เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อต้นเดือน พ.ค. ที่ผ่านมา ผมเข้ารับการักษาผ่าตัดเอ็นไขว้หน้าและหมอนรองกระดูกหัวเข่าซ้ายในโรงพยาบาล แน่นอนว่าก่อนรับการรักษาต้องชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูงอะไรหลายอย่างตามระเบียบ รพ. วันนั้นผมหนัก 85.8 กก. การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี ผมต้องเข้าเผือกอ่อน เป็นเวลา 6 week ระหว่างที่อยู่ รพ. 5 วัน ช่วงนั้นชีวิตผมมีปัญหามากกับการขับถ่าย เพราะนั่งเหยียดขาตลอดเวลา มันลำบากมาก จนผมไม่อยากเข้าไปทำธุระเลย ผมจึงแก้ปัญหาง่ายๆ ด้วยการลดปริมาณอาหารที่ทานในแต่ละมื้อ เพราะไม่อยากที่จะเข้าห้องน้ำ

เมื่อกลับมาอยู่ที่บ้านผมใช้ชีวิตโดยการพึ่งพาภรรยาเป็นส่วนใหญ่เพราะยังเดินเองไม่ได้ แน่นอนว่าการเข้าห้องน้ำก็ยังเป็นปัญหาใหญ่สำหรับผม เรื่องนี้ภรรยาผมเค้าก็รู้ถึงปัญหา ดังนั้นในแต่ละมื้อที่ทาน เค้าจะลดปริมาณอาหารลงครึ่งหนึ่งจากที่เคยทานตามปกติ โดยเฉพาะข้าว ผมคะเนจากสายตาคิดว่าไม่เกิน 1 ทัพพี /มื้อแน่นอน ในช่วงแรกไม่อิ่มครับ ภรรยาผมก็แนะนำว่าให้เคี้ยวช้าๆ เคี้ยวนานๆ แล้วให้ดื่มน้ำตามซึ่งก็ได้ผล ความรู้สึกว่าไม่อิ่มลดลง ผมทำอย่างนี้ทุกวัน จนเมื่อครบ 6 week ผมไปถอดเผือกออก วันนั้นที่ รพ. ผมชั่งน้ำหนักได้ 80.3 กก

จากวันที่ถอดเฝือกออก ภรรยาผมเค้าก็ควบคุมเรื่องอาหารการกินของผมอย่างเต็มระบบ ให้งดขนมหวาน น้ำอัดลม ลดแป้งและอาหารประเภทผัดๆ ทอดๆ ลง  ช่วงนี้ผมเริ่มเดินโดยไม่ต้องอาศัยไม้เท้าได้แล้ว ผมสังเกตุได้ด้วยตัวเองว่า กางเกงและเสื้อหลวมขึ้น เวลาขึ้นชั่งเครื่องชั่ง นน. เมื่อเห็นตัวเลขขยับลงๆ แล้วผมเริ่มมีกำลังใจ  และตั้งใจควบคุมอาหารอย่างเข้มงวด  แต่ไม่มีการอดอาหารในมื้อไหนเลย (ทานครบ 3 มื้อทุกวันเพราะต้องทานยา)

นับจากวันที่ผ่าตัดถึงวันนี้ เป็นเวลา 3 เดือนครึ่ง จากการควบคุมอาหารอย่างเข้มงวดเพียงอย่างเดียว วันนี้น้ำหนักตัวผมชั่งได้ 73.5 กก. ลดลงไปรวม 12.3 กก. และนับจากวันนี้ไปผมจะเริ่มหัดวิ่ง และออกกำลังกายแล้วครับ(หมอสั่ง) ตั้งใจว่าจะควบคุมอาหารแบบนี้ และออกกำลังกายร่วมด้วย ผมคงบรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ในพิกัด 70 กก.ได้ในวันข้างหน้า

หมายเหตุ ผมอายุ 42 ปี สูง 170 cm เอ็นหัวเข่าขาดมา 8 ปีแล้วครับ ซึ่งเป็นสาเหตุให้ผมไม่สามารถเล่นกีฬาได้มา 8 เต็ม และนน. ผมเมื่อ 8 ปีที่แล้วคือ 65 กก.
ความดีทั้งหมดยกให้ภรรยาครับ