คือ มีสติ หรือความรู้สึกตัวอยู่เนือง ๆ  ศาสนาอื่นเขาก็มีนะตัวสติ เนี่ย  .... ไม่ว่าจะเป็นนักธรรมสายปริยัติ หรือสายปฏิบัติสมถะ วิปัสสนา ก็ต้องมีสติอยู่ตลอด ถ้าเผลอเลอสติหาย ก็เรียกกลับมาโดยทำความรู้สึกตัว  ถ้าสติหายบ่อย ๆ  เรียกกลับมาไม่ได้  อารมณ์หลง  มันจะเข้ามาแทนที่
     คราวนี้แหล่ะ  ต้นทุนสายธรรมที่สะสมมานาน จะค่อย ๆ เจือจางหายไป ...  บางคนยูเทิร์นไม่กลับ เป็นไปตามกรรม 
    เฮ้อ  บ่นไปก็เท่านั้น

---