ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบจากชั้นสอง
ตอนที่1
ฝนตกพรำตลอดคืนขณะที่
“ลิน” นักข่าวสายอาชญากรรม
ยืนอยู่หน้าบ้านไม้สองชั้นเก่าแก่ในซอยเงียบสงัด
เสียงฟ้าร้องห่าง ๆ เหมือนเตือนว่าเธอไม่ควรมา
แต่ลินไม่ได้เชื่อในลางสังหรณ์...เธอเชื่อในหลักฐาน
บ้านหลังนี้เคยเป็นที่เกิดเหตุฆาตกรรมเมื่อสิบปีก่อน
เจ้าของบ้าน—หญิงสูงวัยชื่อคุณนายรัตนา—
ถูกพบเป็นศพในห้องนั่งเล่น ประตูหน้าถูกล็อกจากด้านใน ไม่มีรอยงัด
ไม่มีพยาน ไม่มีเหตุจูงใจ คดีถูกปิดว่าเป็น "ฆ่าตัวตาย"
แต่หลานสาวของรัตนาเพิ่งเสียชีวิตในห้องเดียวกันเมื่อสัปดาห์ก่อน...
ในท่าเดียวกับศพแรก
ลินเปิดประตูเข้าไป—
ไม้เก่าลั่นเอี๊ยดอย่างจงใจ
เธอเดินสำรวจอย่างระแวดระวัง
จนกระทั่งสายตาเหลือบไปเห็น "เงา" เคลื่อนไหวบนบันไดชั้นสอง
"ใครอยู่ข้างบน?" เธอตะโกนถาม
ไม่มีเสียงตอบ...แต่เสียงกระซิบเบา ๆ ลอยผ่านอากาศมาแทน
“ช่วยฉันด้วย...มันยังอยู่...”
ลินก้าวขึ้นไปช้าๆ ทีละขั้น มือเย็นเฉียบจนเธอต้องหยุดหายใจ
ความมืดในห้องนอนชั้นสองหนาแน่นเหมือนหมอก
แล้วเธอก็เห็น “มัน”
เด็กหญิงในชุดชุดนอนเปื้อนเลือด นั่งกอดเข่าข้างเตียง
น้ำตาไหลเป็นสาย แต่ดวงตาว่างเปล่าเหมือนรอใครสักคนมาเข้าใจ
“คุณไม่ได้ฆ่าตัวตายใช่ไหม…” ลินกระซิบ
เด็กหญิงพยักหน้า
“ใครเป็นคนทำ?”
เด็กหญิงเงยหน้าช้าๆ แล้วชี้ไปยัง “รูปถ่าย” ใบหนึ่งที่ตกอยู่ใต้เตียง...
ในนั้นมีชายคนหนึ่งยืนอยู่เคียงข้างคุณนายรัตนา—
รอยยิ้มของเขาอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
คือใครบางคน...ที่ยังมีชีวิตอยู่
ดูข้อมูลเชิงลึกและโฆษณา
โปรโมทโพสต์
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบจากชั้นสอง
ตอนที่ 2: เงาในรูปถ่าย
หลังกลับจากบ้านร้าง ลินนั่งจ้องภาพถ่ายเก่าในมือมาเป็นชั่วโมง
ภาพนั้นซีดจางเพราะเวลา แต่ใบหน้าของชายในชุดเชิ้ตขาวยังชัดเจน
พอจะเห็นรอยยิ้มประหลาดที่ไม่เข้ากับบรรยากาศรอบตัว
เธอพลิกภาพไปด้านหลัง
มีลายมือเขียนไว้ว่า
“วันรวมญาติ — 7 กุมภาพันธ์ 2548 — ณ บ้านสวนคุณรัตนา”
7 กุมภาพันธ์
วันที่คุณรัตนาเสียชีวิต...พอดี
“ถ้าเขาอยู่ในวันนั้น ทำไมไม่มีชื่อในรายงานตำรวจ?”
ลินพึมพำ พลางหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาไล่ดูข้อมูล
ค้นชื่อไปเรื่อย ๆ จากใบหน้า จนกระทั่งพบข่าวเก่าในเว็บท้องถิ่น
"อาจารย์จรัญ พิธีกรรายการวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ
เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อ 5 ปีก่อน"
แต่ภาพในข่าว...คือชายคนเดียวกันกับในรูป
แต่เขา “ตายไปแล้ว” ตั้งแต่ 5 ปีที่แล้ว
หัวใจลินเต้นแรงขึ้น ไม่ใช่เพราะกลัว
แต่เพราะเธอเริ่มเห็นโครงกระดูกของความจริง
และมันไม่ใช่แค่เรื่องฆาตกรรมธรรมดา
มือถือสั่น — เบอร์แปลกโทรเข้า
เธอกดรับอย่างลังเล
เสียงผู้ชายปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ
“คุณเจอภาพนั้นแล้วสินะ...อย่าขุดต่อ ถ้าคุณยังอยากมีชีวิตอยู่”
ตู้ม!
สายถูกตัดไป ลินตัวแข็ง มือเย็นเยียบ
...ไม่ทันได้ตั้งตัว เสียง "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" ดังขึ้นจากประตูห้องของเธอ
แต่เมื่อเปิดออก ไม่มีใครอยู่
มีเพียงซองสีน้ำตาลขนาดเล็กวางไว้หน้าห้อง —
ไม่มีชื่อผู้ส่ง
ภายในมี “รูปถ่ายอีกใบ”
คราวนี้เป็นภาพห้องใต้ดินในบ้านคุณรัตนา...
ในเงามืด มีดวงตาคู่หนึ่งสะท้อนแสงแฟลชจ้องมาที่กล้อง
ลินใจเต้นรัว...
เธอไม่เคยลงไปชั้นใต้ดินเลย
เธอไม่รู้ว่าบ้านหลังนั้นมี “ชั้นใต้ดิน”
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบจากชั้นสอง
ตอนที่ 3: สิ่งที่ถูกฝังในเงามืด
คืนวันศุกร์ — ลินกลับมาที่บ้านคุณรัตนาอีกครั้ง
ลมเย็นผิดปกติพัดแรงจนหน้าต่างไม้กระแทกกันดังปึงปัง
เธอถือไฟฉาย กับสมุดจดเล่มเล็กที่เขียนข้อมูลจากรูปถ่ายทุกใบ
ในภาพสุดท้ายที่ถูกส่งมา
มีบางอย่างสะท้อนแสงแฟลชในมุมหนึ่งของพื้นไม้
หลังจากสำรวจซ้ำหลายรอบ เธอก็พบ “รอยต่อ” เล็ก ๆ
ที่เหมือนไม่เคยถูกใครแตะมานาน
ลินค่อย ๆ งัดพื้นไม้ขึ้น เสียงมันแหลมเสียดหู
แสงไฟฉายส่องลงไปในช่องแคบ ๆ ใต้พื้น เผยให้เห็น
“บันไดไม้” ที่ทอดลงสู่ความมืด
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะก้าวลงไป
กลิ่นอับชื้นและสนิมตีขึ้นมาแทบทำให้สำลัก
ผนังรอบตัวเต็มไปด้วยรอยขีดเขียนแปลกประหลาด...
เหมือนสัญลักษณ์อะไรบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็น
ในมุมหนึ่งของชั้นใต้ดิน
มี “ลังไม้” ขนาดใหญ่ถูกปิดด้วยผ้าดำเก่า ๆ
เมื่อเธอเปิดออก สิ่งที่อยู่ข้างใน...ไม่ควรอยู่ตรงนั้นเลย
เป็นเครื่องอัดเสียงเก่ารุ่นโบราณ
และมัน...กำลังเปิดอยู่
เสียงที่ดังออกมาคือเสียงผู้หญิงแก่ ๆ พูดซ้ำไปซ้ำมา
“มันไม่ใช่เขา...มันไม่ใช่จรัญ...ช่วยฉัน...ช่วยฉัน...”
“อย่าหลับตา...อย่าหลับตา...”
แล้วเสียงนั้นก็กลายเป็นเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่เริ่มดังขึ้น…ดังขึ้น…
ไฟฉายของลินเริ่มกระพริบ
อากาศในห้องเย็นลงรวดเร็วอย่างผิดปกติ
ลินหันขวับไปข้างหลัง—
ในมุมอับสายตา มีบางอย่าง “ยืนอยู่”
เงาดำนั้นสูงเพรียว ใบหน้าซ่อนอยู่ในความมืด
แต่เสียงของมันกระซิบชัดถ้อยชัดคำ
“เธอ...ไม่ควรรู้ความจริงนี้”
ทันใดนั้น เครื่องอัดเสียงก็ดับ
ไฟฉายดับ
และ “ประตูทางขึ้น” ก็ปิดเองดัง ปัง!
ลิน...ติดอยู่ในชั้นใต้ดิน
พร้อมกับ “ใครบางคน” ที่ไม่เคยจากไปตั้งแต่วันนั้น
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบจากชั้นสอง
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบจากชั้นสอง
ตอนที่1
ฝนตกพรำตลอดคืนขณะที่
“ลิน” นักข่าวสายอาชญากรรม
ยืนอยู่หน้าบ้านไม้สองชั้นเก่าแก่ในซอยเงียบสงัด
เสียงฟ้าร้องห่าง ๆ เหมือนเตือนว่าเธอไม่ควรมา
เจ้าของบ้าน—หญิงสูงวัยชื่อคุณนายรัตนา—
ถูกพบเป็นศพในห้องนั่งเล่น ประตูหน้าถูกล็อกจากด้านใน ไม่มีรอยงัด
ไม่มีพยาน ไม่มีเหตุจูงใจ คดีถูกปิดว่าเป็น "ฆ่าตัวตาย"
ในท่าเดียวกับศพแรก
ไม้เก่าลั่นเอี๊ยดอย่างจงใจ
จนกระทั่งสายตาเหลือบไปเห็น "เงา" เคลื่อนไหวบนบันไดชั้นสอง
ความมืดในห้องนอนชั้นสองหนาแน่นเหมือนหมอก
น้ำตาไหลเป็นสาย แต่ดวงตาว่างเปล่าเหมือนรอใครสักคนมาเข้าใจ
ในนั้นมีชายคนหนึ่งยืนอยู่เคียงข้างคุณนายรัตนา—
รอยยิ้มของเขาอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
โปรโมทโพสต์
พอจะเห็นรอยยิ้มประหลาดที่ไม่เข้ากับบรรยากาศรอบตัว
ลินพึมพำ พลางหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาไล่ดูข้อมูล
เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อ 5 ปีก่อน"
แต่เพราะเธอเริ่มเห็นโครงกระดูกของความจริง
ไม่มีชื่อผู้ส่ง
ชื่อเรื่อง: เสียงกระซิบจากชั้นสอง
มีบางอย่างสะท้อนแสงแฟลชในมุมหนึ่งของพื้นไม้
ที่เหมือนไม่เคยถูกใครแตะมานาน
“บันไดไม้” ที่ทอดลงสู่ความมืด
เหมือนสัญลักษณ์อะไรบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็น