ในวันที่ฝนตกพรำ ๆ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆหมอกและเสียงฟ้าร้องก้องดัง
     เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นั่งอยู่ในบ้าน สายตาเหม่อมองไปยังสวนหลังบ้านที่เต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่และดอกไม้สีสันสดใส ที่พากันเบ่งบานชูช่อรับน้ำฝนแสนชุ่มฉ่ำ
     ทุกครั้งที่ฝนตก เธอมักจะรู้สึกถึงความสุขเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่ในเสียงฝนที่ตกลงมากระทบใบไม้ใบหญ้าอย่างอ่อนโยน

     วันฝนตกคราวนั้น เธอมีโอกาสได้ช่วยแม่ทำ “เผือกกวน” ขนมที่เธอคิดว่าแม่ของเธอทำได้อร่อยที่สุดในโลก ไม่ว่าสายฝนจะหนักเพียงไร เธอจะนั่งอยู่ข้าง ๆ เตาไฟที่แสนอบอุ่นเคียงข้างกับแม่ ซึ่งกำลังกวนเผือกไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะมีความหนืดได้ที่อยู่ในหม้อบนเตาไฟ

     รสชาติของเผือกกวนที่แม่ทำให้ มีความหวานมันจากกะทิและน้ำตาล ความนุ่มละมุนจากเผือกที่เคี่ยวจนเนื้อเนียนละเอียด ส่วนผสมเพียงไม่กี่อย่าง แต่เมื่อได้ลิ้มรสจะรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แทรกเข้ามาในหัวใจ เด็กหญิงมักจะปั้นเผือกกวนอุ่น ๆ เป็นก้อนกลม ๆ ขนาดพอดีคำ ก่อนที่จะส่งเข้าปาก  บางคราวก็ส่งให้แม่ชิมด้วย…อร่อยเหลือเกิน แม่ส่งยิ้มให้เด็กหญิงอย่างมีความสุข

     ในวันฝนตก เผือกกวนจึงไม่เป็นแค่เพียงขนมหวาน แต่เป็นความทรงจำที่ประทับใจของเด็กหญิงเสมอมา ทุกครั้งที่มองเห็นสายฝน เธอมักจะคิดถึงวันที่ได้ทำขนมกับแม่ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย มีโลกทั้งใบที่เต็มไปด้วยความรักและความผูกพันในทุก ๆ ครั้งที่ได้ลิ้มรสขนมชนิดนี้