คุยกันก่อนนะคะ
กลับมาลงเรื่องต่อค่ะ เพราะไหนๆ หนังสือยังไม่ได้กำหนดจะเลื่อนไปเมื่อไร อีกอย่างหนึ่งเราคิดถึงคนอ่านเนอะ แม้บางท่านจะได้รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว แต่กลับมาคุยกันบ้างก็ดีนะคะ
คุณ zoi: ขอบคุณมากๆ ที่เป็นกำลังใจให้นะ เราเสียอีกที่ไม่ค่อยไปตามอ่านเรื่องของคุณบ้าง แต่ระยะเวลาสาม-สี่อาทิตย์ที่ผ่านมา มันหมดแรงจริงๆ ค่ะ
คุณ kikillfon (709113): ถึงรู้เรื่องแล้ว ก็มาคุยกันได้นะ (หากไม่รบกวนเวลาจนเกินไป)
คุณ GTW: จนถึงตอนนี้สถานการณ์ยังฝุ่นตลบอยู่ค่ะ ยังไม่มีใครรู้อะไรจริงๆ หรอก << หมายถึงเนื้อเรื่องนะคะ ไม่ใช่การเมืองยุ่งเหยิงตอนนี้)
คุณ Phoenixorus: สำหรับอารมันกับรามิต อีกไม่นานก็จะรู้ผล ส่วนมุตติ กับป๋าวิษ ต้องรอนิดนุง
คุณ Cool_Blue: นั่นสิ คนเขียนก็รออยู่เหมือนกันค่ะ ^^” ตอนนี้เลยไม่กล้าตั้งความหวังแล้ว เมื่อไรก็เมื่อนั้น
คุณ 704458: ขอบคุณมากที่กรุณาติดตามค่ะ เอามาลงต่อให้แล้วนะคะ
คุณ ลูนาติก: ได้รับข้อความแล้วค่ะ
ขอบคุณนักอ่านอีกครั้งค่ะ ผู้เขียนก็ยังคงยืนยันตามเดิมเนอะ ลงจนกว่าจะลงไม่ได้ แต่รับรองว่าได้อ่านจนจบแน่ค่ะ
(วันนี้ขออนุญาตไม่ทำ ความเดิมฯ นะคะ)
38. บุกป้อมนักล่า (1/3)
"ท่านบุษบามินตรา ทำไมมาดึกป่านนี้ มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือขอรับ”
“ตอนนี้มัสอยู่ที่ใด” น้ำเสียงของบุษบรรณร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด ครั้นเมื่อฝ่ายเทพเวชรักษ์แจ้งว่ามัสลินอยู่ในห้องพัก เทพีแห่งภูระจึงบอกให้ฝ่ายตรงข้ามนำทางไปโดยเร็ว จนเมื่อบุษบรรณเห็นชัดๆ กับตาตนเองว่ามัสลินยังคงนอนพักผ่อนอยู่ในห้องส่วนตัวอย่างเป็นปรกติ แสงสว่างจากเทียนในมือของท่านมือปราบกระทบเสี้ยวหน้าที่ค่อยมีเลือดฝาดของเพื่อนสาว เธอจึงผ่อนลมหายใจยาวและชักเท้ากลับออกมาจากห้องนั้น ก่อนจะหันไปทางเทพเวชรักษ์ที่แม้จะมองด้วยความกังขา แต่ด้วยมารยาทยังคงไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใดคล้ายรอคอยให้บุษบรรณเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ข้ามีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือจากท่านอีกสักเรื่องหนึ่ง” เธอสืบเท้าเข้ามาใกล้ ลดเสียงลงมาเป็นเพียงกระซิบ
“กรุณาอย่าบอกเรื่องนี้กับใครเป็นอันขาด แม้แต่พี่ชายของข้า”
*****
รุ่งอรุณในวันต่อมา...
บังสูรย์เดินพล่านมาตั้งแต่เช้าเมื่อพบว่าน้องสาวคนเล็กไม่ได้กลับมาที่หอเบญจคาร หลังจากไต่ถามเอากับข้ารับใช้ทุกคนก็ได้ความว่าบุษบามินตราได้แจ้งมาว่าสองสามวันนี้จะพักอยู่ในหอเวชศาสตร์ พอซักถามไล่เลียงอีกก็ได้เรื่องต่อว่าเมื่อวานนี้พอจ้าวแดนตะวันออกมาถึง อยู่สนทนากับท่านบุษบรรณเพียงครู่ก็ออกไปลอยมาลัยโดยมีบาลานติดตามไปด้วยตามคำสั่งของท่าน ทว่าท่านบาลานกลับมาโดยลำพังโดยมีนักล่านกจากเผ่าเวนไตยหิ้วปีกมาส่งเพราะจู่ๆ พาฬปักษ์กลับอาละวาดใหญ่ที่ทะเลสาบแต่สุดท้ายแล้วดูเหมือนจะไม่มีผู้บาดเจ็บถึงขั้นอันตราย บาลานเองก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“อะไรนะ เกิดเหตุใหญ่โตอย่างนี้หรือ ทำไมข้าถึงไม่รู้เรื่อง แล้วจ้าวแดนตะวันออกเล่า”
ครั้นพอทราบว่าจ้าววังสุริยันไม่เป็นอะไรเลย ที่เป็นน่ะ...ท่านอารมันแห่งเวนไตยต่างหาก ยิ่งฟังบังสูรย์ยิ่งคิ้วขมวด แต่ยังไม่ทันถามเอาความอะไร เหล่าผู้รับใช้กลับรีบแย่งกันเล่าจนฟังแทบไม่ทัน แต่หัวหน้าป้อมนักล่ายังจับประเด็นหลักได้อยู่ว่า อารมันและนักล่านกได้ช่วยมาไล่พาฬปักษ์ฝูงนั้นออกไปจากเขตทะเลสาบได้ทันท่วงทีโดยไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บสาหัส ซ้ำยังกล้าขัดขวางเทพตะวันออกเพื่อรักษาชีวิตพาฬปักษ์ตัวหนึ่งเอาไว้อีกด้วย
ในใจของหัวหน้าเทพนักรบตอนนี้อยากจะทะยานไปถามน้องสาวถึงหอเวชศาสตร์ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกันแน่ แต่ไม่อาจทำได้เพราะงานปัญจยุทธกำลังจะเริ่มในไม่ช้า เขาต้องเดินทางไปที่ทุ่งพยุอัสดรในฐานะเจ้าภาพ อีกทั้งวันนี้น้องชายของเขาเองก็ต้องลงสนามแข่งกับจ้าววังสุริยันอีกต่างหาก
อย่าตกใจ...น้องเจ็ดคงไม่ได้เป็นอะไรหรอก ไม่อย่างนั้นข้าคงได้รับสารแจ้งจากทางหอเวชศาตร์มาแล้ว บางทีบุษบรรณอาจจะพาผู้บาดเจ็บไปที่หอโอสถแล้วจึงอยู่ช่วยที่นั่นก็เป็นได้ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่...
จ้าวจตุรทิศ ภาคจัณฑวาตา (กลับมาลงต่อ หนังสือเลื่อนค่ะ) ตอนที่ 38: บุกป้อมนักล่า (1/3)
กลับมาลงเรื่องต่อค่ะ เพราะไหนๆ หนังสือยังไม่ได้กำหนดจะเลื่อนไปเมื่อไร อีกอย่างหนึ่งเราคิดถึงคนอ่านเนอะ แม้บางท่านจะได้รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว แต่กลับมาคุยกันบ้างก็ดีนะคะ
คุณ zoi: ขอบคุณมากๆ ที่เป็นกำลังใจให้นะ เราเสียอีกที่ไม่ค่อยไปตามอ่านเรื่องของคุณบ้าง แต่ระยะเวลาสาม-สี่อาทิตย์ที่ผ่านมา มันหมดแรงจริงๆ ค่ะ
คุณ kikillfon (709113): ถึงรู้เรื่องแล้ว ก็มาคุยกันได้นะ (หากไม่รบกวนเวลาจนเกินไป)
คุณ GTW: จนถึงตอนนี้สถานการณ์ยังฝุ่นตลบอยู่ค่ะ ยังไม่มีใครรู้อะไรจริงๆ หรอก << หมายถึงเนื้อเรื่องนะคะ ไม่ใช่การเมืองยุ่งเหยิงตอนนี้)
คุณ Phoenixorus: สำหรับอารมันกับรามิต อีกไม่นานก็จะรู้ผล ส่วนมุตติ กับป๋าวิษ ต้องรอนิดนุง
คุณ Cool_Blue: นั่นสิ คนเขียนก็รออยู่เหมือนกันค่ะ ^^” ตอนนี้เลยไม่กล้าตั้งความหวังแล้ว เมื่อไรก็เมื่อนั้น
คุณ 704458: ขอบคุณมากที่กรุณาติดตามค่ะ เอามาลงต่อให้แล้วนะคะ
คุณ ลูนาติก: ได้รับข้อความแล้วค่ะ
ขอบคุณนักอ่านอีกครั้งค่ะ ผู้เขียนก็ยังคงยืนยันตามเดิมเนอะ ลงจนกว่าจะลงไม่ได้ แต่รับรองว่าได้อ่านจนจบแน่ค่ะ
(วันนี้ขออนุญาตไม่ทำ ความเดิมฯ นะคะ)
38. บุกป้อมนักล่า (1/3)
"ท่านบุษบามินตรา ทำไมมาดึกป่านนี้ มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือขอรับ”
“ตอนนี้มัสอยู่ที่ใด” น้ำเสียงของบุษบรรณร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด ครั้นเมื่อฝ่ายเทพเวชรักษ์แจ้งว่ามัสลินอยู่ในห้องพัก เทพีแห่งภูระจึงบอกให้ฝ่ายตรงข้ามนำทางไปโดยเร็ว จนเมื่อบุษบรรณเห็นชัดๆ กับตาตนเองว่ามัสลินยังคงนอนพักผ่อนอยู่ในห้องส่วนตัวอย่างเป็นปรกติ แสงสว่างจากเทียนในมือของท่านมือปราบกระทบเสี้ยวหน้าที่ค่อยมีเลือดฝาดของเพื่อนสาว เธอจึงผ่อนลมหายใจยาวและชักเท้ากลับออกมาจากห้องนั้น ก่อนจะหันไปทางเทพเวชรักษ์ที่แม้จะมองด้วยความกังขา แต่ด้วยมารยาทยังคงไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใดคล้ายรอคอยให้บุษบรรณเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ข้ามีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือจากท่านอีกสักเรื่องหนึ่ง” เธอสืบเท้าเข้ามาใกล้ ลดเสียงลงมาเป็นเพียงกระซิบ
“กรุณาอย่าบอกเรื่องนี้กับใครเป็นอันขาด แม้แต่พี่ชายของข้า”
*****
รุ่งอรุณในวันต่อมา...
บังสูรย์เดินพล่านมาตั้งแต่เช้าเมื่อพบว่าน้องสาวคนเล็กไม่ได้กลับมาที่หอเบญจคาร หลังจากไต่ถามเอากับข้ารับใช้ทุกคนก็ได้ความว่าบุษบามินตราได้แจ้งมาว่าสองสามวันนี้จะพักอยู่ในหอเวชศาสตร์ พอซักถามไล่เลียงอีกก็ได้เรื่องต่อว่าเมื่อวานนี้พอจ้าวแดนตะวันออกมาถึง อยู่สนทนากับท่านบุษบรรณเพียงครู่ก็ออกไปลอยมาลัยโดยมีบาลานติดตามไปด้วยตามคำสั่งของท่าน ทว่าท่านบาลานกลับมาโดยลำพังโดยมีนักล่านกจากเผ่าเวนไตยหิ้วปีกมาส่งเพราะจู่ๆ พาฬปักษ์กลับอาละวาดใหญ่ที่ทะเลสาบแต่สุดท้ายแล้วดูเหมือนจะไม่มีผู้บาดเจ็บถึงขั้นอันตราย บาลานเองก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“อะไรนะ เกิดเหตุใหญ่โตอย่างนี้หรือ ทำไมข้าถึงไม่รู้เรื่อง แล้วจ้าวแดนตะวันออกเล่า”
ครั้นพอทราบว่าจ้าววังสุริยันไม่เป็นอะไรเลย ที่เป็นน่ะ...ท่านอารมันแห่งเวนไตยต่างหาก ยิ่งฟังบังสูรย์ยิ่งคิ้วขมวด แต่ยังไม่ทันถามเอาความอะไร เหล่าผู้รับใช้กลับรีบแย่งกันเล่าจนฟังแทบไม่ทัน แต่หัวหน้าป้อมนักล่ายังจับประเด็นหลักได้อยู่ว่า อารมันและนักล่านกได้ช่วยมาไล่พาฬปักษ์ฝูงนั้นออกไปจากเขตทะเลสาบได้ทันท่วงทีโดยไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บสาหัส ซ้ำยังกล้าขัดขวางเทพตะวันออกเพื่อรักษาชีวิตพาฬปักษ์ตัวหนึ่งเอาไว้อีกด้วย
ในใจของหัวหน้าเทพนักรบตอนนี้อยากจะทะยานไปถามน้องสาวถึงหอเวชศาสตร์ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกันแน่ แต่ไม่อาจทำได้เพราะงานปัญจยุทธกำลังจะเริ่มในไม่ช้า เขาต้องเดินทางไปที่ทุ่งพยุอัสดรในฐานะเจ้าภาพ อีกทั้งวันนี้น้องชายของเขาเองก็ต้องลงสนามแข่งกับจ้าววังสุริยันอีกต่างหาก
อย่าตกใจ...น้องเจ็ดคงไม่ได้เป็นอะไรหรอก ไม่อย่างนั้นข้าคงได้รับสารแจ้งจากทางหอเวชศาตร์มาแล้ว บางทีบุษบรรณอาจจะพาผู้บาดเจ็บไปที่หอโอสถแล้วจึงอยู่ช่วยที่นั่นก็เป็นได้ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่...