรอพบกับนคินทร์ ซึ่งเดินทางกลับมาถึงในเวลาพอดี

                “ผมว่าจะไปหาที่ผ่อนคลายสักหน่อยเลยอยากให้คุณไปเป็นเพื่อนด้วย” ชินดนัยได้โทรบอกนัดหมายให้นคินทร์รู้ก่อนแล้ว

                “ได้ครับ” นคินทร์รับคำบอกขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวสักครู่ เมื่อเตรียมตัวเรียบร้อยทั้งคู่ก็พากันมาที่รถจากัวร์คันหรูของชินดนัยซึ่งหนุ่มลูกครึ่งขอทำหน้าเป็นคนขับเอง นคินทร์ที่นั่งมาด้วยด้านข้างยังเดาทางไม่ถูกว่าพี่ชายเมรันคิดจะไปไหน

                 ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงคลับหรูแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง รถจากัวร์คันงาม สีดำสนิทสะท้อนเป็นประกายก็ถูกขับเคลื่อนเข้ามา ที่นี่มีไว้สำหรับสมาชิกคลับที่มีการรักษาข้อมูลของลูกค้าเป็นความลับ

                 ชินดนัยเดินลงจากรถโดยมีพนักงานคอยต้อนรับอย่างดีชนิดที่ว่าแทบจะอุ้มเข้าไปเลยทีเดียว ส่วนนคินทร์มาในฐานะผู้ติดตาม ชายหนุ่มมองรอบบริเวณคลับแห่งนี้ มันไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่สำหรับเขา เพราะตลอดเวลาของอาชีพการทำงานเป็นตำรวจสายสืบในอดีตเขาได้สัมผัสและเข้าออกกับสถานที่แบบนี้มาไม่น้อย แต่นึกแปลกใจที่ชินดนัยเองก็ดูท่าทีจะชื่นชอบที่นี่เป็นพิเศษ ต่างจากบุคลิกภายนอกของนักบริหารมาดหนุ่มนักธุรกิจคนเก่งเวลาที่ชินดนัยไปทำงาน

                  พนักงานต้อนรับชายได้พาชินดนัยกับนคินทร์เดินเข้าไปยังห้องหรูห้องหนึ่ง

                  ภายในห้องมีกระจกใสเห็นวิวภายนอกอยู่ด้านหนึ่งพร้อมผ้าม่านปรับแสง ห้องนี้ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โซฟาสีดาร์กฟูเชียหรือบานเย็นเข้มตัวยาวต่อกันเป็นรูปตัวยู โต๊ะกลางเป็นกระจกใสสะท้อนกับแสงนวลจากโคมไฟในห้อง พื้นปูพรมลายเสือสีขาวสลับดำ ทำให้ห้องนี้ดูมีบรรยากาศที่เร่าร้อนขึ้นมาทีเดียว ชินดนัยนั่งลงอย่างสบายใจและดูคุ้นเคยกับสถานที่เป็นอย่างดี สักครู่หญิงสาวสวยแสนสวยคนหนึ่งเปิดประตูก้าวเข้ามาในห้อง

                 “สวัสดีค่ะคุณเจฟ” สาวสวยที่เข้ามาเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเองก่อนที่จะเหลือบตาไปมองชายหนุ่มใบหน้าคมคายที่นั่งอยู่ด้วยอีกคน ซึ่งไม่เคยเห็นเขามาก่อน เธอจึงส่งยิ้มให้แล้วนั่งลงข้างชินดนัยแล้วเอ่ยถาม  “คนนี้คือ…?

                   “ผมลืมแนะนำ ผู้ช่วยของผมเองเขาชื่อนิค” ชินดนัยพยักหน้ากับนคินทร์เป็นที่รู้กัน นคินทร์เลยต้องเปลี่ยนตำแหน่งเป็นผู้ช่วยชินดนัยและใช้ชื่อเล่นอื่นแทน

                    “นี่คือลอร่า” ชินดนัยแนะนำให้ทั้งสองคนได้รู้จัก ลอร่าเป็นสาวลูกครึ่งเอเชียที่มีใบหน้าสวยหวานเรือนผมดำเงา ยาวสลวยและผิวสีแทนซึ่งนคินทร์เดาว่าน่าจะเป็นสเปคที่ชินดนัยชอบ หลังจากได้ทักทายกันแล้ว สาวสวยนามลอร่าก็เริ่มบีบนวดต้นแขนของชินดนัยอย่างเอาใจ

                    “แล้วคุณนิคไม่สนใจจะหาคนมานั่งเป็นเพื่อนบ้างเหรอคะ? ลอร่าหันมาถามพร้อมด้วยรอยยิ้มเย้ายวน

                    “ผมไม่ดื่มครับ” นคินทร์ส่ายหน้าแล้วยิ้มตอบอย่างสุภาพ

                     “ผู้ชายอย่างคุณนี่หายากนะ “ชินดนัยพูดพร้อมปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนออก

                     “คุณจะดื่มอะไรดีล่ะ” ชินดนัยถาม

                      “ผมขอน้ำเย็นครับ” นคินทร์บอก

                      “ลอร่าคุณช่วยเสิร์ฟน้ำให้เขาหน่อย” ชายหนุ่มลูกครึ่งหันไปบอกสาวน้อยคนสวย สักครู่ลอร่าก็ส่งแก้วน้ำให้กับนคินทร์ ชายหนุ่มเอื้อมมือรับมาพร้อมกับบอกขอบคุณ

                      “ผมเห็นคุณครั้งแรก ท่าทางคุณไม่ธรรมดาเลย “ พี่ชายเมรันบอกกับเขา

แก้ไขข้อความเมื่อ