ชื่อเรื่อง: เงาในเงื่อนงำ
ประเภท: สืบสวนสอบสวน
สถานที่: กรุงเทพฯ, ประเทศไทย
ยุค: ปัจจุบัน
---
ฉากที่ 1
กลางคืน - ซอยเปลี่ยวในเขตชานเมืองกรุงเทพฯ - ฝนตกพรำ ๆ
> [เสียงฝนตกกระทบหลังคาสังกะสี เสียงสุนัขเห่าในระยะไกล]
กล้องค่อย ๆ เคลื่อนผ่านซอยเปลี่ยว มีแสงไฟสลัวจากเสาไฟถนนกระพริบเล็กน้อย
ข้างทางมืดสนิท เงาเคลื่อนไหวผ่านผนังตึกแคบ ๆ
ตัดสลับ - มุมกล้องแบบมือถ่าย (POV)
ดสลับ - มุมกล้องแบบมือถ่าย (POV)
มือใครบางคนกำลังถือไฟฉาย ก้าวเข้าไปในโกดังเก่า
เสียงเปิดประตูเหล็ก “แกรก...แกรก...”
[ภายในโกดังร้าง]
ไฟฉายกวาดผ่านห้อง — เห็นเงาคนผูกคอห้อยลงมาจากคานเหล็ก
กล้องไม่เผยให้เห็นหน้าชัด ๆ
แต่สังเกตได้ว่า — มีสัญลักษณ์บางอย่างถูกวาดไว้ที่พื้นใต้ศพ
ตัดสลับ - หน้าจอคอมพิวเตอร์
(เหมือนใครบางคนกำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิด)
ภาพคือ "ร.ต.ท.หญิง อรณิชา" เดินเข้าไปยังพื้นที่เกิดเหตุอย่างนิ่งสงบ
ดวงตาเธอมองขึ้นไปยังศพ — สื่ออะไรบางอย่างในใจเธอ...
อรณิชา (พึมพำกับตัวเอง):
“นี่มัน...รูปแบบเดิมอีกแล้ว…”
---
อยากให้ฉันเขียนต่อในฉากที่ 2 เลยไหม? หรืออยากแทรกบทพูด ตัวละครใหม่ หรือให้เฉลยปมแรกก่อน?
กลางคืน - ซอยเปลี่ยวในเขตชานเมืองกรุงเทพฯ - ฝนตกพรำ ๆ
> [เสียงฝนยังคงตก เสียงรองเท้ากระทบแอ่งน้ำเบา ๆ]
กล้อง POV สั่นไหวเล็กน้อย ราวกับคนถือกล้องกำลังวิ่ง — หายใจหอบ
เสียงหญิงสาว (กระซิบ, หอบเหนื่อย):
“เร็วเข้า... มันตามมาแล้ว…”
กล้องหันหลังกลับ — เงาดำคล้ายคนยืนอยู่ห่าง ๆ ใต้เสาไฟที่ส่องแสงริบหรี่
หญิงสาวเร่งฝีเท้า ลื่นเกือบล้ม แต่ประคองตัวได้
ตัดสลับ — ภาพจากกล้องมุมกว้าง เห็นหญิงสาวคนหนึ่งในเสื้อกันฝนสีเทาวิ่งหนี เงาคล้ายคนอีกคนเดินตามช้า ๆ
> [เสียงฝนกลบเสียงฝีเท้าอีกฝ่าย]
หญิงสาวเลี้ยวเข้าซอกแคบข้างตึก—กล้อง POV ตามติด
เธอหยุดหอบ มองหาทางหนี
เสียงประหลาดใจของเธอ:
“ไม่...ไม่มีทางไปแล้ว…”
> [เสียงเงียบลงชั่วขณะ ฝนยังคงตก]
เสียงฝีเท้าของบางสิ่งเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ...
ภาพตัดฉับพลัน — ดำสนิท
> [เสียงกรีดร้องสั้น ๆ แล้วเงียบ]
[เสียงสายฝนกลบเสียงอื่นจนหมด]
ตัดภาพ
***********************************************
เงาในเงื่อนงำ
ประเภท: สืบสวนสอบสวน
สถานที่: กรุงเทพฯ, ประเทศไทย
ยุค: ปัจจุบัน
---
ฉากที่ 1
กลางคืน - ซอยเปลี่ยวในเขตชานเมืองกรุงเทพฯ - ฝนตกพรำ ๆ
> [เสียงฝนตกกระทบหลังคาสังกะสี เสียงสุนัขเห่าในระยะไกล]
กล้องค่อย ๆ เคลื่อนผ่านซอยเปลี่ยว มีแสงไฟสลัวจากเสาไฟถนนกระพริบเล็กน้อย
ข้างทางมืดสนิท เงาเคลื่อนไหวผ่านผนังตึกแคบ ๆ
ตัดสลับ - มุมกล้องแบบมือถ่าย (POV)
ดสลับ - มุมกล้องแบบมือถ่าย (POV)
มือใครบางคนกำลังถือไฟฉาย ก้าวเข้าไปในโกดังเก่า
เสียงเปิดประตูเหล็ก “แกรก...แกรก...”
[ภายในโกดังร้าง]
ไฟฉายกวาดผ่านห้อง — เห็นเงาคนผูกคอห้อยลงมาจากคานเหล็ก
กล้องไม่เผยให้เห็นหน้าชัด ๆ
แต่สังเกตได้ว่า — มีสัญลักษณ์บางอย่างถูกวาดไว้ที่พื้นใต้ศพ
ตัดสลับ - หน้าจอคอมพิวเตอร์
(เหมือนใครบางคนกำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิด)
ภาพคือ "ร.ต.ท.หญิง อรณิชา" เดินเข้าไปยังพื้นที่เกิดเหตุอย่างนิ่งสงบ
ดวงตาเธอมองขึ้นไปยังศพ — สื่ออะไรบางอย่างในใจเธอ...
อรณิชา (พึมพำกับตัวเอง):
“นี่มัน...รูปแบบเดิมอีกแล้ว…”
---
อยากให้ฉันเขียนต่อในฉากที่ 2 เลยไหม? หรืออยากแทรกบทพูด ตัวละครใหม่ หรือให้เฉลยปมแรกก่อน?
กลางคืน - ซอยเปลี่ยวในเขตชานเมืองกรุงเทพฯ - ฝนตกพรำ ๆ
> [เสียงฝนยังคงตก เสียงรองเท้ากระทบแอ่งน้ำเบา ๆ]
กล้อง POV สั่นไหวเล็กน้อย ราวกับคนถือกล้องกำลังวิ่ง — หายใจหอบ
เสียงหญิงสาว (กระซิบ, หอบเหนื่อย):
“เร็วเข้า... มันตามมาแล้ว…”
กล้องหันหลังกลับ — เงาดำคล้ายคนยืนอยู่ห่าง ๆ ใต้เสาไฟที่ส่องแสงริบหรี่
หญิงสาวเร่งฝีเท้า ลื่นเกือบล้ม แต่ประคองตัวได้
ตัดสลับ — ภาพจากกล้องมุมกว้าง เห็นหญิงสาวคนหนึ่งในเสื้อกันฝนสีเทาวิ่งหนี เงาคล้ายคนอีกคนเดินตามช้า ๆ
> [เสียงฝนกลบเสียงฝีเท้าอีกฝ่าย]
หญิงสาวเลี้ยวเข้าซอกแคบข้างตึก—กล้อง POV ตามติด
เธอหยุดหอบ มองหาทางหนี
เสียงประหลาดใจของเธอ:
“ไม่...ไม่มีทางไปแล้ว…”
> [เสียงเงียบลงชั่วขณะ ฝนยังคงตก]
เสียงฝีเท้าของบางสิ่งเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ...
ภาพตัดฉับพลัน — ดำสนิท
> [เสียงกรีดร้องสั้น ๆ แล้วเงียบ]
[เสียงสายฝนกลบเสียงอื่นจนหมด]
ตัดภาพ
***********************************************