พอดีผมค้นหาข้อมูลเพื่อทำรายงาน อ่านเจอข้อความในอรรถกถา ว่าด้วยจุติวิญญาณและปฏิสนธิวิญญาณ  แต่ทำความเข้าใจอยู่หลายรอบก็ยังงงอยู่ดี 
ข้อความ มีดังนี้
"ความจริง เมื่อสัตว์ใกล้ต่อความตายโดยสภาวะตามปรกติ หรือโดยความพยายามในภพอดีต อดทนไม่ได้ซึ่งกลุ้มรุมแห่งศัสตรา ซึ่งมีเวทนาอันใกล้ต่อความตาย อันตัดซึ่งเส้นเอ็นอันเป็นข้อต่อแห่งอวัยวะน้อยใหญ่ทั้งปวง ซึ่งใครๆ ก็ทนไม่ได้ เมื่อสรีระซูบซีดโดยลำดับดุจใบตาลสดที่ตากไว้กลางแดด เมื่ออินทรีย์มีจักขุเป็นต้นดับแล้ว เมื่อกายินทรีย์ มนินทรีย์และชีวิตินทรีย์อันดำรงอยู่ในฐานะสักว่าหทยวัตถุ วิญญาณอาศัยหทยวัตถุที่ยังเหลือในขณะนั้น ปรารภกรรมกล่าวคือสังขารมีปัจจัยที่ยังเหลือได้แล้วอย่างใดอย่างหนึ่ง บรรดาครุกรรม อาจิณณกรรม อาสันนกรรมและกรรมที่ทำไว้ก่อน หรือปรารภอารมณ์กล่าวคือกรรม กรรมนิมิต คตินิมิต ที่เข้าไปปรากฏแล้วนั้นเป็นไป วิญญาณนั้นนั่นแหละ เมื่อเป็นไป เพราะละตัณหาและอวิชชายังไม่ได้ จึงถูกตัณหาให้น้อมไป สังขารอันเป็นสหชาตธรรมย่อมซัดไปในอารมณ์นั้นอันเป็นโทษอันอวิชชาปกปิดแล้วนั้น วิญญาณนั้นถูกตัณหาให้น้อมไป อันสังขารทั้งหลายซัดไปอยู่ ด้วยอำนาจการสืบต่อ ย่อมละหทัยที่อาศัยอันมีมาก่อน จะยินดีอยู่ก็ตาม ไม่ยินดีอยู่ก็ตามซึ่งหทัยอันเป็นที่อาศัยอันกรรมให้ตั้งขึ้นอื่นอีก ย่อมเป็นไปด้วยปัจจัยทั้งหลายมีอารมณ์เป็นต้นทีเดียว เหมือนบุรุษเหนี่ยวเชือกที่ผูกกับต้นไม้ฝั่งนี้ข้ามเหมืองไปฉะนั้น." 

อรรถกถา วิภังคปกรณ์ปัจจยาการวิภังค์ สุตตันตภาชนีย์
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=35&i=255&p=2&h=%E0%B8%AB%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%96%E0%B8%B8#hl

ผมจึงอยากขอผู้รู้ช่วยอธิบาย ขยายความเนื้อหาด้านล่างนี้หน่อยครับ โดยเฉพาะข้อความที่ขีดเส้นใต้ครับ 
ขอบพระคุณครับ