วันนี้ได้นั่งสมาธิครับ ก่อนนั่งก็สวดมนต์ แผ่เมตตาตามปกติ  คือปกติจะถือศีล และชอบดูกายดูใจ เจริญสติไปในชีวิตประจำวันครับไม่ค่อยได้นั่งสมาธิบ่อย
แต่ได้ฟังเทศน์มาพระท่านย้ำว่ายังไงก็ทิ้งสมถะไม่ได้เพราะจิตจะไม่ถึงฐานก็เลยเริ่มนั่งสมาธิแล้วเจอสภาวะแบบนี้เลยสงสัยครับ

คือนั่งดูลมหายใจไปเรื่อยๆ อยู่กับคำบริกรรม พุท โธ ครับจิตเริ่มรวม สงบดี สักพักก็มีอาการหมุนๆอย่างเร็วในหัวครับ แต่ตัวไม่โยกนะ ก็ไม่หวั่นไหวมากเพราะเคยเจอสภาวะนี้แล้ว แต่อีกสักพักก็เหมือนจิตลอยขึ้นจากกายเหมือนแยกออกจากกันรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจแต่กายไม่ได้แนบกับจิต ลมหายใจหายไป เริ่มมีความรู้สึกเหมือนจิตกับกายห่างออกจากกันมากขึ้นๆจนแทบไม่รู้สึกถึงกายเลย  รู้สึกตกใจเพราะไม่เคยเจอสภาวะนี้ มีความกลัวเกิดขึ้นครับแต่ยังคงอยู่กับ พุท โธไปเรื่อยๆแต่ด้วยความกลัวจิตจะหลุดเลยค่อยๆระงับจิตกลับมาและออกจากสมาธิครับ

ที่สงสัยคือในสภาวะแบบนี้ถ้าผมนั่งต่อไปอีกเรื่อยๆ มีโอกาสที่จิตจะหลุดจนเสียสติไหมถ้ายังคงอยู่กับพุธ โทไปเรื่อยๆ และมีข้อควรปฏิบัติเพิ่มเติมอย่างไร

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ