สติและสมาธิเป็นของคู่กัน สติเป็นเหตุ สมาธิเป็นผล เราไม่มีทางที่จะจิตเป็นสมาธิ โดยไม่สติได้ ดังนั้นในชีวิตประจำวันควรฝึกสติโดยการหยุดความคิดให้มากๆ ด้วยวิธีการดูลมหายใจเข้า-ออก หรือภาวนาพุทโธๆๆ หรือลมหายใจเข้า พุท ลมหายใจออก โธ ตามแต่จริตแต่ละคน

เมื่อมีสติมากๆ จิตจะเกิดเป็นสมาธิ เกิดปีติ เกิดสุข ไม่ต้องไปสนใจ สุดท้ายจะเหลือแต่ความว่างและอุเบกขา นี่แหละจุดเป้าหมายของการทำสมาธิ

    เมื่อได้อุเบกขาแล้วทำให้ชำนาญเกิดอุเบกขาทั้งขณะนั่งสมาธิและไม่ได้นั่ง แล้วนำมาพิจารณากฏไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้เกิดปัญญา