ปกติในท้องถิ่นจะหาใบชะมวงมาทำกินแสนยาก เท่าที่ทราบแกงหมูชะมวงจะเป็นอาหารประจำถิ่นของพี่น้องทางภาคตะวันออก
เรียกว่าเป็นของเชิดหน้าชูตาพอ ๆ กับทางเหนือมีแกงฮังเลหรือน้ำพริกอ่องงั้นแหละ

มีคนรู้ใจนำใบชะมวง เด็ดใบอย่างดีห่อใบตองมาฝากแถมมีการร้องขอว่าทำให้กินหน่อย  ก็ทำไปแบบใช้วิชาแกงฮังเลของทางเหนือ
มาผสมผสาน ในที่สุดก็สำเร็จออกมาหน้าตาและรสชาติถือว่าพอดูได้ จึงขอเอามาแบ่งปันเล่าสู่กันฟัง

*****รูปภาพและบทความทั้งหมดนี้ผมของสงวนสิทธิ์ในการห้ามไม่ให้นำไปเผยแพร่ในเพจหรือเว็บไซด์ใด ๆ นะครับ ******

แกงไปใช้เวลาร่วม 3 ชั่วโมง ออกมาหน้าตาเป็นอย่างนี้เลยครับ


ที่มาที่ไปมาจากตรงนี้ครับ ใบชะมวงอย่างเยอะที่มีคนเอามาฝาก


เคยแกงชะมวงมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ได้รับคำแนะนำจากพี่น้องสมาชิกว่าแกงชะมวงให้อร่อย ขาหมูนั่นแหละทีเด็ดนัก
จัดการขาหมูหลัง 1 ขา ให้พ่อค้าแกะกระดูกออกมาเป็น 1 ชิ้น นำไปใส่หม้ออบลมร้อน ไฟ 250 นาน 25 นาที


รอเย็นแล้วจัดการหั่นชื้นค่อนข้างใหญ่


น้ำพริกแกงน้ำไปผัดไฟอ่อนจนหอม


ใส่ขาหมูลงไปผัดเติมน้ำขลุกขลิก ผัดไฟอ่อนอย่างใจเย็นให้เข้าเนื้อ


วิชาแกงฮังเลถูกน้ำมาใช้คือการเคี่ยวในน้ำขลุกขลิกบนไฟอ่อน เติมน้ำทีละน้อย


เนื้อหมู หนังหมูเริ่มนุ่มเปื่อย ใส่ใบชะมวงที่เตรียมไว้ พร้อมเคี่ยวต่อไป ใบชะมวงเขาจะมีคุณสมบัติพิเศษ
คือถึงแม้จะเคี่ยวนานอย่างไรก็จะไม่เปื่อย ยังคงเป็นทรงอยู่อย่างนั้นยกเว้นยอดอ่อนจริง ๆ



ว่าไปแล้วแกงหมูชะมวงกับแกงฮังเลของทางเหนือในด้านรสชาติแทบจะไม่ต่างกัน คือมีเปรี้ยวกับหวาน เค็ม  จะต่างกันก็ที่
กลิ่นของเครื่องเทศเท่านั้น

เปรี้ยวได้จากใบชะมวง เติมหวานจากน้ำตาลมะพร้าว ปรุงรสให้ได้เปรี้ยว หวาน เค็ม ถูกปาก



พอเสร็จแล้วต้องถือว่าหน้าตาไม่ธรรมดา  ถึงแม้ว่าจะเทียบกับต้นตำรับทางเมืองจันท์เขาไม่ได้แต่ก็ถือว่าพอถูไถได้ชิม สำหรับ
ขาหมูชะมวงพลัดถิ่น


จัดไปแบบอาจมีคดข้าวต่อรอบสองสำหรับงานนี้




ผมโพสต์กระทู้ลงในห้องกันครัวน่าจะนานเกิน 5 ปีไปแล้วและมีกระทู้ที่โพสต์ไปน่าจะเกิน 1,000 กระทู้ โดยจุดประสงค์
ก็แค่แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในหมู่สมาชิกเท่านั้น มีบ่อยครั้งที่บางกระทู้ได้รับความสนใจแล้วถูกนำไปเผยแพร่ในเว็บไซด์อื่นหรือเพจอื่น
บางรายก็มีการขออนุญาตก่อน ส่วนใหญ่ก็ถือวิสาสะนำไปเผยแพร่โดยไม่บอกกล่าว  ซึ่งผมก็คิดแต่เพียงว่าเป็นการเผยแพร่
เพื่อเป็นวิทยาทานให้คนทั่วไปรับรู้กว้างขวางยิ่งขึ้นไม่ได้คิดอะไรมาก  

ช่วงหลัง ๆ จากการรับแจ้งทางหลังไมค์ inbox และพบเจอด้วยตัวเองผ่านทางเฟซบุ๊ก แล้วเข้าไปอ่านดูผมมีความรู้สึกว่าเหมือนถูกเอาเปรียบ
ทางปัญญาจากบางกลุ่ม บางเพจ ที่แทบไม่ต้องลงทุนอะไรเลย เคยแม้กระทั่งถูกด่าจากแอดมินกลุ่มทำกับข้าวที่เอาเรื่องและภาพผมไปเผยแพร่
เป็นผลงานตัวเองทั้ง ๆ ที่มีลายน้ำชัดเจน เขาบอกว่าถ้าใจคับแคบหวงแม้กระทั่งรูปภาพ จะมาโพสต์ลงในโลกโชเชียลทำไม ทำไม่ไม่เก็บไว้ดูเองก็พอ

ทำให้ผมคิดว่าต่อไปไม่ว่าจะเป็นรูปภาพหรือบทความใด ๆ ผมขอสงวนสิทธิ์ตัวเอง ไม่ให้ก๊อปไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด ขอให้เข้าใจตามนี้นะครับ

สวัสดีครับ