บทที่ 12: ยัยเซ่อ

        สถานการณ์ต่างๆ ก็ไม่ได้คลี่คลายนะ แต่เพราะเหตุการณ์ที่ป๊ากับแม่ฉันมามันก็ทำให้เรา 2 คนกลับมาพูดคุย แล้วก็ใกล้ชิดกัน..จะว่าเหมือนเดิม หรือมากกว่าเดิมดีเนี่ย โดยที่ฉันก็ไม่ได้ตัดเรื่องผู้หญิงของพีทออกไปจากหัว แล้วเรื่องที่เค้าเคยทำก็ยังเข้ามาในหัวฉันเป็นระยะๆ เช่นตอนนี้ เป็นต้น

        “ลุกไปได้แล้ว!” ฉันตะโกนขึ้น หลังจากนายนี่นอนอยู่บนตักฉันมาเป็นเวลานานพอสมควร

        “โมโหอะไรอีกเนี่ยยัยเน่า” พีทพูดพลางขมวดคิ้ว

        “ไม่รู้ก็มันโมโห” ฉันหันหน้าหนี ก็ยังไม่รู้สับสนนะ โกรธเค้าเหรอทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ

        ‘ฟืดดดด’

        “พีท นาย นายไม่ตายดีแน่!” ฉันตะโกนว่านายนั่นก่อนที่จะลุกขึ้นวิ่งไล่ทุบเค้าไปทั่วห้อง ทำไมน่ะเหรอ ก็พีทอาศัยช่วงที่ฉันนั่งคิดอยู่ขโมยหอมแก้มฉันน่ะสิ ตอนนี้ฉันรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมฉันถึงต้องโกรธนายนี่ ก็เพราะนายนี่เป็นอย่างงี้ไง ตาบ้าเอ้ย!
    

        ที่ทำงาน..

        “พี่ตง แล้วกรลาไปกี่วันคะ”

        “อืมมม พี่ก็ไม่รู้นะ เห็นว่าจะใช้วันพักร้อนที่สะสมไว้ช่วงนี้เลย”

        “อ๋อค่ะ”

        “ดีนะที่เคลียร์งานไว้ให้เธอหมด ไม่งั้นนั่งปั่นกันหัวแตกแน่ ฮ่าๆ”

        พี่ตงหัวเราะอย่างชอบใจกับมุกแป้กๆ ของตัวเองแล้วก็เดินจากไป

        ตั้งแต่สัปดาห์ก่อนที่ฉันบอกกรไปว่า พีทจะกลับมารับส่งฉันอีกครั้ง ซึ่งเค้าก็ยิ้มรับแบบแสนดีตามสไตล์กร และนั่นก็ดูเหมือนจะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุยกันเลย เพราะมาสัปดาห์นี้พี่ตงก็บอกว่าเค้าอยู่ปั่นงานจนดึกช่วงเสาร์อาทิตย์ เคลียร์งานทั้งหมดไว้ก่อนที่จะส่งจดหมายลาพักร้อนให้พี่ตง แบบไม่มีกำหนดตามโควต้าพักร้อนที่เค้าสะสมไว้

        นี่ฉันเป็นเพื่อนซี้ยังตกใจ กรไม่เคยทำอะไรแล้วไม่บอกกันเลยนะเนี่ย หรือว่าเพราะไปตามสาวที่เค้ากำลังแอบชอบรึเปล่าก็ไม่รู้ ฮิฮิ โทรไปแซวดีกว่า

        ‘ตรู๊ดๆๆ ๆ’

        “ว่าไงเกี๊ยว” อ่ะ! รับสายแล้ว

        “อะไรกันแก ไปเที่ยวทำไมไม่ชวนฉันด้วย”

        “อืมม..คือพอดีเพื่อนฉันชวนกระทันหัน ขอโทษด้วยว่ะ”

        “อะไรกันแล้วแกไปที่ไหน เผื่อตามไปป่วน แล้วทำไมต้องเสียงเศร้าด้วยผู้ญิงทิ้งเหรอเพื่อนน”

        “แค่นี้ก่อนนะเกี๊ยว เอาไว้เดี๋ยวค่อยเจอกัน”

        “เดี๋ยวๆๆ” กรไม่ฟังฉันให้จบดี ก็วางสายไปเลย เฮ้อออออ..สงสัยเพื่อนฉันท่าจะอาการหนัก


        เวลา 18.30 น..

        ‘ปี้นๆๆๆๆๆ’ อิตาบ้าพีทบีบแตรเรียกฉันอยู่ที่หน้าบริษัท ฉันฉีกยิ้มส่งท้ายให้กับพี่ตงที่หน้าบริษัทก่อนที่จะรีบวิ่งไปขึ้นรถนายนั่น

        “พีทจะบีบแตรทำไม พี่ตงตกใจหมดเลยเห็นไหม” ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ปิดประตูรถเรียบร้อย

        “ฉันล่ะเกลียดบริษัทเธอจริงๆ มีแต่หนุ่มๆ หน้าตาแบบนี้” พีทพูดพลางทำตาขวางใส่พี่ตงที่กำลังออกรถ สงสัยว่าจะกินของหวานมากไปช่วงนี้พาลคนอื่นไปทั่ว ไอ้หมาพีท!

        “ทีนายพาน้องนุ่งน้อยห่มน้อยเข้าห้องทุกๆ วันเมื่อก่อนฉันยังไม่ว่าเลย” ฉันบ่นพร้อมกับหันหน้าหนี ก็นะพูดอย่างนี้มันเสียฟอร์มไม่เหมือนเป็นฉันเลย

        จู่ๆ ทุกอย่างในรถก็เงียบไป ทำไมเค้าไม่ออกรถสักทีนะ โกรธเหรอ..หันไปดูซักหน่อยก็ได้

        “อ่ะ” ฉันหันมาก็ต้องตกใจเพราะพีทเอาหน้าของเค้ามาพิงอยู่ที่พนักพิงที่ด้านหลังฉัน ทำให้เมื่อหันไปหน้าเราอยู่ห่างกันแค่นิ้วเดียว

        “หึงเหรอ” พีทพูดขึ้น

        “บ้าเหรอ! ใครเค้าจะหึงนาย” ฉันตอบไปอย่างตกใจ

        “เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้พาน้องๆ พวกนั้นมาเลยไม่เห็นเหรอ” เค้ายังคงพูดต่อ

        “อืมม” ฉันพูดอะไรไม่ออก

        “แต่เธอหึงฉันก็ไม่ผิดนะ” สายตาเค้าเริ่มจริงจังมากขึ้น ก่อนที่จะพูดต่อ

        “ขนาดฉัน..ยังหึงเธอเลย” พีทล่ะสายตาจากฉันทันทีที่พูดจบ และหันไปออกรถ เอ่อ..

        ห่ะ! ว่าไงนะ ตาพีทเนี่ยนะ หึงฉัน! บ้าไปแล้วๆๆๆ ใจฉันนี่สั่นไปหมดแล้ว


        ไม่นานนักพวกเราก็ถึงคอนโด นายพีทดับเครื่อง และเราทั้ง 2 ก็เดินออกมาจากรถ ในที่สุดก็ถึงสักที อยู่เงียบๆ กับตาพีทบนรถ 2 คนเนี่ยช่างเนิ่นนานเหลือเกิน

        “ยัยเน่า วันนี้อยากกินอะไร” พีทถามขึ้นขณะที่พวกเรากำลังรอลิฟถ์ จะถามทำไมเนี้ย

        “ทำไมนายจะพาไปกินเหรอไง” ฉันตอบไปขณะก้มหน้า

        “เปล่าฉันจะทำให้กินตังหาก” ฉันเงยหน้ามองเค้า ตานั่นไม่ได้มองหน้าตอบฉันแต่กลับหันหน้าหนีฉันเล็กน้อย และฉันสังเกตได้ว่าหูเค้าเริ่มแดงขึ้น

        ‘ติ๊ง’ เสียงลิฟถ์ดังขึ้นทำลายความเงียบของพวกเรา ขอบคุณพระเจ้า

        เมื่อลิฟถ์เคลื่อนตัวขึ้นมาถึงที่ชั้น 25 เราทั้งคู่ก็พุ่งตัวออกจากลิฟถ์ทันที แล้วฉันก็สังเกตเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงนั่งขดตัวอยู่ที่หน้าห้อง เอ๊~คุ้นๆนะ

        เธอเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเราทั้งคู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนเธอคนนั้นคือ น้องพลอย หญิงสาวหน้าตาดีที่ฉันเคยเจอที่เค้ามาค้างกับ พีท..

        “พี่พีท” เธอลุกขึ้น และวิ่งเข้าใส่ตัวพีททันที

        “พลอยมาที่นี้ได้ไงเนี้ย” พีทพูดอย่างตกใจ และหันหน้ามามองฉัน

        “พลอยก็มาหาพี่..อ้าวพี่รูมเมทสวัสดีค่า จำพลอยได้นะคะ” เธอหันมาทางฉันและยิ้มกว้างให้

        “จำได้สิ สวัสดีนะ” ฉันยิ้มตอบเธอ และเดินแยกออกมาจากทั้งคู่

        “พีทฉันไปรอข้างในนะ” ฉันพูดเมื่อไขกุญแจห้องแล้ว ก็ตอนนี้ฉันไม่อยากทนดูทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ฉันแยกออกมาก่อนดีกว่า น้องพลอยคนนี้ดูท่าว่าพีทจะรักมากจริงๆ ฉันเห็นหน้าบ่อยกว่าคนอื่นๆ และธรรมดาแค่คืนเดียวพีทก็จะไม่ติดต่ออีกแล้ว..

        ฉันเข้ามาในห้องแล้วจึงรีบเดินไปที่ห้องนอน และขังตัวเองไว้ในนั้น แล้วจึงแนบหูแอบฟังเสียงจากข้างนอกที่ดังแว่วเข้ามา

        “พลอยกลับบ้านเดี๋ยวนี้” เสียงพีทดังขึ้นมาก่อน

        “ไม่พี่พีท พี่พีทต้องเล่าเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้พลอยฟังก่อน” หรือนายพีทไปนอกใจน้องพลอย นี่เค้าคบกันจริงจังขนาดนั้นเชียวเหรอ

        “พี่ไม่มีอะไรจะเล่า ถ้าไม่กลับพี่จะโทรไปฟ้องพ่อกับแม่นะพลอย” ถึงขั้นรู้จักพ่อแม่กันแล้วด้วย

        “ได้ พลอยกลับก็ได้ แต่ต้องรู้เรื่องก่อน พี่ไม่บอกพลอย พลอยไปถามคนอื่นก็ได้” สิ้นเสียงที่พลอยพูด ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดิน เดินเข้ามาใกล้ประตูฉันมากขึ้น

        ‘พลัวะ’ ประตูฉันเปิดออก แล้วตัวฉันน่ะเหรอ..ล้มโครมไปน่ะสิ กำลังเอาหูแนบแอบฟังอยู่ หมดกัน น้องพลอยค่ะเปิดประตูพี่ทำไม

        ฉันแอบเห็นพลอยตกใจนิดนึง ส่วนพีททำท่าขำเล็กๆ แล้วพลอยก็พูดขึ้น

        “พี่ค่ะช่วงนี้พี่พีทกุ๊กกิ๊กกับใครไหมคะ” นั่นไงเริ่มแล้ว แล้วกับฉันนี่เรียกกุ๊กกิ๊กไหมเนี่ย

        “เอ่อ..ช่วงนี้พีทเค้าไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนะ เชื่อพี่เถอะ” ฉันพูดพลางกำลังจะลุกขึ้น แต่แล้วพีทก็รีบเข้ามาช่วยฉัน

        “เป็นอะไรมากรึเปล่า” พีทถามขึ้น พร้อมกับจัดเสื้อผ้าให้ฉัน

        “ไม่ๆ พอดีเมื่อกี้ฉันเล่นโยคะอยู่ หน้าประตูน่ะ” สตออีกล่ะฉัน ตาพีทก็จ้องกลับมา และยิ้มเล็กๆ อย่างกวนประสาท ฉันจึงตีแขนเค้าเข้าให้

        “แปลกๆ นะแบบนี้หรือว่าเป็นพี่..” พลอยพูดขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามามองหน้าฉัน

        “ไม่นะพีทเค้าไม่ได้ชอบพี่หรอก จะบ้าเหรอ พีทรักน้องพลอยจะตาย” หลังสิ้นสุดคำพูดฉัน น้องพลอยก็หัวเราะออกมา นี่อะไรกันน้องเป็นบ้าเหรอคะ

        “พี่พีทเนี่ยนะรักพลอย ฮ่าๆ ท่าทางพี่จะเข้าใจอะไรผิดนะคะ เอาล่ะพลอยกลับดีกว่า เพราะพลอยคิดว่าพลอยได้คำตอบแล้วล่ะ” พลอยยักคิ้วให้ฉัน และหันไปยักคิ้วให้พีทเช่นกัน ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ทั้งคู่นี่ดูนิสัยกวนประสาทเหมือนกันจริงๆ นะ แล้วว่าแต่ว่าคำตอบที่ว่านั้น คือเรื่องอะไรหว่า แล้วยังไงเนี่ยเกี่ยวกับฉันไหมนะ โอ๊ยยย งง..

        “นายไม่ไปตามเธอหน่อยเหรอ” ฉันถามขึ้น เมื่อเห็นว่าพีทกำลังเดินไปที่ครัว

        “ไม่ล่ะไร้สาระ เธอไปรอกินข้าวเถอะ” เค้าหันมายิ้ม และตอบฉัน เอิ่ม..สบายใจได้ตลอดสถานการณ์ล่ะนะนายพีท


        ที่โต๊ะอาหาร..

        ฉันนั่งเงียบคิดเรื่องที่น้องพลอยมา ตัวพีทก็คงจะจับความรู้สึกของฉันได้เช่นกัน พีทจึงพูดขึ้น

        “คิดเรื่องที่พลอยพูดเหรอ”

        “เปล่าจะบ้าเหรอ คิดอะไรของนาย ไม่ได้เกี่ยวกับฉันซักหน่อย” ฉันพูดพลางก้มหน้ากินอาหารต่อ จริงๆ หลบหน้าเค้ามากกว่านะ

        “จำได้รึเปล่าว่าฉันเคยพูดว่ามีเรื่องจะพูดกับเธอ” พีทพูดขึ้นมาหลังจากเราเงียบกันไป

        ฉันยังคงไม่ตอบ ใจนึงฉันก็อยากรู้สิ่งที่เค้าพยายามจะบอก แต่อีกใจนึงฉันกลับกลัวว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่ฉันหวังไว้ ฉันไม่อยากจะร้องไห้อีกแล้ว

        “เธอจำไม่ได้เหรอ” พีทมายืนก้มหน้ามองฉันตรงนี้ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ต่อไปฉันจะเลิกใจลอยล่ะตกใจหมด

        เค้าจับเก้าอี้ลากเข้ามานั่งข้างๆ ฉันก่อนที่จะพูดต่อ

        “หรือเธอไม่อยากฟัง” เค้าพูดพลางเชยคางฉันขึ้น

        ฉันไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้า แล้วจู่ๆ น้ำตาที่ฉันสะสมมานาน ตั้งแต่ช่วงที่เรามีปัญหากัน ตั้งแต่ที่ฉันเห็นเค้ากับสาวๆ คนอื่น และตั้งแต่ที่ฉันรู้ตัว..ว่ารักเค้า ก็ไหลถ่าโถมออกมา ฉันไม่รู้ว่าจะหยุดมันยังไง และดูแล้วพีทคงจะตกใจอย่างมาก

        “เธอ..ร้องไห้ทำไม” เค้าพูดพลางเช็ดน้ำตาให้กับฉัน

        “พีท ถ้าฉันบอกบางอย่างกับนาย สัญญากับฉันได้ไหมว่านายจะไม่เปลี่ยนไป” ในเมื่อบรรยากาศมันพามาขนาดนี้แล้ว ฉันคงจะต้องบอกเค้าแล้วล่ะ เพื่อให้เค้าหยุดทำดีกับฉัน..

        พีทพยักหน้าตอบฉัน

        “ฉันทนไม่ได้ที่เห็นนายจิ๊จ๊ะกับผู้หญิงพวกนั้น ฉันนอนไม่หลับเลยซักคืนในช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา นายทำดีกับฉันมาก และมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดว่าเพราะฉันรำคาญนายทำให้หงุดหงิดที่เห็นนายกับผู้หญิงพวกนั้น แต่หลังจากนั้นฉันพบว่าไม่ใช่ ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งฉันพบว่า..”

        พีทยื่นหน้าเข้ามา และหยุดคำพูดของฉันด้วยการจูบ มันเป็นจูบที่หวาบหวามพีทจูบฉันอย่างเนิ่นนาน เค้าคลอเคลีย และจูบไปเรื่อยๆ ที่แก้ม และไล่ไปตามทางที่น้ำตาของฉันไหล ถ้านายไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉัน นายไม่น่าทำอย่างนี้กับฉันนะ ว่าแล้วฉันจึงผลักเค้าออก และพูดต่อ

        “ฉันพบว่าฉันชอบนาย” ฉันพูดออกไปแล้ว และเค้าก็ยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินคำนั้นจากฉัน ฉันจึงตัดสินใจพูดต่อ

        “แต่ฉันรู้ว่านายรักคนอื่นใช่ไหม..ที่ไม่ใช่ฉัน นายกับน้องพลอย..”

        “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พีทเปลี่ยนจากโหมดซึ้งเป็นตัวงอ และขำสุดตัว ฉันนั่งอึ้งจากที่กำลังซึ้งก็กลายเป็นโกรธเค้าขึ้นมาทันที

        “ทำไม ฉันเสียใจมันน่าขำมากนักรึไง! ฉันเป็นตัวตลกเหรอ!” ฉันตะโกนพร้อมกับคว้าขนมแถวนั้นยีไปที่หน้าของนายพีท พอแล้วไม่ซึ้งก็ได้ ตายไปเลยยยยยย อ่ะ!

        เค้าคว้าแขนฉัน แล้วดึงตัวฉันขึ้นพร้อมกับใช้มืออีกข้างกวาดของที่อยู่บนโต๊ะอาหารร่วงลงไปที่พื้นทั้งหมด และกดฉันลงที่โต๊ะอาหาร จากนั้นเค้าก็โน้มตัวลงมาตอนนี้ริมฝีปากพีทอยู่ที่ข้างหูฉัน ไอ้บ้าพีท! ท่านี้มันไม่โอเค

        “ฟังให้ดีนะ ยัยเซ่อ พลอยน่ะน้องสาวฉัน น้องแท้ๆ แบบคลานตามกันมาเลย” สิ้นสุดที่เค้าพูด พีทก็เลื่อนหน้ามาประจันกับหน้าฉัน นายนั่นขำเล็กๆ ก่อนที่จะพูดต่อ

        “แล้วสาวๆ ที่เข้าห้องมาตลอด 1 เดือนที่ผ่านมานี้ ไม่มีใครได้เห็นขาอ่อนฉันเลยนะ” เค้าพูดพลางยักคิ้ว

        “แล้วจะยังไง ทำแบบไม่ถอดกางเกงรึไง” ขอโทษที่ติดเรทนะคะ แต่ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง ฉันหันหน้าหนีเค้า เพราะอายกับคำตอบตัวเองที่ไม่ทันคิด และตอนนี้คงหน้าแดงไปหมดแล้ว นี่ฉันไปหึงพีทกับน้องสาวเค้าเหรอเนี่ย

        “บ้าเหรอยัยเน่า ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยตังหาก เพราะหน้าเน่าๆ ของเธอทำฉันหมดอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นทุกครั้งเลยเนี่ยสิ แต่กับเธอ..” เค้าพูดพลางมองหน้าฉันอย่างตั้งใจ โอ๊ยยยย..เหมือนตัวเองกำลังจะละลายได้จากสายตานั่น หยุดดด

        เค้าเงียบจ้องฉันอยู่นาน ฉันจึงคิดที่จะทำลายสถานการณ์นี้ แต่..ทำยังไงดีนะ อ่ะ! ขนม